210. De hoofdoorzaak van ruzie
Misverstanden zijn er overal. Veel en vaak. Mensen vatten iets verkeerd op, voelen zich gekwetst en reageren vanuit hun gekwetstheid. De reactie terug ontketent een regen aan woorden over en weer die meer en meer zeer doen. Ruzie… wat zou het fijn zijn als we het zouden kunnen uitbannen. Maar om dat te kunnen, is het belangrijk te begrijpen hoe zo’n ruzie ontstaat en hoe de ruzie weer ongedaan gemaakt kan worden.
Karige communicatie
Met de komst van computers, email en mobiele telefoons, nemen de misverstanden toe. Via het geschreven woord verdwijnt namelijk bijna alle communicatie. Kijk hier maar eens naar:
Totale communicatie (100%) bestaat uit de volgende onderdelen:
55% is wat je ziet aan de uitdrukking op het gezicht en de lichaamshouding (non-verbale communicatie)
38% is de toon waarop je iets zegt. Bijvoorbeeld vragend, boos, met verdriet in de stem.
7% is slechts voor de woorden. Ze maken maar een minimaal deel uit van de totale communicatie. Baseer je je communicatie alleen op woorden (email, sms, chat, whatsapp), dan is dat maar een karige vorm van communiceren.
Muur van ruzie
Denk nu eens aan alle emails, chats, sms-berichten en appjes die worden rondgestuurd. Daar mist een groot deel van de communicatie. In korte tijd kunnen er enorme misverstanden ontstaan die uit kunnen lopen in ruzies. Aangezien maar weinig mensen weten hoe ze ruzies goed kunnen aanpakken, omdat we dat nu eenmaal niet op school leren, blijven de getypte woorden als een muur tussen twee mensen staan. Twee mensen die eigenlijk prima met elkaar kunnen opschieten, maar die door misverstand op pijnlijk misverstand van elkaar vandaan worden gehouden door een muur van onhandige woorden. Eeuwig zonde.
Oplossingen
Bewustwording is het halve werk. Begrijpen dat je nooit een onenigheid via je mobiele telefoon of email moet bespreken. Echt nóóit! Dat als je collega vlak bij je in het kantoor zit, je gewoon even naar hem of haar toe kunt gaan. Ook al is dat even spannend.
Ruzie oplossen
De enige manier om een ruzie op te lossen, is door met de ander in gesprek te komen. Samen in dezelfde kamer. Met aandacht voor elkaar, met oogcontact. Zonder tussenkomst van enige vorm van elektronica. Zodat je elkaars uitdrukkingen kunt zien. Zodat je kunt zien dat de ander het ook moeilijk vindt. Je kunt eventueel een onpartijdig iemand vragen mee te helpen om het gesprek goed te laten verlopen. Mensen die geschoold zijn in geweldloze communicatie zijn daar bijvoorbeeld heel helpend in. Steef Athmer is een van de leraren die hierin les geeft, ooit nog geschoold door Marshall Rosenberg zelf.
MIR-Methode en ruzie oplossen
Doe je de MIR-Methode, dan zijn een paar dingen helpend om een ruzie op te lossen. Bij stap 3 ‘Vader loskoppelen. Moeder loskoppelen’ maak je jezelf los van de ander. Het kan zijn dat je last hebt van schuldgevoelens of dat je je schaamt voor wat je hebt geschreven. Of dat je onevenredig kwaad blijft, omdat die persoon je doet denken aan je vader of moeder. Door het loskoppelen verdwijnt dat en kun je weer normaal tegen de ander doen.
Alle 9 stappen samen werken aan versterking van je eigenwaarde. Dat heb je nodig, wanneer iemand jou een appje stuurt dat onprettig op je overkomt. Je kunt dan het beste naar die persoon toe gaan. Dat vergt moed. Kun je er niet naartoe, pak dan de telefoon en bel die persoon op. Besef dat de ander het nooit kwaad bedoelt en kijk of je de goede bedoeling van de ander kunt zien.
En jij? Kies jij er ook bewust voor om face to face met iemand te praten? Ik hoor graag je mening hierover! Schrijf het hieronder en inspireer anderen. Dankjewel!
Groetjes, Mireille
Als je wilt bemiddelen tussen twee mensen die ruzie hebben met elkaar, kan dat alleen maar als beide partijen bereid zijn om naar een oplossing te zoeken. Een methode om uit een conflict te komen zou mogelijk met de volgende methode kunnen zijn. Zet beide partijen uit elkaar, zodat ze elkaar niet zien of kunnen spreken. Geef ieder een velletje papier en vraag ze allebei om op te schrijven waar het volgens hem/haar om gaat. Geef ze vervolgens nog een velletje papier en vraag ze om op te schrijven wat ze denken dat de ander heeft geschreven. Als je daarna de reacties met elkaar vergelijkt, kun je er uit opmaken waar de onwaarheden of leugens zitten. Daarna kan je met z’n drieën uitpraten om tot een compromis te komen.
Maar wat als en ander niet toe in staat is om met je rond de tafel te willen ? Al zeg en geef je dat je wilt praten en het uit de wereld wilt hebben . Over dat genen wat er speelt en gewoon bot af doet met , ik heb gen zin om aan te horen wat jij te zeggen hebt?
Beste Helena,
Dat komt helaas ook regelmatig voor en dat kan zo’n machteloos gevoel geven. Wat je dan kunt doen, is die persoon in gedachten nemen en dan zeggen wat je te zeggen hebt. Dat werkt vaak ook. Bij stap 3 van de MIR-Methode werk je ook aan het loskoppelen van die persoon, waardoor de verwevenheid met de ander minder wordt. Je wordt dan krachtiger in het omgaan met de ander. Dat je makkelijker weerwoord durft te geven, maar ook dat je doorgaat met je eigen dingen, ongeacht wat die ander doet of zegt.
Groetjes, Mireille
Gisteren mijn verjaardag!(81) een van mijn dochters had een uitstap geregeld, waar ZIJ heen wou, dat was niet mijn ding. Maar ik zweeg voor de rust.later heb iets gezegd, absoluut niet kwetsend of kwaad bedoeld.
Hevige kwade reactie van mijn dochter. Na een tijdje wou ik haar een knuffel geven,zij antwoord niet hier. Nadien weer het zelfde voorval. Het is gewoon onmogelijk om met haar te praten, ze valt je in de reden of verlaat mijn huis en slaat hard met de deur. Ik vermoed Borderline bij haar .Wat kan ik doen ??Ik lijd daar verschrikkelijk onder, want dat duurt al jaren. Ligt het aan mij? Ik dacht er deze morgen aan, om uit het leven te stappen, het heeft niet veel gescheeld, maar de schrik voor de straffen van hierboven houden me tegen. Ik denk dat het genoeg geweest is.
Al die ellende duurt eigenlijk al gans mijn leven, er komt maar geen einde aan.
Ik krijg geen tijd om een probleem te verwerken of er is een ander probleem.
Beste Nelly,
Het zal zeker belangrijk voor je zijn om je grenzen aan te gaan geven aan je dochter. En kijk op internet eens bij ‘borderline’. Mogelijk herken je iets. Kijk dan vooral ook naar wat je het beste kunt doen om te reageren op je dochter.
Groetjes, Mireille
Lieve Nelly,
Het is zeker te begrijpen dat je soms met de gedachten speelt om uit het leven te stappen maar zoals je zelf aangeeft is dit geen oplossing. Het is moeilijk om te aanvaarden dat je eigen dochter zo’n gedrag vertoont. Haar reacties zijn niet alledaags. Er logisch en op een rustige manier met haar over redeneren zal heel moeizaam of nauwelijks lukken omdat ze op haar gedrag en daaruit voortvloeiende reacties naar anderen toe geen inzicht heeft. Jouw dochter heeft voor een reden jou als moeder uitgekozen. Mijn ouders en broer zijn autistisch en heel moeilijk om tussen op te groeien. Maar door allerlei ruzies en problemen zie ik ze minder en minder. Mijn vader zie ik helemaal niet meer omdat hij geen contact meer wilde. Door een trauma opstelling heb ik meer inzicht gekregen over wat er tussen ons gebeurd is. De familieband met hem is verbroken maar de cirkel is rond. Hoe pijnlijk en moeilijk aanvaardbaar dit ook is uiteindelijk voel ik mij nu beter, anders zou ik zwaar ziek geworden zijn. Het is tegen mijn natuur om altijd de wil van een ander op te volgen en niemand zou dit mogen tolereren. We zijn allemaal,vrije mensen en ons doel in dit leven is tenslotte om gelukkig te zijn.
Een belangrijke les voor mij is om op te komen voor mezelf en daarin heeft de Mir methode mij enorm geholpen.
Veel moed Nelly, er is voor alles een oplossing
Lieve nelly
Een heel lieve dikke knuffel en kus van mij voor jou 81 ste levensjaar.
Geniet van de mensen in je omgeving die er wel voor je zijn die jou nemen zoals je bent.
Liefs cathy
Jente, mooi hoe je het verwoord, ik heb er veel aan.
Genegeerd worden,toch het gesprek aangaan, een gerichte vraag stellen, geen antwoord krijgen liet het dramadriehoek van een gezin zien, dat nooit echt had leren praten met elkaar. Als je zelf gekozen hebt om uit dit dramadriehoek te stappen, dan lukt praten alsnog niet. Verantwoording nemen voor je eigen leven kan ook betekenen dat je de verantwoording van de ander bij de ander laat. Ook bij onrecht, onenigheid en ruzie.
Mee eens, ook mijn ervaring met mijn broer en schoonzus. Ik doe alles met gesprekken zoals overal wordt aanbevolen, maar bij hen is het keer op keer onmogelijk gebleken. Ik steek er nog maar zo weinig mogelijk energie in.
Met interesse je info over reuma onderzoek gelezen. Helaas is Apeldoorn door allerlei omstandigheden even niet haalbaar.Hopelijk komt er een andere kans. Blijf het onderzoek volgen en neem nu ook de stap om lid te worden van je website. Ik Mir al 2 jaar en iedere keer raak ik een laag kwijt, opgeruimd. Heel boeiend. Veel succes met al je werkzaamheden! Misschien toch nog eens tot ziens.
Els
Al 5 jaar ruzie maken in familie conflict van onverdeeldheid met ons ouders en 4 kinderen die allemaal gezond en welgesteld zijn. Er zijn al veel boze mails en mobile berichten verzonden . Die geen en weer niets opgelost hebben van dit conflict. Het is zo ver gekomen dat deze zaak voor de rechtbank van koophandel is opgestart.met advocaten van elke aandeelhouder van een van de patrimonium vennootschappen . Na verschillende keer in vergadering te gaan is het conflijkt van kwaad naar erger aan het gaan. Dit conflict is door ons ouders bewust de oorlog verklaard. Ons ouders verkiezen dat het een kind meer waard is of het ander kind. En wensen een testament op te maken om 2 van zijn kinderen te onterven. Dit conflict in ons familie is al 5 jaar geen contact meer. Nog enkel met advocaten en rechtbank. Ruzie maken is zinloos en zielig. Ons familie is totaal uit elkaar gevallen. Dit moet men kunnen plaatsen . Hoe triestig het ook is . Een spreekwoord verteld de waarheid. Met familie moet men nooit handelen maar wandelen. Deze breuk zal is en blijft zinloos en zielig. Een potje die is gebroken . Kan je alleen nog de scherven plakken . En daar blijft het er bij zo als het is.
Beste Geert,
Ja, en wat geld dan teweeg kan brengen, he? Ik hoop dat je er ooit vrede in kunt hebben.
Sterkte!
Groetjes, Mireille
Inderdaad, “papier is verduldig” en interpretatie gevoelig! Maar wat doe je als je “gesprekspartner” een eigenwijze betweter is? Die antwoorden klaar heeft alvorens je bent uitgesproken? Die het woord “empathie” niet kent en vindt dat iedereen ongelijk heeft of fout is… Ik steek daar geen tijd meer in, zelfs niet via mail… Dat is ook loskoppelen, noodgedwongen dan.
Begrijpelijk en wijs, doe ik nu ook bij sommigen (zie reactie bij Jente)
Mijn vader heeft mij welgeteld ooit 1 e-mail gestuurd.
En daarin stond o.a. Dat ik een brullende leeuw ben. Op deze e-mail heb ik nooit gereageerd. Nadien heb ik de eerste stappen gezet om het bij te leggen, eerst via telefoon en nadien terug op bezoek maar de ruzies en beledigingen van hem kwamen steeds terug omdat hij geen tegenspraak duld. Ondertussen wil hij geen contact meer mij omdat hij zijn zin niet krijgt. Via een trauma-opstelling ben ik erachter gekomen dat hij schizofreen is. Met hem kan je niet discussiëren.
Ik was dikke vriendinnen met mijn schoonzus
en nu is het al 12 jaar stuk.
Zie ook mijn broer niet meer hierdoor.
Als ze me ziet kunnen haar blikken mij wel killen.
De k niet dat het ooit gied gaat kkmen.
Heb alles geprobeert maar ben nu gestopt.
Heb ik ook ervaring mee. Op mijn werk kreeg ik een keer een mail van een boze collega. Ik vroeg aan mijn andere collega hoe ik hier op moest antwoorden. “Heel kort of liever helemaal niet per mail, want hier ga je niet uitkomen, je kan beter even naar hem toe gaan”, was de reactie.
Beste Eric,
Dat was wijs advies van je collega. Belangrijk dat we dat allemaal weer gaan adviseren aan elkaar. Niemand vindt het fijn een boos iemand tegemoet te treden, maar het is het belangrijkste wat we kunnen doen!
Groetjes, Mireille
Mijn ervaring is dat juist face to face niet goed uit pakt. De emotie zien, maakt dat men zich aangevallen voelt en daardoor in de verdedigings modus schiet.Juist dan stopt het luisteren van wat er daadwerkelijk wordt gezegd.
Persoonlijk denk ik beter na over wat ik wil overbrengen, wanneer ik het opschrijf.
Wanneer iemand tegen mij boos doet klap ik dicht of ik ga huilen. Ik ben dan ook geneigd weg te lopen.
Beste Magda,
Ja, dat kan ik me ook voorstellen! Het kan ook zo heftig zijn om in een conflict te zijn. Is voor beide partijen altijd heftig. Daar zijn die cursussen ook zo mooi voor. Dat je leert hoe je staande kunt blijven tijdens een conflictmoment. Ik denk dat velen met jou het zo voelen, dus heel begrijpelijk hoor! Waar ik vooral op doel, is het voorkómen van een conflict. Dus dat mensen geen reactie sturen, omdat een paar woorden hen raken. Dat ze dan meteen naar iemand toe gaan of bellen om om verduidelijking te vragen voordat ze conclusies trekken. Dat ze zo een escalatie kunnen voorkomen. Dat is wel zo fijn… 🙂
Groetjes, Mireille
Ik ben ook beter in schriftelijke communicatie.
Ik voel me juist niet zo snel ‘geraakt’ of ‘boos’ door geschreven opmerkingen van anderen. Juist doordat ik het rustig kan (na)lezen, kan ik me in de ander beter verplaatsen en er ook in een schrijven beter op reageren. En dan natuurlijk met volledig begrip voor de ander. Het beste is dan om eigenlijk mijn vingers min of meer buiten mijn denkhoofd om het eerste werk te laten doen. Als ik het dan nalees, is het vaak heel verhelderend voor mezelf. Dan opslaan en minimaal een paar uur later nog eens lezen, alvorens ik het wegstuur. Ga ik een gesprek aan, dan kom ik meestal niet uit mijn woorden of word ik snel door de ander afgekapt. Het is net alsof ik schrijvend beter bij mijn gevoel kan blijven, dan pratend. Ik voel me heel snel overruled door de ander en daar heb ik gewoon geen zin in. Verder kan ik me gewoon niet voorstellen, dat wie dan ook zich prettiger gaat voelen door anderen bewust kwaad te maken. Dat vind ik eigenlijk heel triest voor die persoon. Dan moet je je toch wel erg beroerd voelen! Verder zijn er zoveel lieve mensen op deze aarde, dat je soms gewoon elk contact met een dergelijk persoon beter kunt mijden om jezelf te beschermen, als dat nodig is.
In mijn omgeving wordt mail een ‘plat’ medium genoemd. En dat is niet voor niets.
Ik spreek graag face to face met mensen. Bij mij op het werk is niet iedereen daarvan gecharmeerd. Mijn leidinggevende heeft het mij verboden om in een automatisch antwoord op mails te zetten dat ik het prettig vind als iemand persoonlijk even langskomt.
Per mail alléén maar positieve berichten sturen. Negatieve berichten komen dubbel zo negatief over.
Helemaal waar, alleen het feit dat je de ander zoveel waard vindt dat je de moeite neemt om tijd te maken het face to face uit te praten, maakt dat de ander zich waardevol voelt. Dat is het begin van een nieuwe start. Dit jaar nog heb ik een vriendschap kunnen redden door eerlijk te zijn over dat een app contact voor mijn niet werkt en ik echte aandacht wil geven en ontvangen. Ik ben zo blij dat ik dat heb gedaan, want als we bij elkaar waren was het altijd goed, maar door apps voelde het vaak niet oke. Gewoon omdat je informatie mist en niet over kan brengen.
Groet,
Marjo
Ruzie is heftig en kan idd soms te ver uit de hand lopen.
Zelf mis ik het vaak dat er iemand dichtbij genoeg staat om eens ruzie te kunnen maken. En dat dat dan oke is. Ruzie geeft soms ook wel een een mate van verbondenheid aan en het gevoel er echt toe te doen. Iemand die je de moeite waard vind om een ruzie aan te wagen.
Beste Edwin,
Zo mooi hoe je dat schrijft… dat iemand de moeite waard is om ruzie mee te maken. Misschien is dat wel een van de onderliggende oorzaken van langslepende conflicten. Dat mensen vergeten zijn hoeveel de ander de moeite waard is…
Dankjewel!
Groetjes, Mireille
Helemaal mee eens. Ik heb in mijn omgeving ruzies zien ontstaan doordat er e=mails heen en weer vlogen. Een verkeerd begrepen zin, een verkeerd uitgelegd woord…….Het eindigde in totale verwijdering. NOOIT een ruzie uitvechten via de mail. Wees moedig,ga er heen en praat het uit.
Hoeveel is een vriendschap je waard ?
Maar dan wel zonder jij-boodschappen want dan voelt de ander zich altijd aangevallen!
Mireille,
dank voor je ‘ruzie’artikel
maar wat het belangrijkste is: wat is toeval
meestal komen je artikelen op de juiste tijd
groet
Geerdine
Dit van ruzie door e-mailverkeer etc is zo ontzettende waar. Zal het kort houden maar hierdoor heb ik 1 jaar geen contact met mijn zoon gehad. Was de zwaarste tijd in mijn leven. Is meer dan goed gekomen maar bij ons is nu heilig als je ergens mee zit altijd face to face. Kille woorden zonder dat je de ander ziet maakt zoveel kapot.
Ha Mireille, ja, ook ik ben een groot voorstander van de directe face to face communicatie. Je kunt zoveel meer toelichten als je ziet dat de andere je niet helemaal begrijpt… maar volgens mij is de verwachting die je hebt van een ander het grootste probleem bij een beginnende ruzie. Je verwacht wat, zonder dat je die verwachting uitspreekt. Vervolgens weet jouw vis a vis dat niet en gaat er niet op in. Hoe zou hij of zij het ook kunnen weten wat jij verwacht als je het niet uitspreekt?!
Mijn credo is: verwacht niets van een ander, dan wordt je ook niet teleurgesteld en komen er geen onenigheden. Verwacht je wel wat, zeg dit dan duidelijk! Alles staat en valt met een eerlijk, goede en respektvolle communicatie.
Computers, emails en mobiele telefoons veroorzaken geen ruzies, want zij zijn enkel de middelen, wegen waarlangs we onze informatie(woorden) versturen. De grootste oorzaak van ruzie, gebrekkige communicatie ligt bij jezelf. Als je in evenwicht bent, je goed voelt in je vel, jezelf graag ziet, met jezelf overeen komt, dan zoek je geen ruzie. Bedenk, als er je toch problemen hebt, dat je de oplossing en de oorzaak van je onevenwicht niet bij de ander moet zoeken of het de ander aanwrijven. Daarom, vooraleer je reageert, kijk eens in jezelf en wik je woorden. Ikzelf gebruik die moderne apparaten om afspraken te maken en zakelijke dingen te regelen. Gevoelige onderwerpen gaan van face to face.
Ik waardeer de volgende zin in het bovenstaande het meest:
Besef dat de ander het nooit kwaad bedoelt en kijk of je de goede bedoeling van de ander kunt zien.
Hierbij zou ik het woord ‘Besef’ nog het liefst vervangen door ‘Ga er vanuit’.
Want zelfs als iemand het wel kwaad bedoelt, dan is er toch iets mis bij de ander? Want wat heb je er nu aan om iemand op deze wereld iets kwaads toe te wensen? Helemaal niets toch? Niemand wordt daar gelukkiger van. Dus zelfs als het kwaad bedoeld is, dan hoef je je niet aangevallen te voelen. De ander voelt zich duidelijk zeer ongelukkig. En dat gevoel wordt helaas op jou afgereageerd. Hij/zij heeft hulp en vooral begrip nodig. Dat wil, wat mij betreft, beslist niet zeggen dat je alles maar hoeft te accepteren. Maar met een beetje begrip een gesprek (of in sommige gevallen misschien toch liever een correspondentie) aangaan, kan heel behulpzaam zijn. Eerst je emoties van je afschrijven (en NIET versturen!) en pas later het gesprek aangaan of een begripvolle mail sturen, kan goed helpen. Er zijn mensen (zoals ik) die zich soms beter op papier kunnen uitdrukken, dan mondeling. Mensen die boosheid richting mij uiten, maken mij direct monddood. Ik voel de neiging om te gaan slaan en loop dan (zeer verstandig!) weg. Nadat ik de emoties typend achter mijn pc heb verwerkt in een word document, ben ik pas in staat om te relativeren en me in te leven in degene die boos op me is. Pas dan ben ik in staat om dit begripvol op papier te zetten. Het is me echter nog nooit gelukt om iets dergelijks in mondeling contact over te brengen. Ik krijg dan meestal voordat ik mijn mond heb open gedaan, de volgende lading boosheid en onbegrip over me heen. En dan beginnen we weer opnieuw. Dus: als het kan: praat het inderdaad uit. Maar als dit niet kan: dan is mijn oplossing misschien geschikt, als je tenminste in staat bent om je gevoelens goed op papier te krijgen. Dit laatste is niet iedereen gegeven, weet ik uit ervaring. En ook de ander moet natuurlijk bereid zijn om zich over je tekst te buigen. En dat is helaas ook niet altijd het geval. En dan heb je hulp van buiten nodig. Of je moet denken: de wereld is groot genoeg. Ik zoek voor mezelf wel een plekje waar ik de ander niet tegen hoef te komen. Helaas. Ook dit maak ik soms mee. Dat doet pijn. Maar ik zal dat moeten accepteren. Hoe moeilijk dat ook is. Hopelijk wordt de verspreiding van de MIR-Methode dusdanig, dat je steeds minder mensen tegenkomt waarmee een ruzie niet bij te leggen is.
Als iedereen zichzelf (mede door het MIRren) leert zien en accepteren, dan is er weinig noodzaak meer om ‘al die (zogenaamd slechte) ongewilde eigenschappen van jezelf in een ander te zien en af te keuren. Als je naar jezelf met liefde kunt kijken, kun je dat ook naar ieder ander. Dus als je boos bent op een ander: ‘Kijk naar wat je niet accepteert in jezelf’. Vaak kan je dat een heel stuk helpen bij het oplossen van de ruzie.
Interessant om deze tekst van mij van een tijd geleden weer te lezen. Was ik helemaal vergeten, maar sta ik dus nog volledig achter gezien mijn net ingetypte reactie ergens hierboven.
Heel mooi om gewoon het gesprek aan te gaan maar als de ander absoluut niet meer met jou wil praten en jij er wel behoefte aan hebt omdat er nog zoveel gezegd kan worden?
Beste Ann,
Dat is de naarste vorm van genegeerd worden. Meestal is dit alleen op te lossen met tussenkomst van een derde, neutrale persoon.
Sterkte!
Groetjes, Mireille
Dankje Mireille, ik heb in mijn familie al gezocht naar een derde persoon maar niemand durft het. Iedereen is bang voor mijn vader. Een buitenstaander zal mijn vader zeker niet toelaten. Voor mij is het als rouwen. De MIR-Methode heeft mij al heel erg geholpen in al mijn processen. Dankjewel Mireille
steef athmer, die ken ik wel GOEIE!