240. Reddersyndroom – Ben jij een helper of een redder?
Je hebt twee soorten mensen: zachtaardige mensen en gewone mensen. De gewone mensen leven hun leven, trekken zich niet veel van dingen aan. De zachtaardige mensen trekken zich overal wat van aan en willen graag dat er van alles verandert. Deze groep heeft het daardoor zwaarder. En… dat is niet nodig. Ze dragen veel op hun rug wat eigenlijk bij de ‘gewone’ mensen hoort. Nemen emoties van anderen over. Proberen de problemen van anderen over te nemen en op te lossen, het ‘Reddersyndroom’.
Reddersyndroom
Als je graag, nee dólgraag, wilt dat het beter met iemand gaat, dan wil je die ander redden. Door de ander bij te staan, klussen van de ander over te nemen, geld te geven, werk voor de ander te doen, emoties voor de ander te verwerken. Een vermoeiende bezigheid, want je draagt de ander op je rug. Maar ja, dat komt nou eenmaal doordat je zachtaardig bent. Té zachtaardig, moet ik zeggen. Want je doet teveel, geeft veel meer dan nodig is en loopt zelf leeg. Je energie is veel lager dan zou hoeven. Je zit verstrikt in een reddersyndroom: de ander willen redden, ook al vraagt die ander daar niet om.
Verantwoordelijkheid loslaten
De MIR-Methode werkt op vele manieren die we lang niet altijd overzien. Zo helpt het je bij het loslaten van verantwoordelijkheid die niet van jou is. En dat is een proces dat lang kan duren, omdat het moeite kan kosten om helder te zien dàt het niet jouw verantwoordelijkheid is! Dit komt vaak uit een diep schuldgevoel dat je ooit ergens hebt opgepikt. Vanuit dat schuldgevoel heb je het idee dat het onvoldoende is als je alleen voor jezelf zorgt, maar móet je ook nog eens de levens van andere mensen helpen verbeteren.
In hun sop gaar laten koken
Een fijn volksgezegde is dat je mensen soms ‘in hun sop gaar moet laten koken’. Dat betekent dat je het mensen moet gunnen om eerst zelf helderheid te krijgen in wat er nu bij hen speelt. Of populairder gezegd: gun mensen hun eigen ellende. Door te vallen, ervan te leren, en weer op te staan, worden mensen wijzer. Ontneem je hen die lessen te snel, dan missen ze een stukje in het volwassen worden. Dan sta je hen in de weg om wijs te worden. Maar dat vergt wel wat van je. Het betekent: kiezen op elkaar houden als je wijze raad wilt geven. En je handen op je rug houden als je de neiging hebt om je handen weer uit de mouwen te steken. Niet makkelijk, want je bent tenslotte een redder.
Helpers en valse helpers
Er zijn helpers en valse helpers. De meeste zachtaardige mensen zijn van nature helpers. Zij glunderen, voelen zich voldaan, wanneer ze iemand anders kunnen helpen. Valse helpers zijn de redders. Zij helpen iemand, maar eigenlijk verergeren ze de situatie, doordat ze de ander het leerproces ontnemen. Dit herken je bijvoorbeeld bij mensen die ongevraagd de MIR-Methode voor iemand anders doen, wat niet is toegestaan, wanneer iemand het zelf kan doen. Lees ook veel gestelde vraag nr. 5. Je kunt jezelf herkennen als ‘valse helper’, aan twee dingen:
1. Je merkt dat je ervan baalt dat de ander niet dankbaar (genoeg) is.
2. De ander valt telkens weer terug in hetzelfde gedrag.
Wat kan je wel doen aan het reddersyndroom?
Maar moet je iemand dan maar loslaten, verwaarlozen? Nee beslist niet. Wat helpt, is om de ander te laten weten dat je er bent. Met een telefoontje, een kaartje, een whatsapp-bericht. Maar niet meer dan jij werkelijk wilt aan contact. Wanneer de ander jou dan werkelijk om hulp vraagt, dan kan je komen helpen. Waarbij je op je hoede mag blijven om te zien of je werkelijk helpt of de ander de eigen lessen ontneemt. Daarnaast is het hoofdzaak dat je goed voor jezelf blijft zorgen. De aandacht die je aan een ander wilt geven, geef je eerst drie keer zoveel aan jezelf. Heb je reserve over, tijd over, zin over om iets voor een ander te doen, dan komt de ander pas aan de beurt. Oftewel: een gezonde portie egoïsme is voor de zachtaardige mens gezonde voeding!
En jij? Heb je ook door dat je mensen soms teveel hebt geholpen en dat je verstrikt zit in het reddersyndroom? Ten koste van hun lessen? En ben je daar door de MIR-Methode mee opgehouden? Ik hoor het graag van je. Schrijf het hieronder! Dankjewel!
Persoonlijke gezondheidsvragen graag stellen aan een MIR-Methode begeleider!
Veel plezier met de verantwoordelijkheid daar laten waar hij hoort!
Groetjes, Mireille Mettes
Als ik iemand wil helpen, denk ik aan het putmechanisme. Dan moet hij of zij aan 3 voorwaarden voldoen. 1 Hij moet beseffen dat hij in de put zit. Als hij dat niet beseft, vraagt hij zich af waar ik mij mee bemoei. Dan is het beter hem in zijn sop gaar te laten koken. 2 Hij moet geholpen willen worden. Als hij denkt het zelf wel te redden, kan ik niets doen. 3 Hij moet door mij geholpen willen worden. Het kan zijn dat hij liever door een ander geholpen wil worden. In al die gevallen kan ik niets doen. Probeer ik het toch, dan is ondankbaarheid mijn loon.
Wat een toepasselijk onderwerp voor mij nu ik net mijn grens goed gesteld heb bij een collega die achteraf van mijn steun uitging en er met al mijn energie vandoor ging !
De sfeer bepaalde , zijn misplaatste gedrag aan alles de schuld gaf maar niet naar zichzelf keek .. Steeds vind je het zielig en wil je zo graag anders voor hem maar alles kwam van één kant ..
Dit was de derde keer dat het uit de hand liep en daar was nu mijn grens ! Moeilijk maar stond versteld van mezelf.
Ik heb het heel scherp gesteld en afstand genomen
De leidinggevende gingen erin mee omdat zijn gedrag ook opviel in het team en is hij voorlopig op non-actief gezet. Dat ik dit ondernomen heb dank ik aan de MIR methode
Voel dat ik steeds sterker sta.
Veel dank daarvoor !
Leny
Klopt als een bus.
Ik ben er ook zo eentje en leer iedere dag een beetje meer!
MIR methode werkt ongemerkt door en maakt alles duidelijk.
Het liefst zou ik inderdaad voor heel veel mensen de Mirmethode willen doen zodat ze zouden merken hoe goed het werkt en het dan misschien zelf zouden gaan doen.
Dat gun ik ze.
Beste Mireille,
Goed om dit te lezen. Bedankt voor je artikel.
Mijn buurvrouw wilde mij aannemen als pand beheerder en mij per klant 25 euro betalen via een bankpasje van haar 8 jarige dochter. Ze is natuurlijk naar Marokko voor paar maanden.
Het gaat om een nieuwbouwwoning van een wooncorporatie en jij weet dan al hoe het zit met huurwoningen en woningzoekenden.
Ik baalde van haar plannen en zei nee tegen haar.
Wat ik nog vermoed, dat het plan van te voren gepland
was, dus beraamd.
Ik wil haar nooit meer helpen, ook niet meer voor haar
te zijn. Wegens mijn eigen gevoelens en verzet tegen haar
karakter en gedrag.
Nog bedankt voor je artikel,
Groeten,
Era
Goed onderwerp. Herkenbaar ook. In de reacties lees ik mijn verhaal. Opgroeien in een onveilige omgeving met een ouder die steunde op mij. Geen ruimte krijgen voor mezelf. Overlevingsstand altijd aan. Dan is andere mensen ‘lezen’ en direct inspringen op de situatie en helpen gemakkelijk te maken een eerste natuur. De overlevingsstand is inmiddels uit, maar soms is er een stresssituatie en duikt ie nog op. Bezef dat daar nog genoeg werk te doen is.
Ben ook aan het oefenen en merk dat ik nog steeds genoegen neem met een beetje meer ja naar mezelf en voel dat er nog veel meer ja naar mezelf mag komen. Mir methode sterkt me daar in. Voel me al echt ‘onderweg, voelt goed.
Lieve Mireille, wat fijn allemaal dat ik nu alles heb getransmuteerd en op mijn zestigste het voorbeeld mag zijn, wat doet volgen. Gewoon door alles om te keren en te kijken wat ik uit het verleden nog goed te maken heb, zonder mezelf te verliezen en om de ander nu écht te ontmoeten. Ik mag dankbaar zijn met mijn dankbaarheidstekst noveenkaars die nu brandt en alles waar ik dankbaar voor ben, blijft maar komen en blijft maar stromen. Na 10 jaar echtscheiding, heb ik mijn ex-schoonouders bezocht en het was destijds niet goed afgesloten. Ik heb grotendeels 8 jaar overleefd en ben nu op non-actief gesteld om het maar zo te zeggen. Nu ik mijzelf alles heb gegeven, kan ik mijn dankbaarheid aan hun tonen en middels mijn brief mijn zienswijze uiten. Ik ben namelijk nu voor mezelf de moeite waard. Gelukkig zijn begint nu en het pad ontvouwt zich nu ik begin te lopen. Ik ben genezen van mijn eigen demonen. Veel liefde licht en kracht voor iedereen die zich hierin herkent. Namaste…….
Lieve Mireille
Tja ik ben 55
Het maakt me verdrietig alles te lezen want het klopt als een bus ik weet het allemaal ja het is zo maar een ding wil ik je wel zeggen dat ik het vreselijk vind om het te moeten beseffen dat je dit als ziel of hoe je ook geboren gaat worden allemaal mee moet slepen en geloof me de ergste horror film in mijn situatie in mijn leven is soft kwa emotie
Ik laat het niet toe ik sta er midden in.
Ik ben sterk
Ik weet dat ik enorm veel kan
Ik weet ook dat ik een geweldig lief maar kapot geslagen prachtige vrouw ben.
Ik hou van mezelf maar voel totaal geen emotie meer.
Ik heb zo.n beetje alles gelezen wat jij tipt en ja ik zal het proberen!!
Ik hoop dat er heel veelmensen blij van worden en de pijnen kwijt raken.
Heel verhelderend, ben er ook mee bezig, toch heb ik nog last van
schuldgevoelens als ik neen zeg tegen de ander en ja tegen mezelf
Hola voor mij is intunen, (komt het uit?) anders als scannen, (ben ik veilig?)
dus de intentie, waar zit de ander of ben ik veilig is het grote verschil voor mij.
lieve groet Gaia
Ja ik ben ook een redder van mijn autistische zoon die gok en alcoholverslaafd is.
Ik probeer de handen op de rug te houden maar ik trap er steeds tot nu toe toch weer in om dingen voor hem te doen die hij zelf zou kunnen.
Hij doet niet anders dan klagen en is diep ongelukkig en zoekt de schuld steeds bij anderen.
vandaag ben ik woedend op hem geworden over demanier waarop hij tegen mij praat.
Ik wil dit niet meer.
Beste Lucia,
Vaak geeft zo’n woede-uitbarsting een flinke opklaring in de relatie. Dus goed dat je je grenzen stelt!
Groetjes, Mireille
Ja zo voelt het ook wel ik ben weer even de baas over mijzelf!
Dankjewel!
Hallo lieve Lucia, zo herkenbaar je verhaal. In mijn soortgelijke situatie zie ik dat mijn zoon zijn hele leven roept om duidelijke grenzen. Pas toen ik STOP zei in een app nadat ik weer veel over mij heen had gehad, stopte het. Zo eenvoudig was het dus…. Hoe bizar, maar ik was er nooit eerder op gekomen. Altijd alles proberen uit te leggen, positief blijven tegen hem…. Maar het enige wat hij juist mij wilde leren was voor mijzelf te zorgen door ..STOP.. te zeggen.
Het is vreemd maar vroeger werd ik jaren gepest en dat loste ook eenvoudigweg op door tegen de grootste pestkop …STOP je doet me pijn… te zeggen.
Wat krijgen we eigenlijk een fantastische engeltjes op ons pad!
Aanklager, redder, slachtoffer.
Deze 3 rollen komen uit de dramadriehoek (even googlen) en zijn erg verhelderend. Ze zijn namelijk inwisselbaar. Iedereen is geneigd om alle rollen aan te nemen. Zodra je teveel in ‘helpen’ zit lever je jezelf in, dat is waarschijnlijk aangeleerd. (Gezin van oorsprong).
Punt is daarna dat je je gaat uiten (logisch) bij anderen, dat ‘alles op jouw schouders terecht komt’ en zit je in de slachtofferrol. Dan geef je weer je macht weg.
Bovendien ouders die onzeker zijn (lage eigenwaarde) geven dat door aan hun kinderen, die absorberen dat in feite en gaan helpen want waar zijn zij zonder hun ouders?
Zodra je het door hebt en jezelf observeert leer je het meeste….maar wij hebben niet geleerd onszelf te observeren, alleen maar om te helpen anders waren we egoïstisch. Deze ouders, en dat zijn er veel, (die generatie is van de oorlog of van net na de oorlog: overleven.. werken, aanpakken en vooral doorzetten).
Dit is iets om te begrijpen en te doorgronden en daarom is hierover lezen zo belangrijk.
Mireille, dank je wel dat je dit aankaart.
Mvg Lana (51 jaar)
Dank je Mireille, komt weer precies op tijd aan bij mijn geworstel in bewustwording. Waar komt dit prikkelbare egoïstische gedrag van mij ineens vandaan vroeg ik me af en schoot weer bijna terug in schuldgevoel. Ik doe al jaren de MIR-Methode dus dat was het niet direct. Nee ik vermoed van de webinars voor overgewicht die ik nu bij je volg. Fijn om dan een positieve handreiking te krijgen. Ook al vraagt je licht autistische familie om hulp, ze zijn jou hulp gewend. Je leert ze meer door goede uitleg en begeleiding dan door overname. Ook al zien zij dat niet zo en zijn ze niet blij met mij nu. Ik kan niet anders meer.
Idd als je niet van je zelf kunt houden zul je de “ander” ook nooit kunnen bijstaan. Verloren energie helaas. Heb het zelf 60 jaar mogen ervaren eer ik er achter kwam.
De ander ben je namelijk ook zelf!
Het ware leven is zo mooi!
Wens een ieder dat hij/zij zich zelf weer terug mag vinden.
Wat herkenbaar, ik ben 62,ook altijd voor anderen bezig geweest, beter laat dan nooit!
Dankjewel voor je artikel, heel leerzaam voor mij; ja ik herken me hier volledig in en ik voel al geruime tijd dat dit niet zo werkt, ik wil als het ware de lasten/problemen van mijn geliefden op mij nemen en voor hen oplossen.. dit werkt averechts, ondervind ik meer en meer; ik doe het nu anders, ik ben er, reik inzichten aan, maar het werk dienen ze zelf te doen, al valt me dat soms nog wel zwaar om hen zo met hun ‘zelf gecreëerde problemen?’ te zien worstelen. ik blijf wel aanwezig en bereikbaar, maar draag meer zorg voor mijzelf en mijn energie.. Dankjewel Mireille, ik doe de MIR-Methode al heel lang, elke dag en groei constant…
Het was erg grappig om te lezen dat als je een redder bent je eigenlijk niet helpt.Toevallig zei mijn huisarts dat ook toen ik bij haar was omdat ik niet goed weet hoe ik met de ziekte van mijn zus om moet gaan
Ze is schoon verklaard van longkanker maar heeft daarnaast ook tia.s gehad waardoor ze over eigenlijk alleen maar klaagt over het feit dat ze niets meer kan doordat ze slecht loopt en haar rechterarm erg trilt
Ze weet heel veel dingen niet meer en door haar gedrag komen er nog weinig mensen op bezoek
Ze wil ook helemaal niets van wat je aandraagt dus zit erg veel thuis op de bank
De relatie met haar zoon is slecht ook mede door haar gedrag
Ik help haar zoveel ik kan maar telkens als ik weer naar huis rijdt voelik me schuldig!!!!omdat ik alles nog kan
Weet niet hoe ik dat op moet lossen
Heb de MIR-Methode ook gebruikt om in eerste instantie van het roken af te komen maar nadat ik in 2017 behoorlijk ziek ben geweest durf ik niet meer te mirren zodat ik dit mijn zus ook niet aan durf te raden
Als ik het goed heb begrepen helpt de MIR-Methode om al het oude zeer op te lossen en daarom denk ik dat ik daar door ziek ben geworden
Ben ik een slechter mens doordat ik mensen help?maar heb nooit anders gedaan al van jongs af aan omdat mijn moeder vaak ziek was
Groet
Redder spelen of willen pleasen komt voort uit eigen angst om afgewezen te worden en dat komt meestal voort uit opvoeding. Om dan toch het gevoel te krijgen dat je iets voorstelt ga je anderen pleasen. Ik spreek uit eigen ervaring en heb veel opgestoken uit het boek van Alain de Botton “Weg van Liefde”. Een aanrader. En… ik ben het kwijt dat reddergevoel. Heerlijk. En daar moest ik wel 70 voor worden….
In de tekenopleiding die ik jaren geleden heb gedaan kwam dit ook een keer aan de orde. De kreet “als iedereen voor zichzelf zorgt, dan hoeft er voor niemand gezorgd te worden” is mij sindsdien altijd bij gebleven. En ja, door het niet over te nemen en de ander het zelf te laten doen, vind een leer/groeiproces plaats. Ook hier de kanttekening dat mensen die hulpbehoevend zijn, natuurlijk wel (in meer of mindere mate) zorg nodig hebben. Mooi artikel Mireille! Goed om weer eens bewust bij stil te staan, vooral ook in de rol van coach en rouwbegeleider.. Hartegroet!
Hallo Mireille,
Wat een treffende tekst. Ik wilde net van alles gaan mailen voor mijn partner die het erg zwaar heeft op het moment. Hij wilde dit niet, maar ik wilde het toch doen, omdat ik dacht dat het beter voor hem zou zijn. Maar je hebt helemaal gelijk, ik moet die energie in mezelf stoppen. Het kost me ook zo veel energie om alles voor mijn autistische partner en 3 auti zoons te regelen. Iedereen zegt ook dat ik goed voor mezelf moet zorgen, maar in dit artikel begrijp ik het ook. Alsof ik iedereen op mijn rug mee draag…. Ik voel ook vaak werkelijk de pijn van andere mensen.
Sinds ik de MIR-Methode doe, is er al veel veranderd, maar ik heb nog een lange weg te gaan.
Dank je wel!
Wanneer je iemand opmerkzaam maakt op de MIR-Methode, en het bij die ander laat of hij/zij er iets mee gaat doen, kan je iemand een eindje op weg helpen zonder te hoeven ‘redden’.
Hier zou ik graag nog veeeel meer over willen weten want als ik het zo lees ben ik een redder, een helper en een valse helper en naar mijn gevoel is het onderscheidt soms heel subtiel en soms wil ik helemaal niet helpen. Groet, Annette.
Ik vind het een heel ongenuanceerd artikel Mireille. Deze ’theorie’ is zoals Teresa ook al aangeeft opgedoken in de jaren ’70 vorige eeuw.Over welke mensen heb je het eigenlijk? Bij verslaafden aan drank, drugs of …..aandacht, zou deze stelling op kunnen gaan maar wat als je kind, levenspartner of een ander die je heel na staat het niet kan? Wordt getroffen door een ongeluk of ernstige ziekte en daardoor onbekwaam wordt om het eigen leven te regelen? Die laat je toch niet ‘met je handen op je rug in hun sop gaar koken?’ Dan help je die toch zoveel je kunt, dan heb je daar toch alles voor over? Als mantelzorger is het heel moeilijk om dan je evenwicht te bewaren, dat is een groot probleem. Hier had je beter een stukje over kunnen schrijven of misschien kun je dat alsnog doen.
Beste Miny,
Het gaat om de vraag: kan de ander het zelf? Dan houd je je handen op de rug.
Groetjes, Mireille
Ik heb ook de nijging om dingen voor een ander te willen oplossen. Maar ooit heeft een therapeute tegen mij gezegd: het is soms een grotere daad van liefde om iemand “op zijn bek” te laten gaan dan altijd alles voor hem/haar te doen! Daar leren ze niets van. Dat heb ik, ook met mijn kinderen, goed in de oren geknoopt. En het is waar!
Dit laatste stukje tekst van Harrie Jekkers daar draait het om, zorg eerst goed voor jezelf dan ben je een baken voor een ander.
Want ik hou van jou
is niet de sleutel tot de ander
maar ik hou van mij
al klinkt het bot en slecht
want wie van zichzelf houdt
die geeft pas echt iets Want ik hou van jou
is niet de sleutel tot de ander
maar ik hou van mij
al klinkt het bot en slecht
want wie van zichzelf houdt
die geeft pas echt iets kostbaars
als hij ik hou van jou
tegen een ander zegt.
Wat weer een voortreffelijk artikel van jou, Mireiile…helemaal in de roos….ik wou dat ik dit 50 jaar eerder had gelezen….
Ja, ik ben een heel leven redder, o. a. van mijn gehandicapte broer die vorig jaar is overleden. Maar ook voor mijn ouders, mijn tantes en ik ben er helemaal door versleten. Vooral dit onderscheid dat je maakt vind ik heel zinvol..En dat de redder 3 keer zoveel zorg aan zichzelf moet geven: geweldig mooie raad!
Je blijft me verrassen!
Dank je wel!
Marijke T.
Lieve Marije, Wat herken ik mij in jouw verhaal! Ik heb ook een gehandicapte broer waar alle aandacht van mijn ouders naartoe gaat. Mijn vader is inmiddels overleden en mijn moeder verwacht nu dat ik alles overneem aan zorgen. Op zich wil ik dat wel doen maar ik krijg niets terug aan waardering en liefde. alles draait om mijn broer, dat is mijn hele leven al zo geweest (ik ben inmiddels 59) en maakt me erg verdrietig. Mijn moeder kijkt niet om naar mijn kinderen en kleinkinderen omdat ze maar 1 kind heeft waar haar aandacht naartoe gaat. Ik wil wel afstand nemen maar hoe doe ik dat? Het blijft toch mijn moeder. Mireille, bedankt voor jouw verhaal, het komt precies op een moment dat ik het heel moeilijk heb. Ik ben er inmiddels letterlijk ziek van geworden (ziekte van Graves) maar zelfs dat maakt niet dat mijn moeder meer aandacht voor mij heeft. Liefs Marianne
Als moeder van een gehandicapte dochter, 52, wil ik, 79, reageren op het leven van bovenstaande vrouwen. Wat een verdriet en eenzaamheid zullen jullie hebben ervaren. En hoe moeilijk je weg te vinden, terwijl je denkt dat je ouders meer houden van de broer. Mijn jongste dochter werd geboren met een oogziekte en werd op 12 jaar blind. Vanwege de tumoren konden ze niet worden gespaard. De pijn daarvan zit nog in mijn hart, het verlangen elkaar te kunnen aankijken. Ouders weten zich in net begin geen raad met een kind dat anders is. Het wordt hun levensopdracht. Mijn kind bleek ook pddnos te hebben. Ik had twee kinderen erboven die 1,5 verschilden, drie kleuters.
Ik ben kapot gegaan, twee keer, drie keer, heb mezelf steeds bij elkaar geharkt, met hulp, met pillen, met cursussen met de MIR-Methode. Mijn kinderen gingen alle drie op 18 jaar uit huis, ik kreeg betrekkelijke ruimte. Ik ging leven, vanuit mezelf en dat was een nieuwe opdracht,leven…leven, kansen zien en grijpen. Genieten! Ik was redder, helper, redder, helper en ben egoïstisch geworden en empatisch, op een liefdevolle manier, ook naar anderen, ik wens jullie heel veel eigenliefde toe!
Ik ben een helper en een redder,maar een persoon die mij veel energie kost en er niets mee doet ,neem ik afstand van. Ik ben vrijwilligster in een inloophuis voor kankerpatiënten ,dat is dankbaar werk. Behandel ze met Reiki energie.
Best wel een herkenbaar artikel! Maar ik ben door schade en schande of de MIR methode wijzer geworden en kan nu mijzelf meer op de eerste plaats zetten…..maar er zijn regelmatig valkuilen. Een grote valkuil is mijn tienerdochter van 16 jaar. Hoe ga je daar dan mee om? verantwoordelijkheidsgevoel en schuldgevoel ( want ik ben veel van huis voor werk) maken dat ik haar “teveel uit de wind probeer te houden”en veel voorkauw. Ook vraagt zij om deze hulp door als er iets niet lukt mij gelijk te appen en te bellen als je niet snel reageert. Ik schiet dan gelijk in de “oplosmodus” wat jij zo mooi omschrijft als REDDER. Maar ben ik niet als moeder verplicht om haar te helpen? Ik ben benieuwd hoe anderen dat zien.
beste annemieke,
Als vader van twee inmiddels volwassen zoons kwam bij mij het volgende op. Allereerst het is al een tweeduizend jaar oude uitspraak uw kinderen zijn uw kinderen niet” we zijn er om onze kinderen op te voeden en te leren een volwaardig mens te worden, dit houdt ook in dat we ze soms weleens moeten laten “vallen” mijn goede moeder zei tegen ons toen ik klein was en letterlijk viel. ach gossie kom maar hier dan zal ik je oprapen. DAT is wijsheid leer het ze zelf te doen. Ik neem aan dat je dochter van 16 veel levensbagage heeft meegekregen en ze uit gemakzuchtom haar moeder roept. En wat betreft het vele werken, Misschien is het ook weleens mogelijk om in een ronde tafel gesprek aan te geven dat je inderdaad veel werkt en dat dat er ook voor zorgt dat er financieel voor haar gezorgd wordt. Werkt zeer verhelderend. En spreek af dat je tussen bepaalde tijden gewoon niet bereikbaar bent voor allerlei wissewasjes. Zij is er toch ook niet altijd om jou te helpen.!!!! En voor jezelf als het je teveel wordt bedenk dan misschien kan ik met minder werk en de daarbij behorende financien ook wel goed leven. WERK OM TE LEVEN,LEEF NIET OM TE WERKEN
Dank je voor deze mooie boodschap van vandaag. Vooral de allerlaatste zin, over een gezonde portie egoïsme dat als een gezonde voeding is voor de zachtaardige mens. Het voelt juist andersom en je juist egoïstisch bent als je voor jezelf kiest. Een enorme drempel. Toch, nu ik dit lees, merk ik dat ik al een paar kleine drempels heb genomen de laatste tijd. Het mag en is uiteindelijk voor iedereen fijner om mijzelf wat rust te geven en de ander zelf een oplossing te laten ontstaan. En niet het negatieve woord,egoïstisch, steeds in m’n hoofd te laten circuleren als ik iets doe wat ik eigenlijk niet wil of kan op dat moment. Dank je wel weer voor de rake opmerking.
Groeten, Loes
ja,ja en bijna…
de scheidslijn is voor mij nog dun tussen helper, valse helper en redder. Verschillende mensen maken de verschillende rollen in mij wakker dus er komt steeds meer bewustzijn op.
Een deel ben ik ook gaan herkennen door mn werk met klankschalen…als ik in de redder modus schiet wordt de ander onrustig en ervaar ik weer oja…stapje terug…ik hoef niets.
“te veel geholpen ten koste van hun lessen” au au de laag dieper dan de eerste “schuld” laag die met MIR methode verdween. Tijd voor een nieuwe reeks van MIR momenten om ook dit deel in liefde te mogen laten gaan.
Mijn grootste levensles was inderdaad ‘iedereen heeft recht op zijn eigen ellende’ om mijn redden zoveel mogelijk in helpen om te zetten.
Het lukt me echter niet bij mensen met geheugenstoornissen, dan is bij mij vaak ’t evenwicht zoek en pak ik over. Moeilijke oefening vind ik.
Carina
Beste Carina,
Dan is dat toch gewoon wijsheid? Als een ander het niet kan, dan is het nodig dat je het overpakt. En het blijft een uitdaging om de ander datgene te laten doen, wat de ander nog kan. Elke keer weer een afweging, dus alle begrip!
Sterkte en veel vrijheid gewenst!
Groetjes, Mireille
In veel gezinnen waar psychische stoornissen zoals Autisme of andere erndtige psychische ziekten zijn heb je geen keus . Je blijft helper en redder je leven lang . Dus in deze gevallen gaat deze theorie die al heel oud is en de jaren 70 opmars kreeg bij verslaafden , niet op . Je laat je kinderen niet in de goot belanden omdat zij , integenstellibg tot anderen , niet gezond de wereld op zijn gekomen .
Beste Theresa,
Ja, dat is echt heel pittig. Het gaat uiteindelijk om de vraag: ‘Kan de ander het zelf?’ Als dat zo is, dan is het een kwestie van helpen ‘met de handen op de rug’. Maar als mensen echt hulpbehoevend zijn, is het een ander verhaal. Dan is het een extra uitdaging om goed voor jezelf te blijven zorgen en bijvoorbeeld hulp in te roepen van anderen, zodat je het niet alleen hoeft te dragen.
Veel sterkte!
Groetjes, Mireille
Harrie Jekkers Ik hou van mij
Ik hou van .. mij
hoor je nooit zingen
ik hou van mij
word nooit gezegd
maar ik hou van mij’
ga ik toch zingen
want ik hou van mij, van mij alleen
en ik meen het echt
Ik hou van mij
want ik ben te vertrouwen
ik hou van mij
van mij kan ik op aan
ik hou van mij
op mij kan ik tenminste bouwen
ik hou van mij
en ik laat mij nooit meer gaan
Ik blijf bij mij
en niet voor even
ik blijf bij mij
voor eeuwig en altijd
ben zelfs bereid
m’n leven voor mezelf te geven
ik blijf bij mij
totdat de dood mij scheidt
Ik hou van jou’
zeg ik soms ook wel
ik hou van jou..schat
en ik meen het echt’
maar ik hou van jou’ zeg ik
alleen maar voor de spiegel
zo komt ik hou van jou
weer bij mezelf terecht
Ik hou van mij, van mij, van mij
en van geen ander
want ik ben verreweg de leukste die ik ken
ik hoef mezelf zo nodig
voor mij niet te veranderen
ik hou van mij, mezelf
gewoon zoals ik ben
Want ik hou van jou
betekent meestal
schat hier heb je m’n problemen
los maar op
ik leef in een hel
en verwacht van jou de hemel’
ja, jij geeft de hel weg
dankjewel zeg
rot lekker op
Dat hou van een ander,
dat heb jij alleen maar nodig
omdat je niet genoeg kan houden van jezelf
hou van jou joh,
maak de ander overbodig
ware liefde, geloof me, begint altijd bij jezelf.
Want ik hou van jou
is niet de sleutel tot de ander
maar ik hou van mij
al klinkt het bot en slecht
want wie van zichzelf houdt
die geeft pas echt iets kostbaars
als hij ik hou van jou
tegen een ander zegt.
https://youtu.be/JmtPXcsitqs
Ja nog steeds. Wat een verhelderd artikel. Ik voelde me goed als ik kon helpen dacht dat ik het ook leuk vond om nuttig te zijn voor de maatschappij. Ze weten me allemaal te vinden maar nu heb ik besloten daar een einde aan te maken door n e e te zeggen. Ik heb de stress en dan denk ik waarom doe ik dit?
Ik ga het proberen los te laten
https://youtu.be/JmtPXcsitqs
Ik hou van mij Harrie Jekkers
Dijk van een tekst tot het ende afluisteren
Ben een helper(hsp’er)
Wel vermoeiend hoor, probeer iedereen te helpen waar het kan.
Beste Dorine,
Waarschijnlijk ben je hsp-er omdat je door onveilige omstandigheden in vroege jeugd de gevoelens van ouders/verzorgers moest peilen om te kunnen overleven. Praten en beredeneren kon je toen nog niet maar wel intunen op stemming van anderen.
Reactie hen3kus
Ik denk dat je gelijk hebt met dat intunen. Ik vraag me dat al langer af,… Of dat dat geen ‘scannen’ van mensen is… Omdat dat eigenlijk aangeleerd is voor de veiligheid. Een onveilige omgeving dus, waar je je voor moet afschermen maar wat niet kon omdat je daar thuishoorde.
We zijn geneigd om dat door te trekken naar de hele maatschappij want we weten niet beter, tot we het snappen en het gaan verwerken.
Daarna kunnen we ons scherm laten zakken.