203. Seksueel misbruik en de MIR-Methode
Eén op de vier meisjes en één op de zes jongens krijgt voor het achttiende levensjaar te maken met incest of seksuele intimidatie. Dat is ongelooflijk veel! Zowel mannen als vrouwen kunnen slachtoffer zijn, en de daders zijn meestal mannen. Als je de cijfers heel goed op je laat inwerken, is dus zeker één iemand in jouw omgeving ooit slachtoffer geweest van seksueel misbruik of geweld. En… het rare is dat er nauwelijks over gepraat wordt! Dat er nog altijd mensen rondlopen die al jarenlang zo’n zwaar geheim met zich meedragen. En geheimen binnen houden, maakt ziek. Slachtoffers kiezen vaak voor zwijgen, omdat ze bang zijn, zich schamen of zichzelf de schuld geven. Bureau Slachtofferhulp geeft duidelijke richtlijnen:
1. Doorbreek de stilte!
2. Ga naar je huisarts, omdat die professionele hulp kan regelen.
Mocht je door het lezen van dit artikel meteen willen praten, dan kan je Bureau Slachtofferhulp bellen: 0900-0101, en lees op hun website wat ze nog meer voor je kunnen doen.
Wat is seksueel misbruik?
Je wordt geconfronteerd met seksuele aanrakingen of handelingen waar je geen toestemming voor hebt gegeven. Dat kan bijvoorbeeld een ‘onschuldige’ aai over je billen of borsten zijn, een zoen op je mond, maar het kan ook verder gaan. Wanneer je lichaam daarbij wordt binnen gedrongen, maakt niet uit waarmee, dan is er zelfs sprake van verkrachting. Het is goed te weten wat er precies met je gebeurd is en wat er volgens de wet wel en niet mag. Op de pagina van wikipedia zie je daarover een duidelijk overzicht, zowel de Nederlandse als Vlaamse wetgeving. Ook ongevraagde seksuele handelingen binnen een huwelijk zijn strafbaar. Maar ja, durf het maar eens aan te geven…!
Stichting Project Speak Now
Marianne Kimmel en Claudia van Middelkoop van Stichting Project Speak Now weten wat er nodig is: praten! Dat je naar buiten brengt wat er met je gebeurd is. Dat je het zwijgen doorbreekt. Dat je vertelt hoe je voelt. Je twijfels, je schaamte, je schuldgevoelens. Over de beelden en de woorden die steeds maar weer in je opkomen, wat ‘herbeleven’ heet. Veel slachtoffers worden niet geloofd of buiten gesloten door familie en/of vrienden. In de praatgroepen, de Talking Circles, die Project Speak Now onder andere organiseert, is het veilig om te vertellen wat er met je is gebeurd. Je bent dan samen met anderen die ook misbruikt zijn en de gespreksleiders zijn ervaringsdeskundigen. Het is bijzonder helend wanneer je praat met mensen die hetzelfde hebben meegemaakt. Die aan een half woord genoeg hebben. Die kunnen voelen wat jij ook voelt. Meer informatie over de Talking Circles vind je hier.
Gezondheidsklachten
Seksueel misbruik veroorzaakt gezondheidsklachten. Bedplassen, huiduitslag, nachtmerries, longaandoeningen, spieraandoeningen, maar ook klachten met een onduidelijke oorzaak zoals angsten, voortdurende overprikkeling, onderdanig gedrag, eetstoornissen, zelfbeschadiging of chronische pijn, vergeetachtigheid, incontinentie. Seksueel misbruik raakt je namelijk diep in je basis, beschadigt je eigenwaarde en je bestaansrecht. Het geeft je het idee dat je er niet mag zijn en er niet toe doet. Dat jouw lichaam niet van jou is. Dat je je grenzen niet mag aangeven. In de rest van je leven blijf je daar last van hebben wanneer je het niet actief aanpakt en verwerkt.
Seksueel misbruik helen met de MIR-Methode
De MIR-Methode kan een ondersteuning zijn bij het verwerken van je trauma. Herbelevingen nemen af, emoties verzachten en lichamelijke klachten kunnen verminderen.
Doe je de MIR-Methode, dan ga je jezelf zacht aanraken over je hand. Dit is al een hele grote stap, omdat jezelf zacht aanraken een uitdaging is als er eerder lichamelijk zo over je grenzen is gegaan. Geef jezelf de tijd eraan te wennen en weet dat jezelf zacht strelen een belangrijke vorm van heling is, omdat je daarmee je lichaam weer toe-eigent: je zegt eigenlijk met elke aanraking: dit is mijn lichaam en ik maak er weer contact mee, ik ben er lief voor. Jij was niet fout, het was niet jouw schuld, je mag jezelf vergeven, je mag zacht zijn voor jezelf. Alleen dit al zorgt voor heling.
Stap 1. ‘Zuurgraad optimaliseren’ verbetert de zuurgraad in je lichaam. In mijn praktijk zag ik dat de zuurgraad vaak verstoord was wanneer mensen een probleem hadden met vader of andere mannen, wat bij stap 3 ‘vader loskoppelen’ wordt aangepakt.
Stap 2. ‘Detox alle toxische belasting’ zorgt voor afvoer van alles wat het lichaam als toxisch ervaart. Dat kan heel ver gaan. Van stofjes die in het lichaam zitten tot en met toxische emoties van de dader of toxische beelden, woorden, geuren die alsmaar terug komen.
Stap 3. ‘Vader loskoppelen’. ‘Moeder loskoppelen’. Zowel mannen als vrouwen kunnen dader zijn. Jezelf loskoppelen van hen, werkt bevrijdend. En ook de toekijkende, zich machteloos voelende familieleden koppel je hiermee los, net als de familieleden die alles ontkennen en jou niet geloven. Door de emotionele verstrikking met hen te doorbreken, creëer je grote vrijheid.
Stap 4. ‘Meridianen zuiveren’. De galblaasmeridiaan, niermeridiaan, hartmeridiaan en kringloopmeridiaan kunnen geblokkeerd raken door de onprettige seksuele ervaringen. En de longmeridiaan en dikke darmmeridiaan hebben een rechtstreekse link met de huid. Wanneer jouw huid ongewenst is aangeraakt, is er mogelijk angst voor intimiteit ontstaan. Met stap 4 werk je eraan om die verstoringen weer langzaam uit te wissen.
Stap 5. ‘Alle tekorten aanvullen’. Trauma’s kunnen ervoor zorgen dat je cellen minder makkelijk voedingsstoffen in zich opnemen. Door het doen van de MIR-Methode haal je laagje voor laagje de oude emoties uit je systeem en kunnen cellen zich weer openen. Je gaat ook merken dat je langzaam weer voor gezondere voeding kiest en niet alleen troostvoeding.
Stap 6. ‘Hormoonstelsel in evenwicht brengen’ zorgt voor herstel in de onbalans die mogelijk is ontstaan door seksueel misbruik. Je chakrasysteem kan ernstig ontregeld raken door de nare ervaringen en het chakrasysteem en hormoonstelsel zijn rechtstreeks aan elkaar gekoppeld.
Stap 7. ‘Basisbehoeften aanvullen’ helpt je om je interne veiligheid te versterken. Je vult je Eigenwaarde aan, het Respect voor jezelf en heelt je vermogen om Intimiteit en Aanraking te ervaren. Door je vermogen om ‘Grenzen stellen’ aan te geven, ga je merken dat mensen minder snel over je grenzen gaan.
Stap 8. ‘Chakra’s en aura optimaliseren’. Chakra 2 is met name verstoord wanneer de seksuele handelingen plaats vonden in je bekkengebied, ofwel door penetratie ofwel door betasting. Chakra 5, je keelchakra kan verstoord zijn wanneer de handelingen plaatsvonden in je gezicht of mond of wanneer je werd gedwongen om te zwijgen: “Dit is ons geheimpje”. Wanneer chakra 5 weer geoptimaliseerd is, word je sterker om te praten over wat jou is overkomen, zodat je het kunt stoppen en verwerken of er voor een ander kan zijn die er nog moeite mee heeft.
Stap 9. ‘Missie verduidelijken’. Mensen die seksueel misbruikt zijn, hebben hele fijnzinnige antennes ontwikkeld die ze in hun voordeel kunnen leren gebruiken bij het inschatten van mensen bijvoorbeeld bij sollicitaties. Of ze ontwikkelen daardoor bijzondere vermogens, zoals helderziendheid. Misschien is je missie wel om anderen te helpen door de ervaringen die je zelf hebt gehad. Het vergt nogal wat om te luisteren naar iemand met zo’n intens zwaar verhaal, maar jouw ervaringen zijn bijzonder waardevol, omdat de ander dan duidelijk voelt dat je weet waar zij/hij het over heeft.
Gedichtenbundel
Ingrid von Weersch schreef een prachtige gedichtenbundel over seksueel misbruik: ‘In de zon’. De gedichten zijn goed te begrijpen en raken taboe-onderwerpen aan, maar geven ook troost. Doordat je je erin kan herkennen, kan er heling in jou plaatsvinden. Een aanrader!
Dat je lichaam en emoties de heling mogen krijgen die je nodig hebt!
Mireille Mettes
Beste Mireille,
Goed dat je dit artikel onder de aandacht brengt en dat praten zo belangrijk is.
Anderhalf jaar geleden, op mijn 38ste, ben ik erachter gekomen dat ik als klein meisje van 3 jaar meerdere malen seksueel misbruikt ben door een buurjongen.
Ik heb het nooit geweten, het was altijd weggestopt.
Wel heb ik altijd gelopen met depressieve gevoelens, beschadigde ik mezelf en had ik een heel laag zelfbeeld. Ik droeg altijd onverklaarbare pijn en verdriet met me mee.
Totdat ik een therapie ben gaan doen waarbij veel weggestopte emoties loskwamen. Uiteindelijk kreeg ik op een avond het inzicht dat ik vroeger seksueel misbruikt ben. Ik kreeg beelden, wist ineens wat er gebeurd was en ik stopte niet meer met huilen.
Het verklaard heel veel over mezelf en mijn leven.
Mijn broer is door dezelfde buurjongen ook seksueel misbruikt. Bij mijn broer is ook alles naar boven gekomen.
Gelukkig hebben we goede steun aan elkaar.
Het is ingrijpend voor het hele systeem; ouders, zussen, broers, partners, kinderen.
Ik hoop dat de Mir methode mij een stuk heling kan brengen.
En dat ik in veiligheid mijn verhaal durf te vertellen.
Deze reactie plaatsen is weer een stapje.
Ondanks wat mij en vele anderen is overkomen, hoop ik dat er weer licht in ons zal schijnen, dat ons lichaam kan ontspannen en dat we intimiteit kunnen toelaten.
Wat mij erg heeft geholpen bij het uitzoeken (vooral: durven voelen) van mijn verleden is de lezing van José Al, de therapiedagen en haar boek: Het bevuilde nest. De titel spreekt voor zich.
Ik ben vanaf mijn 4e slachtoffer geweest van mijn vader. Als dat op zo’n jonge leeftijd gebeurd ga je, om jezelf te redden, dissociëren. Met als resultaat dat je het echt niet meer weet en in mijn geval ver in de 50 moet worden voordat jij je weer vaag wat dingen kunt herinneren. Maar mijn hele lijf, mijn hele systeem leeft al jaren met de gevolgen. Fijn dat het nu duidelijk wordt, veel soorten therapie gehad, allemaal behulpzaam op hun eigen manier. Maar die van José verduidelijkt wel erg veel. http://www.dewegnaarbinnen.nl
Ben hogelijk verbaasd over deze reacties, als zou incest wel heftig zijn, echter ‘geneesbaar’ middels de MIR-methode. Er zijn natuurlijk graduele verschillen, en misbruik met penetratie in de peuter- kleutertijd en een duur meer dan 7 jaar, leveren wel een pittige diagnose op, en: deze geldt als beslist ongeneesbaar over de hele globe. Vandaar mijn verbazing. Hoe kan de MIR-methode een DIS diagnose, een borderline diagnose, of een dieperliggend PTDS, beter aanpakken dan de al bestaande methodieken, die wel worden ingezet, echter waarbij ‘genezing’ niet mogelijk is??
Beste Julia,
Het is al in verscheidene methodes wetenschappelijk aangetoond dat het mogelijk is om de hersenverbindingen te laten ‘losweken’ en nieuwe hersenverbindingen te laten ontstaan, waardoor je geen herbelevingen meer hebt van wat ooit geweest is. Dat alleen al kan ervoor zorgen dat de gruwelijker herinneringen verdwijnen en het opbouwen van eigenwaarde mogelijk is. Het is uiteraard een kwestie van langere adem, maar het is beslist mogelijk.
Groetjes, Mireille
Dank je Mireille. Ja er zijn van tijd tot tijd herinneringen maar ook hier weer gevoelsherinneringen wat het voor mij moeilijk maakt maar terwijl ik dit schrijf besef ik dat dat juist het belangrijkste is.
Groet Sophia
Ik heb een vraag over de gevolgen van incest. Een groot deel van mijn leven ben ik ervan overtuigd geweest dat dat mij is overkomen. Ik weet zelfs wanneer, wie en de leeftijd waarop het gebeurde; net vier jaar, maar vreemd genoeg kan ik me feitelijk niets meer herinneren.
Ik ben er zelfs voor in therapie geweest waar ik nog steeds de vruchten van pluk maar ook daar heb ik geen antwoord op deze vraag gekregen.
Kan het zijn dat ik het op een of andere manier uit mijn geheugen gewist heb? Dit niet herinneren maar wel weten maakt me erg onzeker.
Beste Sophia,
Ja, dit komt erg vaak voor. Mensen die misbruikt worden, kunnen de gebeurtenissen volledig blokkeren in hun geheugen, omdat het anders ondraaglijk is. Ga er niet opzettelijk naar speuren, maar wees dankbaar dat je lichaam voor deze manier van bescherming kiest. Wanneer het nodig is voor je herstel, kan het zijn dat je je kleine delen van de gebeurtenissen gaat herinneren.
Veel geluk! En sterkte!
Groetjes, Mireille
Ja blokkeren kan, ik had mijn jeugd tot 12 jaar grotendeels geblokkeerd.
Door jaren heen,therapie,massage, nlp enz.. steeds meer intern opgeruimd. Pas toen ik een relatie kreeg waar ik me compleet veilig voelde kon ik ineens aan stukjes uit het verleden komen. Terwijl ik daarvoor op verschillende manieren erbij probeerde te komen. Ben nu dankbaar dat mijn systeem het zo heeft geregeld. Nu ik sterker ben komen er stukjes los, nu kan ik ermee omgaan.net een ui, iedere keer weer velletje eraf. Voel me lichter letterlijk en figuurlijk. Wanneer jou moment tijdig kun je ineens aan een stukje.
Mireille,
Dit artikel… dacht dat ik alles verwerkt had maar ’t komt nu in alle hevigheid terug naar boven.
Al enkele jaren doe ik de MIR-methode.
Als 12-jarige werd bij mij scoliose vastgesteld. Kinesitherapie en wekelijks zwemmen was de therapie. Ik had een autoritaire vader, luisteren en zwijgen was zijn aanpak. Verbale mishandeling was dagelijkse kost. Ik ben dom en naïef gehouden. Ik kon en mocht mezelf niet zijn. Zijn wil was wet.
Op mijn 18e kreeg ik een gesprongen appendix en overleefde maar net. De spanningen waren gewoon té groot. Dat zelfde jaar op vakantie in Zuid-Frankrijk vroeg ik papa of hij mijn rug met zonnecrème wilde inwrijven. Hij kreeg een erectie, deed zijn broek naar beneden en legde er mijn hand rond. Onmiddellijk had ik het gevoel ‘dit is niet juist’ en ik ben de tent uitgelopen. Jaren heb ik het gevoel gehad dat ik aan het lopen was en il heb mezelf voorgehouden dat er niks gebeurd was. Ik was toch niet verkracht?? Tot een welzijnswerker me vertelde dat wat er gebeurd was wel degelijk een impact op me heeft gehad, me veranderd had.
Nu 35 jaar later zijn de problemen groot: geen vertrouwen in mannen,angsten, overprikkeling, onderdanig gedrag, vergeetachtigheid, weinig eigenwaarde, geen grenzen aangeven, rug- en nekklachten, niet belangrijk zijn, bestaansrecht, …
Dit is de eerste keer dat ik met mijn verhaal naar buiten kom. Mijn broer en zus weten dit niet, hebben een leuk leven… Ik sleep me voort op het depressieve af. Na het ‘voorval’ is dit met vader en moeder besproken geweest, ik heb een volledige black-out, herinner me niks. Mijn geheugen is een ramp, ik heb het gevoel dat mijn hoofd zo vol zit.
Ik woon in België, voor de rug-en nekklachten word ik sinds enige tijd behandeld met shiatsu.
Kan ik het sexuele trauma verwerken met MIRR-en en shiatsu? Of is gespecialiseerde hulp nodig? Bij wie kan ik terecht? Wat kost dit?
Ik ben een alleenstaande mama met tienerdochter en kreeg gisteren op het werk mijn ontslag.
Ik probeer positief te denken, te geloven dat er vanaf nu positieve en de juiste zaken naar me toe zullen komen.
Mireille, dank voor je mooie werk en steun
Lieve groeten,
Ann
Beste Ann,
Zo fijn dat je het in het opene vertelt. Dat helpt echt en zorgt al voor heling. En ja, je kunt met de MIR-Methode en shiatsu samen echt al heel veel verwerken van wat er is gebeurd. Je kunt het gerust daarbij houden. Daarbij is je positieve houding heel belangrijk. Knap dat je dat kunt opbrengen. Ik verwacht dat je leven ten goede gaat draaien. Laat je het me een keer weten hoe het gaat?
Veel geluk!
Groetjes, Mireille
Hoi Ann
Ik hoop dat het al beter gaat. Geef het tijd. Ik heb een mir op maat laten maken dat ondersteunde het proces nog meer.
Lieve Mireille en collega’s,
Ik ben vandaag met de MIR-Methode begonnen. Ik ben ook op jonge leeftijd 5,6,7 jaar door de buurman misbruikt en onlangs heb ik ontdekt dat ik ook “ontvoerd” ben geweest door buitenaardsen. Mijn jeugdtrauma is naar de oppervlakte gekomen doordat ik een eetstoornis ontwikkelde en daar hulp voor zocht. Ik ben in therapie geweest bij een psychologe waar ik een gedeeltelijke fysieke herbeleving heb gehad (tot het moment van complete dissociatie). Later beleefde ik dit opnieuw bij een Touch for Health therapeute, dit keer met emoties erbij. Ik ben in mijn twintiger jaren heel veel mee bezig geweest met helen maar ik heb nooit een volledige herinnering gehad. Ik herken heel veel in de ontwikkeling van mensen zoals ik, alle mogelijke complicaties op allerlei gebied maar ook de ontwikkeling van bepaalde gaven. “Moeten zwijgen, niet gehoord worden, geen recht van spreken hebben, genegeerd worden omdat wat je te vertellen hebt “te groot” voor de ander is”, al deze zaken heb ik de afgelopen 3 jaar gezien “de toestand in de wereld” intensief herbeleefd. Het oude zeer is opnieuw sterk naar de oppervlakte gekomen. Bij het lezen van de reacties op de tekst hierboven stromen de tranen weer en voel ik opnieuw de intense eenzaamheid, de machteloosheid en het isolement. Ik zou daarom graag meer willen weten van de MIR-Methode op Maat ivm sexueel misbruik.
Beste Marieke,
Mijn diepe medeleven voor wat je hebt moeten doorstaan. Lijkt me erg heftig en moeilijk, vooral omdat niet veel mensen je zullen geloven. Dat is misschien wel het allermoeilijkste, het niet geloofd worden.
Voor een MIR-Methode op Maat kun je het beste contact opnemen met een MIR-Methode begeleidster om een consult af te spreken.
Veel sterkte,
Groetjes, Mireille
Dag lieve dappere An…..wat ongelooflijk moedig van je. An . Het mag naar buiten komen van je. Welkom bij de groep sterke vrouwen
Hoi Mireille,
Ik heb een blogpost gemaakt van dit artikel op mijn website http://www.heeljelijf.com
Ik hoop dat er velen iets aan hebben en mee gaan doen met de MIR-Methode via de Challenge van Project Speak Now.
Groetjes, Ingrid
Als 12 jarig meisje moest ik voor DES controle naar de gynaecoloog. Mijn moeder ging mee en had mij niet voorbereid op wat komen ging.
“Ja dr / nee dr”.
Een vaginaal onderzoek koud speculum au! en erna een uitbrander van ma.
Ik had gezegd dat ik erg ziek was geweest toen ik keelontsteking had gehad….
Ik weet nog wat ik aanhad.
Terug op school vroeg de directeur mij hoe het gegaan was en gaf mij een dropje.
Dat heeft mij toen zo goed gedaan! Hij gaf mij het gevoel dat ik een vervelende ervaring had gehad en nu kreeg ik van hem troost.
Vele keren ben ik daarna naar de gynaecoloog gemoeten en als het even kon nam ik iemand mee vooral voor daarna: koffie met taart. Ik voel me verkracht door de gynaecoloog.
Beste Marja 2,
Ja zo heftig kan het voelen, he. Ben zó blij voor je dat de directeur van school er wel begrip voor had! Van mij mogen alle gynaecologen opnieuw naar de opleiding om meer te leren over het binnen gaan van een meisje of vrouw.
Hoop dat het incident langzaamaan voor jou naar de achtergrond mag gaan.
Groetjes, Mireille
Wat dacht je van emotionele incest met een narcistische moeder, die volledig over je heen walst en die eist dat jij doet en leeft hoe zij wil. Hoezo grenzen, niet emotioneel en niet fysiek. Als kind meegesleept naar allerlei specialisten en enge onderzoeken omdat zij dacht dat ik weer een ernstig ziek was. Hoe ver kan je gaan met het overschrijden van lichamelijke integriteit. Misschien kan je hierover ook een artikel schrijven Mireille. Een heel groot deel is het gelijk met sexuele incest met er is nog veel meer. Ik kwam ooit als 50 jarige met allerlei lichamelijke en emotionele klachten bij de GGZ. Na het intake gesprek zei de psycholoog:”typisch geval van incest”en ik was zo kwaad want ik wist dat ik niet sexueel misbruikt was. Later kwam het besef wat er wel aan de hand was en als beschermingsmechanisme heb ik een slecht geheugen ontwikkeld, dus de meeste dingen was ik “vergeten”. Nu komt er steeds meer terug, met de lichamelijke klachten, de woede, het verdriet en de angstaanvallen.
Beste anoniem,
Ja, het is verschrikkelijk wat sommige mensen moeten doormaken. Narcisme is daar een van. Ik ben nog bezig met het voorbereiden van een artikel erover, wat behoorlijk pittig is om het goed te schrijven. Is in de maak! Ik wens je ongelooflijk veel sterkte met het verwerken van alle ellende die je hebt meegemaakt.
Groetjes, Mireille
Mireille, dank voor je reactie.
Er was van moederskant nog zo’n boodschap: “ze krijgen toch wel wat ze willen, je kunt maar beter meegeven.” dit ging over de ‘man in de bosjes’ en heb ik misschien zelf doorgetrokken naar alle mannen. Maar opgroeiend in de jaren ’70/’80, met de aanpassing en gehoorzaamheid aan autoriteiten als tandarts, leerkracht, ‘meneer pastoor’, en die normaal was… als kind telden wij niet mee. Door Connie Palmens boek ‘de Vriendschap‘ werd ik me bewust van de factor alcohol. Zij merkte dat ze daardoor ‘makkelijker’ werd en had aan 1 dergelijke ervaring genoeg om het verband te leggen en dit niet meer te doen (al schrijft ze later wel over haar moeizame ‘relatie met alcohol’). Het was in mijn sociale groep zo gewoon om te drinken, dat ik daar nooit bij stil heb gestaan. Ik hield mezelf voor dat mij niets was overkomen, omdat ik nooit ergens toe gedwongen werd. Maar dat was alleen omdat ik uit angst voor mogelijke dwang geen nee zei… wat een zelfbedrog. Uiteraard wees ik mezelf daarmee ook aan als schuldige; zwak, te flirterig, “als ik, al was het misschien onbewust, A. had gezegd was het gemeen als …”, “ik heb ook gezoend met minder leuke jongens dan deze”, ik wilde ook de jongen(s) niet kwetsen door ze af te wijzen. Je hoorde volgens mijn ouders als maagd te trouwen, maar zodra ik met mijn eerste vriendje thuiskwam hup de pil erin (voor mijn moeder geen schande van een mogelijke zwangerschap); wij schreven gewoonlijk in de huisagenda wanneer we ongesteld waren: ik heb me vroeger nooit afgevraagd waarom. nu denk ik, het was om te controleren. Het bleef bij zoenen en (ook intiem) aanraken. Maagd ben ik lang geweest, door vaginisme. (Waar ik geen nee kon zeggen, deed mijn lichaam dat gelukkig wel!) De veel voorkomende verwarring van het óók lekker vinden…! Het omvat zoveel meer dan zo op het eerste gezicht.Er is samenhang met verslaving, overgewicht, prostitutie, pedofilie, hechtingsproblemen (verlatings-/bindingsangst, borderline), dissociatie (psychose). Het idealiseren van de ouder(s) of amnesie (het nauwelijks hebben van jeugdherinneringen) zijn signalen van niet per se seksueel, maar wel ongezonde gezinsomstandigheden. “Hoe groter het voetstuk, hoe groter de wond. Wie dit allemaal interessant vindt: Lees, zeker als je hooggevoelig bent!, Alice Millers ‘Drama van het begaafde kind‘ of Liefdesbang van Hannah Cuppen.
(Je hoeft hier niet per se meer op te reageren, ik schrijf het vooral voor de lezers.)
Beste Mireille en mede-mirrers
Ik las het artikel eergisteren al en klikte ook door op de link naar de wikipedia pagina.
Om te lezen wat er dan allemaal onder “misbruik” valt. In de afgelopen jaren dook regelmatig bij mezelf de vraag op of er nu wel of geen sprake was van seksueel misbruik toen ik 9 jaar was. En telkens duwde ik het weg. Mijn neef die destijds al 22 was had me namelijk geen pijn gedaan of tot iets gedwongen er is nooit “binnendringen” of “penetratie” geweest en het is maar bij één keer gebleven…en zo redeneerde ik het altijd weer weg….En bij het lezen van de definieties op de wiki pagina eergisteren begon het pas tot me door te dringen dat het wel degelijk onder “misbruik” viel. En dan komt toch wel weer die rem om er iets over te zeggen of te schrijven….en besloot het los te laten omdat ik sowieso gisteren voor eerst op consult zou gaan bij een MIR methode begeleidster.
Dat consult was heel heftig en intens. Maar ooooooooooh zo nodig. Er ligt daar nog heel wat aan emoties begraven in mijn lichaam.
Na het consult eens terug thuis voelde ik me moe en had ik behoefte aan rust. Die heb ik ook genomen. Later op de avond stuitte ik terug op je mail…maar voelde me er nog te moe voor om te reageren op dit artikel. En ik dacht ik moet dit doen, ik moet inderdaad hier iets schrijven, zeker omdat andere deelnemers hier benadrukken hoe belangrijk het is. En zo misschien ook anderen aan te moedigen op mijn beurt om het te doen…vertellen 1 keer is genoeg.
Ik geef toe dat ik nu angst voel…dat als ik het uitschrijf dat het geminimaliseerd zou kunnen worden, omdat ik weet dat er heel wat mensen zijn die zo veel erger mee gemaakt hebben….en dat omdat ik het zelf ook sinds mijn negende geminimaliseerd heb en weg gedrukt heb….En ook te bang was om er iets over aan mijn moeder te vertellen…omdat ik me ook zo enorm schaamde…en dacht dat het ook gewoon mijn schuld was omdat ik toch zélf die dingen gedaan heb die hij vroeg…..
Dus het is voor het eerst dat ik er iets over vertel.
Wij hebben altijd familie gehad die niet in België woont. En zo gingen we zo om de 2 jaar met vakantie naar die familie in het buitenland. En daar maakte ik kennis met neven en nichtjes die daar woonden.
Ik kwam dus in contact met die ene neef als ik nog maar 2 jaar was. En hij was altijd heel zorgzaam en lief voor me. Ik denk dat ik in zijn gezelschap iets kon ervaren dat ik helemaal miste in het contact met mijn vader. Een knuffel warmte een geborgen gevoel. En op zich helemaal niks vreemd volgens mij. Tot we de zomer dat ik al negen geworden was. We gingen er vaak op bezoek. En het was er altijd fijn ook zijn zussen en broers allen jonger dan hem waren prettige mensen. We maakten veel plezier.
En zo was er een moment dat hij niet mee in de huiskamer was, en ik vroeg waar hij was..en men zei ga maar kijken hij zit op zijn studeer kamer. Ga maar naar hem toe maar vergeet niet dat er om 4 thee en koekjes zijn…
Ik zocht hem op in zijn kamer. En ik was even blij als altijd in eerste instantie. Hij tilde me op en gaf me een knuffel….Maar toen voelde ik plots dat het anders was dan anders…ik was ook een beetje bang maar tegelijk wuifde ik het weg, want hij was teder.
En zo kwam het dat ik me totaal niet verzette en gewoon deed wat hij vroeg.
Zo vroeg hij me op zijn mond te kussen en dat deed ik. Het voelde raar maar ik kan niet zeggen dat ik het vies vond of pijnlijk of zo. Maar het voelde raar.
Ook kwamen zijn handen terecht onder mijn jurk tegen mijn slipje aan…ook dat voelde vreemde maar totaal niet pijnlijk. Maar toch maakte ik me zorgen.
Uiteindelijk vroeg hij me om op hem te komen liggen op zijn bed en hem te zoenen op zijn mond en dat deed ik ook,daarna kwam hij half op me liggen en zoende hij in mijn nek…..ik werd wel angstiger en ik kon me redden met te zeggen..Seffens komt je zus ons roepen want er is vast al Thee en koekjes. Hij schrok op en toen stopte alles gondzij dank.
En toen ben ik alleen naar beneden gaan en voelde boosheid en verwarring. Ik wist dat ik dit nooit aan iemand mocht vertellen. Ik zou vast ruzie krijgen dat ik gewoon gedaan had wat hij vroeg, de schuld krijgen,…en tegelijk wilke ik het ook niet vertellen, want als ze mij geloofden en ik geen ruzie kreeg, dan zou hij degene zijn die veel ruzie zou krijgen….En dat wilde ik ook niet toen…Hij was al die andere vakanties zo aardig voor me geweest…ik wilde niet dat hij op zijn kop zou krijgen…Het was misschien niet juist waar hij me toe aangezet had…maar ik vond niet dat ik of hij gestraft moesten worden….dat maakte ook dat ik het toen nooit tegen iemand verteld heb. Die dag ben ik nog wel terug naar zijn kamer gegaan, wetende dat hij de deur intussen uit was. Om mijn boosheid vorm te kunnen geven werd het een wraak. Ik deed deur van zijn kamer om slot en nam zijn ganse bos sleutels mee die ik later bij een bezoek bij andere mensen daar ergens verstopt heb.
In de jaren die volgden en zomers dat we nog op vakantie gingen ginds…en die namen doorheen de tijd af…meed ik hem gewoon. Ik begroette hem wel en de rest van de familie, maar ik bleef altijd heel ver weg van hem vandaan. En heb tot de dag van vandaag die gebeurtenis aan niemand verteld.
Nu pas besef ik dat het misbruik was. De seksueel geladen handelingen waren weliswaar niet lichamelijk pijnlijk mentaal heeft het me toen wel geraakt.
Het misbruik zat hem eigenlijk nog het meest in misbruik van vertrouwen denk ik….Ik vertrouwde hem…en dat was….helemaal weg. Ik was vanaf dan bang voor hem. En ook ben ik lang bang geweest dat hij het tegen familie zou vertellen…..dat ook….
Bij deze is het van me af.
Dank je Mireille om dit platform aan te bieden. En zo veel bespreekbaar te maken!
Dank jullie om mee te lezen.
Echt ben blij dat het eindelijk uit me weg mag….
Vele groeten
Patricia
Beste Mireille, Ben heel blij met de MIR-methode, doe hem al een tijd en voeg er nu extra 1e stappen aan toe. Hoe kom je bij herinneringen als je gedissocieerd hebt en je je dus van niets bewust bent terwijl er ernstige dingen zijn gebeurt. Lieve groet, Birgit
Beste Birgit,
Herinneringen zijn op zich niet heel belangrijk om terug te halen. De gevoelens wel. Die mogen uit je systeem. Door het hand aaien breng je jezelf heel rustigjes aan weer terug in je lichaam. Doordat je het vertrouwen en de veiligheid opbouwt dat het okee is om in je lichaam te zijn. Geef jezelf de tijd om daaraan te wennen! De gevoelens/emoties haal je dan ook meteen laagje voor laagje weg. Sterkte en vooral veel geluk!
Groetjes, Mireille
dank je wel Mireille, voor het plaatsen van dit artikel.
Ik ben bezig met een Massage opleiding en snapte maar niet waar al die blokkades vandaan kwamen. Nu wel….
Beste Marja,
Jemig, ja dat zal bij zo’n aanrakingsopleiding als een massage opleiding extra gevoelig liggen. Wat fijn dat je het je nu bewust bent! Rustig aan weer helen. Sterkte en vooral veel geluk!
Groetjes, Mireille
Dank Mireille,
dat je dit verstopte onderwerp onder aandacht brengt.
Ik laat deze nieuwsbrief graag zien op een avond die ik organiseer op 20 september in Amsterdam, over Operation Big Sister, een initiatief om sexueel misbruik ten behoeve van de handel te stoppen: http://www.operationbigsister.com
Big Sister is geinspireerd op de informele ludieke acties van 85 IJslandse vrouwen die het gelukt is deze mensenhandel in hun land te stoppen,en gewoon van achteren hun keukentafels!
Ik zie ook liever hier bij ons een wereld die vrij is van sexsueel misbruik en mensenhandel vandaar de avond in D’oude Stadt, Nieuwe Doelenstraat 55, van half 6 tot half 9, Zin om mee te doen en mee te bedenken? Graag.
Beste Corina,
Wat fantastisch! Ik had er al eerder over gelezen en ik vind het een super mooi initiatief, van Operation Big Sister. Ik geloof er ook in dat dit beslist moet kunnen! Ik heb de datum in mijn agenda gezet. Weet nog niet zeker of ik er die avond bij kan zijn, maar wil wel! Hoeveel mensen kunnen die avond meedenken? En meewerken? Is het alleen voor vrouwen? Enne… is D’oude Stadt een restaurant of zo? Ik ga straks de site nog verder lezen. Interessant en heeeeeel grappig hoe het aan te pakken is!
Groetjes! Mireille
Beste Mireille,
Fantastisch dat je het Big Sister project een warm hart toedraagt! Mijn informatie avond op 20 september 2017 (voor± 30 vrouwen en mannen) is in (cultureel) Wijkcentrum d’Oude Stadt, vlak bij Muntplein in Amsterdam. We maken een gezellig avond want we gaan ons voorstellen hoe het is als de mensenhandel voor sexueel misbruik wereldwijd vervalt…Met welke gevolgen? Met welke mogelijkheden?
Graag aanmelden ( visiblevoice.nl at gmail.com )als je om half 6 uur de plantaardige soep maaltijd mee wilt eten. Graag zelf je bord, bestek en beker mee nemen en iets lekkers voor bij de thee om te delen.
Wij zorgen vanaf half 7 uur voor filmpjes, een liedje, een dansje.
Tot dan of later…..
Beste Corina,
Ik verheug me erop om 20 september erbij te zijn (wie nog meer!?). Het hangt nog van 2 dingen in mijn agenda af. Wie weet mag het zo zijn. Ik vind je initiatief in ieder geval geweldig! En zo heerlijk simpel en haalbaar wat die IJslandse vrouwen hebben gedaan!
Groetjes, Mireille
wat een fantastisch initiatief en wat GOED en heel BELANGRIJK, zo’n avond, ik heb eens in m’n agenda gekeken en voel er best voor om naar Amsterdam te komen … als ik 100% zeker weet, meld ik me aan via bovenstaand e mailadres, dank je wel Corina en wie weet TOT KIJK ..!! Liefs ook aan alle anderen, Marja
Beste Marja,
Wat leuk om je daar te zien, als het je lukt! Ik heb het inmiddels ook duidelijk en ben er de 20e ook bij.
Tot dan!
Groetjes, Mireille
Wat leuk Mireille,
ik heb me ook aangemeld!
Tot dan!!
Herkenbaar wat je schrijft! Ik heb een aantal van die klachten, loop bv al jaren met onzekerheid, het idee dat ik er niet mag zijn/niet goed genoeg ben. Ik ben een paar keer verkracht en zelfs “uitgeleend” door mijn toenmalige vriend.
Ik werk op diverse manieren aan mijn onzekerheid, oa met de MIR-Methode, heb therapie gehad etc. Maar het gevoel van “niet goed genoeg zijn” blijft (terug komen).
Ik ga binnenkort weer een GGZ traject in, omdat ik vast loop in mijn werk, privé in een dip zit.
Bedankt voor je artikel!
Beste Janneke,
Het spijt me zo voor wat je allemaal mee hebt moeten maken. Verkrachten is al zo erg, maar zoiets als ‘uitgeleend’ worden, daar kan ik zo naar en woedend tegelijk over worden! Toch maken veel (vooral jonge) vrouwen het mee… Ik hoop dat je bij de GGZ goede opvang krijgt en dat je langzaamaan een stevige basis terug krijgt om op verder te bouwen.
Veel sterkte!
Groetjes, Mireille
Een vriend van mijn ouders gaf me ongepaste seksueel getinte aandacht, vanaf dat ik zo’n 10/11 jaar was. Toen ik dat aan mijn vader vertelde vroeg ik hem, smeekte hem bijna, of hij ajb de vriendschap wilde verbreken. “Dat doe ik niet, hij helpt me altijd zo goed”, was zijn reactie. Ik voelde me onbeschermd en uitgeleverd, totaal niet belangrijk voor hem. In mijn puberteit was ik me daardoor totaal niet bewust van dat ik grenzen mocht aangeven. Mijn moeder zong altijd een liedje “…. daar woon ik, wie me netjes naar huis brengt beloon ik”. Ook zij gaf me hiermee de boodschap mee dat er voor mannelijke ‘bescherming’ of aandacht een ’tegenprestatie’ verlangd wordt, een prijs betaald moet worden. Alles bij elkaar geen gezonde boodschap. Ik was vroegrijp en een makkelijk doelwit. (als ik een loverboy had getroffen…) Mezelf geprobeerd te beschermen door altijd wijde (mannen-)kleding te dragen. Mezelf onaantrekkelijk maken. Proberen niet op te roepen waartegen je geen nee kan/mag zeggen… Dit is inmiddels zo’n 30 jaar geleden. Pas vorig jaar heb ik mijn vader gewezen op de gevolgen van zijn reactie, op mijn eigenwaarde en grenzen naar jongens, en later mannen. Hoeveel ‘vriendjes’ ik had gehad, door wie ik gebruikt werd. “Ja, je was een mooie meid, antwoordde hij.” “Ja, en die had jij moeten beschermen!”, heb ik hem toegeroepen. Toen hij met de opmerking ‘Daar was je toch zelf bij.’ de volledige verantwoordelijkheid bij mij (als kind/tiener) neerlegde heb ik hem de deur gewezen. Voor mij was het een doorbraak, ik kreeg zelfs later excuses. (Al smeet hij een bos bloemen kapot bij het vertrek uit mijn huis…) Ja, ik was er zelf bij. En ja, later moet je het zelf helen. Ik ben al ver, dacht ik, en had niet gedacht dat je artikel toch weer zoveel emoties zou losmaken. Het kostte me moeite dit op te schrijven, maar ik geloof dat taboes doorbreken belangrijk is voor anderen om zich begrepen en erkend te voelen. Altijd ergens van binnen bang om agressie op te roepen bij het stellen van grenzen in relaties, ook ‘bang om te lang geen zin te hebben en iemand te verliezen’. Altijd een onrustig gevoel ‘van onderen’…, de impact is ongelooflijk groot en hardnekkig.
Blij om aan het verhaal van Monique te horen hoe het ook kan. Maar ook verdrietig dat het bij mij anders ging. Ik hoop dat lezers door mijn verhaal het cruciale belang van de houding van ouders (en het verschil in effect op een dochter) zullen inzien. Een verkeerd signaal zet een meisje jaren op achterstand. Het is zo belangrijk als er thuis een gezond tegenwicht wordt geboden aan bv ook de reclame en onze cultuur. Ik praat nu over mezelf als meisje/vrouw, ook begrip voor mannen met dergelijke ervaringen. voor hen is het (cultureel gezien) nog moeilijker. Ik voel ook veel medeleven en begrip met hen. Dit thema heeft mijn hart. Ik overwoog mee te lopen met een sponsorloop voor ex-prostituees, (zonder uitzondering slachtoffers van seksueel misbruik), maar de naam van de stichting, “Terwille”, houdt me tot nog toe tegen… ik vind het zo’n ontkrachtend woord, de droefheid weergevend van het in de prostitutie moeten werken . Waarom niet de nadruk op het eruit komen/zijn, bijvoorbeeld “Op eigen kracht?”? Laten we elkaar steunen, bemoedigen en begrijpen. Voor komende generaties.
Beste Anoniem,
Dat zullen veel vrouwen herkennen, dat ze zich onaantrekkelijk gaan kleden, wijde kleren, donkere kleren. En hoe je moeder een averechtse boodschap gaf. Wat dat betreft is de rol van een moeder zo belangrijk in het weerbaar maken van meisjes… En de rol van een vader om te laten zien hoe je respectvol met een vrouw omgaat. Dat liet in vorige generaties vaak te wensen over, maar is nog altijd een merkwaardig iets. Wat dat betreft is het zo belangrijk dat volwassenen aan zichzelf werken om zo min mogelijk schade toe te brengen aan kinderen.
Bijzonder krachtig hoe je je vader grenzen hebt gesteld en wat bijzonder dat het later dan toch weer goed is gekomen. Ja, voor mannen die misbruikt zijn is het een nog groter taboe om hiermee naar buiten te komen en erover te praten…
Mooi dat je bij wilt dragen aan de bekendheid rondom seksueel misbruik en de gevolgen ervan. Zoals je schrijft dat je niet te vaak ‘geen zin’ tegen een partner wilt zeggen, opdat je bang bent dat je hem zou verliezen en hoe dat eigenlijk een relatie ondermijnt.
Ik wens je persoonlijk veel geluk en hoop dat je een groep kunt vinden om bij aan te sluiten om aandacht voor deze ellende te vragen. Bij Project Speak Now misschien?
Dankjewel voor je voorbeeldverhalen, omdat dat ook anderen weer aanzet tot erover nadenken en hen laat zien wat seksueel misbruik is en hoe geniepig het in de rest van je leven doorspeelt.
Dankjewel en repect voor jou!
Groetjes, Mireille
Beste Anoniem
Dank je voor je moed je verhaal met ons te delen.
En wat Mireille schrijft is ook zo waar. Dat moeders echt een belangrijke rol spelen in het weerbaar maken van hun dochters. Ook mijn moeder had zo een spreuk die bij mij het effect had dat wie liefde wenst te ervaren in het leven geen grenzen mag stellen. Zo hoorde ik herhaaldelijk in mijn leven.
“Daar alleen kan liefde wonen, daar alleen is het leven zoet waar men stil en ongedwongen alles voor elkander doet”. Ik weet nog hoe mijn broer die spreuk op het afscheidsaandenken aan mijn moeder na haar overlijden wilde. Ieder van de 4 kinderen had daar inbreng in.
Het was ook echt haar spreuk die ik wel meer dan 1000 keer gehoord heb in mijn leven.
Na haar overlijden heb ik hem voor mezelf verandert….naar
Daar alleen kan liefde wonen daar alleen is het leven zoet waar men in alle stilte en vrijheid zelf kan beslissen wat men wel of niet voor een ander doet
In de praktijk lukt me dat nog niet helemaal, ik zal die spreuk voor mezelf nog tig keer moeten herhalen om de oude te overschrijven.
En nu ik de MIR methode ken denk ik dat het nog gepaster zou zijn om hem aan te passen tot:
Daar alleen kan liefde wonen daar alleen is het leven zoet waar men in alle stilte vrede en vrijheid zelf mag invoelen wat je in het licht van je levensmissie wel of niet voor jezelf of voor een ander doet.
Vele groeten en veel liefde aan allen gewenst
Patricia
Hallo,
Bedankt voor dit boeiende artikel. In Vlaanderen ( België) is er ook een schitterende site voor overlevenden van seksueel misbruik.
http://wijsprekenvooronszelf.be/
Groeten,
Anoniem
Beste Anoniem,
Hee, wat fijn dat je die website doorgeeft, dankjewel! Dus in Vlaanderen is er een website en groep mensen waar anderen naartoe kunnen om te lezen en samen te komen. Ze hebben ook een Facebookpagina zie ik. Waardevol om daar bij elkaar te zijn en ervaringen te delen. Dat er mensen zijn met wie je het kunt delen, maakt dat het leed iets minder wordt. Je bent tenminste niet alleen.
Dankjewel voor het doorgeven van deze waardevolle website!
Groetjes, Mireille
Diep respect voor jouw kracht xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx liefs van Nel
Een prachtige, steunende en informatieve blog, zowel voor de survivors als voor professionals; dank je wel weer Mireille!
Hoi Mireille,
Ik ben een paar maanden geleden begonnen met de MIR-Methode.
Op de een of andere manier onderbreek ik het steeds weer na een paar dagen of weken.
Het lijkt of ik meer herbelevingen krijg waar ik soms door overspoeld word. Door de emoties tegen te houden voel ik me juist rotter maar het lijkt soms gewoon teveel. Dan wil ik weer een normaal leven en wil ik even niet meer verder.
Na een tijdje pak ik het toch weer op.
Heeft het op deze manier zin om de methode te doen?
Hoe vaak moet ik het minimaal doen om effect te krijgen?
Beste Monique,
Ja, het heeft zeker zin om door te gaan. Het maakt niet uit dat je het af en toe neerlegt en dan weer oppakt. Ik zou het wel fijn vinden als je de MIR-Methode EHBO erbij zou leren. Die kun je meteen bij de eerste flitsen van de herbeleving meteen inzetten.
In totaal doe je de MIR-Methode minimaal 4 maanden om jezelf wat meer tot rust te krijgen.
Veel sterkte en geluk!
Groetjes, Mireille
Uit het aantal reacties dat er tot nu toe op het artikel verschenen is, blijkt wel hoezeer dit onderwerp nog in de taboesfeer ligt. Tegen iedereen die worstelt met de gevolgen van seksueel misbruik zou ik willen zeggen: zoek zo snel mogelijk hulp! Ikzelf ben als kind seksueel misbruikt, werd op school niet geloofd en heb de pijn toen weggestopt. Pas op mijn 48e kwamen de herinneringen in de vorm van flashbacks terug. Tot die tijd was ik diep ongelukkig, maar wist niet waarom. Het heeft me meer dan tien jaar therapie gekost om alle psychische en fysieke gevolgen van het misbruik onschadelijk te maken. Ik ben nu 67 en kan zeggen dat het, mede dankzij de MIR-methode, goed met me gaat, maar soms vraag ik me nog wel eens af hoe mijn leven eruit zou hebben gezien als ik als kind veilig was geweest. Dus zoek hulp, want hoe langer je wacht, hoe moeilijker het wordt om te helen.
Beste Noeke,
Dankjewel voor je aanwijzingen! Het kan ook zijn dat mensen naar de andere websites zijn gegaan en daar verder lezen. Maar ik ben het wel met je eens dat er echt nog veel taboe op heerst. Best schokkend, eigenlijk. Vooral omdat er echt iets aan te doen is! Ben blij voor je dat de MIR-Methode jou daarin kon steunen.
Groetjes, Mireille
bagatelliseren wat ik heb mee gemaakt onder het mom; wat anderen mee maken is veel erger (niet zeuren zei mijn moeder). Dit blijkt wederom niet te werken Dank voor het losmaken van wat ik ver-stopt had.
Anneke
Beste Anneke,
Ja, auw, wat een totale ontkenning van wat je meemaakte, he? Het is iets wat misschien nog wel meer impact heeft, dan het misbruik zelf (als dat kan). Dankjewel dat je het hier vertelt. Ik vrees dat meer mensen dit herkennen, dat ze gebagatelliseerd worden, niet geloofd worden, ontkend worden… Het is zo triest en het is fijn als hierover gesproken kan worden.
Dank voor je openheid!
Groetjes, Mireille
http://www.siawso.org
-tekst is in engels, delen/praten in nederlands
-voor zuurgraad optimaliseren(stap 1) doe ik strelen/aaien met zelfliefde optimaliseren eerst (stap 0) dan. Deze stap heeft Mireille ooit toegevoegd bij een ander heftig onderwerp, en ik gebruik het ook hierbij.
Lieve groet
Wow. Ìk voel mij na het lezen even heel erg op een eilandje zitten. Hoe heb ik dit zo kunnen negeren terwijl in jouw artikel alles genoemd staat. Al die “vage” klachten en nu beide situaties haarscherp op mijn netvlies terugkomen. Extra reden om te mirren en blij dat ik die jaren geleden tegen gekomen ben. Nu met nog meer intensie voor de volgende laag die weg mag/kan/ moet. Weg angst die mij steeds weer terugzet naar af, voor mijn gevoel.
Beste Loes,
Ja, rustig doorgaan en jezelf helpen bij wat er daarnet los kwam… En zie ook dat er altijd mogelijkheden zijn om erover te praten, als je het idee hebt dat je dat wilt.
En dat de terugzettende angst maar voorgoed uit je systeem mag gaan!
Groetjes! Mireille
Goedemorgen Mireille,
Gelukkig geen ernstig misbruik meegemaakt. Wel een “oom” die mij op de mond zoende en daarbij mijn gezicht vasthield. Het voelde heel vies en of ik daar niet onderuit kon, omdat het zijn vorm van begroeting was. Ik vond hem sowieso een griezel en daardoor natuurlijk helemaal. Gelukkig had ik lieve ouders die achter mij stonden. Mijn moeder heeft het met haar vriendin (partner van) besproken. “Hij houdt zoveel van kinderen” was de reactie……..
Ik weet niet zo goed hoe het is afgelopen, volgens mij is de vriendschap verwaterd, in ieder geval kwam die man niet meer bij ons thuis!
Ik vertel dit, omdat het denk ik belangrijk is, als er iets gebeurt waar je als kind mee zit, je bij iemand terecht kunt. Gelukkig was dat bij mij zo!
Mooie dag!
Hartelijke groet, Monique
Beste Monique,
Ja, de spijker op de kop, hoor! Het is zo belangrijk dat je geloofd wordt door degenen die het dichtst naast je staan. Op de mond zoenen vind ik persoonlijk niet kunnen. Ik vind het ook altijd lastig als ik ouders en kinderen elkaar op de mond zie zoenen, omdat ik dan altijd bezorgd ben dat ze dan misschien gaan denken dat dat met alle mensen zo hoort te gaan…
Ik ben erg blij voor je dat je moeder je geloofde, het voor je opnam en je beschermde.
Groetjes! Mireille
SEXUAL INCEST ANONYMOUS,(SIA) spirituele praatgroepen, in nederland en op de hele wereld, ook skype, (wekelijkse) zelfhulpgroepen om incest te verwerken, plek te geven.
Dankjewel voor de link! Heb je een website waar ik naar kan verwijzen in het Nederlands?
Groetjes, Mireille
Beste Mireille,
Wat fijn om eens een artikel over dit taboe onderwerp in relatie tot de MIR-Methode te lezen.
Wat mooi ook het initiatief van Project Speak Now.
Mijn missie is om over mijn eigen ervaring van seksueel misbruik en incest te schrijven en hierdoor anderen te helpen en inspireren. Mag ik, heel brutaal, vragen of ik mijn blog hier mag plaatsen? Je vindt hem op http://www.heeljelijf.com
Ik hoop dat andere survivors veel aan dit artikel zullen hebben. Ik zal de link er naartoe later plaatsen op mijn blog. Mooi werk wat je doet!
Hartelijke groet,
Ingrid
Beste Ingrid,
Wat een mooi werk wat je doet! En je informeert mensen ook over de meer dan 30 centra die er zijn voor seksueel geweld. Onder voor mensen die net aangerand of verkracht zijn en daar heel snel hulp voor nodig hebben. Dankjewel! Ik ben blij dat je ermee naar buiten bent gekomen en op die manier de survivors sneller de weg helpt wijzen!
Dankjewel!
Groetjes, Mireille
Ik ben iemand die een produkt van een verkrachting is. Zelf incest heeft meegemaakt. Geadopteerd is en meerdere malen misbruik en verkrachtingen heeft meegemaakt.
Ik had alles opgeslagen in mijn lichaam. Wel heel veel hulp gekregen, alleen niet de juiste. Mijn woede in mij lever opgeslagen. Een groot gezwel in mijn lever gehad.Door de doktoren opgegeven een doodservaring mee gemaakt. Uit eindelijk opgeknapt.
Door de MIR-Methode mijn lichaam uiteindelijk in een goede conditie kunnen brengen. Ik heb geen galblaas en eenhalve lever.
Beste Paula,
Met veel respect voor de barre tocht die je hebt moeten maken. Dankjewel voor het delen! Zo te lezen heb je ontzettend veel kracht en doorzettingsvermogen gehad om, ondanks de onhandige hulp, toch jezelf weten te genezen. Respect!
Groetjes, Mireille