Hoi, ik had altijd erge pijnen en emitionele verstoringen. Sinds ik dit voor mezelf heb toegegeven gaat het een stuk beter met me. Op de verschrikkelijkste dag heb ik mezelf vrij geroosterd van mn werk. Ik heb een extra dag vrij speciaql voor mezelf. Ik ‘moet’ op die dag niets en het is heerlijk ontspannen. Ik probeer gezond te eten in die week en plan geen afspraken of deadlines. Dit geeft me zoveel meer rust dat ik minder pijn heb en emotioneel stabieler ben geworden. Mijn partner zorgt extra goed voor me in die week . Ik kan het iedereen aanraden om voor jezelf te kiezen en dit duidelijk kenbaar te maken naar de buitenwereld. In mn vriendengroep ging een wereld open voor de mannen toen ik dat vertelde en ze waren heel begripvol. Nu krijg ik nooit meer de opmerking ‘je zal wel weer ongesteld zijn’ naar mn hoofd en dat is heel prettig. Ik krijg respect van ze en ze helpen me als het nodig is. Heel veel liefs van mij.

Lieve Mireille,

Sprakeloos en met tranen in mijn ogen van herkenning schrijf ik dit bericht. Chapeau voor Peter, gisteren heb ik pas voor het eerst kennis met zijn werk gemaakt door jouw berichtje op facebook. Dat hij de menstruatiecyclus zo in kaart brengt en een manier gevonden heeft om zowel vrouwen en mannen duidelijk te maken wat veel vrouwen in meer of mindere mate maandelijks ervaren door het daadwerkelijk te ervaren. Ik heb zojuist het filmpje met Humberto Tan bekeken en een filmpje met Peter en met de studenten. Bij mij komt op dit moment alle pijn, onbegrip en verdriet en frustratie naar boven. Ik heb het allemaal meegemaakt, heel intens en pijnlijk met allerlei klachten, afwisselend in verschillende periodes. Tegelijkertijd heb ik altijd gevoeld als het nodig is dat ik dit ervaar en als daar ooit een kindje uit mag voortkomen dan zij het zo en dan doorsta ik het. En gelukkig is daar een prachtige dochter uitvoort gekomen (advies destijds vanuit het ziekenhuis, bij veel vrouwen zien we vaak dat de klachten na het eerste kindje verdwijnen; helaas is er sltijd een uitzondering op de regel, dat jasje past mij vaak). Ik heb heel lang gezegd dat ik geleefd werd door de hormonen en ook een aantal jaren dat het zelfs invaliderend was. Nu valt alles op zijn plek. Ik heb allerlei onderzoeken, therapieen ondergaan, zowel complementair waar ik een groot voorstander van ben, alles zo natuurlijk mogelijk als regulier. Zowel op het fysieke als het psychische vlak, dat laatste ook zowel regulier als compementair. Ik ben heel lang door gegaan en heb mijn leven zo lang mogelijk ‘normaal’ geleefd niet wetende wat ik nu weet hoe ons lichaam werkt, welke signalen het uitzendt om jou jouw weg te wijzen, hoe ziektes tot stand komen, wat de bedoeling daarvan is en hoe je alles voor je kunt laten werken en hele mooie dingen tot stand kunt brengen en je leven te leven zoals het bedoelt is en de regie weer in eigen hand hebben.

Jouw werk Mireille heeft mij weer op dat spoor gezet nadat ik net drie weken daarvoor aan baarmoederkanker was geopereerd, gelukkig een succesvolle hysterectomie en geen verdere behandelingen nodig. Toch ging het na drie weken bergafwaarts en dankzij een lieve reikivriendin die mij behandelingen gaf gebeurde er iets magisch toen ze dat combineerde met de MIR-methode. Zelfs de vervroegde overgang als gevolg van de operatie waarbij al mijn vrouwelijke geslachtorganen werden verwijderd heb ik met verve doorstaan mede met behulp van de MIR-methode. Vanaf dat moment is alles in een stroomversnelling gegaan en de rest is historie.

Ik heb labeltjes voorbij zien komen van PMS, CVS, dysmenorroe, endometriose (wat het achetraf niet was], poliepen, spastische dikke darm (is nu een mooiere woord) en nu zijn er nog zoveel nieuwe termen bijgekomen. Op een gegeven moment heb ik alle afkortingen overboord gehoord en ging ik zelfs twijfelen aan de CVS, waar ik notabene op ben afgekeurd en een wao-uitkering voor kreeg, en of het niet allemaal hormonaal was. In het alternatieve circuit (en daar kan ik boekdelen over schrijven)raakte ik uitbehandeld. Een moeder op de peuterzaal van mijn dochter, zelf homeopaat en antroposofisch huisarts zei:” Eveline dit kan toch niet langer, dit is geen kwaliteit van leven”. Zij had een bevriende gyneacoloog die veel resultaat boekte met het mirenaspiraal. Ik die never nooit zoiets in mijnl lijf wilde en met de anticonceptiepil had ik uiteindelijk ook alleen maar slechte ervaringen. Toen ik eindelijk de moed bij elkaar had geraapt om naar het LUMC te gaan voor het spiraal te gaan werd ik omgepraat om toch eerst de pil te gebruiken omdat dat beter zou werken voor alle andere klachten, de pms, de moeheid etc. altijd ook die moeheid waardoor ik dacht dat ik CVS had. Ik had daar mijn eigen theorie over, maar gaf de arts het voordeel van de twijfel. Veel bijwerkingen niet het gewenst resultaat. Uiteindelijk bleek in een poliep te hebben, wat misschien het overmatige bloedverlies verklaarde waardoor ik af en toe het idee had dat ik een rauwe biefstuk was. Na verwijdering even vermindering hevig bloedverlies dat was al heel wat, afgezien van alle andere symptomen. Maar het kwam terug, later bleek ik last te hebben van verdikt slijmvlies, ofwel hyperplasie zonder atypie wat een voorstadium kan zijn van kanker. Ineens werden de klachten serieus genomen door jonge vrouwelijke artsen die voorheen (in mijn beleving) weinig empathie toonden waarschijnlijk omdat zij dat zelf heel anders ervaarden. De keuze was baarmoederverwijdering of Hormenenkeur gevolgd door spiraal als de kuur zou aanslaan. Ik was toen net 42 ongeveer een leeftijd dat ze nog niet staan te juichen om zo’n operatie en ik al helemaal niet, het liefst totaal geen kunstmatige ingrepen in mijn lijf. Bvendien was mijn dochter net 6, geen ouders meer en weinig mensen om me heen, een gevolg van het leven dat wij leidden die kan ik nu vertellen totaal in het teken stond van mijn overleven met hormonen. De eerste twee kuren sloegen niet aan, gelukkig de derde wel. Vervolgens spiraal en dat zou voor 5 jaar goed zijn. In eerste instantie aanpassing en vervelende klachten. Veel vrouwen worden niet meer ongesteld, maar bij die catogorie hoorde Evelientje niet. Het ging gezellig door hoewel gelukkig vele malen minder maar waarschijnlijk nog erger dan Humberto Tan mocht ervaren. Tot na net drie jaar ik me ineens realiseerde dat ik weer veel meer maandverband nodig had en toen ging ik de molen in.

Tijdens deze hele geschiedenis heb ik me aldoor zo alleen gevoeld. Gelukkig is mijn partner, zijn al mijn partners altijd heel begripvol geweest omdat ze zagen wat het met mij deed en hoe ik was als ik wel in topvorm was. Helaas was dat soms hooguit 4 dagen en dan kwamen de buien en de moeheid en het andere gedrag, de somberheid, het niet goed kunnen autorijden, naast de fysieke symptomen etc. Ik heb zo geprobeerd duidelijk te maken wat voor impact de menstruaties op mij hadden. Ik wist ook dat er veel onderzoek naar gedaan werd maar dat er nog zoveel onduidelijkheid over was. Dan nog dat zelfs sommige vrouwen nagenoeg geen last hebben van deze klachten en zich daar ook heel moeilijk in kunnen verplaatsen. Dus het was een ongelijke strijd.

Na de baarmoederkanker en mede door het werk van Mireille is mijn kijk op gezondheid en welzijn zo anders en zoveel completer geworden. Ik zie de ziekte en overigens alle andere ziektes, klachten, symptonen als richtingaanwijzers. Wat wil mijn lichaam mij duidelijk maken. Zoveel is mij duidelijk dat ik niet kon voldoen aan de verwachtingen van de huidige maatschappij en dat ik mij een vreemde eend in de bijt voelde. Ik heb allerlei klachten/ziektes ontwikkelt (natuurlijk niet bewust) in mijn beleving, om niet overal aan mee te hoeven doen en om tijd te krijgen om kennis, inzicht en wijsheid te vergaren van wat de bedoeling is van ons leven hier op aarde. Ook heb ik methoden en technieken geleerd om de signalen van mijn lichaam op te pikken en te duiden, om om te gaan met stress en externe prikkels en op een constructieve manier mijn bijdrage te leveren aan deze wereld en een vervuld leven te leiden die in het teken staat van verbinding en harmonie met mezelf en mijn omgeving en mensen te inspireren om dat ook te doen en zo een mooiere wereld te creeeren voor ons allen. Ik weet nog niet precies wat de methode van Peter inhoudt maar ik geloof en ben erzelf een voorbeeld van dat als je je afstemt op de natuur en op jouw natuur en leert leven met de ritmes en in harmonie te zijn met jezelf en met je omgeving jij je mooiste leven kunt leven. Het gaat erom dat we zowel het vrouwelijke als het mannelijke wat een ieder in ons draagt weer gaan herkennen en erkennen en het de plek geven die het verdient. Een vrouw heeft niet voor niets een menstruatiecyclus gekregen. In andere culturen wordt daar ook heel anders mee omgegaan. Wij leven nu in een hoofdzakelijk verharde mannelijk maatschappij waar de vrouw heel erg haar best heeft gedaan aan het mannelijke te voldoen (ik realiseer me dat dit generaliserend is, het is geen veroordeling en ook niet iedereen over een kam scheren er zijn uitzonderingen en het is ook ons leerproces). Tegelijkertijd vinden er al zoveel veranderingen en bewegingen plaats om weer het evenwicht te herstellen tussen het mannelijke en het vrouwelijke, waarvan onze hele kosmos is doordrenkt. Dat is gaande, gebeurt en gaat nog beter en sneller als we ons daarvoor bewust inzetten. Voor alles een tijd heb ik intussen geleerd en niets valt te overhaasten want het Universum kent haar eigen regels en ritme. Verbeter de wereld begin bij jezelf begrijp ik pas sinds kort omdat ik een ontzettende pleaser was en een groot gebrek aan zelfvertrouwen had en niet het bewustzijn had dat ik nu heb ontwikkeld.

Alles gebeurt met een reden en ik weet waarom ik deze weg mocht gaan. Dit verhaal is dan ook niet om angst te zaaien onder vrouwen want een menstruatiestoornis eindigt niet zomaar in baarmoederkanker (wat overigens weer een uitzondering is voor vrouwen op mijn leeftijd 45 toen de diagnose werd gesteld en niet behorende tot een risicogroep). Er is leven met en na kanker en gelukkig hoeven we dat ook niet allemaal te ondergaan. Ik geloof oprecht dat heel veel zo niet alle ziektes ons iets duidelijk willen maken. Ons fysieke lichaam is maar een klein onderdeel van ons totale lichaam (mentaal, emotioneel, astraal). Dit komt ook steeds meer uit onderzoek naar voren. Ook hoe we onze gezondheid kunnen beinvloeden door bepaalde dingen te doen of te laten, van voeding, tot beweging, tot stressvermindering, het elimineren van toxische invloeden, van relaties tot schoonmaskmiddelen. Alle delen waaruit ons lichaam is opgebouwd werken nauwkeurig op elkaar in en met elkaar. Als we daarnaar leren luisteren, en dat is voor iedereen mogelijk en soms kun je daarook hulp bij krijgen en leren hoe we op een harmonieuze manier met onszelf, onze omgeving en de natuur leren omgaan, dan ontstaat er een hele nieuwe wereld. Een wereld waar zoveel mensen al zo lang naar op zoek zijn en naar hunkeren. Zoals Mireille heel vaak roept we zijn er nog maar een heel klein stukje van verwijderd en dat klopt. It’s just a thought away. Dank je Mireille en Peter en al die anderen die zich op allerlei manieren inzetten om mensen bewust te maken. Het gaat er in mijn beleving ook om dat jezelf leert wat je kunt doen om je fysieke lichaam zo goed mogelijk te onderhouden en te ondersteunen, mijn moeder riep ten slotte altijd al: “ zorg goed voor je lichaam want je zieltje zit erin” en tegenwoordig hoor je vaak dat het lichaam het voertuig is.

Verder wil ik nog vermelden dat ik mij ondanks de baarmoederverwijdering nog nooit zo vrouwelijk, krachtig, zelfbewust en zelfverzekerd heb gevoeld als nu. Mede dankzij de MIR-methode weet ik waarom ik hier op aarde ben en wat ik te doen heb. Daarvoor had ik altijd een onbestemd gevoel. Ik wist dat ik iets te doen had maar niet wat en niet hoe, ook heel erg gehinderd door mijn gebrekkige gezondheid. Nu weet ik dat ik dat allemaal mocht ervaren, doorleven en transformeren om zo anderen te mogen inspireren.

Ik hoop van harte dat nog veel meer mensen de handen ineen slaan, voorbij de eigen technieken en methodes en dat er vele samenwerkingsverbanden en netwerken mogen ontstaan , naast die er al zijn, om zo zoveel mogelijk mensen in alle lagen van de bevolking van jong tot oud te bereiken en ze te laten weten en te leren dat je uiteindelijk zelf de regie over je eigen leven hebt en dat je tot magische dingen in staat bent waarbij het zelfherstellend vermogen van het lichaam het topje van de ijsberg is. Let’s make this world a better place. Liefs Eveline