131. Verdriet, rouwen en de MIR-Methode
Familiebijeenkomsten lijken leuk. ‘We moeten het gezellig hebben.’ Taart, koffie/thee, een spelletje. Voor veel mensen is het echter een moment waarop ze zich flink moeten houden. Omdat het confronterend kan zijn. Alsof er onder de oppervlakte iets aan het stuwen is. Iets dat zich niet meer laat wegdrukken. Het is de confrontatie met het verlies. Het verdriet dat je voelt, omdat je iemand mist. Het wil eruit.
Een dierbare verliezen
Het is een onprettig onderwerp om aan te kaarten, maar het liet me niet los. Ik heb in de afgelopen jaren geen mensen verloren, maar een aantal van mijn vriendinnen verloren pas geleden dierbaren. Toen ik in de twintig was, verloor ik mijn vader, 56 jaar oud. Voor hem was het fijn dat hij mocht sterven, hij had lang genoeg geleden. Het maakte dat ik in de war was: ik ben blij voor hem, dus hoe kan ik rouwen? Het verdriet was er af en toe, maar pas vele jaren later sloeg het echt toe.
Verdriet eruit laten, is verdriet zien
Verdriet laat zich niet wegdrukken. Het is er en het wil geleefd worden, gezien worden. Hoe gek dat ook mag klinken! Als je denkt aan degene die je mist en je wordt verdrietig, moet je ervan huilen. Het is dan net of de pijn die je in je keel of in je hart voelt, je even dicht bij die ander brengt. Alsof je heel even weer in verbinding met elkaar staat. Het maakt dat je even opgetild wordt in de herinnering, in het samen zijn.
Het grote gevaar
Er is een groot gevaar waar ik erg bezorgd over ben: dat als mensen hun verdriet niet kunnen leven, huilen, ze in depressie en moedeloosheid zakken. Ik vind het een groot gemis van onze cultuur dat de dood daar geen plaats in heeft. Dat er weinig over overlijden wordt gepraat. Dat mensen die overleden zijn, worden doodgezwegen, alsof ze er niet toe gedaan hebben. Ik zie daarin al veel veranderen in jongere generaties, gelukkig. Maar ik maak me nog ernstig zorgen over de mensen die in een familiekring leven waar dood een taboe is en waar ieder op zichzelf z’n verdriet moet verwerken. Mensen die dat niet trekken, en vooral jongeren, lopen daarmee gevaar. Gevaar dat het verdriet naar binnen slaat, wat ernstige uitzichtloze depressie kan veroorzaken.
Dat ik je mis
Marijke Ouboter schreef daar een prachtig liedje over: ‘Dat ik je mis.’ Ze verloor beide ouders toen ze op de middelbare school zat. Het schrijven van liedjes hielp haar bij het verwerken van dit grote verlies. Het liedje maakt veel ontroering los bij mensen. En laat ze voelen hoe ze soms vast kunnen houden aan degene die er niet meer is. Ze zingt dan ook: ‘Laat me los. Ik kan het alleen.’
Verdriet, rouwen en de MIR-Methode
Mensen die de MIR-Methode doen, merken vaak dat ze gevoeliger worden. Dat ze huilbuien krijgen, zich kwetsbaarder voelen. Het komt doordat het verdriet dat lange tijd is weggedrukt, waar geen aandacht voor was, nu z’n kans schoon ziet en tevoorschijn komt. De muren gaan naar beneden, de oester gaat open. Het verdriet komt tevoorschijn. Het wil gezien, gehoord, geleefd worden. Het is de schoonwassing die elk lichaam nodig heeft en die iedereen op z’n tijd doormaakt. Kijk maar of je je kunt vinden in een van onderstaande beweringen waar ik in geloof:
Verdriet dat wordt weggestopt, slaat om in depressie.
Mensen die niet huilen, zijn bang om te breken.
Tranen die niet gehuild worden, veroorzaken hoofdpijnen.
Verdriet dat wel gevoeld wordt, maakt bittere herinneringen zoet.
Tekenfilm Inside Out
Als er één film is die ik je hierover aanraad, is dat de film ‘ Inside Out’. Een tekenfilm over de werking van de hersenen en hoe daar om beurten Plezier, Verdriet, Angst, Afschuw en Boosheid de leiding hebben. De film is prachtig en grappig. Ik heb een paar keer keihard gelachen van herkenning. En de boodschap van de film was voor mij een eye-opener: Verdriet speelt een hoofdrol en heeft een prachtige krachtbron als ze eenmaal gehoord en gezien wordt. Kijk bijvoorbeeld wie er de leiding heeft in het hoofd van de moeder: jazeker, verdriet! Als een gevoelig centrum dat alert is op de emotionele balans van anderen.
En jij? Heb jij ook huilbuien gehad toen je de MIR-Methode ging doen? Was het voor jou een aanwijzing dat je iets aan het verwerken was? Ik hoor het graag van je! Schrijf het hieronder, dankjewel!
Met de toets ‘End’ op je toetsenbord spring je meteen naar het invulformulier.
Persoonlijke gezondheidsvragen graag stellen aan een MIR-Methode begeleider!
Ik wens je een zacht, liefdevol samen zijn met je familieleden, in zachtheid en kwetsbaarheid!
Mireille Mettes
Ik had pas na twee maanden na aanvang huilbuien. Het voelde alsof ik vanuit mijn tenen het verdriet ineens kon loslaten,met schokkende schouders en al,zonder controle. Wat een bevrijding!
Hallo,allemaal
Je verdriet inslikken ,
net doen of er niets aan de hand is
daar loop ik al mijn hele leven mee ,
mijn moeder heeft me weg gegeven aan mijn oudere zus,
ze wilde me niet,als klein kindje voelde ik me niet welkom op deze aarde.
nu ben ik 65 en ben al een paar jaar aan het MIRren
Het heeft me geholpen om rustiger te worden,en ik denk dat het me ook steun heeft gegeven op het moment dat ik finaal ben ingestort ,emotioneel zwaar overbelast van alle opgespaarde stress.
Daar waren ze dan,
tranen met tuiten en ik kon er nu niet voor weg rennen zoals ik altijd deed, want mijn lijf had de rem erop gelegd ik werdt dood ziek,kon niet meer nadenken staan of lopen.
alleen maar huilen,en dagen lang slapen.was echt dood moe
Heel heftig allemaal,maar van de MIR-Methode had ik geleerd ,verdriet mag er zijn,
Huilen is erg belangrijk,
ik moet er nog wel aan wennen want ik was een kampioen in emoties wegwuiven,
Ben erg dankbaar dat ik deze berichten heb gelezen,
ik ben dus niet de enige
nu ga ik met een dekentje op de bank zitten, want er komt weer een huil bui aan,
het is goed zo
Ik ben gelukkig altijd een makkelijke huiler geweest en nog steeds.
Als kind had mijn moeder daar heel veel moeite mee,en zij sprak mij streng toe,van ,,hou nou een keer op met je gehuil.
Ik ben de MIR-methode weer op gaan pakken nu ik in een intensief emotioneel proces zit en oud zeer en verdriet heel sterk naar voren komen en mijn darmen totaal van slag zijn en er alleen maar diarree klachten zijn. Ik heb de neiging om mijn proces en de darm klachten aan elkaar te linken. De MIR-Methode past er heel makkelijk bij. Het is zo simpel om te doen!
Mijn lieve moeder is op Hemelvaartsdag in mijn armen overleden, gelukkig was ik bij haar, ze had copd, haar longen waren op. Ik heb meer dan 20 jaar voor haar gezorgd, alle sociale leven heb ik opgezegd, ik wilde alleen bij haar zijn en verzorgen. Nu merk ik de enorme leegte in huis, de onmacht, woede en niet te stoppen verdriet. Ik kan het niet opbrengen iets de doen of te eten, ik zie alleen maar de hele week dat ik bij haar was in het ziekenhuis. Ze zou thuis komen in een speciaal bed, maar dat was een dag te laat. Ik heb haar thuis opgebaard, het is alsof ze er nog is. Maar ik wordt helemaal overmand door verdriet, we hadden het zo fijn samen. Ik heb helemaal niemand om mee te praten, ik zit alleen met mijn verdriet. Het bijzondere is wel dat ze vlak voor haar dood ineens een helder moment had en zei dat ze een vrouw met donker haar zag staan die op mijn pad zou komen, een hele leuke vrouw en dat alles goed zou komen. Ze had vroeger vaak dat ze dingen ‘zag’ en dat klopte altijd, de laatste jaren niet, maar dit kwam heel onverwacht. En vlak voor haar dood zag ze haar familie om haar heen. Ik had haar stevig vast toen ze heenging. Ik blijf maar huilen en kan bij niemand terecht.
Hallo Rob,
Ik zie dat er niemand gereageerd heeft op jouw verhaal. Ik zie ook geen datum. Wat verdrietig dat je moeder is overleden, en dat jij niemand hebt om je verdriet te delen. Ik hoop dat het inmiddels wat beter gaat en ik wens je heel veel sterkte toe.
Groet
Sonja
Als mantelzorger van mijn moeder heb ik enorm veel verdiet gehad van de dood van mijn moeder. Ik had steeds flashbacks van haar overlijden wat een akelig beeld was. Nu ineens zijn de flashbacks over maar ik voel ook niets meer. Geen verdriet en gemis. Terwijl mijn moeder pas 3 mnd geleden is overleden. Waar is mijn verdriet gebleven? Het geeft me het gevoel alsof ik niet van mijn moeder heb gehouden, terwijl dat juist zo intens was.
Voor mij is het zacht mooi dat u dit aanbrengt op de verjaardag van mijn partner zaliger. Hij zou vandaag 89 jaar geworden zijn, maar 8 jaar geleden beleefde ik samen met hem op 4 december zijn laatste aardse verjaardag… En 5 dagen later, op 9 december, sliep hij voor altijd in. De 10 laatste jaren van zijn leven had de ziekte van alzheimer een enorme impact op zijn leven, alsook op het leven van onze zoon (toen een puber) en van mij…
Nog steeds zijn deze dagen voor mij zeer speciaal, gewoonweg omdat ze zijn geweest.
en of ik verdriet heb zeker, en berouw en schuldgevoel en ik lijdt hier onder elke dag weer dag in en dag uit niemand weet het alleen ik en mijn overleden moeder. Ik kan het nooit meer goedmaken uitleggen en niemand weet het ik draag het mee tot mijn dood ik heb mijn moeder bedrogen. Ik heb een gezin die moet ik onderhouden dat is het enige dat mij overeind houd anders had ik er denk ik er wel allang een eind aangemaakt.
Beste n,
Dankjewel dat je het toch naar buiten hebt gebracht! Probeer te zien dat je een mens bent en dat je in een bepaalde situatie verzeild bent geraakt, waarin je iets gedaan hebt, uit beste bedoelingen. Misschien om jezelf te beschermen, misschien omdat je boos was. Probeer te zien dat alle mensen keuzes maken die soms niet goed uitpakken. Je hoeft jezelf daarvoor niet de rest van je leven te straffen. Je deed wat je deed, nu zou je het anders doen.
Ik wens je veel sterkte en hoop dat je het jezelf kunt vergeven!
Liefs, Mireille
het is niet de bedoeling dat jij moet lijden en afzien voor de rest van jouw leven. Ook jij hebt recht op blijdschap en mooie lichte dagen. Wees niet te hard voor jezelf. Je mag stoppen met jezelf te kwellen door de fout telkens opnieuw te herhalen in je binnenste. Je bent OOK een mooi mens, je bent OOK heel gevoelig en je hebt OOK leuke eigenzinnige kantjes. Het is nu de tijd om het mooie dat in jou is te zien, te benoemen en VEEL van jezelf te houden. Mens zijn betekent fouten maken. Ik wens je een mooi en rustig leven toe dat verdien je. Ik zal voor je bidden. Je bent een mooie ziel.
Ik weet het niet zo goed. Ik doe nu twee weken de MIR-Methode. Ik voel me somber en verdrietig en merk dat oude angsten omhoog komen, is dit normaal?
Beste Fem,
Ja, dat zou kunnen. Let erop dat je voldoende water drinkt om afvalstoffen af te voeren. Ook dat kan zorgen voor meer onprettige gevoelens.
Sterkte!
Groetjes, Mireille
Sjee, ik heb me toch, na 3 weken mirren, een huilbui gehad, waarin ik me zo verdrietig voelde om het alleen gelaten te zijn in mijn kindertijd. Confronterend is dat ik een vriend heb die echt alles voor zijn kinderen doet, waar ik soms best jaloers op ben. Vreselijke emotie maar denk ik wel logisch. Ik wil graag weer in mijn kracht en eigenliefde komen te staan zodat ik niet meer die gevoelens van jaloezie hoef te hebben. Ik voel me ook vaak achtergesteld en veroordeelde mezelf hierop doordat ik dan dacht dat ik egocentrisch was. Ik besef nu dat dit door een hevig gemis van mijn ouders komt uit mijn kindertijd en jeugd, nu voel ik letterlijk de pijn die ik toen voelde alleen huil ik nu ontzettend. Donderdag afspraak met een mirbegeleider! Bedankt voor de methode!
Beste IV,
Heel goed dat je het eruit huilt! Het zijn diepe verdrieten en als je die kunt verwerken, zal ook je jaloezie minder zijn! En dan kun je er supertrots op zijn dat je zo’n fijne vriend hebt gekozen die alles voor zijn kinderen doet, zodat je kunt zien hoe het ook kan.
Blij dat je naar een MIR-Methode begeleidster gaat!
Veel geluk!
Groetjes, Mireille
goh, wat ik allemaal heb ervaren toen ik met de MIRmethode begon, eerst niet gerealiseerd dat het daar van kwam, maar achteraf wel. een hele grote opruimwoede, tot zolder aan toe, heel emotioneel, een goede vriend was weg en er gebeurde dingen die wij normaal samen oplosten. Voelde me erg alleen, en ik ben een mens die houdt van verbindingen met andere mensen. Dingen die mij het normale comfort moesten geven, gingen kapot, werkten niet of op welke manier dan ook werd het mij ontzegd. Heel erg teruggeworpen op mijzelf. Toen voelde dat uiteraard niet prettig, maar ik ben er nu wel heel dankbaar voor! ik heb zoveel inzichten gekregen, ben weer veel dichter, bij wie ik was, die ik was, voordat ik werd die ik ben geworden 😉 en mijn dochter vroeg me laatst of ik wist wat de MIRmethode was, heb haar de link van jouw site gegeven en gezegd ‘doen!’ dank je dat je dit allemaal deelt met ons!
Beste Joke,
Heerlijk om te lezen hoe het allemaal naar het fijne is gedraaid in je leven!
Blij voor je!
Groetjes, Mireille
Dit is de vijfde dag dat ik ben begonnen met mirren. Ik ervaar veel rust en de pijn die ik al weken in mijn nek/schouder heb begon gelijk af te nemen. Ook ben ik emotioneel als ik de negen zinnen opzeg. Het ontroert me als ik liefdevol mijn hand aai, na jaren van zelfverloochening. Ik begin mezelf te accepteren en merk dat ik milder wordt, zowel naar mezelf als naar anderen.Dank je wel Mireille, dit is echt een geschenk.
Liefs Judith.
daar ik niet geregeld de MIR-Methode doe (vergeet het nog al eens), dacht ik dat het niet werkt. Nu zit ik met betraande ogen na een grote huilbui en volgens mij komt er zo meer.Ik zit al een tijd niet fijn in mijn vel, zoals dat genoemd wordt. Vanmorgen kwam ik er achter dat ik weer eens niet naar het stemmetje binnenin mij geluisterd had. Hoorde het wel maar luisterde er niet niet naar. Ik kwam toen met een enorme klap bij mijn verdriet, ik keek er naar en voelde het enorme verdriet van verlies van mijn man, mijn maatje door de scheiding nu zes jaar geleden. Wat mis ik het samenzijn, samen delen. Het was voor mij vrij plotseling, hij liep er al twee jaar mee om van mij weg te gaan. Zag wel dat het niet lekker met hem ging maar hij gaf altijd het werk de schuld. We zijn in “goede harmonie” uit elkaar gegaan. Maar wat mis ik het samenzijn en wat een verdriet voel ik nu. Hij is niet dood, toch is er die rouwe rouw van verlies. dank je Mireille voor jou werk, ik ga door, Irene.
beste irene
Ik onderga net hetzelfde als jij ben nu 69 jaar en woon in Belgie heb echt geen energie meer .
Het is nu 7 jaar mijn man heeft al mijn energie mee ik werd immers uitgeput en dpressief na de leukemie van mijn jongste dochter .Na vele jaren van angst ups en downs is zij toch genezen,ik had toen geen steun aan mijn man man zocht professionele hulp maar ik had mijn man nodig die mij eens goed in zijn sterke armen moest nemen .Ik dacht dat er niets ergers bestond .Hij had direkt een andere vriendin ik heb het zien aankomen maar geraakte nog dieper,het was een vriendin van mij verschrikkelijk het hij gaat ermee op reis lekker eten fietsen enz Ik voel ook zoals jij die jaloezie .Maar mijn gezondheid ik kan niet eten heb geen energie meer mijn oudste dochter komt niet meer naar mij ….ik geef het op ….antwoord mij eens aub
mijn verdriet komt er nu uit en begrijp dat niet zo goed want had me voorgenomen om mijn ernstig zieke zus en maatje te verzorgen zoveel als in mijn vermogen ligt
wanneer ik om elk lief gebaar of kaartje die me geschreven wordt moet huilen dan kan ik er niet voor haar zijn en dat wil ik zo graag
mijn en ons leven is niet over rolletjes gegaan net als bij heel veel anderen heb daar voor mijn gevoel wel om gehuild maar waarschijnlijk niet genoeg want het blijft maar komen en kan er niets mee,want kan het niet uitleggen!sorry
Hallo Jet. Je hoeft geen Sorry te zeggen. Je wilt er graag voor je zieke zusje zijn, en je hebt het idee dat je dat niet goed genoeg kan als je huilen moet.. lees ik. Je kan er juist heel goed voor je zusje zijn als je ook lief voor jezelf bent, als je ook jouw eigen pijn en verdriet uithuilt. Zij begrijpt dat vast heel goed en samen huilen kan ook een mooie verbinding / verdieping geven.
Wat het huilen over eerdere situaties betreft: je hebt Toen gehuild en een deel verwerkt, ik denk dat er nu weer andere, dieper stukjes omhoog komen die je nu (pas) kan verwerken en uithuilen.
Huilen, je wordt er moe van en het ruimt ook zo heerlijk op. Ik wens je veel ruimte toe voor nu en de komende tijd, veel liefde en kracht ook voor jullie beiden.
Warmegroeten, Margreet Pielage, MIR-Methode begeleider, trainer, in Ommen
Lieve Maria, als ik jou verhaal lees krijg ik kippenvel. Zoiets valt niet te begrijpen en ik hoop dat je voldoende mensen om je heen hebt die je steunen en helpen. Ik wens je ongelooflijk veel kracht en sterkte. Ondanks ik je niet ken heel veel liefs en een knuffel van mij.
Liefs Jolanda
Dag Mireille,
U schrijft: mensen die de MIR-Methode doen merken vaak dat ze gevoeliger worden.
Mijn hele leven al ben ik zó gevoelig, ween ik zo gemakkelijk, voel ik mij persoonlijk zó geraakt door zoveel dingen rondom mij dat ik nu net het tegenovergestelde merk na meer dan een jaar mirren.
OEF… ZO VEEL LEEFBAARDER NU!!!
Christel
Lieve Mireille, ik zou iedereen willen aanraden om het geweldige boek van Ineke Koedam, In het licht van Sterven, te lezen. Er wordt zo veel duidelijk omtrent het stervensproces en het is zo troostend voor ieder die een dierbare moet verliezen/verliest. We krijgen er allemaal mee te maken en dit boek neemt het taboe weg van sterven. Heel veel heb ik er in herkend toen ik bij het sterven van mijn beide ouders mocht zijn, vorig jaar en 4 jaar geleden. Definitief een grote troost en maakt het verdriet dragelijker! Groetjes van Lucienne.
Film ‘inside out’ wat mij betreft ook een aanrader. We hebben met de hele familie tranen met tuiten gehuild, heerlijk!
Heel graag ontvang ik iets van groei voor mij. Ik loop vast. Ik ben beide ouders jong verloren. Hier ligt veel verdriet wat werd weggeslikt, nu na een moeizame relatie die we beiden in stand hielden. Heb ik het gevoel dat mijn uiten vast zit Hoe ga ik verder of kom ik verder. . Ik wil zo graag maar ik sluit mij op inplaats het te omarmen. .
Beste Annette
Je zegt dat je uiten vast zit. Je wil graag verder. Door dit te schrijven heb je al een beginnetje gemaakt. Ik wil jou graag aan raden om al jou verdriet aan het papier toe te vertrouwen dat geeft alvast wat lucht. Want dat heb je hard nodig. En misschien kan je met iemand praten. Dat kan een goede vriendin zijn of een familielid. Als het maar iemand is die je vertrouwd en goed voor jou voelt. En lieve Annette wat die groei van jou betreft je hebt de eerste stap al gezet.
Een heel dikke knuffel van mij.
Corrie Wouters MIR-Methode begeleider in Uithoorn
Ik heb vorig jaar twee sterfgevallen meegemaakt. Waarvan een door zelfdoding. Het van me af schrijven en dichten hebben mij geholpen. Naast online modules op een site voor rouwverwerking. Enkele van de gedichten deelde ik weer. O.a, bij een inloopcafe van Humanitas. En deze werden gretig gelezen en later gebruikt. Mooi dat anderen er ook iets aan kunnen hebben. Dat gaf me ook weer kracht. Afgelopen zondag droeg ik een van de gedichten weer voor. Ik noemde het gedicht, de zinspiratie. Het ging over de zingeving van leven en sterven. Nu ik dit schrijf moet ik toch even een traantje wegpinken. Maar dan voel ik tenminste weer dat ik leef!
Wat een mooi onderwerp Mireille.
Bij mij komen deze dagen allerlei gedachten op aan mijn overleden man.
Ik herinner me de mooie en lieve dingen en de prachtige kwaliteiten die hij bezat. Soms moet ik daarvan huilen, maar ik laat de tranen dan maar komen. Het is wat het is.
Bedankt voor de inspirerende nieuwsbrieven
groetjes, Marlène
Beste,
En wat met verdriet over een verloren relatie. Ik weet dat dat zo hevig kan zijn als een groot rouwproces. Ik heb immers de twee. En mensen die het niet goed met je menen ? Zelfmutulatie om zelfmoord te verhinderen ?
BESTE
Ja ze zou stuurloos worden hoe kan ik mezelf verhinderen dat ik geen domme dingen doe ….
Hopelijk kom ik vandaag iemand tegen die het goed met me meent…
marie josephe Belgie
kerst en oud en nieuw waren altijd fijne dagen samen met de familie maar sinds mijn man is overleden (zelfmoord) ben ik stuurloos tenminste zo voelt het. Ik heb emdr gedaan en functioneer op het eerste gezicht wel maar het kost me o zo’n moeite. Het liefst trek ik me terug en ik vind alles zo leeg. Ik zie op tegen deze dagen en heb ervoor gekozen om alleen te zijn bij oudjaar. Bezinnen of ik wel of niet ga verhuizen omdat mijn huis zoveel herinneringen heeft.
lieve Tiny
kan jou heel goed aanvoelen iemand die het niet heeft meegemaakt begrijp dit niet ga verhuizen zodat je weer een nieuwe start kan gaan maken want zo is en blijf het heel moeilijk
veel kracht hierbij Maria
Lieve Maria,
Mag ik je vanuit het diepst van mijn ziel kracht wensen!
Verdriet mag en moet er zijn en er staat geen tijd op. Je zult het gemis altijd voelen maar dat is omdat je van ze houdt en dat gaat niet over na de dood. Ik begrijp ook de zelfdoding van mijn man niet. De dokter zei dat ik het moest zien als een ongeneeslijke ziekte. Voor jou is het 3x zo zwaar. Voor ons staat de tijd stil maar de rest van de wereld draait gewoon door. Ik denk dat je een sterke vrouw bent maar dit is wel erg veel om te dragen. Zoek hulp als je het niet alleen kunt. Liefs, Tiny
lieve Tiny
ja de wereld draait door maar voor ons verdriet is daar weinig plaats in na het overgaan van mijn zoon heb ik veel geschreven dat doe ik nu ook en zet veel op schilderijen neer maar jij ook heel veel kracht liefs Maria
veel kracht toegewenst en dat je mag verhuizen
hoe kan ik het verdriet verwerken als je dochter voor kerst jl 3 hoog naar beneden springt mijn zoon heb verloren en partner heb verloren aan zelf doding hoe verwerk je zoiets voor mij niet te begrijpen kan me dat iemand zeggen ?
Beste Maria,
Nee, dat is moeilijk te begrijpen. En niet te vatten. Alleen op een heel spiritueel niveau zou daar een uitleg over kunnen komen, maar aards gezien zijn dit gebeurtenissen die niet te verdragen zijn, zo moeilijk. Ik hoop dat er mensen om je heen zijn die naar je willen luisteren. Ik hoop dat er hier ook MIRrors zijn die jou een paar lieve woorden willen schrijven.
Heel veel sterkte Maria!
Mireille
denk dat de mir er een grote steen aan bij dragen kan maar ik heb geen afscheid kunnen nemen van haar en dat is heel moeilijk[ haar dochter heeft alles achter mijn rug gedaan] heb ook niet de crematie kunnen bijwonen en dat is heel hard als moeder zijnde
weet dat ik verder moet maar weet niet meer hoe liefs
Wat je hebt gedeeld raakt me diep Maria. Ik wens jou Liefde, Lichtpuntjes, hoop en het vertrouwen dat je de kracht in jezelf zult vinden om al dit verdriet te verwerken. Ik heb een kaarsje voor jou aangestoken. Heel veel sterkte.
Warme groet,
Marijke
Zij
die wij
verloren
zijn
niet meer
waar
zij waren
maar altijd
waar
wij zijn.
Ik wens je Heel veel:
Liefde Licht en Kracht
Wat prachtig Marja! Dank je wel. Heb het gekopieerd en op mijn fb pagina gezet, goed?
Ik wil bij deze iedereen die een dierbare is kwijtgeraakt, hoe dan ook, veel sterkte en warmte toewensen en alle geluk en liefde om weer verder te kunnen groeien.
dank je wel Mireille jou oproepje heeft me gesterkt wat een lieve mensen jij inclusief ben nu 2 x per dag aan het mirren [anders een keer] komen heel veel emoties los en ben ik dankbaar voor.
Wens je alle goeds! Liefs Maria
Maria, het is allemaal veel maar probeer te zorgen voor jezelf. Het is jammer genoeg iets dat je niet kan veranderen. Dus vandaag is vandaag, denk met dankbaarheid terug aan de herinneringen die jullie hadden, niet naar de leegte die ze achterlieten. Als er een deur dicht gaat, gaat er wel ergens een venster open.
Blijven mirren en jezelf aaien, want jij bent uniek. Diana
lieve allemaal dank je wel voor de hartverwarmende woorden dat doet goed en Diana ik blijf me aaien want ik heb hier geen schuld aan zo mooi als die worden mag ontvangen
wens jullie allen heel veel liefde -licht en kracht toe hoe zwaar het ook mag zijn op je levens pad en een duizend maal dank liefs Maria
Lieve Maria. Ik geef je een warme knuffel via dit bericht om je te steunen. Heel veel kracht wens ik je toe om het verdriet te verwerken. Sterkte.
Lieve Maria,
Liefde en Kracht gewenst,
Ria
Heel, heel veel kracht, sterkte, liefde en licht.
Warme groet.
Lieve Maria, zoiets is niet te begrijpen. Inderdaad op spiritueel niveau misschien. Ik advies je dan ook om een spiritueel hulpverlener te raadplegen, die met je partner, zoon en dochter contact kan maken en het hen vragen waarom. Ik wens je heel veel sterkte toe, maar ook begrip. Dikke knuffel van Angela
Ik vind het intens verdrietig voor je en heftig. Ik wil je heel veel sterkte, warmte en kracht wensen! Ik zal een kaarsje branden voor jouw dierbaren en aan je denken. Ik wens je toe dat je liefdevolle mensen tegenkomt!
Lieve groeten van Patricia
Beste Maria
Nee dat is zeker niet te bevatten. Wat zou ik graag jou verdriet wat dragelijker willen maken. Ik weet echt niet hoe. Alleen dat ik je in gedachten heel veel sterkte en kracht wil sturen. Want dat heb je hard nodig. Een hele dikke knuffel van mij.
Corrie wouters MIR-Methode begeleider in Uithoorn
Maria, heel veel sterkte met dit alles. Ik heb zelf een man en een dochtertje en ik kan me niet voorstellen hoe dit moet zijn..maar ik geloof dat als je moedig en nederig met tegenslagen om durft te gaan, er altijd iets moois op je pad komt. Hou vol!
Lieve Maria, wat heftig wat er allemaal is gebeurd. Ik wens je veel kracht, liefde en geluk toe om door te kunnen gaan. Zelf ben ik ook iemand verloren door zelfdoding. Mij heeft het enorm geholpen dat ik via iemand contact met haar heb kunnen maken. Misschien worden er dan wat vragen die je hebt beantwoord. Sterkte.
Harte-groet,
Linda
Beste Maria,
Ik las jouw bericht en vind het heel heftig wat jij moet meemaken, niet te vatten. Maar inderdaad wat Mireille zegt; op spiritueel niveau is het uit te leggen. Maar dat neemt niet weg dat je er nu wel mee moet dealen. Wil je meer weten en ben je er klaar voor om uitleg te krijgen op spiritueel niveau dan kun je altijd mailen naar de praktijk van mijn dochter, zeker weten dat zij jou verder kan helpen.Je kunt kijken op de website, http://www.praktijkikhaya.nl. Ik wens je heel veel sterkte voor de toekomst en blijf alsjeblieft Mirren dat is een hele goede ondersteuning!
Liefs, Ineke
Synchroniciteit…toeval…heb gisteren voor hij uit de bios verdwijnt een bioscoop gezocht waar Inside-Out draait…we gaan voor mij al zolang ik weet een belangrijk overgangsritueel waarin geliefden passeren die nu niet meer fysiek aanwezig zijn. Mirre(n)…3 weken na aanvang spontaan tijdens een moment van stilte dikke dikke tranen, mensen kwamen in gedachten voorbij die mij “zeer” gedaan hadden maar nu anders…niet alleen mijn hoofd begreep dat het een optel som was van alles van wat zij meegemaakt hadden…nu wist ook mijn gevoel het…eindelijk kon ik mezelf vergeven dat ik het niet eerder gevoeld had… De MIR methode werkt…ik weet het en ik heb het gevoeld… DANK weer voor het delen van jou Liefde… voor jou en al je geliefden… bergen met Liefde en licht op je pad, warme groet, Karoline
Beste Karoline,
Ja, Inside out is beslist een aanrader. Hij staat op DisneyPlus. En wat mooi dat je zo diep kon zien dat wat mensen jou aandoen ook weer een optelsom is van wat zij hebben meegemaakt. Het verdriet is er niet minder om, maar dit soort inzichten verzachten het wel een beetje!
Jij ook veel geluk!
Groetjes, Mireille
Hoi Mireille,
Huilen lukt vaak niet met tranen, maar collega”s probeerden mij wel te laten reageren door s morgens bij binnenkomst hele vreemde voorvalllen te vertellen waardoor ik humor zag en begon te lachen.
zoals je zegt tranen met tuiten . Het verzette je gedachten en je kon weer verder die dag.De MIR-Methode lijkt alles nu wat kalmer te worden en als het weer even opflikkert het verdriet raakt het wat makkelijker naar de achtergrond, Maar het gemis is en blijft altijd aanwezig Groetjes Marly
Ik heb geen afscheid van mijn moeder kunnen nemen.
In 2007 stierf ze, totaal onverwacht. We waren op vakantie toen we het bericht kregen.
Als nog best vitale 80 plusser zwaaide ze ons uit toen we vertrokken.
Een paar dagen daarvoor waren we met haar uit eten geweest, dat was zo’n fijne avond.
Die momenten koester ik nu.
Maar toch kom ik er nooit klaar mee, zo voelt het. Vooral het feit dat ze al een dag overleden was voor ze haar vonden.
Zoveel vragen blijven er over, nog altijd: heeft ze pijn gehad? Hoe bang is ze geweest?
Het doet zoveel pijn, nog steeds, en het gemis is nog even groot.
Mijn moeder was een kerstkindje, waardoor deze tijd voor mij extra moeilijk is.
Een paar weken terug heb ik haar zo dringend gevraagd om eens een teken van nabijheid te geven, ik wil haar zo graag blijven voelen.
En op eerste kerstdag, op haar verjaardag kreeg ik het grootste en mooiste kerstcadeau ooit:
Mijn dochter vertelde dat ze zwanger was van haar eerste kindje.
En toen voelde ik mijn moeder in al mijn vezels, want ze gaf op haar eigen geboortedag het leven door.
O Lienke, ik schiet vol nu ik dit lees……….Wat een mooi teken heeft je moeder je gegeven! En fijn voor jou en je dochter dat ze zwanger is! Geniet ze! Groetjes, Angela
Beste Lienke
Dat jij geen afscheid hebt kunnen nemen dat voelt zeker niet fijn voor jou.
Dat is heel begrijpelijk.
Maar lieve Lienke wat je heel vaak hoort is dat mensen die gaan overlijden dat liever alleen doen omdat ze dan hun dierbaren niet los kunnen laten.
Wat geweldig dat jullie een paar dagen van te voren zo’n fijne avond hebben gehad.
Ik denk dat ze toen afscheid heeft genomen.
Wat een mooi kerstcadeau heb jij van haar gekregen.
Dat word vast zo’n liefdevol mensje als jou moeder.
Een hele dikke knuffel van mij.
Corrie Wouters MIR-Methode begeleider in Uithoorn
Ik heb geen dierbare verloren afgelopen jaar, maar herken wel helemaal wat je schrijft. Vroeger schakelde ik mijn voelen uit naar aanleiding van een traumatische jeugd. Ik had elke winter een depressie en zelfmoordgedachten. Sinds ik jaren geleden heb leren voelen, huilen en rouwen, is de depressie verdwenen. Ik heb dit jaar een zweethutceremonie georganiseerd, omdat ik al jaren niet de behoefte voel dit op de traditionele manier te vieren. Morgen neem ik op oudjaar 10 deelnemers mee de hut in, om los te laten, te huilen,het jaar goed af te sluiten. we komen pas op nieuwjaar de hut uit. Er was heel veel interesse van mensen om mee te doen, bijna allemaal mensen die dit jaar een dierbare hebben verloren of voor een groot afscheid hebben gestaan. Jouw artikel is de bevestiging daarop. Ik kijk er erg naar uit, om morgen, in verbinding, heel diep afscheid te nemen van dit jaar en het nieuwe jaar welkom te heten. Liefs, Annet ( al jaren fan van de MIR-Methode en afgelopen jaar gebruikt als ondersteuning in stoppen met roken).
Hahaha, ik heb al dubbel gelegen om de trailer van de film Inside Out, bedankt voor de tip. Groetjes Danielle
Mijn prachtige zus Paula, 62 jaar oud geworden, vond het genoeg en beëindigde haar leven op 10 januari 2015. In een paar jaar tijd heb ik haar van een sterke, zelfverzekerde dame zien veranderen in een breekbaar vogeltje. De kwetsbaarheid, die altijd al in haar zat wilde naar buiten en dat werd helaas niet begrepen door de mensen om haar heen en toen we het begrepen en zagen was het te laat. Er bleek geen weg terug voor haar. Zij liet een briefje achter waarop zij haar broers en zussen en vooral ook haar kinderen, mijn lieve schatten noemde. Dat zijn jullie allemaal, zo schreef ze. Zo lief, zo teer! Maar toch zo hard voor zichzelf, voor de zoveelste en laatste keer. Het verdriet blijft, de tranen zullen er altijd zijn als ik aan haar denk, als ik meezing met Adele “To make You feel my Love’. Paula, waarmee ik samen op vakantie ging toen we pubers waren. Toen al kwetsbaar, niet voorzichtig als het om haarzelf ging, afwezig … maar volop aanwezig als het om zorgen voor de ander ging. Paula, wat had ik graag wat van jou zorgen willen wegnemen. Erom lachen, erom huilen, schoonwassen …! Voor altijd in mijn hart.
Beste Marja
Jeetje meid wat heftig.
Maar wat heb je het mooi verwoord!
Het is ook heel moeilijk om iemand te begrijpen die zo gevoelig is.
Vaak weten ze het voor hun dierbaren heel goed te verbergen.
Ik weet zeker dat Paula jullie ( haar lieve schatten) niets kwalijk neemt. Een hele dikke knuffel van mij Corrie Wouters
MIR-Methode begeleider in Uithoorn
Niet door verlies door overlijden, tijdens de MIR methode, wel veel verdriet wat ik ooit verloor, in mezelf, kansen die ik voorbij had laten gaan, het verdriet was onverwacht en meer Nog omdat ik al mijn fouten zag, mijn naïviteit, mijn grenzeloos vertrouwen in iedereen. Zoveel verdriet gehad om dit alles. Heftig en heel zwaar en soms heel onwelkom! Toch blijkt dat tijd tijdens de MIR-Methode wonden heelt. Ik ben er echter nog lag niet: het gevoel van gefaald te hebben in mijn eigen leven, is op de voorgrond tesamen met: wat heb ik nu bereikt in het leven? Dat is ook verdriet, wat jezelf persoonlijk bent geraakt.
Beste Carla
Je zegt dat je gefaald hebt.
Ik zie dat anders. Iedereen maakt vergissingen in zijn leven. Maar daar leer je weer van. Nou en jij hebt geleerd van de vergissingen die je gemaakt hebt. Maar weet je het is heel stoer dat jij het ziet en er wat mee doet. Enkel door het hier al op te schrijven ben je op de goede weg. Je mag trots op je zelf zijn. Een hele dikke knuffel van mij.
Corrie Wouters MIR-Methode begeleider in Uithoorn
Dank je wel Corrie, wat een lieve woorden!
beste Mireille,
ik doe sinds vijf weken de MIR-methode en ben er heel blij mee. Ik kan nu dingen toelaten waar ik me altijd ooh zo sterk heb gehouden. Vaak hoofdpijn, gewrichtspijnen en duizeligheid maar – gewichtsafname en een vrolijker gevoel van binnen
ik zal nog even doorgaan ermee want dit heeft zich alles in 65 jaar verzameld en gaat niet direct een goede weg inslaan. Dank voor je moeite!
ja ik voel me soms verdrietig de laatste tijd.Dan komen de tranen in mijn ogen maar ik kan niet huilen.wat kan ik daar aan doen?
Beste Dorine,
Het er gewoon laten zijn. Je hoeft niet per se te huilen. En als je tot nu toe niet huilen kunt, dan kan het zijn dat dat langzaamaan toch nog los komt. In de 6 weken begeleidingsmailtjes komt het aan de orde dat dat te maken heeft met de dikke darmmeridiaan. Als die nog niet stromen kan, is huilen nog niet mogelijk.
Ga rustig door met de MIR-Methode. En sta aandachtig stil als je je verdrietig voelt. Eventjes, en heb er verder geen zorgen over of je kunt huilen of niet. De emotie is er al en dat is het belangrijkste.
Groetjes, Mireille
dag Mireille,
Dood is inherent aan het leven maar toch een taboe. Soms krijg je het idee dat alles bespreekbaar is in het leven maar dat is echt niet zo als je dat zelf niet doet en dan moet je toch tegen kunnen dat je bij veel mensen tegen muren oploopt. Het verwerken van emoties kost tijd en veel moet je ‘doorslikken’ heb ik de afgelopen jaren gemerkt. Je voelt uiteindelijk alleen je eigen pijn.
Ik heb helemaal geen zin in een nieuw jaar maar hoop dat dat voor anderen anders is.
Lizette
Beste Lizette,
Ik hoop voor je dat je mensen om je heen gaat aantrekken met wie je wel over de dood kunt praten. Het zijn vooral de mensen die het zelf hebben meegemaakt. En ja, dat ‘doorslikken’ is iets dat ik veel zie in de Westerse cultuur en wat diepe eenzaamheid kan geven, zoals je al zei.
Ik hoop echt dat het nieuwe jaar voor jou iets fijners gaat brengen!
Groetjes, Mireille
Hallo Lizette,
Inderdaad, die muur kom je vaak tegen. Het is echter niet altijd dat er niet met je mee gevoeld wordt. Het is ook onmacht – wat moet ik zeggen, ik weet niet wat ik moet doen, vraag het iemand anders. Ze beseffen niet dat ze helemaal niets hoeven te doen, maar er alleen maar hoeven te zijn! Het is hun verlies, dat ze daardoor een stukje warmte en contact missen.
Ik wens je toch een fijn nieuw jaar.
Coby.
Beste Lizette
Ja dat is moeilijk he!!Heb je er wel eens aan gedacht om jou verdriet op te schrijven? dat kan namelijk heel bevrijdend werken. Dat ruimt dan weer lekker op. En dat samen met de MIR-Methode. Dan mag jij je emoties lekker laten gaan. Lieve Lizette ik wens jou een heel mooi liefdevol nieuw jaar. Een hele dikke knuffel van mij.
Corrie Wouters MIR-Methode begeleider in Uithoorn
Het mooie lied van Maaike Ouboter raakt mij extra omdat op 17 december mijn moeder 90 jaar, in mijn armen is overleden…..laat me los, ik kan het alleen, maar hou me vast als het nodig is……!
Ik laat mijn tranen de vrije loop omdat er verdriet is maar ook intense blijheid omdat ik speciaal voor haar vanuit Noorwegen naar Nederland ben gekomen zodat ze kon sterven en ik haar mocht begeleiden naar haar ovetleden dierbare zuster in het licht die de handen naar haar uitstak.
Tranen van ontroering………!
Lieve Corine,
Wat ben ik blij voor je dat je nog bij haar kon zijn in haar laatste momenten! En hoe mooi dat je zelfs kon waarnemen wat er gebeurde! Gecondoleerd met het verlies van je moeder en ook blijheid voor je. Zo’n apart dubbel gevoel, he!
Groetjes, Mireille