MIRror zijn, wat houdt dat in?
Je ziet me vaak praten over de ledenwebsite, ‘Be the MIRror’. Dat heeft een reden. Ik zou graag een hele grote groep mensen willen inspireren die allemaal een zelfde doel nastreven: vrede in de wereld. Maar die vrede in de wereld is alleen haalbaar als we daar zelf actief in zijn EN als we naar onszelf durven te kijken. Naar ons eigen gedrag op micro-niveau. Zo in het klein, zo in het groot. Wat doe jij? Zeg jij? Laat jij je zien in je dagelijks leven? Kun je jezelf in de spiegel aankijken met hoe je in het leven staat?
In de onderstaande video zie je een fragment uit het webinar ‘Je missie vinden en leven‘. Daarin laat ik zien wat volgens mij de criteria zijn om een ‘MIRror’ te zijn. Je kunt het hele webinar op de ‘Be the MIRror’-website bekijken of downloaden uit de webwinkel.
Herken je je in de 5 kenmerken van een MIRror?
En het is daarbij ook een flinke uitdaging, omdat het van je vergt dat je met al je kwetsbaarheden jezelf kunt accepteren en kunt blijven zien dat je een mens in ontwikkeling bent!
Op de ‘Be the MIRror’-website tref je vele video’s aan waarin ik je een spiegel voor houd. Het is niet altijd even makkelijk om te zien, maar als je het vermogen hebt om naar jezelf te kijken, dan kun je hard groeien! En dat is wat we nodig hebben: vele mensen die groeien in hun potentie, die zich ontwikkelen naar vredelievende, bewust handelende mensen. En dat je vooral durft te ontwikkelen naar een mens die vanuit het hart leeft. Zodat je je positieve energie uitstraalt naar de mensen om je heen.
Durf jij de uitdaging aan? Ik hoor graag van je of je je hierin herkent en of je een MIRror wilt zijn voor jezelf en voor de mensen om je heen. Schrijf het hieronder, dankjewel!
Boektips
– Als ik het leven over mocht doen van Bronnie Ware.
– De kracht van kwetsbaarheid – Brene Brown
Dat we met z’n allen maar een prachtige grote MIRror mogen zijn voor de wereld!
Groetjes, Mireille Mettes
Beste Mireille, lezers,
(even alleen een reactie op het basisinkomen)
Als een basisinkomen wordt ingevoerd vervallen voor mensen met een uitkering de opgelegde verplichtingen, terwijl de mensen met hogere inkomens het basisinkomen er extra bij op krijgen. Dit is voor de betaalbaarheid, maar ook evenredigheid, nadelig. Ook voorzie ik, als het algemene besteedbare inkomen van mensen stijgt, dit binnen afzienbare tijd leidt tot stijgende prijzen/kosten voor allerlei.
Mijn voorkeur zou hebben om alle verschillende uitkeringen te laten vervallen en een bijstand zonder verplichtingen in te voeren, waar iedereen aanspraak op kan maken die dat wenst of nodig heeft. Het doel van het basisinkomen is een rustige stabiele stressvrije basis, hiermee wordt daarin volgens mij het meest effectief voorzien.
Daarbij wil ik nog een ander punt aankaarten, namelijk het belang van financiële onafhankelijkheid. Zelf heb ik een bescheiden inkomen, bestaand uit kinderalimentatie en giften van mijn ouders. daarnaast kinderbijslag en kindertoeslagen. naast het ouderschap en een bescheiden ‘eigen leven’ heb ik weinig draagkracht voor (betaald) werk; daarom maak ik geen aanspraak op bijstand, terwijl ik daar voor een paar honderd per maand voor in aanmerking zou komen. Ik ben er heel dankbaar voor dat ik door mijn ex-partner en ouders financieel gedragen wordt, maar zou liever zien dat mijn ex-partner zijn inkomen, en mijn ouders hun AOW, zelf kunnen besteden ipv aan mij te moeten afdragen.
Financiële onafhankelijkheid haalt ook de ‘ruis’ uit relaties, en maakt het mogelijk om gemakkelijker uit relaties die niet (meer) gewenst, of zelfs schadelijk zijn, te stappen.
Het is mijn hartenwens dat iedereen in vrijheid zijn eigen leven mag vormgeven. (ik heb deze reactie ook bij art. 164 over het Basisinkomen geplaatst)
Allereerst is het verstandig om als uitgangspunt bij financiën te hanteren: “genoeg is genoeg”. En een basisinkomen zou genoeg moeten zijn. Verder is het m.i. belangrijk om zoveel mogelijk zelf verantwoordelijk te zijn voor dit basisinkomen. M.i. zou het een goede regeling zijn, als een ieder vanaf geboorte tot dood een soort van verplichte bankrekening krijgt bij de Belastingdienst. Hierop zouden dan ALLE inkomsten van de betreffende persoon (in eerste instantie deel van ouders) gestort moeten worden. Vanuit dit bedrag krijgt betrokkene maandelijks minimaal een basisinkomen uitgekeerd, waarbij het dus kan zijn, dat dit bedrag negatief wordt. Komt er meer op de rekening te staan, dan normaliter nodig zal zijn om de betrokkene tot zijn dood toe van een basisinkomen te voorzien, dan kan er een vermogensvermeerderingsbelasting worden geheven en de uitkering evenredig worden verhoogd. Hiervan en van fikse belasting op producten, die schadelijk zijn voor mileu en gezondheid worden dan de overheidsonkosten betaald.
Groot voordeel: geen sociale verzekeringswetten/-premies meer nodig (WW, ZVW, AOW, etc.). Geen belastingheffing achteraf, geen verrekeningen over de jaren heen. Altijd een minimaal inkomen verzekerd. Eigen verantwoordelijkheid voor het inkomen blijft aanwezig. Keuzemogelijkheid voor meer/minder werken altijd aanwezig.
Alleen begeleiding nodig vanuit de Overheid bij diegenen die (dreigen) negatief te komen. Hierbij moet een investering in een eigen woning vanuit de betreffende bankrekening niet leiden tot een negatief bedrag. De waarde van de woning dient mee te tellen op de bankrekening. (Bij overlijden kan de woning worden verkocht en zo komt men dan minimaal op nul uit.)
Bovenstaande is een idee, waarmee ik al een aantal jaren rondloop. Het lukt me niet om er zelf een gat in te schieten. Maar geen idee, hoe ik er anderen enthousiast voor kan krijgen.
Natuurlijk zal er nog intensief over moeten worden nagedacht en natuurlijk krijg je een hoop uitzonderingen, maar is met dit idee nu echt niets te beginnen?
Mijn idee is in elk geval gestoeld op mijn levensvisie, dat alles in dit universum met elkaar samenhangt. D.w.z. dat alles wat je doet, impact heeft op het totaal en dat het dus voor een ieder het beste is om bij elke beslissing te proberen de belangen van dit totaal NU, maar ook voor de TOEKOMST tegen elkaar af te wegen. Het is moeilijk, maar als we allemaal altijd het optimum voor ons allen proberen te bereiken, dan moet het goed komen.
En natuurlijk Mireille: foutjes maken mag, als je ze maar erkent en voor zover mogelijk herstelt.
Heel veel succes allemaal.
Hallo Mireille,
Ik herken me in alle vijf de punten. Ik merk steeds meer hoe blij ik er van word als ik iets voor anderen kan betekenen. Heb lang in Peru gewoond om daar het onderwijs te verbeteren. Daar werd ik heel blij van. Bij terugkomst in Nederland ben ik heel erg zoekende geweest. De eerste jaren was het vooral overleven. Nu alles weer wat geland is, mijn man ook wat meer gewend is hier en we het financieel wat meer op de rit hebben, begin ik hier ook weer meer te doen. Voedselpakketten en cadeautjes inzamelen en uitdelen met kerst (wat een feest) en sinds kort een meisje opvangen via buurtgezinnen. Als ik niet hoefde te werken (basisinkomen) dan zou ik hier nog veel meer mee willen doen. Zie zo veel nood om me heen. Kinderen en jongeren die niet lekker in hun vel zitten door de hoge druk in onze maatschappij. Laten we er samen voor zorgen dat iedereen zich gezien en gewaardeerd wordt dan krijgen we een mooiere wereld.
Liefs Mariëlle
Dag Mireille,
Het boek van Bronnie Ware dat je noemt (Als ik het leven over mocht doen), is in het Nederlands vertaald. Misschien leuk om te vermelden wat de top 5 aan spijtpunten zijn van mensen die stervende zijn:
1. had ik maar de moed gehad om een leven te leiden waarin ik trouw was aan mezelf, in plaats van te voldoen aan de verwachtingen van anderen.
2. Had ik maar wat minder hard gewerkt
3. had ik maar de moed gehad om mijn gevoelens te uiten
4. was ik mijn vrienden maar niet uit het oog verloren
5. had ik mezelf maar wat meer geluk gegund
Succes met je werk. Groet, Sonja
Hoi Mireille, be the mirror , be the change you want to see, was een zinnetje dat me vanmiddag door het hoofd zong,
ben ook blij met je filmpje , leuk te weten dat we zo dicht bij de vrede zijn!!!
besefte vandaag ook dat ik zo vaak oordeel over de mensen, doe mijn best om naar hun boedhanatuur te kijken .. het is wel steeds oppassen niet te oordelen
Tot binnenkort
Tina
Ik was ook altijd voor het krampachtig (levensstandaard) vasthouden wat ik gewend was. Totdat ik mijn werk niet meer vol kon houden door de intensieve palliatieve dag en nachtzorg voor onze ernstig zieke en gehandicapte dochter. Ze is 2 jaar geleden overleden, haar persoonsgebonden budget hield op, mijn vrouw en ik behoren nu tot de groep van de sociale minima. Maar onze rijkdom halen we nu uit herinneringen aan onze bijzondere dochter en uit de natuur. Luxe dingen en verre dure reizen interesseren ons niet. Het zit in onszelf.
Beste Wulf,
Ja, hoe waar is dat uiteindelijk, he. Ben blij dat jullie je zo rijk kunnen voelen met de herinneringen! En met dankbaarheid dat jullie zoveel jaar met haar hebben kunnen/mogen leven.
Groetjes, Mireille
Hoi Mireille,
Dat leven vanuit het hart is nou precies hetgeen ik sterk naar verlang en ik voel dat ik daar al een tijdje naartoe aan het groeien ben, wat voor mij zeker een transformatie proces gaat worden. En dat is misschien ook wel de aanleiding dat ik nu met de MIR-Methode begonnen ben en het voelt best wel als een rollercoaster, er is iets in gang gezet. Wat ik nu vooral wil is groeien…
Hartelijk dank
Lief mooi mens,
Zo herkenbaar wat je hier verteld,
Ik heb een poos de MIR methode toegepast met succes in die zin dat het mij bewust heeft gemaakt van de invloed van mijn gedachte op de manier waarop ik het leven beleef.
Ik steun je van harte en ben je dankbaar voor de boodschap die je verspreid.
We zijn veel meer dan we denken, en dat besef groeit op het moment dat we gaan voelen,
Ik ben net als jij erg voor een basisinkomen. Gelukkig heb ik werk wat bij me past en waar ik voldoening uithaal. Ik probeer al lange tijd een spiegel te zijn en te leren van mijn fouten. Ik doe graag mee.
Dank je wel Mireille voor je duidelijke woorden in het filmpje. Heel goed dat je verwoord dat het basisinkomen een uitkomst kan bieden. Zelf leef ik al heel lang volgens het principe om je basisuitgaven zo laag mogelijk te houden. Helaas ben ik wel afhankelijk van een huurhuis, waardoor ik de grootste last niet helemaal zelf in de hand heb. En een ontwikkelpunt is om mezelf niet langer als een deurmat te laten gebruiken. Hierdoor wordt er heel veel boze energie vrijgemaakt, terwijl ik liever in liefde leef. Naast de MIR methode maak ik ook gebruik van andere paden. En volgens mij is dat helemaal goed om meerdere methoden naast elkaar te gebruiken. Bedankt voor je heldere betoog. Zelf voel ik ook zo vaak dat we er zo dichtbij zijn, maar er nog veel tegenkrachten zijn. Ook in mezelf. Dit integreren is een waardevolle weg. Nogmaals Dank!
Beste,
Ik wil een MIRror zijn voor mezelf en voor de mensen om me heen.
ik herken mezelf in veel aspecten. Inderdaad, als ik het leven mocht over doen zou ik heel anders doen. Jammer dat dit niet kan.
Dank je wel.
Sonja
Geweldige opsteker Mireille, dit had ik even nodig na een crisis in m’n relatie. Ik wil graag het hele webinar downloaden, maar Ideal werkt nu helaas niet… Dit kan tijdelijk zijn, of heb je een tip?
Met dankbare groet, Saskia
Beste Saskia,
Gewoon later nog even proberen. En als het niet wil lukken, dan even via Contact naar Remco mailen, dan helpt hij je ermee.
En wat fijn dat het jou nu steun geeft nu je net in zo’n heftige periode zit! Blij voor je!
Sterkte!
Groetjes, Mireille
Hallo Mireille,
Alweer de synchroniciteit ten top! Vraag ik mijzelf al dagen af waarom ik zo vast zit, waarom mijn ogen zo’n pijn doen (waar ik het niet goed zie), waarom ik daar al drie nachten over lig te denken, komt bij de ochtendlijke toiletgang (alwaar ik de MIR sinds 27 april van dit jaar doe) het antwoord tot me, bijna tegelijkertijd met het moment dat ik je bericht ontvang!
Zo met mezelf geconfronteerd worden in het proces van mezelf leren kennen is fantastisch, zonder oordeel en geeft moed voor de toekomst. Ik besef dat ik tergend langzaam leer (mijn echtgenoot heeft daar een verklaring voor: als je niemand meer vertrouwt kost het heel veel tijd en moeite om aan te nemen wat voor je neus staat), maar ik leer wel.
Mijn doel (missie?) wist ik ineens ongeveer 23 jaar geleden: schoon/heel worden en niet meer oordelen. Soms ben ik die “opdracht aan mezelf” helemaal kwijt door het ego waar ik in terecht kom. Maar…. vandaag is daar weer een doorbraak in gekomen, hoera! Zij (of hij) die zichzelf overwint is sterker dan degene die een leeuw verslaat.
Dankbaarheid tekent deze dag.
Hartelijke groet aan allen, die op weg zijn naar de vrede door inzicht te vergaren over zichzelf, want het is zoals boven een oude Griekse poort staat geschreven: “ken u zelve” is misschien wel de belangrijkste opdracht die wij mensen hebben.
Hallo Mireille!
Allereerst wil ik je complimenteren met je enthousiaste manier van jouw kijk en ervaring op zaken de wereld in te blazen en anderen, waaronder ikzelf, de gelegenheid geeft er op mee te mogen liften en zelf te ervaren.
Waar ik heel erg tegen aan hik en ook echt verdriet bij voel is dat je steeds aangeeft vanuit je hart te leven en een gelukkige en overvloedige bijdrage te leveren aan het geheel… Dat veronderstelt dat je ook weet wat je dan graag zou doen….
Nu verkeer ik in de gelukkige omstandigheid dat ik inderdaad een basisinkomen heb en voldoende tijd heb om aan zaken te besteden die mij werkelijk zouden boeien en waarmee ik tevens mijn omgeving zou kunnen inspireren… Maar dat laatste is nu juist mijn probleem, ik voel het NIET, weet niet waar te gaan, wat te doen en blijf zitten waar ik zit…. Doe al vele weken de MIR methode en krijg het lek niet boven….
Kun jij mij raden?
In alle gevallen wens ik je heel veel innerlijke en uiterlijke vrede en aangename verrassingen op je pad!
Hartelijke groeten van een liefhebber van jouw manier van spreken!
Ellen
Beste Ellen,
Het antwoord geef ik in het webinar over ‘Je missie vinden en leven’. En ik zal het hier vast in het kort vertellen: dat je vaak zoekt naar een missie zoals het door de buitenwereld genoemd wordt, maar dat je ware missie misschien veel onzichtbaarder is. Dat je bijvoorbeeld een luisteraar bent en door open en vrij te luisteren naar iemand jouw aandacht de ander heelt. Of dat al je focus op de natuur of dieren mag liggen. Of dat je iets hebt met energie geven, aan planten, aan mensen, aan de wereld. In mijn boek ‘Waarom ben ik in Vredesnaam op aarde?‘ beschrijf ik 19 van dit soort missies. Die kun je ook aan het einde van het webinar zien. Misschien dat daar aanwijzingen in zitten voor je. Ik ben erg blij voor je dat je basisvoorwaarden al op orde zijn! Nu nog even het laatste stukje afpoetsen! 😉
Veel geluk!
Groetjes, Mireille
Heb dit het dit jaar al heel anders gedaan. Heeeel veeel weg gegeven. huis verkocht en ben klein gaan huren. totaal andere omgeving waar ik echt nog bezig ben mij te aarden. Maar liefdevolle mensen om mij heen, die ik weer enthousiast kan maken over de natuur om hun heen en weer mee naar buiten neem. Ben nu wel al maanden “alleen” maar geniet van de natuur en de vrijheid. Ga nu eindelijk dingen doen doe ik zelf leuk vindt. Maar vindt het wel belangrijk om het te kunnen delen.
Beste José,
Klinkt heerlijk! En klinkt als iets dat je helemaal nieuw hebt opgebouwd. Dan is het slechts een kwestie van tijd dat je daarbij anderen aantrekt. Je hebt je basis al gelegd. Prachtig!
Veel geluk!
Groetjes, Mireille
Lieve Mireille,
Niets durven terugzeggen aan mijn schoonouders om toch maar de lieve vrede te bewaren, terwijl zij zonder pardon dingen naar mijn hoofd slingeren,is dat wel vanuit mijn hart leven?
Na 43 jaar krijg ik daar schoon genoeg van.
Ik heb hen(jammerlijk)nooit een woord verkeerd gezegd, heb ze geholpen als het moest en heb daarbij altijd, zonder moeite, geglimlacht.
Ik zeg ,jammerlijk, en ik besef heel goed dat dit voor mij de beste oplossing was.
Ik ben redelijk katholiek opgevoed en dat is hen een doorn in het oog.
Zij geloven niet en iedereen moet hen daarin volgen of het zit erop.(Iedereen moet hen in alles volgen)
Zij zijn nu 94jaar en sinds een 4tal maanden verblijven ze in het bejaardenhuis.
1X heb ik hen bezocht en heb geen goesting meer om dat nog te doen.Nu mogen zij eens nadenken!
Maar is dat wel leven vanuit mij hart?
Ik probeer ze te begrijpen, probeer ze dagelijks te vergeven,ik zeg wel probeer.
Mijn man volgt zijn ouders, wil met geen schuldgevoelens achterblijven.(Dat doet ook zijn broer maar in mindere mate.)
Wat mijn man de laatste 2 jaar voor zijn ouders heeft gedaan hou je niet voor mogelijk en ik was er soms het slachtoffer van.(niet tijdig, tot soms anderhalf uur te laat thuis komen voor het warm middagmaal… niet op reis gaan, maar dat laatste vind ik niet zó erg.)
Dat anderhalf uur te laat thuis is er gekomen omdat ik een opmerking had gemaakt over een half uur te laat thuiskomen.Nu begin ik met de bereiding als hij thuis is.
De grote vraag blijft:
LEEF IK EIGENLIJK WEL UIT MIJN HART?
Beste Christel,
Je stelt een prachtige vraag: wat is dat eigenlijk, uit mijn hart leven? Ik zal daar eens een artikel over schrijven. Het is een zinnetje die we makkelijk kunnen zeggen, maar wat betekent het dan feitelijk? Een puzzelstukje die ik tot nu toe begrijp, is dat ik doe waar ik blij van word. En naar familieleden toe gaan die het vanzelfsprekend vinden dat je ze helpt en die daar bovenop nog commentaar of kritiek leveren, lijkt me niet een situatie waar je blij van wordt. In die tijd kun je ook naar een vriendin gaan die jou wel weet te waarderen. Misschien is dan ook wel ‘vanuit je hart leven’ een best ‘egoïstische’ houding. Toch denk ik dat je het aan jezelf verplicht bent om goed te voelen wat je jezelf aan doet. En jezelf oefenen in wel je mond open doen, of kiezen voor zwijgen, beiden kunnen wijze opties zijn.
Ik ben benieuwd wat andere MIRrors hier over denken!
Groetjes en sta achter je keuze!
Mireille
Lieve Mireille en anderen,
Ik ben het helemaal eens met vanuit je hart leven, dat dit betekent: leven vanuit wat goed voelt voor jezelf. Vanuit wat mijn passie heeft. Dat kan zijn mijn werk, vanuit werken aan mijn zelfontwikkeling of gewoon naar fijne muziek luisteren, mooie video kijken of n TED talk bekijken en luisteren. Als ik volg wat goed voelt, voel ik me ontspannen, voorbereiding voor mijn werk gaat vloeiend met veel enthousiaste ideeën, etc. Ik ben hier al weer n tijdje mee aan het oefenen en merk dat als ik me daar aan houd ik bv ook gezonder ga eten, voldoende drink en vanzelf meer opgewekte gedachten heb. Toch merk ik dat t soms moeilijk is om die stroom te blijven volgen als anderen in mijn omgeving op n totaal andere stroom zitten, meer in de negativiteit, mij egoïstisch vinden etc. om dat bij hen te laten en me vast te houden aan mijn stroom. Abraham Hicks heeft het over alleen focussen op ‘good feeling thoughts’ en dat ‘wat n ander doet of zegt niet persoonlijk is…’ dus dat er geen reden is om mee te varen op die stroom. Het is n keuze, elk moment. Dat vind ik soms heel lastig en uiteindelijk merk ik dat ik in t focussen op mijn goede gevoel dan ondertussen toch boosheid heb opgebouwd.
Wat vind jij daar van? Wat is jouw ervaring?
Beste Christel,
Uit je hart leven lijkt mij passen bij het niet meer bezoeken van je schoonouders. Compassie voor je man die wel gaat ook al komt hij te laat thuis past daar naar mijn mening ook bij.
Jacq,
Dank u voor uw wijze woorden.
Ik zal ze indachtig zijn
Christel
Wat mij het meest in het oog springt is dat je je schoonouders dagelijks probeert te vergeven. Volgens mij moet je in de eerste plaats jezelf vergeven. Je bent alleen verantwoordelijk voor jouw leven. Ken je de helingmethode Ho’oponopono? Dan begrijp je dit beter. Want het gaat er zeker niet om dat jij fouten maakt
Hallo Mireille,
Wat een positiviteit!
Heerlijk ,ik doe de MIR methode nu al een tijdje en merk met name de bewustwording van de keuzes die je in je leven hebt.
Het vertrouwen in je eigen kunnen.
Je mag en kunt hetzelf!
Niet afhankelijk zijn van anderen: zelf het heft in handen nemen!
NU!
Mireille,
dank voor je vrede boodschap ….
een lastige klus, maar met elkaar zou het moeten lukken!!
ieder op zijn / haar eigen plek en meenemend in de dagelijkse werkzaamheden
een vrede groet
Geerdien /Geerdine
Beste Mireille,
Weer bedankt voor deze newsletter, ik geniet er iedere woensdagochtend van bij het ontbijt.
Ik probeer echt een MIRror te zijn. Ik weet niet of het me altijd lukt, maar ik doe er mijn best voor.
Wat me eigenlijk het meeste verbaast in het leven is dat je met het ouder worden, de dingen zoveel beter ziet. Waarschijnlijk omdat je hoofd niet meer vol zit met je drukke baan en je status, zoals die man wiens vrouw overleed voor hij met pensioen ging, maar ook ziekte of een immens verdriet helpt je om daarna het leven beter te kunnen zien. Je groeit ervan.
Gelukkig schreef je dat we niet perfect hoeven te zijn, maar proberen mee te werken aan een wereld met vrede, wat trouwens al een grote opgave is.
Hartelijke groet Ada
Beste Ada,
Ja precies, het gaat om de stappen die we zetten. Alle kleine pogingen tellen mee! De container van de buurvrouw terug op z’n plek zetten, een praatje bij de bushalte, iemand achterna rennen die iets laat liggen bij de kassa, van die kleine dingen worden mensen blij en die tellen allemaal mee. Inclusief dat we proberen onze emoties te begrijpen en ze te uiten op een manier die voor iemand anders veilig is. Dat laatste is een van de grootste oefeningen in het mens-zijn vind ik. En ja, we blijven elke dag weer oefenen!
Overigens denk ik dat oudere mensen een hele grote rol spelen bij die omwentelingen in de wereld. Juist doordat ze meer tijd en rust hebben om zaken te overdenken, juist omdat ze weten hoe dingen vroeger gingen, juist omdat ze meer overzicht hebben en minder te verliezen hebben zoals status of aanzien. Ik ben dan ook blij dat er enorm veel 50 plussers mee doen met ‘MIRror zijn’! Met z’n allen kunnen we het teweeg brengen!
Groetjes, Mireille
Lieve Lieve Mireille ,al jaren volg ik de MR-Methode en het geeft mij nog elke dag zoveel inzicht en zie mooie resultaten. Mooi interview van je en ja waar het omgaat niet alleen in dit leven, het is er altijd al geweest “LEVEN VANUIT JE HART”. Wees tevreden met wat je hebt, het juiste zal altijd op het goede moment daar zijn. Raak niet in paniek, daardoor zie je meestal niet het signaal die je een aanwijzing geeft wat te doen. Wens jou en je gezin en allen die de MIR-Methode gebruiken Licht en Kracht zodat we allemaal de Missie Wereldvrede kunnen en mogen verspreiden. Hartegroet uit Spanje.
Lieve Mirreille, zit net in een heel kwetsbaar stuk, en dan schrijf je zo een mooi stuk over acceptatie, groei en ontwikkeling. En de uitdaging daarin. Mens en Mirror. Dank je wel
hallo Mireille,
Het boek waar jij het over hebt in het filmpje is in het Nederlands uitgegeven en heet: “Als ik het leven over mocht doen“. Ook heeft Bronnie Ware een ander boek uitgegeven wat ook in het Nederlands vertaald is: “Het jaar van verandering“.
Bedankt voor de tip ga het gauw lezen.
Lieve groetjes, Anja
Beste Anja,
Hee, dat tweede boek ken ik nog niet. Dank voor de tip!
Lezen maar!
Groetjes, Mireille
Dag Mireille,
Ik ben net wakker, open de mail en wordt hier heel blij van. Dit is waar we naar toe moeten. Mireille je bent een geweldig mens.
Hartelijke groet,
Willy
Persoonlijk ben ik een Flower Power Girl. Toen ik een jonge moeder was had ik een lerares die vertelde dat zij geen geweld gebruikte in het opvoeden van haar kinderen. Ik was ook schuldig om tegen de kinderen te praten op een manier dat ik zelf niet zou willen aangesproken worden: te luid, te veroordelend, onbeheerst. Practice what you preach.
Mijn Vredesvlag voor 2016 is een bloemenhart op onze tricolor en de titel : Vrede begint in mijn hart, in mijn dorp, in mijn land, in mijn wereld.
Het laatste jaar merk ik dat ik meer van uit mijn hart leef, gevoeliger ben, rapper een traan wegpink. In mijn beheersing had ik mijn hart te veel afgesloten. Dank u voor de MIR-Methode, ik begin nu mijn 3de jaar.
Een Mir Ambassadrice Diana
Beste Diana,
Leuk dat je dat noemt! Ik denk dat de mensen in de jaren ’60 al helemaal door hadden wat er nodig was voor de wereld. Ik hoop dat er veel van deze mensen de MIR-Methode willen doen, zodat hun herinneringen aan de idealen van toen weer aangewakkerd worden!
Dankjewel voor je ambassadeurswerk!
Groetjes, Mireille