243. Je trouwdag, een rouwdag?
In sprookjes en Disneyfilms krijgen we allerlei beelden voorgeschoteld over het huwelijk. Je bent pas gelukkig als je trouwt! Je Prins op het witte paard! En ze leven nog lang en gelukkig! “Je trouwdag is de mooiste dag van je leven.” Op je trouwdag moet alles zo verlopen dat je zielsgelukkig bent. Dat alles perfect is! Stap je met die denkbeelden in je trouwjurk (of trouwpak), dan kan de werkelijkheid van die dag je vies tegenvallen. Met als gevolg een kater over de mooiste dag van je leven.
Teleurstelling verwerken
Viel jouw trouwdag tegen? Gebeurden er onverwachtse dingen waar je verdriet over hebt? Dan heeft dat veel impact, omdat er zoveel gewicht drukt op de mooiste dag van je leven. En… dat verdriet kan nog lang bij je blijven. Telkens als je de trouwfoto’s weer terug ziet, overheerst dat verdriet en die teleurstelling. Of is de werkelijkheid nog erger? Dat je met iemand trouwde wat je diep in je hart niet wilde? Omdat hij/zij nu eenmaal een betere partij was? Of bleek je partner na het huwelijk erg tegen te vallen? Allemaal teleurstelling en verdriet die je onbewust op je trouwdag al voelde.
Boosheid verwerken
Wat gebeurde er op je trouwdag? Hoe gedroeg je bruidegom/bruid zich? En de familieleden? Ontstond er onenigheid? Een scène? Soms komen onuitgesproken vetes aan het licht tijdens een bruiloft en ontstaan er situaties die je diep verdriet doen. Mogelijk is het nooit meer goed gekomen met die familieleden, zie je elkaar niet meer. Eeuwig zonde, omdat waarschijnlijk niemand echt wilde dat het zo liep. Maar zie het maar op te lossen.
Tegen je zin trouwen
In de generaties die vóór mij liggen, zijn veel vrouwen tegen hun zin getrouwd. Omdat ze moesten. Bijvoorbeeld omdat ze in verwachting waren geraakt. En hoewel ze het niet van plan waren, kwamen ze in een huwelijk terecht, waar ze mogelijk niet voor kozen, met kort daarna een baby die alle aandacht opeiste. Een offer dat je hele levenspad klem zette. Was dit hoe je je leven wilde leiden? Of had je andere plannen voor je leven? Werd je voor je gevoel gegijzeld? Dan heb je helingswerk te doen. Gebruik de MIR-Methode daarvoor of zoek hulp bij een MIR-Methode begeleidster om je helingswerk te versnellen.
MIR-Methode en verwerken van je trouwdag
Verliep je trouwdag anders dan je had gehoopt en heb je er nog verdriet over? Doe dan de MIR-Methode om jezelf te steunen bij de verwerking en het loslaten ervan. Het gaat om een belangrijke dag in je leven, maar je hoeft de rest van je dagen daar niet onder te lijden.
Met stap 2. ‘Detox alle toxische belasting’ haal je de toxische gedachtes uit je hoofd. Je krijgt meer vrede over wat er gebeurd is en kan de malende gedachtes onderbreken. Je krijgt meer inzicht over hoe het ontstond en het wordt makkelijker om het los te laten.
Met stap 3. ‘Vader loskoppelen. Moeder loskoppelen’, koppel je de mensen los die zich misdroegen op jouw bruiloft. Je boosheid en teleurstelling in hen wordt milder. Je blijft niet meer aan hen hangen, doordat je jezelf loskoppelt. Daardoor krijg jij weer bewegingsruimte in jezelf.
Met stap 4. ‘Meridianen zuiveren’ haal je de teleurstelling uit het energiesysteem van de meridianen. Teleurstelling blokkeert de Hartmeridiaan, de Maagmeridiaan en de Levermeridiaan, dus heeft het aardig wat impact op je energie.
Zie voor meer uitleg over de meridianen, de meridianencursus op de Be the MIRror-website.
Geef je vrede aan die teleurstelling, dan kunnen die meridianen weer stromen en ga je je energieker voelen.
Met stap 8 ‘Chakra’s en aura optimaliseren’ geef je met name je Hartchakra weer ruimte. De kans is groot dat je flink gaat zuchten als je de MIR-Methode doet, als je geen leuke trouwdag had. ‘Een zucht geeft lucht aan een hart vol smart.’
Stap 9 ‘Missie verduidelijken’ geeft tenslotte weer ruimte. Als je het verdriet en de boosheid over je trouwdag kunt laten varen, kan dat ruimte geven om nieuwe stappen te zetten. Ik wens je daarbij veel geluk!
De stappen 1 ‘Zuurgraad optimaliseren‘, 5 ‘Alle tekorten aanvullen‘ en 6 ‘Hormoonstelsel in evenwicht brengen‘ ondersteunen de andere stappen. En ze werken mee aan het optimaliseren van je lichaam. Je gaat bijvoorbeeld door het loslaten van boosheid en teleurstelling kiezen voor gezondere voeding.
En jij? Heb jij teleurstelling, verdriet, boosheid op je trouwdag ervaren? Heb je daarin inmiddels verlichting ervaren door het doen van de MIR-Methode? Ik hoor het graag van je! Schrijf het hieronder, dankjewel!
Met de toets ‘End’ op je toetsenbord spring je meteen naar het invulformulier. Persoonlijke vragen graag stellen aan een MIR-Methode begeleider!
Dat je herinneringen aan je trouwdag vrij mogen zijn van onprettige emoties!
Groetjes, Mireille Mettes
Ik ga trouwen
Ik trouwde op mijn verjaardag, dan zou hij dat vergeten. Na 20 jaar met veel verdriet en eenzaamheid vertrok hij met een ander zonder enig financieel regeling. Moest op mijn 52e opnieuw beginnen. Gelukkig had ik mijn 2 handen en heb het gered. Het is nu 25j later en toch herinner ik het op mijn verjaardag maar vervaagd en mir heeft ook goed geholpen. Helaas dacht ik dat hij mijn grote liefde was. Groet, Dewi
Mijn trouwdag (25 jaar geleden) werd écht een rouwdag. Het werd de begrafenis van mijn man die enkele dagen ervoor verongelukte. Dus in plaats van een bruiloft een begrafenis. Dat bedenk je in horrorverhalen niet eens hè.
De MIR-methode heeft me bij alle zorgvuldig verborgen trauma’s geholpen om ze te verwerken. Hard werken hoor! Ik doe het nu een jaar en voel me geweldig. Nu met de kristalchakra’s bezig. Ook pittig, maar ik ga nog even door hoor. Zó de moeite waard.
Dag Anne Marije, wat lees ik veel verdriet en eenzaamheid tussen de regels door. Het is verschrikkelijk dat je je kinderen en kleinkinderen nog niet kunt zien.
Dat doet pijn. Hartepijn is een van de ergste pijnen. Die pijn mag je voelen, alleen Ben je Niet die pijn. Dat weet je inmiddels wel.
De bloedband tussen jou en je kinderen blijft, dat is en blijft zo. Ik hoop voor jou én voor hen, dat er op een dag een kentering komen zal.
Tijd en geduld is je grootste vriend.
Misschien is het een troost voor je te weten, dat (helaas) veel ouders hun kinderen niet meer zien en kinderen hun ouders niet..
Kennelijk rust hier nog een taboe op en wordt hier niet zo vaak over geschreven. Ik weet dat het een eenzame weg kan zijn, blijf hoop houden en geniet van Die mensen die wél hun hart voor jou open hebben en jij voor hén. Geniet van dat wat er ook is, na het intense gemis en verdriet. Onder anderen de MIR-Methode kan je echt tot steun zijn. Ze kan je helpen door liefdevol veel van je gemis te helen. Jij kan jezelf een heel stuk op weg helpen.
Ik wens je veel moed en liefde toe.
Ondersteunende groet, Margreet Pielage, begeleider uit Ommen.
Ik moest inderdaad trouwen met een man die ik nauwelijks kende en pers’e seks met me wilde en me daartoe dwong. Mijn sterk gelovige familie was beschaamd en gaf mij de schuld. Mijn huwelijk bleef wringen. Ik ben na 21 jaar gescheiden en kreeg toen weer de wind van voren. Ik heb mijn drie kinderen veel tekort gedaan en veel verdriet bezorgd. Nu begint de pijn pas echt duidelijk te worden. Ik ben 77 jaar. Met de kinderen kan en wil ik een goed contact hebben. Voor mezelf mag ik wel nog wat aardiger zijn.
Dag Mirelle,
Hoe verwerk je een huwelijk van 12 jaar niet uit liefde maar als een vlucht om uit het vreselijke ouderlijk huis weg te zijn.
In die 12 jaar 2 dochters gekregen waar ik nauwelijks contact mee heb helaas.
Ze moesten altijd en bij pappa en bij mamma zijn.
Ze zijn volwassen nu en ik voel het minimale contact als een straf voor mijn scheiding, wilde ze niet claimen wat pappa wel deed en nog doet.
De meisjes hebben het altijd druk, eens per week een wattsap bericht en ik heb ze dit jaar nog niet fysiek gezien……
Hoe los ik dit op, als ik zelf het initiatief neem in het weekend kom ik even langs hebben ze herhaald een verjaardag…..etc. ik voel mij niet gewenst
Mary
Beste Mary,
Klopt het wat je denkt? Dat je door de scheiding straf krijgt van je dochters? Als je afspreekt met een van hen, zou je er dan eens naar kunnen vragen of het waar is? Vraag anders om raad bij een MIR-Methode begeleider om dit gesprek voor te bereiden.
Veel sterkte!
Groetjes, Mireille
ja mijn trouwdag was een ramp wilde niet trouwen maar mijn moeder had dat zo geregeld jaren 60 en toen deed je nog wat je ouders zeiden heb dit ook maar 3 jaar volgehouden
was een narcist en alcoholist een boek kan ik er over schrijven maar heb dit gelukkig los gelaten ook gesterkt door door de MIR
Mijn trouwdag was helemaal waardeloos: We stonden samen met de twee getuigen voor de burgemeester (ik was 4 maanden zwanger), hebben toen samen gegeten en dat was het dan!
Elf jaren en na 3 bevallingen zijn we gescheiden (ik vooral!) omdat ik genoeg had van dagelijks vernederen en beledigen. Maakte niet uit of de kinderen aanwezig waren of niet. Gelukkig hebben ze dit gedrag niet overgenomen (komt genoeg voor in families). Bovendien wisten ze heel goed op wie ze konden rekenen als er iets was.
Nu zou ik niet meer trouwen maar in de jaren tachtig was dat nog niet zo gebruikelijk en bracht nogal wat gedoe. Twee van mijn kinderen hebben een kind, zijn niet getrouwd en gelukkig met hun compagne/compagnon maar mijn andere dochter zegt dat ze vast en zeker wil trouwen. Enfin ze is nog niet zo ver.
Mijn trouwdag in 1987 is vergelijkbaar met de jouwe.
Alleen 2 getuigen waarvan 1tje van de gemeente was. Geen feest verder. Mijn ouders wilden niet komen.
Ik heb ook 3 kinderen gekregen. Ik vermoed dat mijn man in Nederland wou blijven en daardoor perse wou trouwen. Ik had de boot eerst afgehouden. Uiteindelijk toch gezwicht.
24.5 jaar volgehouden. Helaas.
Ik heb nog steeds moeite met de dag. Nu bijna 30 jaar geleden alweer. M’n vader lag in het ziekenhuis maar er was gezegd dat hij er eind vd week met onze trouwdag er zeker wel bij zou kunnen zijn dus dat kon rustig doorgaan. Vertrouwend daarop dachten we ook dat zou kunnen. De donderdag hoorden we dat een hele dag wel wat te veel zou worden maar het officiële deel en de kerk? Ja hoor. Daar zouden ze vanuit het ziekenhuis voor zorgen en maatregelen nemen. Rolstoel en een zuurstoffles (dat was toen nog heel uitzonderlijk dat dat kon, maar voor het afstemmen daarvan lag hij er al weken)
Ik voelde mij niet gerust maar dat werd in de wind geslagen. Mijn broer zou hem ophalen en terugbrengen eind vd middag. Ik regelde die donderdagavond een buffet voor de zaal die m’n broer ook mee kon nemen dan op de terugweg
We trouwden om half 2 vrijdagmiddag. Zònder mijn vader. Ik hoorde rond 12 uur van m’n moeder dat ze s’ochtends al vroeg gebeld was dat het s’nachts helemaal fout was gegaan. Ws voor hem de spanning te groot was om in een rolstoel gekluisterd met zuurstof in het openbaar te komen op de bruiloft. M’n vader had altijd een groot en goed lopend bedrijf gehad en het was teveel geweest in de maanden daarvoor dat hij z’n bedrijf had verkocht
Ipv de receptie af te maken zijn wij halverwege in de auto naar m’n vader gegaan ( met de hapjes). In voor ornaat door het ziekenhuis met opmerkingen als: “Wat leuk, een bruidspaar etc.” Om ons heen horend. Ik kon wel huilen. De hele dag is een uitputting geweest van toneelspel tussen m’n man en mij. Groot houden. We hebben een trouwboek. Zelf gemaakt uiteindelijk maar nooit foto’s bij laten maken voor de familie en vrienden. Weggestopt. De foto van m’n vader met ons. Hij in pyjama, wij in chique kleding staat er uiteraard ook bij in. Wat een pijn dat dat nog steeds oproept. Zelfs nu komen de tranen weer naar boven. Het is altijd een moeilijke start gebleven waarin veel vertrouwen is gesneuveld. Hoop dat dit eindelijk afgesloten mag worden. Ik had zelfs niet verwacht dat dit me nog zo zou raken.
Hoe om te gaan met een huwelijk dat je als kind hebt moeten ondergaan? Een nieuwe partner van je moeder bijvoorbeeld. Dat je ervan gruwelt en toch daar mee moet leven zonder dat het besproken wordt.
Lieve Mireille
De titel deed me schrikken. Want in april ga ik trouwen en ik vind dat heel eng.
Ik heb in het verleden samengewoond en ben toen weggelopen wat toen goed was maar achteraf niet veel heeft opgelost. Want je leert er niks van. Ik heb altijd weglopen in mijn achterhoofd. Nu woon ik alweer heel wat jaren weer samen.
Van de zomer was ik heel ziek en toen bedacht ik dat ik niet meer weg moest lopen maar “er voor gaan” en toen besloot ik te gaan trouwen en het niet meer af te houden.
Onze relatie zou veel beter kunnen. Als er problemen zijn zie ik het als teken om aan mezelf te werken. Door te voelen in mijn lichaam en met de MIR methode natuurlijk.
Groetjes April
Alles in mij schreeuwde NEE toen ik ging trouwen. Toch heb ik mijn intuïtie helaas genegeerd en na een aantal jaren vol frustraties zijn we gescheiden. Het allerergste is dat ik door toedoen van mijn ex en zin nieuwe vrouw, mijn kinderen niet meer zie. Voor zover ik weet heb ik inmiddels 5 kleinkinderen. Het is moeilijk om met zoveel verliezen te moeten leven. Ik heb geen partner, mijn ouders zijn overleden en ik voel me regelmatig behoorlijk eenzaam. Ik doe elke dag de MIR-Methode en maak er ondanks alles het beste van.