239. Ben je nog te lief?
Mocht je als kind zelf bepalen hoe je je gedroeg? Mocht je boos zijn? Mocht je huilen? Stampvoeten? Gefrustreerd zijn? Luidruchtig zijn? Gek doen? Of moest je je gedragen, stil zijn, lief zijn? Misschien heb je ooit besloten: als ik maar aardig ben, dan krijg ik wel de aandacht, de liefde, die ik verdien. Of: dan krijg ik in ieder geval geen dreigementen, boze woorden of slaag. Lief zijn ontwapent de boze ouder. Je krijgt goedkeuring, blije reacties, je wordt aangeprezen naar anderen: “Ze is zo’n lief kind. Ze luistert zo goed en ze helpt altijd fijn mee.” Oftewel als je je maar lief genoeg gedraagt, ben je een heerlijk kind en krijg je de liefde van je ouders. Wat wil je nog meer?
Waarom werd je lief?
Kinderen hebben allerlei strategieën om de liefde van hun ouders te behouden. Vooral als de ouders weinig tijd voor je hebben of zelf met allerlei frustratie, verdriet, boosheid rondlopen. Het kind vraagt zich af: “Hoe moet ik me gedragen, zodat mama me lief vindt? Zodat ze aardig tegen me doet, naar me lacht, me knuffelt?” Kinderen die kiezen voor de strategie ‘lief doen’, doen dat omdat ze er niet zeker van zijn dat ze de liefde van hun moeder krijgen. Dat komt doordat mama dingen heeft gezegd, zoals: “Als je dat doet, vind ik je niet meer lief.” Of erger. Een moeder speelt dan met het vertrouwen van haar kind. Hopelijk onbewust. Als kind vertrouw je er onvoorwaardelijk op dat mama altijd van je zal blijven houden, wat je ook doet. Maar als je moeder je afwijst, je emoties indamt, dan krijg je voorwaardelijke liefde. Je krijgt alleen liefde als je je aan de eisen van je moeder houdt. Het kind leert: “Mama houdt alleen van mij als ik lief ben.”
Hoe hoog is de prijs van lief zijn?
Kinderen die het lief zijn niet afleren, betalen daarvoor een hoge prijs. Ze worden niet serieus genomen door anderen, ze laten zich makkelijk gebruiken. Als je alleen maar lief bent, laat je met je sollen. Je geeft geen weerwoord als je vernederd wordt. Je buigt als mensen je onterecht beschuldigen. Je laat je klein maken. Je zwijgt, terwijl je je moet verweren. Je duwt een groot deel van jezelf naar de achtergrond. Je wordt een eersteklas ‘pleaser’, iemand die er altijd op uit is om de ander te behagen. Om in de gunst van de ander te vallen. De prijs die je betaalt is torenhoog: je trekt bijvoorbeeld een partner aan die gebruik van je kan maken, je zet je dromen opzij, je leeft niet volledig, maar half. Ziek zijn is daar een logisch gevolg van.
Wat zou je willen?
Als je de MIR-Methode gaat doen, gaat jouw lieve kant naar de achtergrond. Het kan zijn dat je vaker mopperig of knorrig wordt. Dat er frustratie tevoorschijn begint te komen. Helemaal normaal! Zoek wel even een kussen op om je boosheid af te reageren! Of ga lekker de trappen op stampen!
Onderzoek de frustratie. Wat is er in jou dat zich vrij vecht? Waar verlang je naar? Wat zijn jouw behoeftes? Wil je vrij zijn? Wil je jezelf kunnen zijn, je emoties mogen leven? Wil je ook de andere delen van jou tevoorschijn halen? Je wilskracht, je passie, je kracht… Dat je ronduit durft te zeggen wat je te zeggen hebt. Dat je grenzen stelt. Dat je ook niet aardig durft te zijn! Dat je anders durft te zijn!
De MIR-Methode en minder lief zijn
Doe je de MIR-Methode, dan word je een completer mens, inclusief al je emoties, want mens zijn betekent dat je soms verdrietig bent, soms boos, soms gefrustreerd, soms bang. Alle emoties horen erbij. En je wordt completer met al je behoeftes, al je passies, je wensen. Want een mens verandert, komt in nieuwe fasen, krijgt nieuwe interesses. Heel normaal.
Die veranderingen komen door de 9 stappen. Die helpen je om:
– emoties te verwerken, lees bijvoorbeeld: “Emoties eerst!“
– mensen los te laten die jou energie kosten: “Maar ik wil mijn vader helemaal niet loskoppelen.” Of “Maar ik wil mijn moeder helemaal niet loskoppelen.“
– dingen los te laten die jou in de weg zitten: “Loslaten, opruimen en weggooien.“
– je passie weer terug te vinden. “Als dansen je missie is.” Of “Als muziek maken je missie is.” Of “Missie verduidelijken over je hobby.“
Ik wens je daarom toe dat je het lief zijn niet meer overdrijft, en wat liever gaat zijn voor jezelf!
Groetjes, Mireille
Ik kreeg juist de opmerking dat ik koppig was en kreeg vaak heftige klappen. Als er op een vriendelijk manier gevraagd werd om een klus te doen was geen probleem maar als ik het als opdracht ervaarde en op een bepaalde toon gezegd werd dan kwam alles in mij in verzet en onderging ik de heftige slagen. Zelf weet ik ook niet waarom ik dat deed. Had ik gewoon lief moeten zijn?
Ik doe al een paar jaar de MIR-Methode en heb het aan velen doorgegeven. Hartelijk dank Mireille voor alles wat je ons gebracht hebt.
Dankjewel voor je hartelijke woorden Dewi,
Zoals ik het lees, was je had je als kind een sterke eigenwaarde en wilde je met respect behandeld worden. Wanneer je dan een opdracht kreeg, ervoer je geen respect, waardoor je ‘koppig’ werd. Herken je dat? Ik hoop dat het zelfrespect is gebleven!
Groetjes, Mireille
Dank je wel, heel herkenbaar om te lezen. Ik heb altijd gevoeld als kind dat de liefde die ik kreeg voorwaardelijk was. Een paar jaar geleden vroeg iemand in een coach gesprek aan mijn moeder hoe lief ze me vond en daar kon ze geen antwoord op geven. Mijn please gedrag begin ik nu langzamerhand onder controle te krijgen en inzicht waar het vandaan komt. Ik liet regelmatig over mijn grenzen heen gaan, omdat ik mijn eigen grens niet eens meer voelde. In relaties is er regelmatig misbruik gemaakt omdat ik geleerd heb dat je lief moet zijn om de liefde te ontvangen. Er komt steeds meer van mezelf tevoorschijn. De MIR methode heeft daar ook aan bijgedragen.
Hi Mireille, dank je wel voor alles wat je deelt en doorgeeft. Zo leerzaam en helend. Toch zou ik zelf nog meer willen leren en wel als echte MIR begeleider in mijn praktijk. Ik heb al verschillende keren gemaild maar geen antwoord ontvangen. Zijn er het komende jaar live workshops of opleidingen bij jou om begeleider te worden? Heel graag hoor ik hier meer over. Bvd en warme groet, Anna
Beste Anna,
Ja, de planning is eind voorjaar 2022. Ik heb de eerste 3 delen van de opleiding omgezet in video’s. Je kunt deel 1 doen, deel 2 start over een paar weken.
Groetjes, Mireille
dag Mireille, ik was klaar met de MIR-Methode, en ik begon het te missen. De begeleidende mails klopten precies, geeft houvast.
toen las ik dat je er ook mee door kan gaan, dus ik weer heerlijk begonnen! ik wilde erg graag naar een begeleider gaan of een kring, maar ik ben ook bij Ian Graham/WhiteBull geweest en dat werkt ook door. Na jaren ben ik weer bij een homeopaat om net als jij niet alleen het lichaam maar ook de geest te genezen, dus alleen even de MIR en jouw artikelen is voorlopig meer dan voldoende.
En ik weet natuurlijk niet waar mijn verbetering precies aan te danken is maar ik heb de stelligste overtuiging dat deze 3 methodes haarfijn in elkaar grijpen en dus samenwerken.
Ik ben ontzettend blij met je duidelijke uitleg, ik kom steeds wat tegen wat ondergesneeuwd was, waardoor ik weer meer van mezelf te zien krijg, ook confronterend, maar het klopt wel. Ik had nooit toegang tot mijn onbewuste, maar nu gaan de deuren heel langzaam open. Dank je wel Mireille! Mara.
Hoi Mireille, Het is allemaal zo herkenbaar. Ben liefdevol maar ook te beschermend opgevoed. Van kinds af aan een leven leiden waarbij ik mijn keuzes teveel liet afhangen van anderen. Conflicten uit de weg ging om maar aardig en lief gevonden te worden. Vaak zwijgen, slikken en oppotten. Eigen grenzen niet bewaakt. Te vaak jezelf wegcijferen. Conflictmijdend. Bang om afgewezen, niet aardig gevonden te worden. Inmiddels weet ik wel beter. Sinds ik de mir doe ben ik mij hier nog meer van bewust geworden. Opmerkelijk is dat ik de laatste maanden naast boosheid en spanning, ook meer de frustraties voel. Het moet eruit Ik laat het allemaal ook toe. Ik wil ook anders en vooruit alleen weet ik nog niet helemaal hoe .Ik merk ook dat mijn hoofd “kraakt” en heb zo af en toe last van spanning in rug, schouders en hoofdpijn. Doe met enige regelmaat aan joga om lichaam en geest te ontspannen. En het helpt. Het voelt soms ook wel eng aan. Ik vermoed dat dit ook komt door het gevoel van onzekerheid. En toch voel ik me “ sterker” worden. Dat voelt goed. Dank daar voor…
Ik doe de MIR-Methode en wil je hartelijk bedanken.Het werkt bij mij fantastisch.Ga zo door met alles wat je doe.
Ik herken me daar ten dele in. Laat me bij een aankoop soms ompraten en kom dan thuis met iets wat ik eigenlijk niet wil. Een kennis die ik eigenlijk niet zo zie zitten dringt zich op en voor je het weet eet je iedere week met z’ n vieren in een VMBO school.
Tussendoor wil ze nog koffiedrinken, op zich wel goed ze dwingt me om duidelijk te zijn. Zij is een type als je haar uit coulance edn vinger geeft neemt ze de hele hand.
Omg, helder inzicht, ergens diep in me zit een emotie die ik niet kan en wil loslaten, ik weet niet vader of moeder, maar ik weet wel dat ik de nagel aan hun doodskist was en toen ik dan op tien jarige leeftijd mijn moeder verloor en mijn vader deie jar later met de boodschap kwam, ik ga hertrouwen en als je dat niet goed vindt hang ik me op ! Vond ik dat genoeg reden om maar helemaal te zwijgen …. vandaar misschien de hopeloze frustraties in mijn leven ! Je artiekels zijn een geschenk uit de hemel !
Ooit (zo.n 30 jaar geleden) kreeg ik van mijn zus het boek ‘Het drama van het begaafde kind’ van Alice Miller te lezen. Dit gaat diep in op de psychologische gevolgen van de opvoeding voor die kinderen die intelligent genoeg zijn om elke wens uit de ogen van hun ouders te lezen en dan ook te vervullen. Dit was toen voor mij een enorm eye-opener. Vooral voor volwassenen die hun jeugd in een gezin hebben doorgebracht, waarin sprake is geweest van incest en mishandeling misschien goed om te lezen. Ik was ook veel te lief, maar ik geloof dat ik nu alleen nog maar lief ben (de ’te’ is er af). Ik ken nu mijn grenzen en laat die niet meer overschrijden. Wel heb ik nog steeds de behoefte om bij alles wat ik zeg en doe rekening te houden met alles en iedereen. Ik wil niemand onnodig kwetsen en als men mij kwetst, dan probeer ik dat met behoud van mijn grenzen zo vredelievend mogelijk op te lossen. Dat kost soms heel veel energie, maar levert me wel een heel tevreden gevoel op, als het lukt. En met heel veel geduld en liefde lukt het gelukkig meestal. En anders: inderdaad alle frustratie maar eens afreageren op een kussen. En alsjeblieft NIET op een persoon. Ik kijk altijd maar naar mijn golden retriever hoe zij met problemen omgaat. Valt een hond haar aan, dan probeert ze deze in eerste instantie te negeren en te ontwijken. Doet hij haar pijn, dan snauwt ze even flink van zich af. Hierna gaat ze meestal direct weer kwispelstaartend naar hem toe, alsof ze wil zeggen: ‘sorry, dat ik zo lelijk deed, maar je deed me pijn. Ik weet echter dat je dat niet expres deed, dus laten we vriendjes worden’. Dit lukt haar vrijwel altijd. Zo zouden we allemaal met elkaar om moeten gaan :-). Als iemand me expres pijn doet, bedenk ik me altijd maar, dat een gelukkig mens er geen enkele behoefte aan heeft om een ander te kwetsen. Dus eerst maar eens kijken wat de reden is dat deze persoon er behoefte aan heeft om mij bewust te kwetsen. Misschien kan ik hem helpen om beter met zijn emoties om te gaan. Het geeft mij daarna weer een fijn gevoel, als dit lukt. Ik kan het iedereen aanraden. Beter dan een wederzijds scheldpartijtje, eindigend in totale frustratie en vaak het afreageren van deze frustratie op totaal onschuldige personen in de omgeving. En zo verspreidt het probleem zich dan steeds verder. Zonde!
Mooie reactie, helder
Beste Marja, ik zie deze brief van Mireille NU pas…ik herken alles wat je schrijft en ook ik was lang geleden, en nog…,onder de indruk van dit geweldig rake boek van Alice Miller. Het drama is echter…dat dit kind, en later, deze volwassene, afziet van haar eigen behoeften en verlangens….ik ben nu 75 jaar…en ik begin er nu pas aan: zien wat ik nog graag wil in dit leven…een leven lang gezorgd voor de anderen…
Ik wens je alle goeds, Marja en vond het een prachtige brief, en Mireille…weer een geweldig artikel van je!
Hartelijke groet,
Marijke Tjepkema
Lieve Mireille,
Wauw… wat heerlijk dat ik je geinspireerd heb tot dit schrijven …
Wat een eer ook, heel LIEF van je-op de goede manier ;-)!
Mijn Hartsdroom-Outlook emailbox besloot om er nu al mee op te houden, dus ik schrijf nu iedereen maar vanuit mijn eigen gmail.
Zaols in het prille begin van hartsdromen… ook die cirkel weer rond. Ik ga zelf ook back to basic, op alle fronten.
Liefs, Denise
3 x is scheepsrecht: hier nog zo’n mooie spreuk, in deze donkere wintermaanden:
Volg het voorbeeld van de zon: verspreid wat warmte rondom.
Met een warme groet uit een groot hart,
Denise Maassen/ Dansende Boog
Oprichter, Penningmeester maar vooral: dromenvervuller!
Ja ik ben nog te lief en kan niet goed met boosheid omgaan. Ik wordt er heel erg ongelukkig van als mensen boos op mij zijn vooral als het onterecht is.Ik kan daar heel slecht mee om gaan.
Ik word er blij van als ik mensen blij kan maken en voel weldat ik dit niet ten koste van mijzelf kan doen. Wij hebben een zoon van 38 met sinds kort een diagnose ADD en een aantal onderdelen uit het autistisch spectrum.Ik laat hem vaak maar praten omdat hij als ik hem confronteer heel boos wordt. Ik weet niet goed hoe ik daar mee om kan gaan en vraag hier wel hulp voor maar dat is heel moeilijk te krijgen. Ik doe de MIR-Methode bijna iedere dag ik denk nu al een half jaar. Ik heb ook problemen met mijn oudste zus. Ik heb haar gevraagd waarom ze zo fel en bazig tegen mij doet dit is mij niet in dank afgenomen en ik kreeg allerlei verwijten naar mijn hoofd geslingerd. Ik werk als beeldend kunstenaar met kinderen en klei en daar wordt ik heel blij van dus dat blijf ik lekker doen en Mirren ook!
Ik heb een vraag aan jou Mireille. Ik ben 76 jaar. Kan je bloedsuikerspiegel omhoog gaan van pleasen?
jl maandag werd ik duizelig in mijn hoofd en ook de buitenwereld tolde om mij heen. Toen ik ging zitten ervaarde ik een vreemd naar beneden schuivend gevoel in mijn wervelkolom. Het was of ik flauw ging vallen. Vanuit de hoogte van mijn ellebogen kreeg een sterk tintelend gevoel naar de toppen van mijn vingers. Ik ben niet flauw gevallen. Na ongeveer een kwartier was het over. Ik kon bij de huisarts terecht en die heeft heel veel waarden opgemeten van mijn lichaam en die waren allemaal goed. Vorige week bij de cardioloog ook.
Ik ben een pleaser. Geleerd in mijn jeugd. “Smile op je gezicht want de klant is koning” Ik heb al heel veel meegemaakt oa een stamceltransplantatie 11 jaar geleden.Ik was sterk. Ik wordt drie keer per jaar grondig onderzocht door een hematologe. Het gaat goed met mijn lichaam. Maar nu protesteert het. Kan de psychische druk te hoog geworden zijn doordat oa. bv. onze dochter al drie jaar een burnout heeft en ik echt heb moeten leren om van haar te houden ook in afwijzende en moelijke momenten. Dat is gelukt. Ze wordt nu langzaam weer beter. Het is een mooie vrouw om van te houden maar het was voor mij soms heel droevig en zwaar. Dat komt wel goed. Ik vertrouw daar op. De dokter zei dat stress ook een verhoogde bloedspiegel kan veroorzaken en dat het goed is om een gesprekje aan te gaan. Dat ga ik doen. Mijn vraag aan jou is dus: “Zou ik van te lief zijn ook zo een lichamelijke reactie krijgen als hierboven beschreven?
Ik verwonder me heel erg over de synchronisatie van mijn probleem van afgelopen maandag en jouw thema van vandaag. Heel hartelijk dank voor al het moois dat jij ons schenkt Mireille
Hartelijke groeten,
Marijke
Beste Marijke,
Jazeker kan dat. Té lief zijn, jezelf wegcijferen, op je tenen lopen, kan veel stress veroorzaken. En stress zorgt ervoor dat je bloedsuikerspiegel hoger wordt. Dus… rust!
Sterkte met alles wat je te dragen hebt gehad!
Groetjes, Mireille
Oei allemaal zo herkenbaar wat je schrijft Mireille. Het wordt tijd dat ik opkom voor mezelf en mijn eigen leven ga leiden ipv lijden.
heel herkenbaar. en ik ben al op ‘gevorderde’ leeftijd zoals dat heet, en nóg vind ik het moeilijk om bijv. de pijn van het niet geaccepteerd worden als ik mezelf was te erkennen.
mooi artikel
Hallo , daar herken ik me in en het heeft me al heel veel verdriet en pijn gedaan . 6 jaar geleden is mijn ex gescheiden van mij , omdat ik al enkele jaren niet meer zo onderdanig en mijn eigen dromen altijd verdrongen had voor zijn dromen . De scheiding werd een vechtscheiding waarvan ik de schuldige was en nog steeds ben,zegt hij en mijn kinderen . Mijn konderen nu ondertussen 31 en 36 heb ik bijna 6 jaar niet meer gezien . Ik blijf ze verjaardags, kerst .nieuwjaar ,paaswensen sturen en vragen om verzoening . Mijn 3 kleinkinderen zijn er 2 die ik nog nooit in het echt gezien heb . Het doet allemaal vreselijk pijn , vroeger kreeg ik nog een dank je wel ,maar er kwam altijd een eis achter , nu laten ze helemaal niets meer horen . Ik blijf volharden om mijn volwassen kinderen en mijn 3 kleinkindjes in mojn armen te sluiten . Doe ik er goed aan … ik weet het niet omdat het een lijdensweg is als ze niet willen reageren . Dat is de tol van te lief te zijn en nu weet ik niet meer hoe ik mij eigenlijk nog moet gedragen , want ook in het gewone les en als je van je afbijt , wordt het je kwalijk genomen en vind men het helemaal niet ok . Groetjes Linda
Beste Linda
Het doet mij verdriet dat jij met deze situatie moet dealen, en toch… zal daar je les inzitten. Als jij jouw” waarheid dient en trouw blijft aan jezelf’ kan je tenminste ook met jezelf blijven léven, lijkt logisch maar uiterst moeilijk als je in het samenleven met loyaliteiten binnen een familie of andere samenlevingsvorm te maken hebt. Ik zit momenteel een zware kloefer van een boek te lezen en die heet: ” Leren en leven in loyaliteit”. Dit is een uiterst maar belangrijk thema op welke wijze mensen met elkaar verweven (of…juist niet positief”)) binnen een gezin. Ik ben het oudste kind maar stond emotioneel heel alleen in mijn thuisbasis. Ik ben op weg om de betekenissen van mijn weg te begrijpen ook al betekend dat dat dit een zeer eenzame weg is. Voice Dialoque (duplo poppetjes) ben ik een poosje geleden gaan bijdoen als ondersteuning voor de MIR. Ook daarnaast het geogram van jouw ouders en die vje ex hoe ieder met emoties omging kn van tel !(uit boek) Heel veel liefs van Kati
Je bent misschien te lief, is onlangs nog tegen me gezegd in het omgaan met een conflictsituatie. IK heb als kind alles gedaan om mijn moeder niet boos of verdrietig te maken. Ze verloor alle zelfbeheersing als ik iets gedaan had en moest vluchten voor haar klappen met de lineaal of mattenklopper terwijl ze schreeuwde; rot kind dat je bent om mij zoveel verdriet te doen! En dan kwam de schaamte en schuld. Door de jaren heen ben ik sterker geworden, maar heb duidelijk nog veel te leren.
Beste Mireille,
Dank voor je prachtige artikel.
Het komt als een geschenk.
Je heldere woorden, de liefdevolle aandacht voor mezelf, de vriendelijke blik naar de moeder en wat ik in vrijheid kiezen kan nu.
Hartelijke groet, Anneke
Jazeker ben ik nog te lief. IK kan me ook nog herinneren dat ik als kind voelde hoe naar het was als ik iets fouts had gedaan en dat ik dan heel duidelijk mezelf voornam om alleen nog maar lief te zijn. Ik snap ook helemaal wat jij bedoelt, dat dat nu eigenlijk niet meer nodig is omdat ik nu al lang volwassen ben en niet meer afhankelijk. Toch voelt het ongelofelijk klote als mensen boos op me zijn en doe ik er alles aan om de harmonie weer te herstellen. Het is nou eenmaal fijner als er geen negatieve emoties zijn. Ja toch?!
Ik ben net zo hoor. Er is al ellende genoeg op de wereld….
En zolang jij je er goed bij voelt, is er ook niks mis mee, lijkt me.
Ga zo door! Trees.
Lieve Diny.. zo heette mijn oma ook . En ik ben naar haar vernoemd :-).
Ik wil graag reageren op je laatste zin. Er zijn namelijk geen negatieve meoties.. emoties zijn neutraal. Maar helaas wordt ons als kind geleerd dat het alleen maar goed is om blij en vrolijk (maar ook niet TE uitgelaten)en verbaasd te zijn en dat kwaad worden en huilen of bang zijn, of iets afschuwelijk vinden niet goed is.
En er zijn veel meer emoties als deze 7.. ook over die nunaces wordt vaak niet gepraat (lats staan dat ze worden erkend). OMARM dus zelf al je rijke emoties… mensen raken en geraakt worden verrijkt je echt als mens, het maakt ons compleet.
Vond dit artikle voor je: https://www.mijngezondheidsgids.nl/we-geen-6-27-verschillende-emoties/
Dan mag je zelf beoordelen, welke jij ‘negatief’, of positef’ vindt :-)!
Liefs, Denise
Ben ik helemaal met je eens, maar wat ik zelf wel zou willen leren is om duidelijk te zijn tegen types met eeen bord voor de kop.
Diny ben ik helemaal met je eens, ik zou het liefst alles in de minne schikken, maar soms werkt dat niet en dan blijf je met een rot gevoel over en denk je, ik had dit moeten zeggen of dat.
Wat ben je toch een mooi mens Mireille! Bedankt voor je mooie werk!
wat mij betreft klopt dit hele verhaal precies en ook ik merk, sinds ik mir, dat er veel dingen veranderen daarin. kost af en toe nog veel omdat ik het nog niet gewend ben, meest beroerde fysieke reakties, maar heel erg de moeite waard en, ja, eindelijk wat liever voor mezelf, mezelf kunnen, willen en durven zijn, geweldig proces!
dank dus mireille
Ben je nog te lief?
Interessant om te lezen! Was als kind heeeeel lief, probeerde ook heel lief te zijn. Mijn ouders zeiden later weleens: deed je maar eens iets wat niet mocht of vroeg je het maar niet…,op school wilde ik ook lief gevonden worden, maar ik wat onzichtbaar was, ging ik aandacht vragen door “stout” te doen en dat bij leerkrachten die dat lieve meisje niet zagen / begrepen… Daardoor voor onderwijs gekozen?!
Door MIR methode ga ik zeker meer voor mezelf staan,
maar dat lief gevonden worden blijft meespelen.
Met dit artikel toegevoegd ben ik me zeker bewust geworden hoe ik ben oftewel me zo ontwikkeld heb. Fijn
Story of my life! Dankjewel lieve Mireille voor alles wat je doet! Ik ben nu een maand of 7 volop aan het Mirren en ik merk op heel veel vlakken dat het me zo veel goed doet ! Tot mijn 50ste ben ik veel te lief geweest maar nu ben ik pas echt lief 😉 vooral voor mezelf ! Mede dankzij jou <3