Stap 7 ‘Basisbehoeften aanvullen’ is een hele belangrijke stap in de MIR-Methode. Het zorgt ervoor dat alle behoeftes die je in je jeugd hebt gemist, zoals warmte, liefde, respect, gezien worden, gehoord worden, veiligheid of bescherming, alsnog worden aangevuld. Dit keer kijk ik naar de basisbehoefte ‘Erkenning’. Zie het maar als een leeg glas. Als je glas van ‘Erkenning’ nooit goed gevuld is, bijvoorbeeld omdat je vader nooit zei dat hij trots op je was, dat hij zei dat je het goed deed, dan is je basisbehoefte van Erkenning nooit voldoende aangevuld. Je glas van Erkenning is dan altijd half vol. Je blijft dan de rest van je leven snakken naar die Erkenning die je zo gemist hebt. En probeert bij andere mensen alsnog die Erkenning te halen: “Doe ik het goed?” “Ik heb weer gepresteerd, ben je nu trots op me?” Alleen is er een vervelende spelregel: wat je in je jeugd hebt gemist aan Erkenning van je vader, kun je nooit meer van hem krijgen. Gewoonweg omdat je geen kind meer bent.

Prestatiedrang loslaten

Als je je leven lang blijft verlangen naar de Erkenning van je vader “Pap, doe ik het goed?” “Ben je trots op me?”, kan je de neiging ontwikkelen om maar te presteren. Bijvoorbeeld in je werk of in sport. Het is nooit genoeg en je blijft maar doorgaan met jagen naar prestaties, in de hoop de pijn van de Erkenning die je zo gemist hebt, alsnog te helen. Maar door meer te presteren, los je die pijn niet op. Je raakt alleen maar verder van jezelf vandaan. Je gaat over je eigen grenzen.
Je kunt het wel oplossen, door hier en nu die Erkenning aan jezelf te geven. Bijvoorbeeld met de MIR-Methode. Je vult dan bij stap 7 alle basisbehoeften aan die zo gemist heb. En Erkenning is er daar een van. Je zult daarna gaan merken dat de prestatiedrang die jou voort stuwde, vermindert. Het maakt dat je een tandje langzamer gaan ook okee vindt. Dat je niet meer over je eigen grenzen hoeft te gaan. En: dat je jezelf goed genoeg vindt! Je hoeft het voor niemand meer te bewijzen!

Sporters, opgelet!

Mensen die topsport bedrijven, zouden 10x na moeten denken voordat ze aan de MIR-Methode beginnen. De reden is dat als hun prestatievermogen gestoeld is op de pijn uit hun jeugd, hun vermogen om te presteren kan afnemen. Ze komen dan in een periode van her-ijken en zullen hun passie om te presteren moeten ombuigen van ‘presteren vanuit pijn’ naar ‘presteren vanuit liefde voor de eigen groei’. Topsporters kunnen herkennen of ze vanuit die pijn leven, door te kijken naar hun blessure-gevoeligheid. En door te kijken naar de voldoening die ze halen uit overwinningen. Hebben ze regelmatig blessures, dan is de kans groot dat ze onbewust zichzelf saboteren. Omdat ze niet meer willen presteren om maar liefde te krijgen. En als ze niet werkelijk voldoening halen uit overwinningen, zijn ze aan het presteren voor iemand anders. Sporters die het ver willen schoppen,  kunnen dat alleen als ze presteren vanuit liefde voor henzelf. Vanuit het plezier om te ervaren of ze nog verder, beter, sneller kunnen. Elke keer een stukje beter worden. Het plezier van werkelijk groeien.

Zakenmensen, opgelet!

Mensen die hoge functies bekleden in bedrijven, zouden 10x na moeten denken voordat ze aan de MIR-Methode beginnen. Wanneer hun behoefte aan erkenning aangevuld raakt, valt de prestatiedrang weg. Als die gestoeld is op pijn, wordt steeds zichtbaarder dat ze zichzelf voorbij hollen in de zucht naar erkenning. Het presteren, meer en meer verdienen, projecten binnen halen, grote successen boeken, verbleekt en de werkelijke behoefte aan rust en “goed genoeg zijn” komt dan boven drijven. Het gevolg kan zijn dat de jarenlange uitholling van hun jachtige leven omslaat in een intense vermoeidheid door het doen van de MIR-Methode. Met als gevolg dat ze ziekteverschijnselen krijgen. Is dat erg? Nee! Het is een bevrijding. Ze krijgen daardoor de kans om zichzelf te her-ijken. Zichzelf terug te vinden. Thuis zijn, in de rust, oog hebben voor partner en/of (klein)kinderen, voor natuur, voor de andere kwaliteit van het leven, kan deze mensen een enorme verrijking geven. Een verrijking waar ze al jarenlang aan voorbij waren gegaan. Ze vinden zichzelf weer terug.

De ‘hardheid’ van de MIR-Methode

Doe je de MIR-Methode, dan kan het dus zijn dat je op een of andere manier niet meer kunt opbrengen wat je voor die tijd zo moeiteloos deed. Het lijkt alsof de MIR-Methode dan ‘slecht’ is of ‘alleen maar narigheid’ brengt. Ik kan me die reacties goed voorstellen. Totdat iemand door die periode heen is en gaat zien wat het gebracht heeft. De ‘hardheid’ van de MIR-Methode blijkt dan nodig te zijn geweest om de ware schoonheid van het leven aan het licht te brengen.

En jij? Heb jij dit ook ervaren met de MIR-Methode? Dat je eerst heel moe werd, daardoor moest veranderen en dat het je nu mooie dingen brengt? Ik hoor het graag van je! Schrijf jouw verhaal hieronder. Dankjewel! ❤️
Met de toets ‘End’ op je toetsenbord spring je meteen naar het invulformulier.
Persoonlijke gezondheidsvragen graag stellen aan een MIR-Methode begeleider!

Dat je die ‘hardheid’ maar als ‘licht’ mag ervaren!
Mireille Mettes