175. Als moeten gewoon voor je is.
Moeten is een heel bijzonder werkwoord! Ik ‘moet’ weer aan het werk. Ik ‘moet’ er netjes uitzien. Ik ‘moet’ mijn tuin netjes houden voor de buren. Ik ‘moet’ mijn familieleden altijd een kaartje sturen als ze jarig zijn. Ik ‘moet’ een uur naar mijn vriendin luisteren aan de telefoon. Ik ‘moet’ 3 keer per week sporten. Ik ‘moet’ koken voor mijn gezin, elke dag weer. Ik ‘moet’ met kerst naar mijn familie. Ik ‘moet’ een nieuwe auto kopen. Ik ‘moet’ aan mijn boek werken. Ik ‘moet’ knutselen met de kinderen. Ik ‘moet’ slapen. Gebruik je het woord ‘moeten’ vaak, dan ben je strenger voor jezelf dan je in de gaten hebt. Het woord ‘moeten’ laat jou geen vrijheid, geen keuze. En het woord ‘moeten’ haalt je weg bij je gevoel. Oei, best een kwalijk woord dan, dat ‘moeten’? Ja, eigenlijk wel. Want het zet jou meer klem dan je lief is! Het is dwingend en het laat je geen keuze.
Hoe streng ben jij voor jezelf?
Wat moet jij allemaal van jezelf? Moet je er elke dag tiptop uitzien? Moet je tuin altijd netjes zijn voor de buren? Moet je iedereen een kaartje sturen? Moet je je vriendin een uur lang aanhoren aan de telefoon? Moet je 3 keer per week sporten? Moet je koken voor het hele gezin, elke dag weer? Moet je met kerst naar je familie? Moet je een nieuwe auto kopen? Moet je aan je boek werken? Moet je knutselen met de kinderen?
Of mág je het? Doe je het omdat je het echt wilt?
Ben je wel puber geweest?
Jongeren die in de puberteit zijn, gaan inzien dat ze zelf ook iets te melden hebben. Dat ze steeds meer mogen bepalen over hun eigen leven. De uitspraak: “Ik moet helemaal niks!” krijg je vast wel een keer naar je hoofd van de puberende jongere in je huis. En het maakt het in een klap duidelijk: pa, ma, laat me mijn eigen weg uitstippelen! Respect en ruimte geven is dan wat ze eigenlijk vragen.
Maar wat als jij zelf nooit echt puber bent geweest? Als je nooit werkelijk dat gevoel hebt gekend dat jij over je zelf bepaalt? Dat jij nooit zelf mocht uitmaken wat je deed?
Als je de puberteit bent doorgekomen zonder dat broodnodige gevecht met je ouders, dan zou het wel eens kunnen zijn dat je veel meer ‘moet’ van jezelf dan je eigenlijk wilt.
Vervang het woord ‘moeten’
Het woord ‘moeten’ is makkelijk uit je systeem te krijgen. Als je dat doet, verandert er binnenin jou meteen iets fundamenteels: van dwang ga je je vrij voelen! Hier is een idee daarvoor: vervang het woord ‘moeten’ door ‘willen’, dan krijg je een hele andere dag. Ik ‘moet’ een bloemetje voor de buurvrouw halen, wordt: ‘Ik wil een bloemetje voor de buurvrouw halen.’ Ik ‘moet’ dit werk vandaag afkrijgen, wordt: ‘Ik ‘wil’ dit werk vandaag afkrijgen. Ik ‘moet’ zaterdag naar die verjaardag, wordt ‘Ik ‘wil’ zaterdag naar die verjaardag.’
Je krijgt ineens een extra mogelijkheid erbij: zodra je ‘wil’ zegt, krijg je automatisch de vraag in jezelf: ‘wil ik dat wel echt?’ En het roept meteen een gevoel op: je merkt meteen of je het echt wel wilt of niet! En als je het niet wilt doen, dan hoef je het dus ook niet te doen!
Van wie moet je eigenlijk?
Als je het woord ‘moeten’ gebruikt, leg je de verantwoordelijkheid buiten jezelf. Dan heb je onbewust het idee dat iemand dat voor jou bepaalt. Wie is dat? Je partner? Je kinderen? Je vader of moeder? Of is het echt een onzichtbare ‘baas’ waar je voor moet werken?
Wanneer je het woord ‘willen’ gebruikt, vervalt die opdrachtgever. Dan doe je iets, omdat jij dat wilt. Omdat dat goed voelt. Omdat je graag wilt dat iets geregeld is. Omdat jij die taak op je wilt nemen.
Overigens is dit ‘heilig moeten’ typisch een kenmerk voor mensen met fibromyalgie. Ze staan voor iedereen altijd en overal klaar en doen daarbij vaak dingen omdat ze denken dat dat ‘moet’. Kunnen ze dat relativeren, dan kunnen zelfs lichamelijke klachten verdwijnen!
MIR-Methode en moeten
Wanneer je de MIR-Methode doet, komt je innerlijke jongere steeds meer naar voren. Lees daarover artikel 113 ‘Is de jongere in jou weer wakker?’ Je gaat van binnenuit voelen dat wat je als vanzelfsprekend doet, allemaal ter discussie komt te staan. Waarom doe ik dit eigenlijk? Wil ik dit nog wel? En langzaamaan ga je ontdekken dat jij he-le-maal niks moet! Je hebt je vrije keuze, altijd en overal!
En jij? Wat moest jij allemaal van jezelf? En merk je dat dat minder is door het doen van de MIR-Methode? Schrijf het hieronder, dankjewel!
Met de toets ‘End’ spring je meteen naar de plek waar je je reactie kunt invullen.
Ik wens je veel willen en weinig moeten!
Groetjes, Mireille
O ja…!…mijn wachtwoord op mijn persoonlijke bestand op de pc op mijn werk is : Ik werk met plezier…… dat is ook de uiting die ik heb omdat ik wil!
Hallo Mireille! Wat een mooi en fijn artikel! In mijn 57 jarig leven ben ik mij al ruim 35 jaar bewust van het zeggen (in mijzelf) ‘ik wil…’… en dat juist van de dingen die ‘nodig’ zijn zoals huishoudelijk werk, werken voor geld/levensonderhoud, iets leuks voor/met iemand doen enz…… mijn vroegere schoonmoeder hoorde ik destijds zeggen over haar dochter:’Kit moet sporten…Kit moet werken…kit moet….’ En toen dacht ik nee: je kiest ervoor om te sporten, te werken enz. En inderdaad voel ik mij altijd ‘vrij’ in het leven-precies wat jij zegt Mireille- ik voel me dankbaar dat ik de dingen die nodig zijn kan, omdat ik gezond ben! En ga ik altijd dankbaar naar mijn werk, ook als het me eigenlijk wat teveel is….want de boventoon is gelukkig nog altijd: Ik wil…!…O gelukkig ik kan …wat fijn!
Mijn hele leven is eigenlijk nog steeds ‘een moeten’. Jaren geleden heb ik al geprobeerd om ‘moeten’ te wijzigen in ‘willen’. En ja, dat helpt wel iets, maar voelt ook als mezelf voor de gek houden. Ik heb toentertijd wel mijn gezondheid prio1 gegeven. En momenteel voel ik me lichamelijk op mijn 68e zo goed als ik me nog nooit eerder in mijn leven gevoeld heb. Al meer dan een jaar geen migraineaanval meer gehad! Maar daar MOET ik wel een heleboel voor doen en laten. Elke vorm van onregelmatigheid op het gebied van eten, drinken, waken, slapen, inspanning (sport) en ontspanning en vooral ook stress leverde nl. in het verleden altijd een migraineaanval op. Door het hanteren van een absolute regelmaat na mijn pensionering gaat het nu dus goed en zelfs geweldig. En natuurlijk: ik WIL me graag zo fit blijven voelen. Het is alleen wel vervelend dat ik me daarvoor in zo’n korset MOET dwingen. Ik heb eerder wel eens in een betere periode geprobeerd om weer wat risico te nemen. Ik weet daardoor dat het me zo weer een migraineaanval met daarop volgend meestal nog weken tot maanden een minder fit gevoel kan opleveren. Dus ja, Ik doe wat ik WIL, maar het voelt regelmatig of mijn lichaam me daartoe verplicht. En hier heb IK nog geen oplossing voor gevonden. Gelukkig ben ik nu van een tegenstribbelende werkomgeving af, die altijd grote problemen maakte als ik mezelf gezond probeerde te houden. Dus voorlopig maar doorgaan. Ik WIL me gewoon goed blijven voelen en daarvoor WIL ik me aan de dingen houden die goed voor me zijn. Hé, Misschien helpt dit inzicht me . Iemand nog andere ideeën?
Hoi Mireille,
Bedankt voor dit artikel. Ik herken het woord “moeten” goed. Toch heb ik niet de herinnering dat mijn ouders dit woord veel gebruikten dus waarschijnlijk moest ik veel dingen van mezelf, of omdat mijn moeder het op een andere manier duidelijk maakte. Ze kon goed een ding zeggen terwijl haar ogen iets anders vertelden. Dat is heel lastig want je weet nooit of je het goed begrijpt!
Ik had inderdaad een fibromyalgie maar door het werk op mijn emoties oa met de MIR-methode ben ik er helemaal van af!
Nu, met 70 jaar, moet ik niks meer en ik mag dingen omdat ik het fijn vind: Ik mag op mijn klein-kinderen passen omdat ik dat heerlijk vind! Ik tuinier omdat ik dat prettig vind, zonder dwang.
Goedemiddag
Ja, moeten heb ik al vaak en veel vervangen door willen.
Helpt niks, want dan wil ik te veel,
Zoveel dat het klem zet en dan helpt het dus niks.
Lat lager willen leggen o9k al geprobeerd.
Het blijft allemaal lastig
En onbevredigend.
Maakt onzeker.
Hoe dan?
Heeft wel met mezelf gunnen te maken? . Hoe dan?
Gr Roelfina
Omdat ik van mezelf dingen moet afmaken, voordat ik iets anders ga doen, verlamt het me. Ik stel het uit en heb daardoor een schuldgevoel omdat ik het niet doe én omdat ik die andere dingen ook laat liggen. Ingewikkeld.
De vervanging van “moeten” in “willen” vind ik subliem! Van het veelgebruikte “mogen” als vervanging kreeg ik jeuk van(haha). Willen impliceert een bewuste keus. Dank voor deze eye-opener! Groet! Renée
Hier wil ik je iets over vertellen. Ik ben een maatje geweest van Humanitas. En deze persoon die ik bezoeken mocht was een heel bijzonderders. Stond buiten het denken van de wereld. Kon amper kleren aan. En deed wat hij wilde. Voor ons niet zo gezond. Maar hij besliste zelf. Tijdens een feest van Sinterklaas. Gaf hij te kennen dat hij een sinterklaas muts wilde. Aan die wens heb ik gevolg gegeven en deze op maat gemaakt. Nu naar het feest met rolator en mijter. Hij ging zitten op de rolator. En ik vroeg of ik een foto van hem mocht maken. Dat mocht. Nu mijn vriend die de foto maakte zei.: nu moet je even lachen. IK MOET NIETS. Ik was het er helemaal mee eens en beloofde dat wij dat woord MOETEN uit ons fobucaleir zouden halen. En waar ik het kan zeggen, zeg ik het.
Inplaats van moeten… Ik zal ik kan ik wil. En je hebt een heel andere blik. Door hem geeft ik dit namens George, zo heette hij. Hij is gestorven aan een amputatie van zijn been . Hij had gezegd: dat groeit wel weer aan. Maar ik heb toch iets van zijn, zijn door kunnen geven aan de wereld. Leuk om je tekst te lezen
Ik ben al jaren allergisch voor het woord moeten. En ik gebruik het zelf dus/nog ook !, hoewel alweer wat aan het vergeten dat het anders kan. Anecdote: een aantal jaren terug met intuïtief schilderen, schilderden we p.p. op een groot doek, naar aanleiding van woorden. Paletje verf in de hand, staande, grote kwast. Het eerste woord maakte me razend! (ik was het helemaal zat van alles te moeten in mijn leven!en dingen uit te stellen omdat allerlei moetdingen voorgaan etc,) In een paar minuten had ik helemaal wild alle verf op het doek gekwast, vooral rood, medecursisten keken verschrikt naar mijn hoekje, het doek bonkte op en neer op de ezel, zo woest was ik. Hierna kwamen nog meer woorden: vriendschap, liefde, schoonheid, etc. Bij het nabespreken, hadden we het over onze ervaringen. Wat was er nou met mij aan de hand geweest bij het eerste woordje?
Ik hoorde “moet”….maar het was moed met een d….. We hebben er hartelijk om gelachen, en ik kan er nog steeds om lachen! Wat was ik kwaad op Moet!
Ach moed had/heb ik wel, haha, het hele doek volgekladderd met grote boze vegen. Daar gewoon weer overheen geschilderd hoor.
Louise Hayes heb mij jaren geleden geholpen om het woord “moeten” uit mijn leven te verdwijnen, heerlijk! En toch als ik je artikel lees Mirelle komt ineens in mij op dat het overlevende en zorgende kind in mij die zich al jaren hebben ingezet hebben nu ruimte mogen maken voor het spelende/genietende en avontuurlijk kind! Dank je wel. Wendy
Beste Wendy,
Yeaaaah, lekker springen en joelen! Doen!
Veel plezier!
Groetjes, Mireille
Hoi Mireille,
Het woord ‘moeten’is uit mijn woordenboek. Ik werk met ouderen en vertel hen regelmatig dat ze boven de 80 niets meer moeten. Tot ik 6 jaar geleden 50 werd en heb bedacht, ik maak van die 80 gewoon 50. Wat een vrijheid geeft dat. Het woord moeten kan ik vervangen door kunnen, willen en mogen. Heerlijk,ik mag dit je even doorgeven. Al jaren blij met de MIR methode, veel vrijheid, spontaniteit en mijn eigen ding doen ervaren.
Lieve groet Els
Ach, ik leg niet zo’n gewicht op dat woordje “moeten”…..
Het is gewoon maar een woord.
Maar je kan wel schrijven dat je altijd een keus hebt, maar dat is niet echt zo…..
Je “moet” ademen, eten, slapen, werken voor je geld enz. en ook moet je een aantal dingen omdat je eerder keuzes hebt gemaakt, zoals kinderen krijgen…..je zal er dan toch ook voor moeten zorgen…….
Of ik daar nu ‘mag’ of ‘wil’ van maak, mij maakt het niks uit……..je ‘moet’ het uiteindelijk toch doen, omdat anders andere dingen fout lopen…..
Dit herken ik wel. Ik geniet heel veel van wandelingen met mijn hond, maar als het heel guur weer is, “moet” hij toch uit. Ik voel mij prettig als mijn omgeving schoon en goed onderhouden is, dus zal ik toch echt de wc schoon “moeten” maken en het huis “moeten” stofzuigen…… dan kan ik “moeten” wel voor “willen” vervangen…. maar het gevoel blijft hetzelfde want ik heb gewoon een hekel aan huishoudelijke dingen! Soms doe je iets voor vrienden omdat je in elkaar investeert (tijd, aandacht) en dus kan het gebeuren dat ik tijd en aandacht geef terwijl het me niet uitkomt en het dus ervaar als “moeten” op dat moment.
Beste Mireille
Dat woordje moeten heb ik al lang zelf last van,en was er ook al mee bezig het te vervangen met “ik mag,maar moet niet”, de reacties zijn niet altijd leuk maar ja ,en dikwijls heb ik er dan nog schuldgevoelens van,en daar lijd ik nog het meest van,ik vind me zelf dan asociaal,of laten de anderen door hun reacties me zo schuldig voelen, ik begin dan ook te twijfelen aan mezelf,en geef dan soms ook weer toe,soms valt dat dan wel goed uit, en soms ben ik dan boos omdat ik heb toegegeven,wat zit een mens raar in elkaar,hoop dat het mirren me daar sterker in maakt
En ook omgekeerd, ik kan soms ook wel kwaad worden bij een neen van de ander die ik niet begrijp,dat is ook lastig
graag reactie
groetjes
Cecile
dag Mireille,
weer een zeer waardevolle levensles!
Dag Mireille, ik heb vijf keer hardgrondig geniest tijden het lezen van dit artikel. Nou, dan weet je het wel 😉 Hartelijke groet, Sanne
Gefeliciteerd Sanne! Haha!
Groetjes, Mireille
O ja hoor, moeten, het is mijn valkuil! en daardoor vergeet ik zo vaak om te genieten! ik wil graag op tijd zijn bij school, ik wil graag gezond eten en ik wil graag gelukkig mezelf zijn! kuzz van Nanzz en bedankt voor je fijne blog! Ik wil je graag vertellen dat ik hem graag lees!
Top de ervaring heb ik al ontdekt door de 9 stappen v d MIR-Methode.
Alleen op mijn werk nog lastig
Wat een mooi artikel Mireille, heel toepasselijk voor mij. Ik was ook altijd van het moeten, ben er inmiddels al wel enige tijd succesvol mee bezig om niets meer te moeten maar in te vullen ik mag. Als nu lees dat je ipv moeten ik wil in kan vullen voelt dit voor mij nog fijner omdat er de druk dan helemaal vanaf is en dat ik dingen “wil” doen en dan is het echt mijn keuze en beslissing.
Iedere week geniet ik van de nieuwsbrief en heel vaak is het op mij van toepassing en haal ik er veel kracht uit.
Dankjewel Mireille,
Veel liefs en warme groet Jolanda
Lieve Mireille,
ik heb een vraag welke niet over bovenstaand artikel gaat en wel deze: Op de MIR vredesdag van 12 juni was Andre Roozendaal de psycholoog als spreekgast en in de inleiding welke jij over Andre gaf vertelde je dat hij mee zou gaan doen met de landelijke verkiezingen a.k. voorjaar. Ik heb daar verder niets meer over gehoord of gelezen. Kan jij me zeggen of dat nog doorgaat?
Harte-groet van Louise.
Beste Louise,
Bij de verkiezingen gaat de partij Mens en Spirit beslist meedoen. André is geen partijvoorzitter geworden. Dat is nu iemand anders, maar ik kan zo even z’n naam niet vinden.
Groetjes, Mireille
Mais oui Christiane. C’est aussi en francais:
Je veux au lieu de je dois ou il faut que je……
Ik worstel al heel veel jaren met dat ‘moeten’. Samen met een flinke dosis negatieve boodschappen over het huishouden van thuis uit en later het niet gewaardeerd worden in relaties, ben ik de motivatie voor mijn eigen huishouden totaal kwijtgeraakt. Ik raakte er helemaal van in de stress. Waarom? Omdat ik dingen in principe graag heel goed doe en ik raakte door de jaren heen de motivatie en daadkracht om dingen goed te doen kwijt. Ik kon het niet meer opbrengen om aan mijn eigen ‘eisen’ te voldoen. Door hierover te praten met mijn thuisbegeleidster kwam ik een paar jaar geleden tot de conclusie dat ik inderdaad heel streng was voor mezelf. Ik kreeg het verlangen om plezier terug te krijgen in wat nu eenmaal bij het leven hoort: je eigen ‘nest’ schoonhouden. Let wel: ik maak wel 8 andere huizen per week schoon hè, als alfahulp. Dat doen voor oude mensen (liefst 90+) vind ik dus wel leuk. Door mezelf toestemming te geven om keuzes te maken: iets doen waar ik chagrijnig van word of kiezen voor iets waarvan ik ontspan en happy word, werd ik al een beetje minder streng voor mezelf. Langzaam begon de stress van het huishouden doen te verdwijnen en ging ik steeds meer doen zonder in de stress te schieten. Zondagen zijn voortaan om mijn huishouden (of een klein beetje daarvan) te doen, want op zaterdag heb ik na een werkweek vol ‘moeten’ tijd nodig voor mezelf.
Nu ik met MNRI-behandelingen bezig ben voor PTSS, ben ik de motivatie voor mijn huishouden weer zo goed als kwijt. Jammer van de ontwikkelingen tot nu toe, maar ontspannen is nu veel belangrijker, als ondersteuning van de behandelingen.
Een paar jaar geleden, toen ik meer verdiende dan nu, had ik zelf een huishoudelijke hulp. Mijn ‘oude’ maar jonge buurvrouw kwam me 1 uur per 2 weken helpen. Zij hield voor mij de keuken bij. Dat was voor mij zo’n opluchting en ontlasting, dat het me beter lukte om de rest zelf te doen. Helaas kan ik het me op dit moment niet veroorloven, anders had ik haar direct weer laten komen. Mijn grote wens is nog steeds om plezier te kunnen beleven aan dingen die ‘moeten’. Beter uitgedrukt: dingen die bij het leven horen. Ik vind het zonde van mijn tijd om dingen te doen waar ik gestresst, dus chagrijnig van word. Er is al zoveel tijd van mijn leven ‘gestolen’.
Super bedankt Mireille,wat een mooie verbetering zeg.
Ik ga er mee aan de slag nogmaals bedankt voor alles.
Ont-moeten is de moed hebben om te kiezen!
Bedankt Mireille !!! Weer zo’n geweldig artikel van jouw hand, dat ik jaren geleden in mezelf had erkend (na al jaren de MIR-Methode te doen), evenwel telkens weer een struikelblok.
Nog steeds help ik graag anderen, maar begin nu ook wel eens te durven vragen aan anderen.
Groetjes aan jou en jouw staf.
Beste Rob,
Fijn om dat te horen! Alles mooi in balans brengen. Blij dat er mensen zijn die jou helpen.
Veel geluk!
Groetjes, Mireille
Toch mis ik hier nog een woordje.
Vaak zeg ik b.v. Ik MAG,, vul maar in.
Dat voelt voor mij als heel positief.
Groetjes
Beste Willy,
Ja, dat kan ook, ‘mag’. Voor mij voelt ook dat woordje nog niet zo fijn. Omdat ik dan ook het gevoel heb dat ik nog weer toestemming van iemand nodig heb, dus weer een beetje afhankelijkheid. Ik hoor meer mensen dat ze ‘mag’ zeggen in plaats van ‘moet’. En als het werkt, werkt het! Daar gaat het om!
Groetjes, Mireille
Ow ik draai het om ik geef mezelf toestemming om iets te mogen of niet. Andere positieve kant,,, het besef dat er dingen zijn die ik mag doen.
Het is idd maar net hoe je het ziet en voelt.
Spot on!
Deze zomer ben ik begonnen het woord moeten helemaal te schrappen, zowel als het over mezelf gaat als over een ander. Het is zo makkelijk gezegd: ik moet boodschappen doen; maar ook: je moet straks nog even tanken/langs je moeder/bibliotheekboeken terugbrengen of hij moet nog drie jaar studeren…
Toen ik ging opletten hoe vaak ik het woord moeten gebruikte, bleek dat veel meer te zijn dan ik dacht. Blijven opletten dus. Het is vooral een kwestie van trainen als je zo’n gewoonte wil veranderen. Sindsdien zoek ik naar alternatieve woorden, niet alleen in spraak, maar ook in schrift, want ook daar komt hij vaak om de hoek kijken in e-mail, SMS, Whatsapp, Facebook etc.
Intussen begin ik het aardig onder de knie te krijgen en is het ook een beetje een sport geworden om een zinnetje anders te formuleren 🙂
Hoi Dorien, wat mooi om jou reactie te lezen, hier herken ik mezelf in. Als je erop gaat letten gebruik je het woord moeten heel vaak, ik ben ook begonnen om mezelf te trainen om het woord moeten niet meer te gebruiken, in plaats daarvan zeg ik dan ik mag, voelt zoveel fijner. Het is zeker een mooie sport om het anders formuleren van zinnen onder de knie te krijgen.
Warme groet Jolanda
Ja dat woord “moeten’ is ons met de paplepel in gegoten, je moet gehoorzaam zijn, je moet er netjes uitzien, je moet bidden, je moet naar de kerk, maar daar kan ik echt niet altijd het woord willen voor in dep laats zetten, dat zal eerder “ik wil niet’ worden. Is dit niet een algemene klacht binnen veel families? Nu moet ik binnen kort weer sinterklaas feest met ze vieren maar ik wil dat helemaal niet. ik noem het nep feestjes. We komen alleen maar bij elkaar omdat mijn moeder geld overmaakt. Nou dat mag wat mij betreft ook zonder sinterklaas feest. En anders maar niet. Maar als ik het woord willen in de plaats zet dan wordt het Ik wil thuisblijven op 5 december. Maar misschien ben ik zover wel gekomen door de MIR Methode?
Beste Marja,
Je voelt het in ieder geval heel duidelijk wat je wel en niet wilt! En als je je weerstand kunt bekijken, dan zie je waarschijnlijk dat je je ‘omgekocht’ voelt. Wat misschien niet fijn voelt en een beetje als chantage. En als je daar dan weer boven kunt gaan staan en je kijkt wat het je eigenlijk oplevert: weer even samen zijn met je familie, misschien kan de weerstand dan weer een beetje minder worden. Ik wens je wijsheid, want het is niet altijd makkelijk als je voelt dat je iets niet wilt, om er dan toch om een andere reden naartoe te gaan. Soms geeft de vraag: waarom zou ik gaan? Wat zou het voor mij betekenen? nog wel eens inzicht.
Ik wens je veel geluk!
Groetjes, Mireille
Groetjes, Mireille
Net weer een fikse dip te boven doordat ik voordat ik je artikel las vanochtend ineens inzag wat de dip bij mij veroorzaakte. En dat was het gevoel dat ik niet het optimale uit mezelf haalde, omdat ik me daar niet de kans voor geef, vanwege alles wat ‘ik moet’. Maar ‘moet’ ik dit inderdaad?
Ik heb nooit kunnen puberen tegenover een huilende moeder na de dood van mijn vader op mijn 14e. Jaren later werd ik er al eens op gewezen dat alles wat ik doe, gaat vanuit het motto: ‘ik zal en ik moet’. Ik heb het een hele tijd kunnen ombuigen naar ‘ik wil en geniet’. Helaas was ik dit dus weer een beetje vergeten. Aan de andere kant is er ook nogal wat nodig om me momenteel van de depressieve kant weg te houden. Depressie maakt me totaal apathisch en mijn zelfdiscipline om dagelijks fiks te gaan sporten heeft me tot nu toe steeds weer gered. Misschien ook hier maar proberen te denken, dat ik ‘het wil’ en niet dat ik ‘het moet’. Benieuwd of dat lukt????
Klopt helemaal als een bus!
Ik weet dit ook al een langere tijd en in het begin was het echt regelmatig schrikken en constateren ‘ik ben bezig met moeten moeten’.
Inmiddels is steeds meer mogen en willen echter soms hoor ik mezelf ‘moeten’ zeggen of denken. En dan glimlach ik tegen mezelf met de vraag wat is het nu.
Ik hoop dat dit inzicht veel mensen ruimte gaat geven
Beste Ellen,
Dat is leuk! Je hoort jezelf ‘moeten’ zeggen, je glimlacht naar jezelf en vraagt dan: ‘Wat is het nu, moeten of willen?’ Ja, ik denk dat dat een leuke aanvulling is, dankjewel!
Groetjes, Mireille
Zo dit raakt men. Wil dit gaan proberen. Dit zou echt een omslag voor mij zijn.
Tijdens en na een burn out ‘mocht’ ik niet(s) meer ‘moeten’. Na een jaar ongeveer in een andere baan gestart, waarin weer van alles moest….maar ik was me er nu bewust van….het heeft lang geduurd voordat ik van mezelf niets meer hoefde….en na mijn pensionering, nu 5 jaar geleden, ben ik pas écht begonnen met niets meer te moeten van mezelf! Dat leidde aanvankelijk tot grote vrijheid en opluchting vanbinnen, maar sluipenderwijs moest ik toch weer vanalles, van mezelf, maar omdat het allemaal zelfgekozen dingen zijn, dacht ik dat dat het geen moeten weer was…
Pas sinds kort besef ik dat er andere ‘moet-dingen’ voor in de plaats zijn gekomen. Heb dus weer dingen geschrapt! Met hulp van mijn partner, gelukkig! En nu dit artikel van jou, Mireille, natuurlijk weer een prachtige bevestiging…dank!!
Groetjes, Marianne
Dank je wel voor dit artikel. Momenteel ben ik ziek thuis van werk, zo veel moe en een sterk wisselt energiepeil. Ik ben begin september weer begonnen met de MIR-Methode, (3de keer). Vanaf die tijd heb ik veel pijntjes. Merk ik mijn lijf gewoon meer op nu ik (iets) minder moet van mezelf? Komt er allerlei ouds uit? Ik wil het graag zo zien. Misschien nog meer willen en minder moeten?
Een pracht van een boek hierover is Ont-moet jezelf van Huub Verlinden
Warme groet,
Brielle
Beste Brielle,
Erg goed om zo te kijken naar je lichaam. Wat wil het je vertellen? Hoe komt het dat je ziek bent geworden? En ja, kijken waar je nog wat ‘moeten’ kan wegsnoeien.
Beterschap en rust gewenst!
Groetjes, Mireille
In de puberteit was ik vooral bezig met overleven, dus het gevoel mijn eigen weg te gaan kiezen, kwam pas later toen ik 18 was en op mezelf ging wonen. Ik begrijp niet helemaal hoe dit te maken heeft met het eeuwige ‘moeten’in mijn hoofd. Ik weet wel dat er niks moet, en toch loop ik altijd te rennen, zonder rust. Ik kan het letterlijk nog niet, dat moeten willen wordt. Want ik wil zo veel dat t nooit op 1 dag past, en dan wil ik alles ook nog perfect. Met zorg en aandacht.
Ik weet het wel maar het veranderen is lastig. Ik hoop dat het begint bij meer tijd voor mezelf, die ruimte creëer ik sinds kort, in de hoop een burn out tegen te gaan.
Maar hoe ligt de relatie met puberteit dan?
In ieder geval bedankt voor dit artikel, goeie timing! 🙂
Beste Loes,
Mensen die in de puberteit niet konden ‘puberen’, maar zich koest moesten houden, of zoals jij schrijft, moesten overleven, hebben geleerd om zich gedwee op te stellen en om te doen wat je gezegd wordt. Dan wordt veel van wat je doet ‘moeten’. Mensen die wel lekker gepuberd hebben, zijn gaan zien dat ze eigenlijk niets moeten. Dat anderen van alles kunnen willen, maar dat je nog altijd zelf bepaalt of je iets wel of niet doet.
Ben blij dat je al wat meer ruimte voor jezelf creëert! Super!
Veel sterkte en terugkerende energie gewenst!
Groetjes, Mireille
Iets ‘moeten’ doen in de puberteit is 1 ding. Bij mij was het anders. Mijn moeder zei niet ‘moeten’ maar vond dat ik haar niet ongelukkig kon maken want mss ging mijn vader kwaad zijn op haar als ik bepaalde dingen niet deed. En dat kon vanalles zijn.Ik was dus verantwoordelijk voor haar geluk. Zware opdracht als kind en dan doe je alles wat zij wil ook al ‘moet’ je zogezegd niet. Ik heb toch een aantal jaren in de volwassenheid geprobeerd om vooral mijn directe omgeving gelukkig te maken soms echt ten koste van mezelf. Dan heb ik het boek van Louise Hay gelezen ‘Je kunt je leven helen’ en dat heeft mijn ogen echt geopend. Sindsdien probeer ik het toch helemaal anders te doen wat natuurlijk niet vanzelf gaat. Ik doe ook al 7 jaar de MIR-Methode en dat is toch een geweldige steun om stilletjesaan echt voor mezelf te kiezen. Het mag wel want ik ben ondertussen 73. Ik heb gelukkig een partner die veel respect heeft voor mijn ontwikkeling en mijn kinderen zijn ook fantastisch en moedigen mij daar heel erg in aan. Dankuwel Mireille voor alles wat jij doet en met ons deelt. Ik kijk ook altijd enorm uit naar de vrijdagavonden. Top !
Een erg goede tip. Sinds de MIR methode is het moeten idd verminderd en wat vooral belangrijk is, bijna zonder schuldgevoel. Dat was toch wel de ellende bij mij. Of ik deed iets tegen mijn zin of ik deed het niet en voelde me dan schuldig. Dat gaat nu al een stuk beter en kan daardoor meer van alles genieten. Ik heb fibromyalgie, dus wie weet verdwijnen die klachten ooit, maar focus me daar niet meer op. Ik focus op het leuke en merk vanzelf wel of dat effect heeft op mijn lichaam. ☺️
Mooi woord, MOETEN en ook heel dankbaar om daarmee te spelen en uiteindelijk uit je vocabulaire te schrappen. In mijn boek heb ik het omvormen van het woord MOETEN in het eerste hoofdstuk opgenomen. Ik ben erachter gekomen dat bij iedereen die ziek is en de wil heeft om anders met de ziekte om te gaan, de eerste actie is, het MOETEN los laten. Het is ongeveer de allermoeilijkste ‘stap’. Als je die eenmaal hebt gezet, is het leren omgaan met de ziekte/handicap luchtiger en makkelijker. Van het krampachtige MOETEN naar het luchtiger MOGEN, is een mooi proces.
Beste Paula,
Hoe heet je boek? Kan je even reclame hier maken!
Groetjes, Mireille
Ménière in balans. Kom in actie.
Het boek gaat over de ziekte van Ménière, deze kenmerkt zich door aanvallen van draaiduizeligheid, tinnitus (oorsuizen), gehoorverlies en evenwichtsbeperkingen. Zowel de medische aspecten als de psychologische kant komen aan bod. En een groot deel gaat over hoe je met de ziekte om kunt gaan (er is geen behandeling voor). De eerste actie hoe ermee te leren omgaan is het ‘moeten’ loslaten.
Tijdens een aanval van draaiduizeligheid ben je de volledige controle over je lichaam kwijt. Je bent totaal afhankelijk van je omgeving en de mensen om je heen. De ultieme vorm van loslaten. Als het ‘moeten’ je dan in de weg zit, is zo’n aanval des te zwaarder. Als je in het dagelijkse leven het ‘moeten’ kan loslaten, lukt het beter om met de ziekte en de aanvallen om te gaan.
Hallo Mireille,
Hartelijk dank voor dit zeer herkenbaar artikel en ik had het gevoel dat het speciaal voor mij was geschreven, ik ben er al een tijdje mee aan het stoeien maar verving dan “moeten” door mogen en dan kreeg ik i.p.v. een dwingend gevoel een blij gevoel wat mij ook best heeft geholpen.Ik ben van plan om willen en mogen af te gaan wisselen en kijken wat bij mij het fijnste aan gaat voelen.
Dank voor de wekelijkse oppepper.
Anna.
Beste Mireille,
Zo herkenbaar van die puberteit.Die heb ik nooit doorgemaakt omdat mijn moeder stierf toen ik 13 jaar was.Iedereen besliste alles voor mij.
Nu weet ik dus waarom ik van alles moet want anders….
Ik ga het proberen om moeten te vervangen door willen.
Dank je wel❤️
Beste Loes,
Jee, ja, zo gaat dat dan. Poeh, je hebt nog iets moois in te halen, dan! Veel plezier met willen!
Groetjes, Mireille
ja weer een echte eye opener! Momenteel heb ik veel zenuwpijn in mijn linkerbeen omdat ik teveel spanning zet in mijn spieren.
Ga proberen om het moeten om te zetten in willen. Zal best een uitdaging zijn en hoop dat het wat de pijn betreft ook wat zal opleveren.
Dank voor dit artikel
Els
Beste Els,
Ja, wie weet helpt het je spieren om wat meer te ontspannen. Ik duim voor je!
Groetjes, Mireille
Je zou eens aan triggerpoint massage kunnen denken…ik weet een goede voor je..groetjes Monique
Beste Mireille ik heb het woord moet al vaak vervangen Door moed het heeft me dan ook best wat moed gekost om te durven voelen dat ik ook iets mag willen …. maar lukt me steeds beter
Als moeten gewoon voor je is , is mogen ver weg .
Wederom een top artikel .
Voor mijn omgeving niet te bevatten .
Voor mij glashelder.
Ik noem het Jippie , ik ben in de overgang.
De kunst is ……. stapje voor stapje vorm te geven en de tijd het werk laten doen .
De MIR-Methode is hierbij een geweldig handvat.
Dank je wel .
Hartelijke groet
Wilma
Beste Wilma,
Ja, die overgang, dat is me er eentje, he! Misschien is dat wel een vorm van bevrijding. Lijkt me leuk daar ook over te schrijven. Dankjewel voor je hartelijke woorden!
Groetjes, Mireille
Weer even een spiegel dit artikel… het sluipt er ongemerkt weer in terwijl ik er zo hard aan gewerkt had om het ‘moeten’ te ont-moeten. Dank je wel! Dat WIL ik zeggen 😉
Heel herkenbaar!!! Sinds enige tijd is ont-moeten mijn sleutelwoord en het opent je wereld!!
Moeten inderdaad al een tijd vervangen door willen,en kwam er achter dat ik mij vaak asociaal voelde door naar mijn wil ik dit echt te luisteren,was dit niet gewent,en nog vind ik dit flink oefenen.Pffffffffffffffff.
Beste Cathinka,
Ja, is best een uitdaging om het te veranderen, he! Maar ook best geinig om te doen! 🙂
Veel plezier met willen!
Groetjes, Mireille
Moeten is inderdaad iets raars, je moet voortdurend iets om te voldoen aan de verwachtingen die men van je heeft. Ik vind het lastig om ervan los te komen. Tips zijn welkom…
Beste Leah,
Begin eens met op te letten wanneer je ‘moet’ zegt en herhaal je zin dan nog een keer met het woord ‘wil’ erin. Kijken wat je dan merkt! Het is namelijk gewoon wennen, alsof je een nieuwe gewoonte aanleert!
Groetjes, Mireille
Beste Leah,
Ik gebruik zelf al 6 jaar de MIR methode eerst de stappen, nu om denken en gevoel bij elkaar te houden. MOETEN en ZORGPLICHT horen m.i.bij elkaar deze zijn van buitenaf ingeprent en kloppen nooit met dit nu moment.
Waardoor er oneindig veel conflicten ontstaan,intern en extern.
Mijn MISSIE is nu helemaal duidelijk. Na de 4 daagse BIOLOGIKA training.
Ik wil je uitnodigen om te onderzoeken op: http://www.biologikanederland.nl
Zoals ik het ervaar past de MIR-Methode en BIOLOGIKA perfect bij elkaar.
Beste Annette,
Ik onderschrijf je enthousiasme. We mogen met z’n allen daar goed naar kijken! Alle MIR-Methode begeleiders hebben er inmiddels een introductie in gekregen. Ik volgde zelf cursussen bij Mies Kloos. De belangrijkste les was voor mij: het lichaam maakt geen fouten. Dat vond ik wel een openbaring! De website die jij noemt, is van Enikö Papp, waar ik ook goede verhalen over heb gehoord.
Dankjewel voor het noemen ervan!
Groetjes, Mireille
Hallo Leah, het kan misschien helpen om te weten dat we aan niemand verantwoording schuldig zijn… alleen aan onszelf!
Dat betekent dat je op elk moment kunt kiezen voor iets wat beter voor jou voelt.
Ikzelf heb jarenlang ‘moeten’ vervangen door ‘zou kunnen’. Leerde ik op een workshop en is me altijd bijgebleven. Eerst 10 dingen opschrijven die ik ‘moest’ van mezelf, daarna alle ‘moeten’ doorstrepen en vervangen door ‘ zou kunnen’. Of ‘willen’ zoals Mireille zegt.
Dann opnieuw en nu hardop lezen. Sta stil bij hoe dat voelt vergeleken bij het ‘moeten’ verhaal.
Over t algemeen ligt er onder ons ‘moeten’ een angst of bezorgdheid, wat is dat? Wat is je stressvolle gedachte?
En is het 100% waar wat je dan. denkt, die gedachte? Kun je dat zeker weten?
Hoe voel je je als je dit denkt?
Wie zou je zijn zonder deze gedachte kunnen denken?
En dan kan het helpen om de gedachte om te keren naaar jezelf, de ander en het tegenovergestelde. Dit proces heet the Work of Byron Katie en je kunt het vinden op http://www.thework.com
Ook zijn er vele Facilitators van the Work in Nederland die je hier goed bij kunnen helpen.
Het is een idee! Succes!!!
Bien, bien dommage que ce ne soit pas en français……
Bonjour Christiane,
Tu connais le site Anglais? Il y a des articles là en Anglais. Le Français, ça vient. Nous sommes en traîn de traduire tous les articles en Anglais et Allemand et après nous commençons avec le Français.
Bon courage!
Mireille Mettes
Beste Mireille, ik heb deze mail in het Frans geschreven voor Christiane, ik woon al heel lang in Frankrijk. Zou jij hem aan haar willen doorsturen want ik weet niet of ze nog eens terug zal kijken of iemand haar geantwoord heeft. Hartelijke bedankt alvast !
Bonjour Christiane,
En fait, il s’agit du verbe “devoir”. Nous disons toute la journée : je dois nettoyer la maison, je dois faire des courses, je dois aller voir la voisine, je dois écouter une amie pendant 1h au téléphone, je dois faire å manger, je dois, je dois etc…
Bien-sûr si tu veux écouter ta copine 1h au téléphone, c’est différent. Dans cet article, on met l’accent sur l’obligation mais en réalité, on n’a pas toujours envie. Par exemple : chaque dimanche nous devons déjeuner dans la belle-famille. Ça devient évidemment un stress tant qu’on n’ose pas dire : ce dimanche on a prévu autre autre chose, et on en aura de moins en moins envie.
Mireille nous pose la question : as-tu pu dire non à tes parents dans l’adolescence ou est-ce que tu ne t’es jamais rebellé ? Dans ce dernier cas, il se peut que tu continues toujours à t’obliger de tout faire et il faut du courage pour dire : stop, ça va bien comme ça.
Et si nous n’avons pas envie, évidemment on va avoir des douleurs, du stress etc…
Je ne sais pas si tu reviens sur ton message pour voir une réponse, aussi je vais demander à Mireille de te transférer ma réponse.
Bonne journée, Ada
Beste Ada,
Dankjewel voor het vertalen van de tekst. Ik hoop binnen een paar maanden te kunnen starten met de Franse vertalingen. Het is tering naar de nering zetten… Ik heb jouw tekst naar haar gemaild. Dan kan ze het zekerweten lezen!
Groetjes! Mireille
Hartelijk bedankt Mireille.
Groetjes Ada