134. Grenzen stellen met de MIR-Methode
Had je als kind een vader of moeder die zelf geen grenzen stelde, dan gaf hij/zij je het voorbeeld dat het oké is om over je heen te laten lopen. Dat het oké is dat je meer doet dan een ander en bovendien daarvoor niet bedankt wordt. Het maakt dat je je laat gebruiken en ook nog denkt dat dat de normaalste zaak van de wereld is. Omdat je nou eenmaal hebt afgekeken dat dat zo hoort.
Geen grenzen geeft onveiligheid
Het gaf onveiligheid, omdat je nooit zeker wist hoe je vader of moeder ervoor stond. Omdat mensen die geen grenzen stellen een klein vulkaantje in zichzelf opbouwen. Ze balen een klein beetje van wat ze moeten doen en dat stapelt elke dag een klein beetje op. Totdat het een vulkaan is geworden en deze uitbarst naar de eerste de beste die hen voor de voeten loopt. En vaak is dat een kind.
Grenzen stellende ouders
Had je ouders die duidelijke grenzen stelden, maar je ook ruimte lieten, dan kon je goed gedijen. Je wist waar je aan toe was, je kreeg geen vulkaanuitbarstingen en leefde redelijk veilig. Je kon daardoor zelfvertrouwen opbouwen, want je kon vertrouwen op je ouders. Je hoefde niet bezig te zijn met wat er in vader of moeder omgaat, je hoefde niet op je hoede te zijn, maar je kon je op jezelf concentreren en op je eigen groei. Je groeide op tot een emotioneel stabiel kind met een gezond gevoel van eigenwaarde.
Kinderen met een etiket
De meeste ouders moeten zelf het wiel uitvinden. Zoals zij zijn opgevoed, zo voeden zij ook hun kinderen op. We kunnen ze het daarom niet kwalijk nemen! Het is fijn als ouders open staan voor verandering, naar zichzelf kunnen kijken en zich scholen. Aan anderen vragen hoe ze het aanpakken, boeken lezen, een cursus doen om je kind te leren opvoeden. Want kinderen opvoeden, is een vak apart!
Heb je een kind met een ‘etiket’, zoals Autisme, Asperger, ADD, ADHD of PDD-NOS dan word je vanzelf die kant op geleid, want je moet je wel scholen. Je moet wel kennis opdoen over wat er met je kind is. Kinderen met een etiket ‘dwingen’ hun ouders tot groei. Het is bijzonder pittig, maar ook bijzonder waardevol. Ik ben altijd blij met deze kinderen en heb altijd diep respect voor hun ouders die naar zichzelf moeten kijken en daardoor een snelle ontwikkeling doormaken, met vallen en opstaan, want makkelijk is het niet. Diepe buiging.
En ik wens dat alle ouders zich verdiepen in het opvoeden van kinderen, gezond grenzen stellen, zelfvertrouwen laten groeien in een kind.
Hoe doe je dat, grenzen stellen?
Grenzen leren stellen, is één ding. Het communiceren naar je kinderen is een ander ding. Wat vaak goed helpt, is jezelf af te vragen wat je je kind mee wilt geven. Wat is voor jou een fundamentele basiswaarde. Rechtvaardigheid? Eerlijk delen? Respect? Liefdevol praten? Positief denken? Zorg voor het huis? Aandacht voor elkaar? Recht op je eigenheid? Respect voor de natuur? Als je weet wat voor jou heel belangrijk is, kun je dat ook communiceren. Dan kun je bijvoorbeeld altijd bij een klein incident je grote waarde noemen. ‘Ruim je tas even op, heb liefde voor jouw eigen spullen.’ Of: ‘Laat je niet op je kop zitten, jij mag er ook zijn!’ Of: ‘Praat lief tegen elkaar, vrede op aarde graag!’ En die grote waardes, die blijven hangen bij kinderen!
Grenzen stellen en de MIR-Methode
In stap 7. ‘Basisbehoeften aanvullen’ is een van de basisbehoeften ‘Grenzen stellen’. Heb je dat in je jeugd gemist, dan wordt dat nu via de MIR-Methode alsnog aangevuld. Het zorgt ervoor dat je je grenzen gaat voelen. Dat je gaat merken dat je iets niet meer wilt en “Ho!” zegt: “Tot hier en niet verder.” Het maakt dat je mensen niet meer toe laat op jouw terrein, dat je gedrag van anderen niet meer tolereert. Je wordt duidelijker en meer begrensd. Je stopt met dingen doen waar je geen energie meer van krijgt. Je beseft beter dat anderen ook handen uit de mouwen mogen steken. Je bent niet de enige die dat kan! En energetisch gezien laat je het niet meer toe dat anderen jou gebruiken, jouw energie verspillen. Oftewel: je houdt meer energie over en krijgt het gevoel dat je de touwtjes weer in handen hebt. De touwtjes van jouw leven. Omdat je het waard bent, omdat je een waardevol mens bent!
Herken jij dit ook? Dat je door het doen van de MIR-Methode meer grenzen bent gaan stellen? Ergens mee opgehouden? Mensen aangegeven wat je niet meer wilt? En wat je wel wilt? Heb je de touwtjes weer meer in handen? Ik hoor het graag van je! Schrijf het hieronder, dankjewel!
Met de toets ‘End’ op je toetsenbord spring je meteen naar het invulformulier.
Persoonlijke gezondheidsvragen graag stellen aan een MIR-Methode begeleider!
Dat jij de touwtjes van jouw leven in handen mag hebben!
Mireille Mettes
Dit stukje tekst was zo mega verhelderend voor mijn eigen gedrag en herkenning , dank dank
Omdat mensen die geen grenzen stellen een klein vulkaantje in zichzelf opbouwen. Ze balen een klein beetje van wat ze moeten doen en dat stapelt elke dag een klein beetje op. Totdat het een vulkaan is geworden en deze uitbarst naar de eerste de beste die hen voor de voeten loopt.
Ik doe nu een dikke 4 maand Mir-methode en god wat heeft het mij al super geholpen ! Ben net 60 geworden en voor het eerst heb ik tegen mijn vader gezegd (die 87 is ) wat ik voel en waar ik mee zit ! Hij was er nooit en mijn broers komen altijd op de eerste plaats ,ook al ben ik de enige die altijd klaar staat en hulp bied . Ik ben altijd het vijfde wiel aan de wagen geweest! Want ik ben niet geschoold en ben struis ( dik ) ! En als ik dan dingen doe voor hem dan zegt hij ; eigenlijk ben jij wel slim !!! Het gaat recht door mijn hart , tot op de dag van vandaag is het nog steeds het zelfde , zelfs met die ruzie behandeld hij mij nog altijd zo ! Hij weet thans na al wat ik heb meegemaakt hoe moeilijk het is geweest en nog ! Ik ben misbruikt van mijn 4jaar tot 11 jaar door de vriend van mijn grootmoeder en later ben ik nog 3x verkracht . Dit heb ik een jaar geleden aan mijn vader verteld en nog blijft hij mij zo behandelen en nog blijf ik voor hem de was doen al 15 jaar . Mijn moeder is 8 jaar geleden overleden ook zij had een geschiedenis van misbruik en afwijzing van haar ouders ! Maar ik wijk een beetje af ….ik wil maar zeggen ik heb eindelijk tegen mijn vader mijn gedacht kunnen zeggen en komt door de Mir , geeft mij kracht en moed en zelfvertrouwen en heb eindelijk kunnen spreken 😉 Soms denk ik dat ik aan de grote schoonmaak ben begonnen en ik reageer veel sneller als ze mij kwetsen 4 maand geleden bleef ik maar slikken maar das verleden tijd en een heel opluchting !!!! Ik ben zo blij met de Mir en ik heb het al heel veel doorgegeven ! Nu nog gewicht verliezen en dan zit ik op top van de wereld 😉 ook de gezondheid natuurlijk heel belangrijk maar daar helpt de Mir mij ook super goed mij ,ik ben er vol van BEDANKT !!!!
Ziggy
hallo Mireille, Omdat ik mijn eigen touwtjes in handen heb genomen, ben ik mijn kinderen al 30 jaar kwijt. Doe al jaren, met wat tussentijd de MIR methode. Ben bijna 85 jaar, maar heb nog steeds vertrouwen, dat ouder wordende kinderen ook wijzer worden. Net wat je zegt, opvoeden is een vak en dat leer je niet op school. Ook ik heb fouten gemaakt, omdat ik ook maar wat deed, en dacht het goed te doen. Elke ochtend en avond zeg ik een klein gebed, en zeg b.v. Help mijn kinderen op hun levenspad, en geef ze inzicht, en vooral vrede op aarde, voor alle mensen die van goede wil zijn. Dankbaar zijn voor de dingen,die hoe klein ook, wel er zijn. Lieve groet, Mickey
Goeiemorgen Mireille en thema,
Over grenzen stellen: De touwtjes van mijn leven heb ik zeker beter in handen door de MIR-Methode!,!!
Bedankt, maar soms schik ik van mezelf als de vulkaan uitbarst.
Groetjes van Lilian.
Dat is toch ook toevallig,gisteren heb ik duidelijk m’n grenzen gesteld. Ik geef mantelzorg aan de Oma v mijn man. Ze kan nogal over m’n grenzen gaan door o.a. over mensen uit de familie te praten en hun niet in de waarde laten. Ik heb haar hier op een duidelijke manier opgewezen. Als ik dit heb gedaan ligt het schuld en schaamte gevoel op de loer omdat ik dit vroeger als kind niet heb geleerd. Ik mocht nooit tegen de meningen v een ouder iemand in gaan..maar door de Mir-methode krijg ik kracht en de moed dit juist wel te doen. Het heeft geholpen en aan beide kanten heeft het veel opgeklaard.
Beste mensen ik ben meerdere keren bij een MIR begeleidster geweest voor een persoonlijk programma wat beter is voor mijn persoonlijke groei. Ik heb gemerkt dat ik meer voor mezelf op mag komen, ik voel me zekerder. Sommige dingen hebben de tijd nodig. Sommige zorgverzekeraars vergoeden een deel waardoor een consult voor mij maar €15,00 kost
Ik woon sinds bijna 8 jaar het midden van het land,maar ”vriendinnen” zie je niet.
Altijd leuk als ik daar kom, ’n uurtje rijden, maar deze kant op, mooi niet.
Je woont zo ver, of jij bent weggegaan,zeggen ze dan en dat heeft mij heel veel pijn gedaan.
Maar nu ik een aantal maanden de MiR- Methode doe, sta ik relaxter tegen over en heb het losgelaten en stop er geen energie meer in.
Ben blij dat dat de MIR-Methode mij hiermee heeft geholpen.
Veel dank hiervoor !
Ik herken veel in al jullie reactie’s. MIR-Methode heeft me veel gebracht en blijf ik ook doen.
Uiteindelijk bleek ik ook een traag werkende schildklier te hebben waarvoor ik thyrax kreeg voorgeschreven. Ging me daar korte tijd wat beter door voelen, maar beslist niet goed. Kwam op het spoor van de boeken van Anthonie William. Ik vond ze een openbaring en raad iedereen aan deze eens te lezen. Zelf heb ik Medical Medium en Thyroid healing gelezen en ben nu bezig om mijn schildklier aandoening te genezen op de manier zoals omschreven in zijn boek thyroid healing. Ik heb de medicatie al tot de helft afgebouwd en ga me steeds beter voelen. Ik denk dat een en ander elkaar perfect aanvult. Eind Maart heb ik de medicatie helemaal afgebouwd en laat ik de schildklierwaarden bepalen. Ik ben benieuwd, heb er alle vertrouwen in.
Iedereen veel kracht en doorzettingsvermogen toegewenst.
En Mireille wat heb je een prima methode uitgedokterd, petje af.
beste Hebben schildklieraandoeningen iets te maken met grenzen stellen? Ik lees dat niet in het artikel maar wil wel heel graag bijleren. Zelf heb ik problemen met alle hormonen, ik heb een tumor in mijn hypofyse. Heeft iemand daar ervaring mee?
Hoi Mireille, ik ben vrij grenzeloos in het stellen van grenzen. Daarmee heb ik mijzelf -en mijn gezin- echt tekort gedaan. Nu ik 50 ben en sta voor verzuren of verfrissen, merk ik dat dankzij Mirren, jouw levenslessen (waarin ik soms zoveel herken) en Latifa meditatie, ik steeds meer voor mezelf opkom met humor en luchtigheid. Het werkt. Enorm bedankt1
Nu nog het roken loslaten. Ik doe mee met het onderzoek en ben nog niet gestopt, maar er is een heleboel gaande. Ook op dat gebied. Fingers crossed!
Beste Lisa,
Mooi dat er zoveel gaande is! En je zal zien dat als alles een beetje neerdwarrelt en z’n plekje krijgt, ook de rook verslaving naar de achtergrond gaat.
Veel geluk alvast!
Groetjes, Mireille
Beste mensen. Wat een leed allemaal. Ook ik dacht dat ik het wel alleen afkon, en vond het prettig iets te kunnen en mogen doen voor een ander. Daarbij mijzelf niet vergetend, redelijkerwijs. Maar ik zie dat het grenzeloze = ook een soort vertrouwen op het universum- in de kleine wereld van de mens- en het kind- verwarring schept. Mijn lieve, gevoelige zoon is zwaar aan de alcohol, en dat als zelfmedicatie, na psychoses en een nu voortdurende toestand van schizofrenie- waarin er dus meerdere geesten aan het roer staan, waaronder die ene die het alcoholgebruik prioritair stelt- en de moedermishandeling aanbeveelt. De tranen springen mij in de ogen elke keer als ik eraan denk. Mijn burn out is een feit, maar ik probeer uit alle macht om mijn rekeningen te betalen en mijn pasgevonden huis netjes te houden ( ik was dakloos en leefde trots in mijn campertje). Ik hoop dat ik mijzelf toesta de MIR methode te gaan doen. Toevallig heb ik net gister grenzen aangegeven naar de gemene geest die bij mijn zoon bezig is. En las ik vandaag dit. Dank aan allen die de moeite nemen zelf sterk te zijn en lief te blijven.
Beste Mireille,
ik heb zoon van 14 met diagnose autisme.
Ik heb meer gevoel dat hij hooggevoelig is, maar ja…
Ik wou je even vragen of hij ook MIR-Methode kan gebruiken? Mag ik dat bij hem doen? Gewoon zijn hand aaien? Moet ik die zinnen hardop zeggen?
Kun je even kort uitleggen?
Alvast bedankt.
Gr Sneza
Beste Sneza,
Ja dat mag gewoon, als hij dat wil. Zie de veel gestelde vragen voor meer uitleg. Of even naar een MIR-Methode begeleider mailen voor meer uitleg.
Veel geluk samen!
Groetjes, Mireille
Of ouders die zelf grenzen hebben en ook het kind grenzen aangeven, maar zelf wel over de grenzen van het kind heengaan. Bijv. het kind opzadelen met verantwoordelijkheden die ver boven de leeftijd van het kind heengaan.
Gtenzen stellen is voor mij nog steeds een opgave, maar zo langzamerhand gaat het steeds beter lukken en dan ook nog zonder schuldgevoel.
Ik blijf lekker door mirren en ben blij met de resultaten.
Mireille, dit artikel over grenzen stellen is zo waar! En ik ben zo blij dat ik elke dag mag ervaren dat de MIR-Methode werkt op zoveel gebieden.
Ik ben dankbaar dat onze kinderen met ADD en ADHD geen medicijnen gebruiken, maar de MIR Methode kunnen inzetten. Dit is het mooiste cadeau dat je jezelf als ouder en aan je kind mag geven. We hebben als persoon en als gezin heel hard gewerkt, het was en is de moeite waard geweest en inmiddels kost het nog nauwelijks moeite.
Als er zich iets voor doet wat niet prettig is, kunnen we het rustig en op een eenvoudige manier met de MIR-Methode oplossen. Dit gun ik ieder mens en ik ben blij en dankbaar dat ik als MIR-Methode coach mag bijdragen aan het onder de aandacht brengen van de MIR-Methode.
lieve groet,
Françoise
Hallo Mireille,
Half december vorig jaar ben ik begonnen met de MIR methode. Eerst voorzichtig met zin 5 en 7 en na 2 weken de 9 zinnen. Ik merk dat ik meer mijn mond durf open te doen in situaties. Ik had last van mijn maag en dat is er nu nauwelijks. Ik had last van ellebogen die zwart waren en die nu nog een klein beetje verkleurd zijn. Ik heb de eerste stappen gezet met mijn missie. En dat is super en ook de goede reacties daarop. Ik sta sterker in mijn schoenen. Ik heb mensen losgelaten en ben nieuwe contacten aan het leggen. Het meest verrassende is het dat ik binnen een week dat ik alle zinnen deed ik een verslavende relatie die ik maar niet los kon laten met veel meer gemak heb losgelaten. En meer durf te vertrouwen op mijn gevoel. En mijn intuitie. Ik weet beter wat ik wil en handel er ook beter naar. Ik laat de verantwoordelijkheid nu meer bij de ander ipv die naar mij toe te trekken. Onlangs ben ik eetverslaving gaan toevoegen als eerste aan de zinnen en na weken waarin het mij redelijk afging en wel te maken had met een pijn aan mijn voet die weken nodig had maar inmiddels verdwenen is, werd het nu wel heftig en ben ik gaan bellen met een MIR begeleidster die aangaf mij te kunnen helpen en dat gaf wel het vertrouwen. Dus daar ga ik mee aan de slag. Door mijn enthousiasme al wat mensen aan het Mirren gekregen en dat maakt mij blij. Ik vind het fantastisch dat je ons dit gewoon zo aanbiedt en veel mensen er gelukkig mee maakt. Dat we daarmee maar ook onze bijdrage kunnen leveren en mogen leveren aan de wereldvrede. Lieve Mireille hartelijk dank. Maureen
Beste Maureen,
Wauw, wat heb je al een boel stappen gezet! Wat een vooruitgangen en op zoveel vlakken, fantastisch! Dat geeft ook veel vertrouwen voor je eetverslaving. Goed dat je er hulp bij inroept. De MIR-Methode kun je helemaal zelfstandig doen en als je hulp nodig hebt kun je een keer naar zo’n schat van een MIR-Methode begeleider toe! Dat het je veel goeds mag brengen en dankjewel voor jouw ambassadeurschap en al mensen aan het Mirren hebt gekregen! Heel fijn! Met z’n allen kunnen we werkelijk wat teweeg brengen!
Veel geluk!
Groetjes, Mireille
Dank je wel!
Lieve groetjes van een mama met een kindje met het Downsyndroom
Hallo Mireille,
grenzen stellen is voor mij zeer lange tijd een groot issue geweest en ik oefen er nog steeds mee.
Ik dacht dat het ook te maken had met sexueel misbruik, of gaat het dan vooral over grenzen op sexueel gebied? Ook verlatingsangst heb ik ermee gerelateerd?!?
Hartelijk dank voor je liefdevolle artikelen en hulp,
liefs van Iny
Bonjour Mireille je suis francophone je ne sais pas l’irlandais je m’excuse de vous dire que la traduction n’est pas bonne je n’arrive pas à tous comprendre.je veux vous remercier pour la MIR- Méthode. je l’utilise pour moi et pour mon fils autiste et je suis en train d’obtenir de bon résultats autant pour moi que pour mon fils sur tous les plans MERCI Mireille.
Ik herken me hier volledig in, mijn mama deed alles voor papa, en kreeg dikwijls niet veel terug, veel te veel. Ik wou zijn zoals mijn mama, maar ik heb er een burn-out van gekregen. Nu besef ik door het te lezen, hoe het komt dat ik geen grenzen kan stellen. Het ligt dus voor een stuk aan mijn opvoeding. Ons Amélie heeft hier ook problemen mee, en probeer haar zelf te begeleiden. Nu besef ik dat als ik mijn grenzen leer stellen, zij het ook zal leren… (eindelijk valt het puzzeltje in elkaar). Dus ik neem tijd voor mezelf, een belangrijke grens die ik mijn dochter nu ook aan het leren ben, door voor mezelf te zorgen.
Mireille,
Zoals vaak,
is deze MIR-boodschap weer op tijd ……
en laat je naar jezelf kijken wat voor jou je grenzen zijn …..
dank je wel!
Bedankt voor jouw reactie, Lia …
Jouw lieve woorden betekenen veel voor mij !
lieve Mireille
Ik Mariella lig al in het gips vanaf 11 januari en mijn zoon is terug thuis komen wonen. Het is een aanpassing om zo dat allemaal aan te zien.Wwat kan ik daar aan doen. Ik bekijk het van dag tot dag. Ik doe twee keer de MIR-Methode.
Wat kan ik nog doen?
groetjes MARIELLA
Beste Mariella,
Ik weet niet precies wat je vraag is. Het lijkt me een mooie gelegenheid om je zoon voor jou te laten zorgen! 😉
Veel sterkte en vooral rust gewenst!
Groetjes, Mireille
Beste Mireille,
Hoe is het mogelijk dat dit onderwerp vandaag aan de orde is gekomen.
Zat in het bestuur van een buurtvereniging en vanwege mijn bescheiden opstelling werd er al te vaak over me heen gewalst. Heb dat wel al eens aangegeven, maar een ander verander je niet zo gauw.
Het werd niet echt serieus genomen.
Dus gisteren heb ik de stoute schoenen aangetrokken en een beleefde mail geschreven dat ik me afmeldde omdat ik vond dat er niet naar me geluisterd werd en ik me daar niet prettig meer bij voelde.
Daarop kreeg ik ala antwoord dat ze zwaar teleurgesteld waren en dat dit kwam als donderslag bij heldere hemel etc….
Terwijl ik het notabene al vaker aangeduid had.
Waarom worden de wat bescheidener mensen vaak niet serieus genomen?
Als ik gehoord wil worden moet ik gaan schreeuwen net als de rest en dat ligt me niet. Dus heb ik me afgemeld.Het past niet zo bij me.
Nu ben ik opgelucht dat ik mezelf geen geweld meer hoef aan te doen.
Bedankt voor dit onderwerp.
groetjes, Marlène
jeetje wat herkenbaar, en wat goed dat je je hebt afgemeld, heb ik ook eens gedaan, dat wordt je niet in dank afgenomen, maar het geeft wel heel veel rust voor jezelf!!
Bedankt voor je begrip Marja, dat was nét wat ik even nodig had, want het doet toch nog wat pijn.
Hallo Marléne,
Wat herkenbaar, het niet gehoord worden.
Het is net of alleen mensen met een grote brutalen mond gehoord worden.
Ben zelf in therapie op het moment vanwege een burn-out.
Gisteren zei de therapeut tegen mij dat komt omdat jij twee verschillende signalen uitzend.
De verbale en non-verbale zeggen beiden iets anders.
Als ik iets moeilijk vind om te vertellen dan doe ik dat met een lach, dus wordt je niet serieus genomen, dat herken ik wel. Misschien dat jij dit ook herkend?
Hallo Ginny,
Soms is humor wel goed, en de ander snapt dan toch wel wat je bedoelt of niet?
Ik klap weleens dicht als mensen me domineren, daar kan ik maar moeilijk mee omgaan.
Kreeg vandaag een email met als antwoord “we ervaren het als een geschenk uit de hemel dat je jezelf bedankt hebt als lid van het bestuur”. Nou zeg ik je: daar deed ik dan al die moeite voor al die tijd. Geen bedankje maar een trap na.
Wél een bevestiging voor mij dat ik er goed aan deed weg te gaan.
Pfff… wat zijn sommige mensen toch hárd. Deed me pijn, dat wel.
Hopelijk gaat je burn-out spoedig over, en kom je er veel sterker uit. Lieve groet, Marlène
Wat moeten die mensen nog veel leren!
Fijn dat jij je grenzen hebt ontdekt!!!!!
Goed gedaan Marlène! Je bent voor jezelf opgekomen. Ik herken het en ook dat men vervolgens je een schuldgevoel willen geven. Luister naar jezelf en de opluchting wat het je geeft. Warme Groet, Karen
Bij mijn jongste zoon van vier gaat alles bijna vanzelf. Bij mijn oudste zoon van 8 is het net het tegenovergestelde. Hij werkt voortdurend tegen en gaat in strijd met elke grens die we stellen. Hij is hooggevoelig én heeft een Fysische beperking. Hij aanvaard niets van ons. Wat we ook proberen. Afspraken maken dat werkt niet. Hem zelf de verantwoordelijkheid geven, Hij maakt er een spelletje van…enz enz… momenteel probeer ik hem te overtuigen zelf te plassen ipv in zijn pamper. Die draagt hij om naar school te gaan in geval hij een ontlastingsongelukje zou hebben. Maar sinds dag 1 plast hij er ook gewoon in. Zonder pamper thuis plast hij wel in de wc. Ik wil graag dat hij toont wat hij wel nog zelf kan zodat artsen geen ingrijpende behandelingen of operaties voorschrijven terwijl het misschien eigenlijk niet nodig is. Ga ik hier over mijn grenzen in mijn verwoede opgingen om mijn zoon te helpen iets voorkomen waar hij later spijt van zou kunnen hebben? Ik zou dat in andere situaties misschien loslaten maar ik vind dat ik hier echt alles moet geven om hem te overtuigen. Maar niets helpt. En het kan hem allemaal niets schelen… Ik ben hopeloos. We deden de Mir zo’n jaar geleden en ik denk er al een tijd het weer eens te starten. Zal ik maar eens doen…
Beste Fabienne,
Ik lees toevallig je bericht en herken het gedrag van je oudste. Ik kan je alleen de tip geven, het is een kind (geen verstandelijk aanspreekbare volwassene) en wat hij doet doet ie niet om jou te plagen maar uit onvermogen. Als je zo naar hem kijkt én daar begrip voor hebt zal je echt in contact kunnen zijn. En vergeet niet te knuffelen; dat doet hier wonderen.
Ik wens je rust en aandacht voor jullie allemaal.
Ine
Dank je wel Mireille voor je lieve en wijze woorden. Het lijkt allemaal zo van zelfsprekend maar jij roept dingen op die ik heb weggestopt en waarmee ik aan de slag moet gaan om beter voor me zelf te zorgen. En mezelf op de eerste plaats moet zetten.
Ikheb bijna mijn halve leven over mij heen laten lopen.ik ben in 1999 bij een VIDO (vrouwen in de overgang)club gegaan, daar heb ik veel geleerd en ook grenzen stellen,daar heb ik mij ook verder ontwikkeld. Ik ben subsidie 5 januari weer met de MIR methode begonnen en voel mij weer sterker worden.
Lieve groetjes Rennie
Beste Mireille,
Inderdaad een prachtige boodschap! Ik zit op het moment met een burn-out en kan je vertellen dat het me heeft geemotioneerd. Even ben ik weer wakker geschud. Maar ik ga het onthouden en toepassen als ik terug de energie heb.
Dank je.
Maria
Beste Maria
Wat afschuwelijk dat jij nu in een burn-out zit. Jij bent dus duidelijk steeds over je grenzen gegaan. ik ben blij dat het je zo raakte. Want je hebt het herkend. Dat is heel mooi. Daarom wil ik je vragen juist nu de MIR-Methode op te pakken omdat het nu het juiste moment is. Ik begrijp heel goed dat het je veel moeite kost. Je kan bijvoorbeeld de eerste twee weken met stap 5 en 7 beginnen en daarna de 9 stappen. Heel veel succes. En een hele dikke knuffel van mij.
Corrie Wouters MIR-Methode begeleider in Uithoorn.
He heerlijk die reakties. Ik begrijp nu waarom ik de stilte nodig heb. Daardoor kan ik meer voelen wat er in mijn dagelijks leven speelt, zodat ik beter kan communiceren en niet hoef te ontploffen.
Sommige dingen die nog niet duidelijk voor me zelf zijn, communiceer ik dan nog niet naar buiten, totdat ze duidelijk voor mezelf zijn.
Ongevraagd advies krijgen, vind ik vreselijk, maar kan er toch wat beter mee omgaan nu.
Heel herkenbaar en zo heeft de MIR methode ook voor bij gewerkt.Ik heb eindelijk de touwtjes stevig zelf in handen.Een erg vrij en goed gevoel.
Ja … heel herkenbaar. Wij zijn opgevoed in het teken van ‘hulp bieden’ aan de ouderen. Als kind ten dienste staan van ‘zieke’ vader, bazige opa, … Altijd maar helpen en nagaan wat anderen (voor hulp) nodig hadden …
Nooit is er gevraagd wat ik er van vond of hoe het allemaal voelde voor mij. Dat was niet belangrijk.
Gevolg : ‘gevoelens’ diep weggemoffeld …
En nu … heel moeilijk om echt te ‘voelen’ … Dan ligt er steeds, als het ware, een grote plas verdriet klaar om naar boven te komen …
Lieve Gerda,
Ik moest spontaan huilen toen ik je reactie las.
Het raakte me zo diep, ik kon het zelf geschreven hebben.
Zo pijnlijk herkenbaar zoals altijd maar helpen en ook die plas verdriet
die altijd gereed ligt.
Maar houd goede moed, we zijn sterk!
Ik probeer tegenwoordig te denken: het gaat nu allereerst om mij!
Dat wens ik jou ook,lief kind, het gaat nu eerst om jou!!
Beste Gerda
Dat klinkt heftig! Het is natuurlijk heel mooi dat je dat gedaan hebt. Maar het is zeker niet de bedoeling dat jij daar nu de problemen van ondervind. Dat je niet werd gewaardeerd vind ik heel naar voor je. Want je bent een mooi mens. Lieve Gerda ik weet zeker wanneer jij de MIR-Methode trouw 2x per dag doet dat er dan verandering gaat plaats vinden. Dat zal zeker tijd nodig hebben. Want jou lichaam gaat dan hard aan de slag om al die emoties en het verdriet los te laten. En laat die tranen maar komen dat lucht heerlijk op. Een hele dikke knuffel van mij.
Corrie Wouters MIR-Methode begeleider in Uithoorn
Na vele jaren verkeerde en energieslurpende verslaving, nu met twee ongelooflijk belangrijke dingen opgehouden. Wat voel ik me sterk. Ben trots op mezelf en zo gelukkig dat ik MIR-Methode heb gevonden. Ik kan het dus toch!!
Yeaaaah, goed gedaan Ger!
Ben heel blij voor je! Krachtig dat je het zelf gedaan hebt!
Groetjes, Mireille
Wat goed en wat fijn! Ik zou graag van je weten hoe lang je daarover hebt gedaan. Ik ben daar zelf ook al heel lang mee bezig…
Lieve Noeke,
Eigenlijk stond ik met mijn rug tegen de muur. Niet meer slapen, een ADHD hoofd, me overal mee bemoeien, een verkeerd relatie buiten mijn eigen relatie en ALLES wilen controleren. Heftig op zoek naar het geluk, terwijl ik erbovenop zit…
Een koopverslaving (of gewoon meenemen…) om een kortstondig moment van geluk te hebben. Uiteindelijk een slaaponderzoek gehad en doorverwezen naar de psycholoog. Maar diep in mijn hart wist ik dat alles af moet pellen om bij mijn kern te komen. Wie ben ik en wat wil ik… Natuurlijk helpt de medicatie en helpen de gesprekken. Maar als je door blijft gaan met de “verkeerde” dingen, kun je je suf slikken, dan helpt het nóg niet. Je zult zelf de knop om moeten zetten. En ik ben ervan overtuigd dat het me nu, met dank aan de mir, eindelijk gaat lukken om de weg te vinden. Ooit schreef mijn docht al voor mij:
Voor het vinden van de weg,
Moeten we gewoon op weg,
Je dingen doen, liefst met plezier,
Het hoeft niet daar, het kan ook hier,
Heel simpel op de Poeh-manier.
En als jij dan de dingen doet,
De dingen die jij kan,
Dan vind je heus de weg vanzelf,
En de weg komt achter je aan…
Lieve groet en JIJ KUNT HET OOK!!!!!
Beste Ger,
Goed bezig. Hou vol!!! De MIR-methode geeft inderdaad de kracht om door te gaan. En wat een mooi gedichtje van jouw dochter. Het raakt me; zo eenvoudig, maar vol vertrouwen.
Lieve groet JoJo
Hoi Mireille,
Wat een bijzonder bericht en het kwam ook op het juiste moment.
Ik kan al redelijk goed grenzen stellen. Maar op een gebied lukt met dat totaal niet, nl bij mijn kinderen.
Als mijn kinderen mij nodig hebben dan doe ik alles om ze te helpen. Met als gevolg dat ik er uiteindelijk zelf helemaal doorheen zit.
Maar tegen hen kan ik heel moeilijk zeggen: ho niet verder.Ik wil toch mijn kinderen steunen en helpen.Zelf heb ik geen enkele steun gehad van mijn eigen ouders.
Hoe pak ik dit aan?
Dank je wel, lieve groeten
Karin
Beste Karin,
Wil je grenzen gaan stellen, dan kun je het beste bij een klein dingetje beginnen. Zeggen dat je dat niet meer doet. Dat je anders te moe wordt, bijvoorbeeld. Als je kinderen eenmaal eraan gewend zijn dat je dat niet meer doet, stop je met het volgende ding. En natuurlijk komt het voort uit jouw pijn dat jouw ouders jou niet steunden. Het is alsof je je hebt voorgenomen: “Dat gaan mijn kinderen nooit meemaken, ik zal ze altijd steunen.” Met als gevolg dat jij veel teveel geeft. Dat is gelukkig wel iets dat met de MIR-Methode kan veranderen. Je eigenwaarde wordt sterker en je gaat realistischer zien wat nog wel en wat niet meer jouw verantwoordelijkheid is. Weten je kinderen hoe jij er doorheen zit als je ze hebt geholpen? Heb je ze dat al eens verteld? Ik vraag me af of je kinderen dat willen.
Veel geluk!
Groetjes, Mireille
Dank je wel voor je advies Mireille!
Nee mijn kinderen weten het niet. Ik ga ermee aan de slag.
groetjes Karin
Hallo Karin,
Wat verschrikkelijk herkenbaar, ik heb dat ook dat ik veel te veel voor mijn kinderen doe en te veel van ze pik terwijl ik dat eigenlijk niet wil. Zit daardoor ook ontzettend met mezelf in de knoop en ben heel erg overvraagd en ontzettend emotioneel. Ben nu ook met de MIR methode begonnen en heb ook nog andere therapie en hulp en ben er hard mee aan het werk want ik wil het niet meer.
Je wilt je kinderen zo graag geven wat je vroeger zelf zo gemist hebt, maar doordat ik er nu ook nog steeds erg veel alleen voor sta moet ik echt leren hulp te vragen en door de MIR methode lukt me dat nu ook steeds beter. Het is zo waardevol en de tips zijn zo fijn.
Ik hoop echt dat jij er net zoveel steun aan hebt als ik nu heb.
lieve groetjes Els
Beste Mireille,
Je schrijft waardevolle dingen. Misschien als ik een beter voorbeeld had gehad dat het tijdens de pubertijd van mijn kind niet zo uit de hand was gelopen, daar komen we niet meer achter. Wel kreeg ze een label en moest ik extra goed naar mezelf kijken. Ondertussen ongeveer 8 jaar later gaat het erg goed met mijn dochter en daar ben ik erg dankbaar voor. Alle energie die het koste en de zorgen zijn niet voor niets geweest. Voor iedereen: hou vol en laat niet los!!
Wat je schrijft over de grote waardes noemen is geweldig. Ik ga dit stukje bewaren zodat zij later kan lezen over dat extraatje meegeven.
Bedankt!
Beste Jane
Dank je wel voor je eerlijkheid. Wat fijn dat het zo goed gaat met je dochter. Mooi dat jij andere mensen een hart onder de riem wil steken.
Daar hebben ze veel aan. Want jij bent er ook gekomen. Mooi hoor!!Een dikke knuffel van mij .
Corrie Wouters MIR-Methode begeleider in Uithoorn
Ik merk dat ik veel rustiger ben geworden in het aangeven van mijn grenzen. Vroeger was ik inderdaad een vulkaantje maar vooral omdat ik laaiend was dat ik grenzen aan moest geven ( snappen ze dat nou niet zelf? )
Tegenwoordig kan ik een aantal x rustig aangeven, blijf standvastig. En als het nodig is pak ik door en wordt wat feller maar daar zit een opbouw in. En er zit een uitleg in.
beste Mireille,
ja, ik heb opgemerkt dat ik standvastiger ben geworden! Dat ik ook rechten heb en niet alleen maar hoef te doen, wat anderen van mij verwachten. En dat ook zonder een slecht geweten te hebben!
Dag Mireille, wat een waardevol artikel en zo herkenbaar.
Ik ga echter een zijsprong nemen met mijn vraag. Jij schrijft dat ouders die een kind met een etiket hebben, vlugger leren… Zo herkenbaar, ik zou zelfs zeggen ook veel afleren.
Kan jij hierover eens iets schrijven. Over onze dochter hoorde ik volgende commentaren:
– ze is zo allergisch omdat ze hier precies niet wil zijn
– ze hangt boven haar lichaam
– ze is onvoldoende geïncarneerd
– ze wil hier niet zijn maar zocht enkel haar moeder (dochter in een vorig leven)
Heb jij daar ervaring mee? Of iemand van de lezers?
Beste Zoë,
Ja, ik ken ook dit soort uitspraken en dat maakt het niet altijd makkelijker, omdat het vaak zo ongrijpbaar is. Of dat je er als ouders niet zoveel mee kunt. Het kan natuurlijk wel begrip geven. We hebben wel wat voorzichtige resultaten met deze kinderen met de MIR-Methode. Ik zal er een keer over schrijven. Goed idee!
Groetjes en veel geluk met je dochter!
Mireille
Lieve mensen,
Tja …eindelijk begin ik nu mijn grenzen te leren.
Ik ben daar een aantal keren veel te ver overheen gegaan met als gevolg een zeer heftige burn-out meerdere keren in mijn leven!!
Het heeft jaren geduurd voordat ik het begreep waardoor dat kwam en ook weer jaren om alles te kunnen integreren.
Veel vallen en opstaan, vele boeken, genenzijde en de MIR-Methode hebben uiteindelijk de informatie die ik nodig had compleet gemaakt.
Nu leer ik de balans tussen de dingen die ik graag doe, dingen die noodzakelijk zijn , anderen helpen en bij mij nu vooral leren ongevraagd adviezen te vermijden, strijd te vermijden, bemoeien te vermijden……dus stil zijn waar nodig!!!!
Niet te veel na te denken over van alles en nog wat…..zorgen en boos worden te laten maar gewoon te vertrouwen op het grote plan!!
Gewoon lekker MIJN DINGEN te doen geconcentreerd in het nu……STILLER tot weer VOL en LEDIG……met in mijn achterhoofd de hartskwaliteiten en het grote ego!!!!
Dan is het mogelijk om te gaan doen waar ik voor bestemd ben…..de wereld helpen kantelen!!
Bloem
Bloem,
Wat geweldig dat je dit geleefd hebt, EN het hier hebt opgeschreven. Ik heb hier wat aan, je woorden reflecteren in mijn binnenste. Het moedigt mij verder aan te doen wat ik moet(mag) doen, en vooral ….stil waar nodig, me niet met iemand anders leven bemoeien. De Mir methode is zeker een zeer behulpzame , methode, ga er weer mee aan de gang.! Dank voor je schrijven. Pieter.
Hallo Bloem,
Wat schrijf je dit prachtig op.
Ik zou het ook zo geschreven kunnen hebben.
Het raakt me in mijn hart.
Fijn om dit te lezen van een mens die ik niet persoonlijk ken maar ook weer wel, want hierdoor voel ik dat we alle hetzelfde verlangen en verlangen is wat ons hart en ziel getoond wil hebben.
DANK JE WEL BLOEM
Lieve harte groet van Corona
Beste Bloem
Wat heb jij dat mooi verwoord!! Wat een zware weg moet je dan gaan verschillende Burn-outs dat is niet mis!! Maar wat geweldig dat jij door vallen en op staan zo gegroeid bent. Petje af. En ik hoop van harte dat we met heel veel mensen de wereld helpen kantelen. Een dikke knuffel van mij.
Corrie Wouters MIR-Methode begeleider in Uithoorn
Bloem, jouw verhaal is zo herkenbaar, ongelooflijk. Het is of je over mij schrijft. En wat fijn dat je je bestemming weet. Ook ik ben diverse malen ver en ver over mijn grenzen gegaan met burnout en met eenmaal de vreselijke en zeer ernstige burnout waarin ik als laatste in belandde, heb ik een jaar lang alleen maar totaal leeg en op op de bank gezeten en niets (kunnen) doen met alleen maar telkens de gedachte: “dit komt nooit meer goed”! En de periode(n) daarvoor waren natuurlijk ook al ellendig met de repercussies ook voor mijn gezin. Tevens het onbegrip en de nodige negatieve commentaren en kritiek; de mensen moesten eens werkelijk weten! Ik spreek van 1997 dat “mij de pas werd afgesneden”. Het heeft mij heel veel jaren gekost om een beetje te functioneren maar mijn concentratie heb ik nauwelijks teruggekregen, vergeet nog steeds heel veel en ook bij tijd en wijle nog chaotisch. Ik merk ook dat ik heel snel leeg loop. Mijn 2e echtgenoot ziet het gewoonweg gebeuren aan mijn gezicht evenals mijn vrienden en kinderen. Dan kan en heb ik niets meer en waarvoor mijn waarschuwde. Hij zei: “denk erom dat je je zoveel mogelijk rustig houdt en je rust neemt want je hebt helemaal geen buffer meer zoals normaliter de mensen hebben of m.a.w. “de rek is er helemaal uit” en er is iets gebeurt in je hersenen met de verhouding cortisol/adrenaline, is verstoord geraakt. Veel te lang een adrenaline verhoging door stress gehad. Van hem moest ik ook eens in de week iets helemaal voor mezelf doen, iets waar ik plezier aan zou beleven. Maar dat was vreselijk moeilijk voor mij. Ik wist me niet meer te amuseren. Hij belde me iedere week op met: en, wat heb je gedaan voor leuks of naar welk museum o.i.d ben je geweest? Ik moest dan ook een kaartje naar hem sturen als bewijs dat ik wat ondernomen had. Maar ja, hoe gaat dat met drie schoolkinderen en alleenstaand? Het verwaterde natuurlijk. Maar het besef van iets voor mezelf bleef wel op de achtergrond. Wat ook parten speelt is het telkens weer ziek zijn met de gekste kwalen, maar dat schijnt ook erbij te horen en dat begon al voordat ik uiteindelijk thuis op de bank zat en in de WAO belandde. Het lichaam geeft signalen af maar die niet doordringen tot de geest. Mijn vitaliteit en gezondheid is broos.
Heden ten dage ben ik ook bezig met is dit nodig of vind ik dit wel leuk? Ook commentaren van anderen leg ik zoveel als ik kan naast me neer, lukt niet altijd maar ik accepteer ook veel meer van mezelf, ook boos worden of liever gezegd verontwaardigd (niet naar eer behandeld worden) zijn en het dan weer laten afvloeien lukt steeds beter. Altijd je verantwoordelijk voelen en dus dan ook overal verantwoordelijk voor gesteld worden eiste bij mij uiteindelijk (op mijn 52e jaar) ook een tol. En altijd maar weer “het kan beter”. Nu begrijp ik ook zij het laat waar het voor het grootste deel vandaan komt. De laatste jaren begin ik eindelijk te accepteren dat ik niet meer kan wat ik vroeger allemaal kon; was een schaap met vijf poten, enthousiast, anderen belangeloos helpen etc. Ook op mijn werk leunde men heel veel op mij.
Ja, het wordt gelukkig ook in en bij mij stiller.
Nu doe ik ook de MIR-methode en ik denk te bemerken dat ik wat meer energie, zin en opgewekter in het leven sta. Ontspannender. Ik denk dat ik het nu zo’n 1,5 maand doe. Ben nog voorzichtig om al mijn resultaten hier neer te schrijven.
Bloem, ik wens je heel veel succes verder en ga zo door 😉
Willie
Eindelijk heb ik dank zij de MIR-Methode geleerd om mijn grenzen aan te geven . Tot hier toe en niet verder. Al blijft het een proces, en moet ik steeds weer opnieuw mij zelf tot de orde roepen om niet weer dezelfde fout te maken. Ik vind wel dat je hierdoor niet altijd zo vriendelijk over komt. De mensen om je heen kennen je zo niet zo goed meer. Het blijft een groei proces waar je mee aan het werk blijft !
Beste Riek
Wat mooi dat jij door de MIR-Methode hebt geleerd om jou grenzen aan te geven. Dat jij je zelf steeds opnieuw tot de orde moet roepen is heel normaal. We zijn op deze aardbol om te leren. Daar doe jij heel goed je best voor. En dat je dan voor jou gevoel niet altijd even aardig over komt is dan maar zo. Maar het is ook vaak zo dat jij aan het veranderen bent en dat de mensen om je heen daar aan moeten wennen. Dat komt helemaal goed. Een dikke knuffel van mij.
Corrie Wouters MIR-Methode begeleider in Uithoorn
Het blijft lastig om het voor jezelf te doen. Ik heb het van huis uit niet meegekregen of toen ik jong was niet willen zien. Maar zie hoe moeilijk ik het nu vindt naar onze kinderen. De ene dag gaat beter dan de andere dag. Mijn hormonen, rust, positief denken en dus twijfel spelen een enorme rol in dit proces.
Beste Saskia,
Je blijft het in ieder geval proberen en wat mooi dat je ziet hoe belangrijk het is dat je goed voor jezelf zorgt! Het is voor niemand echt makkelijk om kinderen op te voeden en het blijft een uitdaging. Goed dat je inziet dat je het zelf niet echt hebt meegekregen en het dus dubbel mag ‘uitvinden’. Laat de MIR-Methode een steun voor je zijn daarbij!
Veel geluk!
Groetjes, Mireille