50. Conflicten in 5 stappen oplossen
Niemand wil conflicten. Niemand wil ruzie. En toch gebeurt het vaak. Is het een foutje in ons DNA? Is het inherent aan mens-zijn? Moet er altijd ruzie en conflicten zijn? Of kunnen we boven onszelf uitstijgen en conflicten oplossen?
Hoe ontstaan conflicten?
Het is heel makkelijk om ruzie met iemand te krijgen. Je hoeft alleen maar de verkeerde woorden te gebruiken of een onhandige beslissing te nemen en boem, de boel explodeert! Ruzies ontstaan altijd doordat er rode knoppen worden ingedrukt. Een rode knop is een gevoelige plek, de lange tenen. Bijvoorbeeld dat je geen goede moeder/vader bent of dat je dom zou zijn. Zolang je die rode knop niet hebt verwerkt, kan elke opmerking die daarnaar verwijst pijn doen. Die opmerkingen geven dan een bliksemschicht in je en gaan een tegenreactie creëren. Ofwel je duikt weg in jezelf, ofwel je flapt er een felle reactie uit. Hoe dan ook, het conflict is een feit.
Onderhuidse conflicten
De ergste soort conflicten zijn ‘onderhuidse conflicten’. Er speelt van alles, maar er wordt niets over uitgesproken. Dit komt vaak voor in groepen mensen die niet openlijk met elkaar communiceren, zoals families of organisaties. Dan zijn er in een groep gesprekken over koetjes en kalfjes en heerst er lieve vrede. Maar daarna zijn er telefoongesprekken over wat die en die zei en hoe erg dat wel niet was. Het onderhuidse wordt zichtbaar in roddelen en kwaadsprekerij. In relaties komt het vaak voor dat de partners het niet met elkaar uitpraten, maar ventileren bij een vriend of vriendin. En dan kies je een vriend(in) die je altijd gelijk zal geven! Daardoor verwijder je jezelf van je partner. Echtscheidingen ontstaan doordat partners langzaamaan uit elkaar drijven en niet werkelijk praten. Ze verharden in hun standpunten. Dit proces duurt jaren lang. Als dit niet doorbroken wordt, leidt het uiteindelijk tot doelloos naast elkaar leven of een echtscheiding.
De muur van staalwol
Is een onderhuids conflict eenmaal tot stand gebracht, dan lijkt het alsof er een muur van staalwol tussen jou en de ander staat. Je weet wel, staalwol, van die brillo-schuursponsjes. En dan een muur van wel 3 meter dik! Geen doorkomen aan! En elke poging die je doet, is pijnlijk, omdat het staalwol een gevoel van prikkeldraad geeft. Hier doorheen komen? Geen beginnen aan! En je geeft het bij voorbaat al op. De enige mogelijkheid is dat je heldenmoed verzamelt en je vanuit je hart de muur van staalwol laat smelten!
Heldenmoed
Om een conflict aan te gaan, heb je heldenmoed nodig. Het vergt veel dapperheid. En het vermogen om over je eigen gekwetste ego heen te stappen. Want ja, jij hebt pijn en ja, jij bent gekwetst. En dat komt door de ander. Maar zolang je daaraan vast houdt, kan het conflict niet oplossen. Het vraagt van jou alle moed die je in je hebt, om over je gekwetstheid heen te stappen en de eerste handreiking naar de ander te doen. Of het nou wel of niet de ander z’n schuld was.
Hoe pak je het conflict aan?
Heb je een conflict met iemand, dan zijn er vijf stappen die je kunt zetten om het op te lossen:
1. Voel hoe gekwetst je bent en stap daar over heen.
2. Voel diep, diep, diep van binnen hoeveel je van die ander houdt.
3. Spreek uit naar de ander dát je van hem/haar houdt.
4. Luister naar de emoties van de ander, laat jouw emoties nog weg.
5. Vraag wat de ander nodig heeft om weer een goed contact te kunnen hebben.
Ja, je richt je helemaal op de ander en jouw gevoelens doen er nu nog niet toe. Je stapt daarmee over je eigen ego heen. Pas als de ander alle ruimte heeft gekregen om te praten en zich te uiten, zal deze in staat zijn om naar jou te luisteren. En ja, de pijn van de ander zal jou raken en ja, ook dat doet weer pijn. Het enige wat je kunt doen, is luisteren en er niet op reageren. Je buitenkant veranderen in een anti-aanbaklaag en de pijn van de ander van je af laten glijden. Het is zijn/haar pijn, niet de jouwe! En onder alle verwijten die je naar je toe krijgt, zit de pijn van de ander.
Geweldloze communicatie van Marshall Rosenberg
Als je hierin wilt oefenen, zou je eens een workshop kunnen doen in ‘Geweldloze communicatie’ of ook wel ‘Verbindende communicatie’ of ‘Openhartige communicatie’ genoemd. Hier leer je op eenvoudige manier om de woorden te vinden om zo’n gesprek aan te gaan. Ik heb daar persoonlijk goede ervaringen mee en kan het beslist aanbevelen! Meer info vind je ook in de boeken van Marshall Rosenberg over de geweldloze communicatie.
Hoe helpt de MIR-Methode je bij conflicten?
De MIR-Methode is zo ontworpen dat je uiteindelijk de liefde voor jezelf terug vindt. En liefde voor jezelf betekent ook dat je grenzen stelt en conflicten aan gaat. Je gaat zien dat het niet meer nodig is om in verdriet, frustratie of woede te leven om iets dat suddert. Uiteindelijk zal de MIR-Methode ervoor zorgen dat er in jou een gevoel komt van: genoeg! Je kunt dan bijna niet meer leven met een conflict en zal er alles aan doen om het uit te praten.
Wat doen de 9 stappen?
De MIR-Methode is vooral gericht op het vrij maken van jouw innerlijke kracht. Het werkt via stap 1 ‘Zuurgraad optimaliseren’ en stap 2 ‘Detox alle toxische belasting’ aan het schoonmaken van je lichaam, zodat je meer energie hebt. Stap 5 ‘Alle tekorten aanvullen’ helpt je om met voedingsstoffen jouw energie nog meer te versterken. Je hebt energie nodig om conflicten aan te gaan! En een helder hoofd!
Stap 3 ‘Vader loskoppelen. Moeder loskoppelen’ helpt je om los te komen van de ander waarmee je het conflict hebt. Wanneer je teveel in de ander z’n energie leeft, of teveel wilt voldoen aan de ander z’n verwachtingen, kun je het conflict niet oplossen. Loskoppelen is dan essentieel om de situatie van een afstandje te bekijken. Wanneer je de ander los laat, kun je echt contact maken.
Stap 4 ‘Meridianen zuiveren’ helpt je om de emoties los te laten die het conflict in jou veroorzaakt. Je verdriet, je gekwetste hart, teleurstelling, frustratie, woede, schuldgevoelens, spijt, schaamte. Al deze emoties worden zachter, waardoor je meer rust en ruimte krijgt in jezelf.
Met stap 7 ‘Basisbehoeften aanvullen’ vul je de behoeften aan die jou helpen om een conflict aan te gaan, zoals ‘Veiligheid’, ‘Geborgenheid’ en ‘Bescherming’. Een conflict aangaan vergt heldenmoed en is doodeng. Wanneer jij die interne veiligheid gaat voelen, word je dapperder en durf je het aan te gaan.
De overige stappen van de MIR-Methode steunen deze belangrijkste stappen. Met tot slot stap 9 ‘Missie verduidelijken’. Daarmee wordt duidelijk hoe belangrijk deze persoon is voor jou in je leven. Belangrijk? Dan ga je het conflict aan!
Energie komt vrij na een opgelost conflict
Een conflict oplossen en werkelijk weer contact met elkaar krijgen, is puur goud! Kan je door een conflict heen komen en kun je weer goed met elkaar verder? Dan krijg je meestal een enorme energie-boost! Heel veel zwaarte valt van je af en je kunt van blijdschap dansen en zingen! En extra hoopgevend: ben je eenmaal gewend conflicten aan te gaan, dan wordt het steeds makkelijker!
Herken jij dit ook? Onlangs nog een conflict opgelost? Laat het me hieronder weten of het voor jou makkelijker is geworden om conflicten aan te gaan door de MIR-Methode. Dankjewel!
Met de toets ‘End’ op je toetsenbord spring je meteen naar het invulformulier. Persoonlijke vragen graag stellen aan een MIR-Methode begeleider!
Ik wens je veel moed om de conflicten in jouw leven aan te gaan en op te lossen!
Mireille Mettes
Zie veel erkenning .
Beste mensen,
Ook ik herken veel uit jullie verhalen.
Ik zit ook al jaren in een conflictsituatie met mijn dochter. De details zal ik jullie besparen, daar gaat het mijns inziens niet over. Het probleem zit echt bij haar, omdat zij NOOIT een eigen beslissing neemt.
Toch is het een lieve meid, waar ik ook veel van houd. Maar zolang zij ALTIJD anderen, hoe dan ook de schuld alleen blijft geven, komen we ook nooit verder.
Bovendien heeft ze slechte (ex)! schoonouders, die aan haar blijven trekken, die haar hele gezin, tegen mij opstoken. Niet zoekende naar een oplossing, wat je van ouders zou verwachten, maar dit via de rug van hun eigen kleinkinderen doen. Met gevolg dat ik overal de schuld in mijn schoenen geschoven krijg.
Al 30 j ongeveer, houden zij mijn kind en kleinkinderen uit mijn buurt, wat enorm pijn doet, uiteraard. Ik houd/hield zielsveel van allemaal. Toch heb ik sinds kort besloten hun nu, misschien tijdelijk, of voorgoed, ik weet het echt niet meer. En mezelf op mijn kleine “held” te richten, die zoveel in zijn jonge leven heeft meegemaakt, wat je geen een kind wenst te moeten meemaken. Wij hebben samen zo’n innig contact! Daarom ga ik voor hem vechten, in veel opzichten. We zijn op de goede weg!
Het voelt voor mij, aan alle kanten zoveel beter. Helaas had ik dit uiteraard het liefst ook met mijn eigen kind en kleinkinderen gehad!
Mijn keuze staat daarom zo stevig als een huis!!!
Daarom, al die lieve mensen, die zo graag willen, dit is mijn verhaal. Ik wens iedereen hierin veel wijsheid en sterkte.
Ik wil in ELK conflict, alleen “winnen”, wanneer ik het heb verdiend. Vandaar mijn standpunt .
Sterkte allemaal! Eens hoop ik, dat hun ogen, open mogen gaan.
Dank je wel!
Beste Mireille, sinds mei heb ik een conflict met mijn broer. Mijn man en mijn broer zijn hele verschillende types en er zijn al vaker conflicten geweest die steeds weer opgelost werden. Mijn broer en mijn man zochten elkaar minder op (niet meer vriendschappelijk) maar zagen elkaar op verjaardagen en feestdagen. Dat ging de laatste jaren goed. Met de vrouw van mijn broer was ik goed bevriend. Sinds het conflict is dit over. Steeds als ik alleen met mijn broer was begon hij kwaad te spreken over mijn man en oude koeien uit de sloot te halen. Het ging om allerlei onbenullige dingen en hij viel hem ook echt op zijn persoonlijkheid en vaardigheden aan. Ik heb hier toen voor het eerst van mijn leven goed mijn grens aangegeven en gezegd dat hij het rechtstreeks met mijn man moest bespreken en niet via mij. Mijn man is communicatief erg vaardig en mijn broer niet. Dus het is makkelijker om het via mij te doen en dan hoopt hij dat ik het met mijn man bespreek. Mijn ouders zijn ook betrokken geraakt bij het conflict. Mijn broer en vader hebben een zaak en zien elkaar dagelijks en ook mijn moeder is veel hechter met mijn broer. Door de zaak is hun privé en zakelijke leven met elkaar verweven. Mijn man en ik hebben veel meer afstand tot mijn ouders wat ik soms moeilijk vind, maar ik accepteerde dat omdat dat nou eenmaal door de zaak zo is. Het heeft ook voordelen om iets meer afstand van je ouders te hebben wat mijn broer niet heeft. Er werkt geen personeel op de zaak, alleen mijn broer en ouders (mijn moeder helpt soms met wat lichte klusjes). Wat ik altijd al voelde maar waar ik mijn vinger niet op kon leggen is dat er ook vaak geroddeld werd over ons leven. En dan vooral over mijn man. Mijn man heeft zich nooit welkom gevoeld bij mijn ouders. Waarschijnlijk zijn ze al die tijd dat wij samen zijn (20 jaar) beïnvloed door mijn broer. Mijn broer is zo gemeen en vals en maakt ons sinds het conflict helemaal zwart bij mijn ouders. Hij verteld hun maar halve verhalen, alleen wat in zijn voordeel is. Hij zegt dat ik lieg en alles verdraai en dat zeggen mijn ouders nu ook. Ik sta met mijn rug tegen de muur. Mijn moeder en ik hadden na lang praten afgesproken om aan onze band te werken, maar 2 weken geleden begon ze weer alles op te rakelen. Ze heeft dan weer met mijn broer gepraat en staat weer aan zijn kant. Ze zegt dat ze het er zo moeilijk mee heeft dat mijn broer en ik elkaar niet meer zien. Ik heb besloten dat ik het contact met mijn broer niet meer wil. Het is zo’n onderhuids conflict geworden waar zo veel nare dingen zijn gezegd door hun ook via mails en appjes van hun kant. Wij hebben vaak ook niet gereageerd omdat ons dat een verstandigere keuze leek op dat moment. We hebben echt ons best gedaan om het op te lossen, maar alles valt verkeerd. Ze kunnen niet reflecteren en wijzen alleen naar ons. Dat ik met mijn broer en schoonzus geen contact meer heb is veel beter voor ons. Daar heb ik vrede mee. Maar dat ik ook geen contact meer heb met mijn ouders vind ik moeilijk. Ze zien niet wat mijn broer doet en nemen hem continue in bescherming en vegen alles onder het tapijt. En mij nemen ze totaal niet serieus. Mijn vader dwingt mij om het goed te maken met mijn broer, maar houdt daarbij geen rekening met mijn gevoelens. Mijn man heeft hij al buiten spel gezet. Mijn vader is zeer dominant. Mijn moeder heeft geen eigen mening. Ik hoop dat de MIR methode mij gaat helpen om los te komen van mijn ouders en te helen.
Groetjes, Suzanne
Of de ander totaal vergeven en loslaten en verdergaan met je leven.Geforceerd contacten onderhouden werkt zo averechts.
Ik heb een probleem met 2 van mijn zussen die altijd zo goed weten wat het beste voor mij is en denken dat zij beter weten dan ik hoe ik mezelf kan helen. Ik woon 1200 kilometer bij ze vandaan en belde ongeveer een keer per maand. Toen ik gezond was ging dat prima en had vaak leuke gesprekken. Maar sinds ik gezondheidsproblemen heb en daardoor overgewicht kunnen ze het niet laten om zich met mijn leven te bemoeien. Beiden hebben ze geen probleem met hun gewicht. Na ieder telefoongesprek voelde ik me gefrustreerd door hun “goede raadgevingen” waar ik niks mee kon en ook niet wilde: dit is mijn leven en doe wat ik kan en wat ik denk dat goed voor me is. Aangezien ik niet zo makkelijk praat en hun bemoeizucht als agressie aanvoelde klapte ik steeds dicht. Uiteindelijk heb ik een mail gestuurd waarin ik duidelijk aangeef dat ik dit niet meer wil en dat ik alleen maar gerespecteerd en geaccepteerd wil worden zoals ik ben. Mijn jongste zus antwoord: ik kan hier heel veel over zeggen maar ik doe het liever niet.
Ze heeft het niet willen horen en sindsdien (ruim 2 maanden) hoor ik niets meer van ze. Jammer, ze weten niet wat ze missen.
Ik heb mijn broers en zussen niet nodig, ik heb hier mijn familie: kinderen en kleinkinderen waarmee ik een prima contact heb.
Dank zij de MIR-Methode heb ik mijn waarheid kunnen zeggen, ik kom steeds meer voor mezelf op en kom dichter bij mijn emoties die helemaal geblokkeerd waren.
Helaas zijn mijn pijnen niet lichter geworden, misschien zit er nog steeds te veel emotionele belasting.
Sinds ik de MIR-Methode doe, merk ik dat ik veel minder lang boos blijf bij een conflict. Mijn eerste, primaire reactie is helaas nog wel hetzelfde als vroeger daarna kan ik veel beter relativeren en reflecteren! Ik durf beter te zeggen wat ik bedoel en wat ik ervaar de en voelde. Conflicten lijken sneller en makkelijker opgelost en dat is zó fijn!
Nog even terugkomend op mijn reactie waarin ik ‘narcistische trekken’ noem, de enige manier om hiervan te helen en in een nieuwe relatie niet opnieuw een dergelijke ‘spiegel’ aan te trekken is om naar eigen oude onverwerkte wonden te kijken en die op te lossen. Dat is de enige weg heb ik gemerkt en dat lees inkook overal terug. De MIR helpt daar zo goed bij, evenals the Work of Byron Katie, familie/trauma opstellingen en EFT/Tapping.
Dan alleen kun je leren van wat je hebt meegemaakt en word je er rijker van.
Het valt dus in zo’n geval echt niet op te lossen met je partner. Die laat het tegenovergestelde zien van wat er thuis gebeurt, projecteert terug wat goed aan jou is of de ander, vanuit de leegte en de behoefte om de wereld/mensen om zich heen te controleren.
Hallo dit is een prachtige methode!
Helaas werkt dit niet met iemand met narcistische trekken, die worden alleen maar erger in de loop van de jaren en vroeg of laat kun je alleen maar weggaan en de scheiding aanvragen, en no contact aanhouden. Gas lighting, verdraaien van wat je zegt, leugenverhalen vertellen, provocerende opmerkingen, bewust denigrerend, plotselinge woedeaanvallen over een
gootsteen die beter schoongemaakt had moeten worden, vrienden en familie onderuit halen, je proberen te
isoleren daarmee, dagen treiterende opmerkingen maken en je grenzen niet respecteren tot je alsnog
kwaad wordt en dan staan te lachen… dat is geen liefde en dat valt met dit niet op te lossen, hoe goedhet in relaties anders ook zou werken.
Dat is helaas ook mijn ervaring. Het contact met mijn ex heb ik uiteindelijk dan ook helemaal verbroken, uit zelfbescherming. Mensen met narcistische trekken willen de relatie niet verbeteren, maar hebben andere doelen. Het heeft heel lang geduurd voor ik dit in de gaten had, met alle gevolgen van dien.
Hallo Anna en Esther,
Inderdaad je kunt niet een narcist helpen met de MIR-Methode.
Trouwens een narcist wil helemaal niet geholpen, hij (zij) weet immers alles beter dan jij.
Als je eenmaal ontdekt hebt dat die ander, die je het leven onmogelijk maakt, een narcist is, moet je elke relatie verbreken en zo snel mogelijk. Dat kan je partner zijn, of iemand van je familie of een vriend(in). Deze persoon heeft geen enkele empathie maar weet het wel heel goed te camoufleren. Dus als jezelf een lief en gevoelig mens bent, trap je er iedere keer in tot het je teveel wordt of tot iemand anders eindelijk je ogen opent. Je hoeft je ook niet te schamen dat je er ingetrapt bent.
De narcist heeft zijn slachtoffer uitgekozen en dat zijn vaak juist lieve, meelevende mensen. Daarom is het ook moeilijk te begrijpen hoe de narcist in elkaar zit, omdat jijzelf helemaal niet zo bent.
En ga je uiteindelijk weg en kan je je helemaal los- en vrijmaken, dan zoekt de narcist een ander slachtoffer want hij kan niet anders leven.
Je kunt overal op internet uitleg krijgen hoe een narcist te herkennen, maar je moet er wel klaar voor zijn.
Liefs Lotje
Helemaal mee eens, Anna, ik heb dezelfde ervaring gehad met een narcistische partner. Het was erg onverstandig van mij om steeds weer ‘over mijn eigen gekwetste ego heen te stappen’, zo heb ik alleen maar de uitbuiting, de leugens, de emotionele chantage, het gaslighten véél te lang in stand gehouden. De enige oplossing: afstand nemen, de scheiding aanvragen om niet kapot te gaan aan zo’n relatie, want het advies dat in dit artikel wordt gegeven, werkt niet bij zulke mensen.
Ik hoop dat je ondertussen zoals ik een gelukkiger leven hebt kunnen opbouwen en wens je alle goeds toe.
Je bent vergeten de cijfertjes over te schrijven!
Beste Donna,
Welke cijfertjes bedoel je?
Groetjes, Mireille
Ik lig sinds de breuk enorm over hoop met mijn ex vriend. Het was niet mijn bedoeling. We zouden proberen vrienden te blijven. Het is na een tijdje toch nogal uit de hand gelopen. Dit hadden we allebei niet zien aankomen. En toch is het mij achteraf toch wel duidelijk hoe het kin gebeuren. Uitendelijk heb ik het na vele pogingen het uit te praten, het contact verbroken.
Maar willen we dit wel? Ik in 1e plaats niet. Ik denk hij ook niet, maar weet dit niet zeker. Na een tijdje kwam hij er opeens mee dat hij mij ook niet meer als vriend zag zitten, ondanks de band die we nog hadden… Vreemd…
De reden die hij gaf was de zelfde se die ik gaf toen we het uitmaaakten: we passen niet meer bij elkaar.
Eigenlijk was het een gevolg van onze relatie, want toen hadden we ook al regelmatig communicatie conflictjes en problemen. Ik kon hem vaak lastig bereiken. Ook door de afstand. Hierdoor verloor ik mijn geduld en raakte ik geirriteerd. Uitte dit naar hem met voorzichtige pogingen. Maar het lukte me niet altijd hem duidelijk te maken wat er aan de hand is. Ook omdat ikzelf het vervelend vind im er mee te komen.
Ik vind dit jammer, want we hadden best een goede klik ondanks onze verschillen. Ookal zou het alleen bij vrienden blijven. Ik heb er daardoor zelfs spijt van dat ik een realtie ben aangegaan als vriend vooraf. Naderhand wil je elkaar niet kwijt. En vervolgens is de sfeer zo raar dat we elkaar wel kwijt zijn geraakt.
Deze gebeurtenissen hebben erg impact op mij gehad. In een keer gaat je van de top van humeur naar een diepte punt…
Hoe los ik dit op? Of kan ik het maar beter zo laten?
Beste Alexandra,
Dat is een grote vraag. Het is erg pijnlijk wat je hebt meegemaakt en logisch dat je humeur dan heel diep zakt. Ik hoop van harte dat er een positieve wending in je leven mag komen. Met deze vriend of wellicht met iemand anders. Het zal mogelijk nog de nodige tijd vergen.
Veel sterkte!
Groetjes, Mireille
Goede tips. Een vriendin heeft mij eens verteld dat familiemediation erg effectief kan zijn. Zo zie je maar dat er meerdere wegen naar Rome leiden.
Beste Nanette,
Klinkt erg goed! Ik hoop dat veel mensen de mediation een kans willen geven!
Groetjes, Mireille
Beste Mireille,
Mijn 2 broers hebben ruzie met elkaar. Mijn ouders, mijn broertje en ik en de aanhang (van iedereen) lijdt hier enorm onder. Waarover ze ruzie hebben is echt te kinderachtig voor woorden en volgens mij weten ze de reden zelf niet eens meer. Mijn broertje is niet erg sociaal, maar daar kun je mee leren omgaan of je eraan storen. Wij doen het eerste, mijn broer het laaste. Mijn broer is snel op zijn teentjes getrapt en stronteigenwijs, daar kun je mee leren omgaan of je eraan storen. Ook hier doen wij het eerste, mijn broertje trouwens ook.
Nu heb ik al eens een bemiddelpoging gedaan en dat verliep goed. Maar na een week stoorde mijn broer zich weer aan mijn broertje (klein onbenullig dingetje) en toen begon hij gelijk weer met negeren.
Nu worden zelfs mijn schoonzusjes erin betrokken… als mijn schoonzusje de cola vraagt doet mijn broer alsof hij niets hoort. Het is allemaal zo lastig, ook voor ons als familie. Morgenvroeg heb ik ze nogmaals bij elkaar voor een gesprek om het uit te praten.. ik hoop dat jullie tips hebben…Dit is overigens de laatste bemiddelpoging, mijn beide broers hebben aangegeven dat na deze poging geen nieuwe poging komt.
Dag, Ik heb een zus waar ik al lange tijd geen contact mee heb. Ik kan mijzelf niet bij haaar zijn, heb altijd tegen haar op gezien en ben bang voor haar. Ik heb haar uitgenodigd voor een gesprek met iemand er bij. Dat wil zij niet en wil alleen goed contact. Dat kan ik niet. Voor mij is dat gebakken lucht. Ik kan alleen contact met haar hebben als ik mijzelf kan zijn bij iemand. Ik hou veel van haar maar vind haar gedrag heel lastig
Beste Mike,
Heb je al eens durven zeggen of schrijven aan haar dat je bang voor haar bent en dat je haar ook mist? Misschien vallen er dan wat muren omlaag…
Ik duim voor je dat er werkelijk contact kan gaan ontstaan!
Groetjes, Mireille
Al mijn hele leven lang lig ik overhoop met mijn moeder.Dat verbaasd me nu niet meer omdat ik er door het MIRREN achterkwam wat daar de oorzaak van is. Mijn moederis ontzettend jaloers en kan het niet verkroppen dat ik het in mijn eentje allemaal klaarspeel waar zij nog nooit in haar leven toe gekomen is. Dat resulteerrde in een hoop list en bedrog en zij heeft ook al die jaren van mij geprofiteerd. Toen ik daar achter kwam heb ik haar eens flink op de feiten gewezen en sinds die tijd word ik doodgezwegen. Behalve als ze denkt dat ze een of andere ziekte heeft( in haar fantasie) want het is nooit bewezen. Maar ze kan het voor de rest van haar leven bekijken. Ik heb er geen boodschap meer aan en heb voor mezelf gekozen om mijn leven te leiden zo ik dat wil.Bevalt me heel goed kan ik vertellen.
Dit is zo ontzettend herkenbaar! Toen ik mijn eerste huisje kocht kraakte te het helemaal af,toen ik promotie maakte op mijn werk vertelde zei dat ik het wel op mijn rug verdiend zou hebben. Toen ik mijn huidige man leerde kennen zei ze tegen hem dat het niet om hem gaat maar om zijn huis. Toen ik zwanger raakte van mijn oudste zei ze dat ze geen tijd had voor een kleinkind (waar haalt ze het lef vandaan om te denken dat ik mijn kind bij haar zou laten). Toen ik vertelde dat ik weer zwanger was zei feliciteerde ze me wederom niet. Na heel wat jaren van ellende,leugens,list en bedrog heb ik 3 jaar geleden de navelstreng door geknipt. Ze heeft toen geprobeerd de rest van de familie tegen mij op te zetten maar dat pakte anders uit,ze hielden contact met mij en namen afstand van haar. Ik heb er heel lang voor nodig gehad maar de keuze heeft me heel erg veel rust gegeven. Helaas hoor ik nog steeds dat ze lelijk over mijn man en mijn kinderen spreekt om maar te zwijgen over wat ze allemaal over mij rond bazuint.
Beste Mireille,
Onlangs heb ik mijn ouders verteld over een traumatische ervaring in mijn kindertijd. Dit is nu zo’n veertig jaar geleden. Mijn vader was daar de oorzaak van. Mijn vader heeft het ontkend. Mijn moeder heeft pas na 2 maanden contact opgenomen en wil nu gerustgesteld worden of het wel goed met me gaat. Ik ben boos en verdrietig. Ik heb een beetje hulp van een psycholoog en ben bezig met verdere hulp voor mezelf vinden. Mijn ouders zoeken nu ook weer contact. Mijn vader heeft sorry gezegd voor zijn vreselijke reacties op het proberen bespreekbaar te maken, maar wil het verder niet over het onderwerp hebben. Maar wel weer contact. Ik heb alleen geen idee hoe ik nog contact kan hebben zonder het over die gebeurtenis te hebben. Dan zou ik het weer moeten verzwijgen. De vijf stappen in de Mir methode zoals hierboven beschreven kan ik echt niet uitvoeren. Is er een andere manier? Groeten, Els
Beste Els,
Het werkt soms niet om ouders nog iets te verwijten dat lang geleden gebeurd is. Hoe pijnlijk het voor jou ook is. De grootste kunst is dan om de vrede in jezelf te vinden. Dat je jezelf de erkenning geeft dat het jou als kind ernstig verdriet heeft gedaan. Dat kun je met de MIR-Methode doen. Laagje voor laagje.
Heel veel sterkte!
Groetjes, Mireille
Beste Els het advies wat ik jou wil en kan geven is dat jij bij een psycholoog kan vragen om EMDR, ik heb daar zelf hele goed ervaringen mee nadat ik traumatische ervaringen mee had gemaakt. Het is zwaar en vermoeiend maar het brengt naderhand zoveel rust en ontspanning , ik kan het iedereen aanraden. Ik wens jou ontzettend veel sterkte, succes en kracht.
Lieve groet, Jolanda
Beste Mireille, Ik heb een draak van een schoonzus! Ik ben iets van 10 jaar met mijn man en zo ook bij zijn familie. Ik ervaar zijn familie als redelijk harteloos een koele kikkers, totaal niet wat ik gewend ben van huis uit. Mijn schoonzus heeft een afspraak met ons onlangs afgezegd want ‘wij zien elkaar toch amper en ik voel er niets voor om verplicht gezellig te doen’. dit heeft mijn vriend zeer gekwetst en ik vond het nogal een belediging. Nu is door de andere broers en zus weer contact gezocht en heb ik haar recent weer gezien. Het is zelfs zo erg dat ze mij geen gedag zegt, niet bekijkt en ook niet begroet. Ik heb net gedaan alsof ik het niet door had en heb mij erover gezet. Ik ben altijd correct geweest naar haar ( wel met gepaste afstand ) zij heeft zich ook altijd erg naar mijn inmiddels overleden schoonmoeder gedragen. Wat moet ik hiermee? Het is de familie van mijn man en ik moet het accepteren, maar eigenlijk doe ik dat helemaal niet en het liefst zou ik haar nooit meer willen zien. Hoe pak ik dit aan? Deze vrouw is werkelijk waar in alles een contrast van wie ik ben. Hoe ga ik met de horror schoonzus om? Mijn man neemt geen stelling in, hij wil er het liefst niet over praten, het enige wat hij zegt is ‘dat zijn wel wel gewend van haar is altijd een probleem figuur geweest. Wat mij weer stoort is dat mijn man het niet voor mij opneemt en het een soort ‘zielig’ voor mij vindt, ik vind dat een slappe houding en zorgt ook weer voor wrijving in onze relatie.
Beste Dorothee,
Daar is niet zomaar een antwoord op te geven. Het lastige is dat de meeste mensen geen goede opleiding hebben gekregen in communiceren met elkaar. Wat ze in hun opvoeding niet mee krijgen, kunnen ze ook niet naar buiten laten zien. Meestal zit er in dit soort mensen zelf een kwetsing of onzekerheid. De eerste stap, denk ik, is met je man erover praten hoe het voor jou voelt dat hij het niet voor je op neemt. Niet dat hij dat moet doen, maar ik hoor er wel een behoefte in van jou, dat hij vierkant achter jou staat.
Sterkte! Groetjes, Mireille
Beste Mireille,
Ik kom vast te zitten met iets waar ik dus geen oplossing voor heb. Mijn vriendin heeft een foto van haar overleden vader in de woonkamer staan op een plank aan de muur. Naast die foto heb ik een foto van mijn ouders staan. Het zit zo dat we samen zijn gaan wonen en mijn vriendin bij mij thuis is ingetrokken.
Mijn ouders ( vooral mijn koppige vader ) heeft een aantal keren de opmerking gemaakt dat de foto van haar overleden vader lijkend op een pasfoto, niet past naast de andere foto’s.
Hierdoor voelde mijn vriendin zich diep gekwetst omdat het om haar overleden vader gaat en niet bijvoorbeeld de buurman…ze vindt het onrespectloos dat ze er wat van zeggen.
Dus mijn ouders hebben hun mening een paar keer gegeven en gezegd of wij de foto zouden weghalen of in ieder geval veranderen. Maar mijn vriendin is net zo koppig als mijn vader en zegt dat ze niets gaat veranderen omdat zij vindt dat niemand mag bepalen hoe of wat in ons huis…. ik geef haar aan ene kant gelijk en ze heeft ook recht om te beslissen in deze. Aan de andere kant zou ik willen dat ze mee zou werken aan een oplossing en misschien de foto een andere plek geven of door een foto van haar familie te zetten i.p.v haar vader zijn hoofd alleen…
Nu voelen mijn ouders zich beledigd en andersom mijn vriendin andersom ook…Ze hebben met elkaar gepraat maar heeft niet geholpen.
Graag hoor ik wat tips, alvast bedankt!!!
Beste Kees,
Ik heb een paar vragen voor je:
– wie mogen er van jou bepalen wat jij wel en niet in jouw huis neer zet?
– waar liggen jouw grenzen?
Ik wens je wijsheid in je keuzes!
Groetjes, Mireille
Ik geef je vriendin meer dan gelijk. Het is ontzettend grof en pijnlijk dat uw pa zich gaat bemoeien over een foto van haar overleden pa. Ik vind dit zelfs heel onrespectvol naar uw vriendin toe. Aan u om het hen goed duidelijk te maken. Wat je wel kan doen met je vriendin is samen es kijken of jullie een mooie foto van de papa vinden. Diene mens verdient een mooi plaatsje in een mooi kadertje.Het pasfototje kan ze dan bij haar houden in haar portemonnee.
Mijn vader is ook overleden. En mijn favoriete foto van hem is jawel ook een pasfotootje….hij staat daar zo eerlijk op. Dus niet gemaakt, of afwezig, of geposeerd. Hoe iemand op een foto staat en welk gevoel dat bij mij oproept is voor mij vaak belangrijker dan het formaat of concept van de foto. Misschien is dat bij jouw vriendin ook wel zo? En ja op die foto van mijn vader staat dus ook alleen zijn hoofd….en zijn ogen…die zacht en vriendelijk kijken….
Is het een idee dat elkeen eens heel rustig écht naar de foto kijkt van de vader van je vriendin. Kijken naar de persoon die daar op staat en wat die uitstraalt….ipv van te oordelen of de foto stylistisch past bij de andere foto’s?
Iets anders wat me te binnen schiet. Zou het kunnen dat je ouders het onbewust eng vinden dat er ooit een dag komt dat zij er zelf niet meer zijn….en dat zij ooit op een dag enkel door een foto op de kast aanwezig zullen zijn in jullie huiskamer….En is het die confrontatie die maakt dat ze die foto van de vader van je vriendin liever niet zouden willen zien?
Ja het is zeker onrespectloos, Kees, dat jouw vader bepaalt welke foto van jouw vriendin naast zijn foto mag staan. Of het nu een pasfoto is of niet.
Ik begrijp niet eens dat jouw vader dit durft te zeggen.
Iedereen mag in zijn eigen huis doen wat hij wilt.
Jouw vriendin is helemaal niet koppig. Zij wilt graag ook een foto in huis van haar overleden vader en meer dan logisch toch.
Jij laat je dus beïnvloeden door jouw vader ipv hem te zeggen dat het jouw woning is en die van jouw vriendin.
Je hebt waarschijnlijk altijd rekening gehouden of moeten houden met je dominente vader.
Je leest hier trouwens allerlei goede daad : eventueel een andere foto dan die pasfoto, maar respecteer het als jouw vriendin echt die pasfoto wilt, want daar is dan voor haar een reden voor.
Zeg duidelijk tegen je ouders dat jullie zelf mogen beslissen
en ik las ook : misschien zijn ze ergens bang dat na hun dood ook alleen van hen een foto overblijft. En ja, zo is het,maar dat is wel hetzelfde voor iedereen.
Houd je echt van je vriendin, dan gaat haar wens voor en zij hoeft zich niet aan te passen aan jouw vader (jouw ouders).
Groetjes Lotje
Het spijt mij zeer, maar ik ervaar dit stuk als los gezongen van de realiteit. Mijn realiteit is dat ik van kindsaf aan al die stappen al volgde die het zogenoemde geweldloos communiceren nu voorschrijft.
Maar het werkt niet, of nauwelijks.
Ik was altijd diegene die eerst de ander liet spreken bij een conflict en begrip toonde voor diens gevoelens, maar echt niet dat er daarna dan ruimte was voor mijn kant van het verhaal of gevoelens!
Mensen lopen gewoon weg als zij hun zegje hebben gedaan en het interesseert ze zelfs niet dat jij nog iets te zeggen hebt. En nee, dat is niet 1 keer gebeurd, maar talloze keren.
Het resultaat is dat je beseft dat je in een realiteit leeft met voornamelijk mensen die louter en alleen voor zichzelf kiezen en niet geconfronteerd willen worden met het idee dat hun gedrag ook gevoelens of schade bij anderen teweeg kan brengen.
Wat ik zo jammer vind is dat zowel de reguliere hulpverlening als dit soort methodes geen of nauwelijks aandacht besteden aan die intens onrechtvaardige realiteit.
Hallo Mireille,
Een conflict hebben met iemand, raakt mij altijd. Ik ga ze liever uit de weg maar dat kan niet (altijd). Ik heb inlevingsvermogen maar soms weet ik gewoon niet de juiste woorden te vinden als iemand zich rot voelt. Ik heb sinds kort een vriend, een gevoelige onzekere man. Dit komt voort uit zijn verleden. Hij laat mij direct weten als ik niet vraag hoe het met hem gaat. Als hij zegt, ik ben niet lekker. Dan zeg ik, dat vind ik rot voor je. Dan is hij vroeg naar bed gegaan, en ik zeg dan, nou je hebt toch de nodige uurtjes gemaakt. Zijn antwoord is dan; hoe weet je dat nou? Alleen maar invullerij. En hoe voel je je dan? Hij verwijt mij dat ik dat niet vraag. Ik blokkeer gewoon op zon moment. Daar word ik dan weer onzeker van. En dan is er weer een “conflict”.
Hoe kan ik daar mee omgaan? Wat zeg ik dan? Hoe word ik bewuster van zijn gevoel?
gr MJ
Ik ken hem nog niet zo lang dus je kent elkaar ook nog niet goed.
Beste MJ,
Blijf vertrouwen op jouw goede bedoelingen. Hij mag ook leren dat ‘de perfecte vraag’ nooit gesteld wordt, maar dat je je best doet om hem te begrijpen. Jouw zinnetje ‘dat vind ik rot voor je’ is prima. Dan toon je belangstelling en je laat het bij hem. Hij zal zelf oplossingen moeten bedenken of jouw om hulp moeten vragen. Je bent nog altijd niet telepathisch, waarschijnlijk. Het boek van Marshall Rosenberg helpt hier ook enorm bij. Het heet ‘Geweldloze communicatie‘. Het vertelt in hele simpele bewoordingen wat je kunt doen en leert raden (ja echt raden) wat jouw vriend nodig heeft.
Heb het goed samen!
Groetjes, Mireille
Beste mireille
ik wil graag in contact komen met een mediator om te proberen het contact tussen mijn volwassen dochter en haar kind (4jr.) met de rest van de familie te herstellen. Zij heeft een jaar geleden elke vorm van contact ons onmogelijk gemaakt en aangegeven dat ze met rust gelaten wil worden. Wat wij hebben gerespecteerd in de hoop dat ze ooit weer toenadering zou zoeken. Ik weet dat ze nu ongeveer 2 jaar in therapie is bij een psychloog.
Wij begrijpen niet waarom ze zo doet en zijn inmiddels ziek geworden van verdiet echt waar. Wie kan ons weer met haar in contact brengen en bemiddelen?
Beste Anita,
Waar woon je? Dan kan ik een oproep voor je plaatsen. Je kunt ook op internet zoeken naar een mediator in je omgeving.
Veel sterkte!
Groetjes, Mireille
Ja, ik geloof er in. Zeker in de punten van geweldloze communicatie. Heb er wel wat in geoefend maar nog niet genoeg. Blijf veel angst en onzekerheid houden om conflicten aan te gaan. Je eigen emoties en pijn en de ander begeleiden tegelijk, maakt het zwaar. Denk dat ik het dan echt bij mezelf hou, maar als de aanval of de bal dan toch terugkomt, dan doet het pijn en kan ik niet meer goed reageren. Ik geloof er in, maar een beetje steun is soms wel nodig. Fijn dat er aandacht voor is op deze site.
mijn beide schoondochters verstaan zich absoluut niet ! ikzelf heb geen problemen met hun maar zij kunnen samen niet meer door één deur! Het steeds in het midden staan is zeer vermoeiend en vraagt zeer veel van mijn energie ! Hun beide echtgenoten (mijn zonen)verstaan zich uitermate goed, maar het is een struikelblok om bijvoorbeeld samen te komen, dat doen ze evenwel iedere zondag bij mij thuis omdat ik het probeer samen te houden ! De sfeer is echter gespannen omdat de twee schoondochters weigeren om met elkaar te praten ! Volgens mij zijn jaloezie, achterdocht, gebrek aan zelfvertrouwen en het enorm verschil van persoonlijkheid de redenen, maar ik ben natuurlijk maar de schoonmoeder en hoewel ik met ze allebei overweg kan, is het zeer moeilijk om tot een bevredigend gesprek te komen en/of tot een oplosssing ! Zijn er eventuele tips of raadgevingen in dit geval ?
Zonder een goed en vooral openhartig gesprek tussen u en de beide dames zullen de zondagen met elkaar eerder bijdragen aan verwijdering als leiden tot verbetering. Wellicht kan een gesprek tot stand worden gebracht in aanwezigheid van een familiemediator. Wanneer alle partijen worden uitgedaagd om uit te spreken wat hen dwarszit kan pas worden gewerkt aan verbetering van de verstandhouding. Een mediator zal daar door middel van vragen, partijen brengen naar een situatie waar alle betrokkenen het gezamelijk belang kunnen zien van een verbetering van de verstandhouding.
Daarna zal er ook meer begrip voor elkaar kunnen worden opgebracht.
Dag Mireille,
Zojuist heb ik kennisgemaakt met de MIR-Methode. Het spreekt me aan en ik ga die 9 stappen uitproberen.
Afgelopen week heb ik een conflict opgelost. Grappig te lezen dat de MIR-Methode dezelfde stappen aangeeft zoals ik die naar eigen inzicht had gedaan. Het werkte wel heel goed.
Groetjes,
Mirtje
Beste Mirtje,
Wat toevallig! Dan heb je het intuïtief al gedaan zoals het eigenlijk universeel werkt voor de mens. Gaaf dat we op één lijn zitten!
Veel geluk! ❤️
Groetjes, Mireille
Ik heb een korte maar krachtige vraag: wát nu als de persoon in kwestie doorlopend in ruzie schiet en JIJ het altijd maar weer achter je moet laten en de door hem gemaakte ruzie (en je kwetsuren) moet “vergeten en vergeven?” Dat is eenrichtingsverkeer. Het houdt een keer op. Ik ben op dat punt aangekomen met mijn vriend.
Beste Marina,
Ja, het houdt een keer op. En het helpt misschien om een andere vorm van communiceren te proberen, zoals bijvoorbeeld met Geweldloze communicatie van Marshall Rosenberg. Grenzen aangeven is een belangrijke stap. Ik hoop van harte dat je het nog op een of andere manier kunt veranderen, maar er zijn beslist grenzen aan wat je wel of niet kunt tolereren.
Sterkte!
Mireille
Beste Mireille, ik ben nu 4 weken bezig en er moest een moeilijke situatie worden opgelost met mijn oudste zuster. Ik moest mij emotioneel “loskoppelen” wonderlijk maar waar het is gelukt het geeft ’n vreemd gevoel dat wel nu ik anders met haar omga. Ik heb haar plotseling niets meer te zeggen!
Bedankt voor dit geweldige werk.
Hartelijke groet Lies B.
Mijn dochter al 6 jaar niet gezien en mijn kleinkind nog nooit. Door een ‘conflict’ . ik denk zelf door een mega misverstand.
Ik ga de stalen muur laten smelten. En ik ga bij haar langs.
Beste Ina,
Veel geluk! Ik hoop op goed nieuws!
Hartelijke groetjes,
Mireille Mettes
Hoe gaat het nu ?
Het zit nog steeds in een grote impasse tot mijn grote verdriet. Het lijkt wel of het steeds erger wordt. Ppppff ff. Heb getracht gevoel dat ik helemaal in de tang zit. Voel me onbegrepen en mijn dochter ook. En die wil pas een gesprek wanneer zij dat wil. Als ik eerder contact opneem ben ik weer af. . En duurt het nog langer. Ik voel wel heel heel diep dat ik van haar hou. Ik b ermee haar niets kwalijk. Voel alleen liefde. Ik hoop dat dit bij haar resoneert
Mijn partner en ik leven reeds geruime tijd in spanning met elkaar
Door mijn ziek zijn oa, fybro,
Hoe gebruik ik de MIR-Methode hiervoor ?
Dit is niet meer vol te houden
Via mijn mental coach leerde ik mir kennen en doe het nu een 3tal dagen
Beste Ikke,
Door het doen van de 9 stappen kun je langzaam maar zeker spanningen weer oplossen die er in een relatie zijn, maar dat heeft wel z’n tijd nodig. Je kunt altijd nog overleggen met je mental coach of hij/zij het goed vindt dat je je laat natesten bij een MIR-Methode begeleider. Die kan door middel van spiertesten een MIR-Methode op Maat voor je maken.
Veel sterkte in de tussentijd!
Mireille Mettes
Hallo
Wat een nare tijd voor jullie.
Ik weet dat fibromyalgie patiënten veel baat hebben bij een zuur vrij dieet en toevallig ook de eerste stap bij MIR-Methode.
Een natuurgeneeskundige kan je hierbij helpen.
Gr divera
Beste Mireille,
Wat ben ik blij dat een vriendin mij MIR aanraadde! Echt een fantastische methode en heel bijzonder dat je het kosteloos aanbiedt. Dank je wel! De wereld wordt hier zeker beter van 🙂
Ik doe het nu 4 weken en wat ik merk is dat ik nu moeiteloos mezelf uit als ik boos of verdrietig ben. Vooral boosheid heb ik nooit durven uiten omdat ik bang was dat het dan nooit meer goed zou komen. Maar dat blijkt niet zo te zijn, wat een bevrijding! Rationeel wist ik dat natuurlijk wel, maar nu ervaar ik het ook gevoelsmatig.
En daarnaast zijn de darmproblemen die ik al jaren heb, verdwenen, geweldig! Ik ben heel benieuwd welke klachten nog meer gaan verdwijnen en waar mijn missie me heen gaat leiden.
Ik hoop van harte dat de MIR methode iedereen gaat bereiken, ik heb het al aan diverse mensen aangeraden.
Mooi het verhaal van Annemieke Rozemarie van 14 mei.
Naar mijn beleving werken de stappen van de MIR-methode op zichzelf, maar creëren deze opdrachten aan het onbewuste ook een soort ‘onderstroom’, zodat evt aanvullende stappen ’toevallig’ op je pad komen. Ik ben bv naast het loskoppelen van mijn moeder met de MIR haar in 3 familie-opstellingen als ‘storende factor’ tegengekomen en is er inmiddels ook ‘in het echt’ een nieuw evenwicht ontstaan. Ook was ik al heel lang moe, maar ik denk dat ik door stap 5 van de MIR-Methode te doen er pas toe kwam me eens te laten testen door een kinesioloog. Hier kwamen diverse tekorten naar voren, die veel van mijn klachten verklaarden. De MIR-Methode brengt sowieso dingen in beweging, is mijn overtuiging!
dank je wel Mireille voor je antwoord.
ik heb alles gedaan wat mogelijk is,ook een kaart met heel veel liefs voor haar verjaardag,geschreven , hoeveel ik van haar houd,ook voor haar man en kinderen.
ik heb alle reacties van andere lieve mensen gelezen op deze site en merk dat velen ook diverse pogingen hebben gedaan in hun situatie.
er zal ook een karmische les in zitten.
ik mag haar respecteren in haar proces en niet blijven aandringen op wat voor wijze ook.
hulp van mijn dochter en schoonzoon hierbij,is geweigerd.
Toch moet zij vanuit zichzelf een goede reden hebben en die kost meer tijd dan IK zou willen,want zij is van zichzelf een heel aardige redelijke vrouw-als ze niet zo gespannen is zoals nu al jaren.
het is prettig om het hier te delen.
ik ga verder met zelfliefde en vader-moeder loskoppelen en geef de vraag aan HET ABSOLUTE TER BEOORDELING.
Er is voor alles een tijd-GODDELIJKE TIJD.
met veel liefde voor allen en MIREILLE die dit hier mogelijk maakt.
De MIR-Methode helpt mij met het proces van heelwording. Ik voel me steeds meer verbonden met alles en ben in vrede met mezelf en daardoor met de mensen om mij heen. Ik merk bij stress eerder rust, ik merk bij wat een heftig conflict had kunnen worden nu de pijn die er ónder zit, bij mij en bij die ander. Ik voel het, bezin, neem afstand van de situatie, neem tijd en ga de persoon in kwestie iets brengen. Bloemetje of een knuffel omdat ze ondanks alles toch steeds er is bijvoorbeeld. Heftig want het verdriet is niet weg..het gaat om pittige zaken..maar het zit in mij….en niet dóór diegene, nee ze raakt het aan. Volgens mij is dit heling. Mooi artikel Mireille.
Ja, hoor Mireille had ik al door dat het zo kan zijn.Maar ik wilde het van jou horen. En inderdaad de benauwdheid ook. Bedankt voor je antwoorden. Fijn van je.
Mireille, dat verhaal van Anneke herken ik ook. Het kan ook zo en het werkt heel goed. Heb ik vaker gehoort en ook wel gezien. Ik ben blij voor haar dat het ok is nu. Heel mooi!!
Fijne tijd!
Gr. Lucia
wat als je man nooit praat over zijn gevoelens.
we zijn 40 jaar getrouwd en hebben nog nooit iets uitgepraat. hij verwijt me dingen die ik niet deed, als ik hem nadien vraag waarom hij dat zegde zegt hij niets. ook dat kwetst me. vroeger trachte ik altijd alles uit te praten maar hij zwijgt of wordt dan boos en roept en tiert.
soms reageert hij boos op mij en zegt hij dat ik boos ben terwijl dat niet zo is maar door de jaren weet ik dat hij met iets zit en mij dan verwijt boos te zijn. zo word ik pas boos/ teleurgesteld/gekwetst… en naar de buitenwereld is hij de liefst en meest vriendelijk man. Ben op !!!
Beste Mia,
Dit is echt iets om voor te ‘studeren’. Kijk ’s bij geweldloze communicatie. Om uiteindelijk bij hem te komen, is het heel belangrijk dat er eerst heel veel aandacht komt voor jouw gevoelens en dat je dat kunt helen. Pas daarna kun je naar hem gaan luisteren. Zonder jouw mening. Alleen luisteren en vragen stellen. Waarschijnlijk weet hij zelf ook niet wat hij voelt en vindt hij het moeilijk het onder woorden te brengen.
Heel veel geluk!
Groetjes, Mireille Mettes
BESTE MIA
HEB HET ZELFDE MEEGEMAAKT HEEL HERKENBAAR ,k was ook 40 jaar gehuwd ,hij is gaan uithuilen eerst bij de kinderen ,die zegden dat ik altijd ziek
was ,het waren telkens ongelukken vallen iets breken of psychosomatische klachten van de stress.ALS ik iets wilde zeggen moest ik mijn (mulle) houden maar hij ging uithuilen bij vrienden van ons die 10 jaar jonger waren toen die man plots overleed is hij alleen gaan wonen en heeft een latrelarie met haar t is te zeggen om te genieten te gaan uiteten reizen
enz .Iwil je niet bang maken maar is onze vriendenkring begon dat plots 4 koppels uiteen en dan durfde hij ook en nu stoefen dat alles zo veel beter is en me alles afnemen hij wil de baas zijn de kinderen heeft hij tegen mij opgezet en voor de buitenwereld is hij humoristische vrolijke man ik zal niet meer verder schrijven want het doet me te veel pijn .hopelijk vindt ik met de mir methode waar ik gefaald heb dat mijn leven toch weer wat zin heeft.het is nu 5 jaar maar ken nog maar 1 maand door toeval de mir methode volharden mia
GRTJES MARIE
Hallo Mireille,
Op dit moment zit ik in een conflict met mijn moeder. Ik heb een gesprek met haar gehad in de IK-vorm. Ik heb mij kwetsbaar opgesteld(heb het kleine kind toegelaten). Mijn moeder is na 20 jaar alleen geweest te zijn weer helemaal verliefd en dat confronteert mij met het verlies van mijn vader. Ik ben erg verdrietig maar gun haar al het geluk van de wereld (de volwassen vrouw in mij). Na ons gesprek hoor ik via mijn zus dat zij de boodschap negatief uitgelegd heeft. Ik neem op dit moment afstand en laat alles op zijn beloop. Ben wel bezig met de MIR-Methode stappen.
Wat zou ik duidelijker kunnen doen in dit verhaal?
Beste Astrid,
Wil je ’s gaan lezen over geweldloze communicatie? Ik vermoed dat wat jij als ‘ik’-boodschap bracht op je moeder is overgekomen als verwijten. Het mooiste wat je nu kunt doen, is haar laten weten hoeveel je van haar houdt en het haar gunt. Hoewel je daarvóór misschien eerst weer in jezelf je eigen gevoelens mag helen, want voor jou is het al heftig genoeg.
Veel succes en geluk!
Groetjes, Mireille Mettes
Is de Marshall Rosenberg (Canadese psychiater), de Geweldloze communicatie, Verbindende communicatie, Openhartige communicatie waar ‘de jakhals en giraffe’ in jezelf wordt besproken.
deze workshop bij gewoon en het leert je er op een andere manier naar de ander en jezelf te leren kijken/zien,
soms / vaak ben je ziende blind.
dank voor je ‘hoe pak je het conflict aan’
Hai Geerdien,
Ja dat is degene die ik bedoel. Deze meneer Marshall Rosenberg verzet echt bergen! Bemiddelt in enorme conflicten en met veel succes!
Groetjes! Mireille
Hoi,
Ik ga morgen het conflict aan met mezelf. Volgensmij ben ik overspannen omdat ik steeds weer opnieuw over mijn eigen grenzen heen ga en dus niet goed naar mezelf luister en dit ga ik morgen bespreken met mijn manager. Een mooie gelegenheid om te leren voor mijzelf op te komen. Dank voor de MIR-Methode die mij hierbij heeft geholpen.
Groeten,
Danielle
Hai Danielle,
Heel veel succes! Wat een fantastische stap dat je het bespreekbaar maakt bij je manager!
Groetjes, Mireille Mettes
Hallo Mireille.
Mijn moeder en ik hadden het gisteren net over onze konflikten. Daar hebben we er wat van gehad! Wilde als kind zijnde al niet op haar lijken, dus heel veel gedrag, houdingen enz. van/aan mijn vader gespiegeld en overgenomen. De (liefdes-)taal die mijn moeder sprak en spreekt komt totaal niet overeen met de taal die mijn vader spreekt, ook al spreken ze beiden NL. Haar en mijn taal pasten (dus)ook niet samen. Doordat mijn moeder moeilijk mensen, dingen, situaties los kan laten, heeft ze ook altijd geprobeerd om mij bij zich te houden, wat juist na de puberteit, een averechts effekt had. Hierbij gaf ze mij ongemerkt vaak een minderwaardig gevoel, waardoor ik pittig en hard terug sloeg (mijn grenzen verdedigen)en in een periode veel meer afstand van haar en haar situatie ging nemen. Tot de puberteit heb ik altijd geprobeerd om de verwachtingen die mijn ouders van mij hadden waar te maken. Zij meenden een periode dat ik rookte(terwijl dat niet zo was), dus dan maar beginnen met roken.
Nu door de MIR methode(we zijn allebei bezig) kunnen we weer samen praten. Ik merk dat ik een gedeelte van mijn vader afgelegd heb, dat ik nu ook dingen van mijn moeder toelaat in mijzelf, maar ook dat ik hun problemen niet meer op mijn schouders neem. Om terug te komen op de konflikten die we gisteren bespraken, daar was ook voor ons allebei ruimte om de toendertijd ontstane gevoelens te benoemen, te verwerken en los te laten. Ik hoop tenminste dat mijn moeder toch echt ook los kan laten nu! En mam, doorzetten! Hou van jou!
liefdevolle groeten Miranda
Hai Miranda,
Ben enorm blij voor jullie! Het is al zo fantastisch geweest dat jullie dit gesprek hadden!
Groetjes!
Mireille Mettes
Toevallig…, heb ik vorige week de eerste stap gezet naar mijn moeder toe. Helaas een negatieve reactie gekregen. Dan moet je zo oppassen dat je niet weer gaat vechten. Ik moet het eerst laten zinken en ga in ieder geval door met de MIR-Methode want ik weet dat het ook daardoor komt dat ik de eerste stap heb gezet en dat op zich is al een overwinning.
Dank je!
Beste Patty,
Wat was je dapper met die eerste stap weer! En wat krachtig dat je het even laat bezinken, zonder weer te gaan vechten! Mooi!
Veel geluk!
Groetjes, Mireille Mettes
Ik heb een sudderend conflict met mijn ouders en mijn broer. Dit heb ik al eens proberen op te lossen door het allemaal bij mijzelf neer te leggen.
dit is niet gelukt met als resultaat dat ik mijn broer een paar jaar niet heb gezien. wat in het verleden ook al eens met mijn ouders is gebeurd.
Soms heb ik het gevoel dat het beter is het contact helemaal te verbreken, maar ik ben bang dat ik daar spijt van krijg.
Dus slik ik maar heel veel net als die mevr met haar schoondochter.
Ik probeer er ook innerlijke vrede mee te hebben maar dat is niet makkelijk vooral omdat mijn vader ook nog ziek is.
ik hoop er maar het beste van en doe wat ik kan.
Beste Heidy,
Ja, ik wens je veel sterkte! En met iets als de MIR-Methode kan er beweging komen in een sudderend conflict. Dat zie je ook vaak gebeuren na het doen van familie-opstellingen. Ik wens je veel geluk en dat het tij ooit weer mag keren!
Groetjes, Mireille Mettes
Mijn dochter is al 10 jaar weg en wil niks met ons te maken hebben, ik weet niet wat er is gebeurd ik ga dit proberen
Beste Maya,
Wat een moeilijke situatie! Ik hoop van harte dat het ooit mag keren voor jou en je dochter! Ik hoop dat de MIR-Methode je hier op een of andere manier ook bij kan helpen!
Veel sterkte en veel geluk!
Groetjes, Mireille Mettes
dag Maya wil hier even op reageren zelf heb ik ook geen contact met mijn dochter[ nu zelf voor gekozen ] na veel ellende na jaren heb een kleinkind van 22 jaar heb ik tot haar 7e gezien erna niet meer is nu 22 maar ik kan je zeggen dat het slijt, heb er heel veel verdriet van gehad maar ik heb nu gekozen voor mezelf
maar ook jou wens ik veel kracht bij het loslaten dat is een zwaar proces liefs Maria
Haii Maya,
Ik was afgekapt door mijn vader. Begreep niet waarom. Door een familieopstelling te doen op 27 april j.l, heb ik nu 2 dagen geleden een uitnodiging ontvangen om nu de 18de zijn verjaardag te komen vieren.. ik wil niet zeggen dat het per definitie bij jou zo zal gaan, maar heb wel meer succesverhalen gehoord nav van zon opstelling. wie weet kan je er wat mee..
Morgen mag ik stap 1 t/m 9 gaan doen en ik ben zeer benieuwd of vader los koppelen mij nog wat gaat opleveren.. 🙂
Sterkte!
Ik dacht de laatste tijd: waar kan je nou eigenlijk terecht als je kind(eren)je niet meer willen zien, geen kontakt mogelijk en niets willen uitspreken!!
En nu lees ik dit!
Ik wens je veel sterkte en succes met de MIR-Methode ik heb zelf ook dit probleem, en zal ook heel hard gaan werken met dit programma van de MIR-Methode …….. want het moet toch ’n keer goed komen?!
Hartelijke groet, Marta
Zo is dat Marta! Houd moed!
Hartelijke groetjes,
Mireille Mettes
Wat als iemand alleen maar leugens vertelt om van de ander af te komen wat absoluut niet waar is ? En jij als schoonmoeder aan de kant wordt gezet om dat je haar door hebt ? Hoe ga je daar mee om?
Beste Ria,
Ja, dat komt helaas vaker voor en is een situatie die vrijwel niet te hanteren is. Dit vergt meestal heel veel heling in jezelf om uiteindelijk het contact te kunnen herstellen. Met stap 3 werk je aan het ‘moeder loskoppelen’ wat in dit geval ook geldt voor je schoonzoon of schoondochter. Hoe meer jij in jezelf heelt, hoe groter de kans dat het ooit verandert.
Ik wens je bijzonder veel wijsheid en sterkte!
Hartelijke groetjes,
Mireille Mettes
Chapeau Mireille, wat een wijs antwoord!
Dank je wel ,Mireille.
Grappig ,ik heb afgelopen weekend zo,n cursus gevolgd en die kwam op het juiste moment Ik had een conflict met m,n schoondochter . Het heeft me goed geholpen .Ik voelde me rustig en schoot niet in de verdediging tijdens het gesprek . En inderdaad eerst luisteren naar haar gevoelens en behoeften en daarna kan je die van je zelf benoemen en met een voorstel ,stap komen om het probleem op te lossen .Ik ben ook weer met de MIR begonnen ,had het bijna 4 maanden gedaan ,maar m,n energie wordt toch weer minder na 3 maanden gestopt te zijn . groetjes Tineke
Beste Tineke,
Dat klinkt inderdaad als geweldloze communicatie. Mooi hoor!
Ben erg blij voor je dat je het zo mooi hebt gehanteerd. En ja, de MIR-Methode heeft dan blijkbaar nog iets voor je te doen!
Veel geluk!
Groetjes, Mireille Mettes
Net nog ervaren: door een paar woorden werd mijn hart geraakt.. AUW. Ja, oude pijn, een kindstuk. Mijn reactie?? Eerst rustig, en doordat ik me onbegrepen voelde wat feller, fel.. totdat ik besefte wat ik aan het doen was en ik kon zeggen: lief, kunnen we dit over doen? Op deze manier doen we geen recht, enkel pijn. We hebben naar elkaar geluisterd, de vertaling van de woorden gegeven, een lekkere opluchtende huilbui van mijn kant en een troostende zeer liefdevolle arm van hem.. hmmm, dat voelt goed. Ik mocht opruimen en de liefde is weer rond.
Hai Margreet,
Hoera, prachtig gedaan dat je zelf aan de rem trok! Ben heel blij voor jou en je lief!
Groetjes, Mireille Mettes
Ben ik blij dat ik hier al mee bezig ben rust en liefde in jezelf vinden dat komt de rest ook goed heb ik gemerkt
Prachtig weer Mireille, dankjewel ♡!!!
He je vergat de 8e stap.
Ik ga in ieder geval de vijf stappen uitprinten en elke dag even lezen.
Heel handig voor mijn werk (met verstandelijk beperkte mensen) en thuis in he gezin.
Dank voor de tip.
Beste Maud,
Ja en stap 6 ook. Sommige stappen zijn niet heel duidelijk uit te leggen bij een bepaald onderwerp. Doe in ieder geval altijd alle 9 stappen!
Groetjes! Mireille Mettes
mijn dochter is al 15 maanden boos.
ze wil geen contact.
ik kan alleen liefde voelen en sturen,maar ik heb er toch veel pijn over.
ik mis het hele gezin,ook de kleinkinderen,die mij ook missen
Beste Annemarie,
Wat intens heftig voor je. Ik hoop dat je het nog kunt volhouden. Wanneer het voor jou mogelijk is je dochter te laten weten dat je ondanks alles heel veel van haar houdt, zou dat iets teweeg kunnen brengen. Verder is het vooral bij jou van binnen een kwestie van de pijn helen en loslaten. Hoe moeilijk het ook is. Zeker omdat je de kleinkinderen moet missen. Ik wens je veel oma-kracht!
Veel sterkte,
Groetjes, Mireille Mettes
Bij sommige mensen kan de ruimte die je geeft om de zaken teug op een rijtje te zetten wel heel lang duren. Dan moet je je neerleggen bij het feit dat ze geen contact meer willen. Dit is pijnlijk, je kan helemaal geen conflict oplossen. Je kan alleen zorgen dat je er zelf niet teveel onder lijdt. Dit heb ik ondertussen toch wel geleerd van de MIR methode
En soms durf ik nog geen conflict oplossen, uit schrik. Zoals bij mijn schoondochter heeft steeds opmerkingen op mij (ivm kleindochter) en haar mama die doet alles juist. Terwijl ik op gelijk welk uur klaarsta om in te springen. Dit doet pijn, meestal is het omgekeerd de schoonmoeder tov de schoondochter die verwijten maakt. toch durf ik niets te zeggen want dan zie ik mijn kleindochter misschien minder.
groeten, Rita In ieder geval toch al bedankt voor de MIR methode. Deze heeft me al het meeste bijgebracht van alles wat ik al gedaan heb.
Beste Rita,
Ja, wat jij beschrijft noem ik de grootste kracht van oma’s: het slikken en meebewegen met de (schoon)dochter opdat ze het contact met de kleinkinderen behouden. Uiteindelijk ontspannen de (schoon)dochters weer en komen ze tot inzicht, maar dan zijn de kinderen meestal al vele jaren ouder.
Dankjewel voor je krachtige wijsheid en ik hoop dat er via jouw veranderende innerlijk ook verandering in de situatie mag komen.
Veel sterkte!
Groetjes, Mireille Mettes
Dank u wel Mireille, naar aanleiding van je antwoord ben ik toch blijkbaar op de goede weg.
Ondertussen toch eens rustig met de schoondochter gepraat. Blijkbaar mist zij het contact met mij, aangezien ik altijd onmiddellijk naar mijn kleindochter ga. Een beetje vreemd, maar ja als zij dat zo aanvoelt…ga ik er op letten.
Ik heb er ook wel op gelet dat ik haar aan het woord laat, maar eis toch het respect dat ik verdien.
Het is inderdaad wikken en wegen. Maar toch content dat ik gepraat heb.
met oprechte groeten,
Rita
des yeux qui en disent long des mains exretpes et fines .un corps harmonieux et voluptueux .si tu as vraiment 61 ans, tu es canon pour ton age !et dans ce cas, je te proposerai bien une seance hot !
Ja mooi, ik vind je schrijfstijl ook altijd prettig, helder en repectvol. Ik herken het principe vanuit spirituele hoek. Alleen maar positieve gedachten (blijven) genereren voor die ander en de situatie. En dat is inderdaad ego opzij zetten. Ik heb echt grote wonderen meegemaakt op die manier, echt grote. In een geval hoefde ik er niet eens voor te praten, de innerlijke houding was voldoende. Aanbevolen dus!
Beste Marga,
Fijn om het door jou bevestigd te krijgen! Ja, wonderlijk hoe veel al kan oplossen wanneer je het in jezelf al oplost.
Hartelijke groetjes,
Mireille Mettes
Hi,
Pascale. Mooie vraag. Ik ben op het moment een spirituele pers. ontwikkeling training aan het doen en heb ook met boosheid en conflicten van vroeger te maken. Mijn vader leeft niet meer, dus ik kan hem niet persoonlijk benaderen. Ik heb een rustig, warm en liefdevol plekje gecreeerd en hem verteld dat ik van hem hou, dat ik begrijp dat zijn reacties ook van zijn opvoeding vandaan kwamen, heb hem vergeven.
Wat heel veel opluchting geeft bij je zelf. Ik mag nog best boos zijn maar dat is op de situatie en niet meer op mijn vader en dat voelt fijn!
Daarna heb ik de pijn aanvaard voor mijzelf en heb uitgelegd wat het met mij heeft gedaan. Ik heb hem en de engelen om hulp gevraagd op dit pad..
Maar dat is weer een ander pad:)
Dank je voor deze mooie wijsheid Mireille!
Liefs Bianca
Beste Bianca,
Prachtig om te lezen hoe je het hebt aangepakt! Ik ben erg blij voor de innerlijke rust die je hierdoor ongetwijfeld hebt gekregen. Een kilootje of 20 schat ik in!
Heel veel geluk en blijheid gewenst!
Mireille Mettes
Klinkt heel logisch en waar! Maar… wat als de ander helemaal niet met het conflict zit en jou volledig negeert?
Mvg, Miekje
Beste Miekje,
Dat is inderdaad niet makkelijk. Dan wordt het waarschijnlijk een kwestie van vragen stellen. En van vertellen hoe jij je erbij voelt. Als daar ook geen ruimte voor is, is het uiteindelijk iets wat je in jezelf mag oplossen. Onderzoek wat jou zo pijn doet en verdriet en kijk bijvoorbeeld of dat nog een rode knop is uit je jeugd.
Veel geluk!
Groetjes, Mireille Mettes
Beste Mireille,
Heel mooi om deze oplossing te lezen in 5 stappen. Ik kan het wel begrijpen dat het zo werkt. Ik heb wel een vraag. Kan je ook echt onderhuids pijn voelen als je het conflict niet oplost?
Ik hoor dat heel vaak bij mensen als ze een conflict hebben, dat ze klagen over lichaams pijnen.
Bedankt Mireille.
Gr. Lucia
Beste Lucia,
Ja, als je je afstemt op je lichaam kun je het beslist voelen in je lichaam. Soms als pijn, soms als kramp of als benauwdheid. Het is een interessante vraag of iemand in onmin met iemand leeft. Wanneer je daar dan vragen over stelt, komen de emoties meestal vrij, wat helend is.
Veel geluk!
Groetjes, Mireille Mettes
Wat een mooie woorden en het klopt helemaal. Ik heb het aangaan van conflicten mét het eerst luisteren naar wat de ander te zeggen heeft en eigen emoties even ‘parkeren’, gelukkig deels onder de knie door andere dingen die ik mbt zelfontwikkeling heb gedaan (voordat ik de MIR methode ging toepassen.
Maar wat is het fijn om te lezen dat mijn visie op conflicten(nog belangrijker; mijn ervaring dat dit deze enige weg is) hier weer wordt bevestigd.
Beste Simone,
En wat mooi dat jij dat zelf ook al had ontdekt! Blijkbaar de meest menselijke weg om weer tot elkaar te komen.
Veel geluk!
Groetjes, Mireille Mettes
Hoi ik zit midden in een conflict , had contact met een exvriend en mijn partner is dat onder ogen gekomen. Ik moet deze exvriend loslaten ook voor mijn eigen gemoedsrust! Wat kan ik extra doen ? De zin vader loskoppelen extra opzeggen? Lgr MMB
Beste MMB,
Vooral uiten naar je man hoeveel je van hem houdt. Verder doet stap 3 inderdaad al het werk. Zodra je ‘vader loskoppelen’ zegt, geldt dat meteen voor alle mannen, ook je ex-man. Kijk vooral naar wat het je waard is om het goed te houden!
Veel geluk en veel sterkte!
Groetjes, Mireille Mettes
Hallo Mireille,
Bedankt voor dit mooie, hoopgevende artikel.
Mijn man en ik zijn inderdaad in die fase beland waarin we doelloos naast elkaar leven. Het is zelfs zo erg dat ik me regelmatig stoor gewoonweg aan zijn aanwezigheid. We hebben echter 2 kleine kinderen en ik wil er alles aan doen om hen de pijn van een echtscheiding te besparen. Daarom ben ik een week geleden gestart met de MIR-methode in de hoop een oplossing te vinden. Ik hoop van harte dat het me lukt om van deze negatieve gevoelens af te raken!
Beste Fee,
Ik hoop van harte dat de MIR-Methode weer zachtheid tussen jullie kan brengen! Fantastisch dat jij het bij jezelf kunt zoeken. Geef jezelf de tijd. De jaren met kleine kinderen geven sowieso veel stress en meestal nog weinig tijd voor elkaar.
Veel sterkte en vooral veel geluk!
Hartelijke groetjes,
Mireille Mettes
Hallo Mireille,
Je beschrijft de stappen hierboven in een andere volgorden. Betekent dit dat je ze ook in deze volgorde moet doen. En het valt me op dat stap 6 en 8 niet beschreven staan. Doe je deze wel?
Hartelijke groet,
Margriet
Hai Margriet,
Nee, je doet altijd alle stappen, ook stap 6 en 8. En alles gewoon in de volgorde zoals het normaal gaat. Zie instructievideo.
Hartelijke groetjes!
Mireille Mettes
Prachtige woorden die de lading dekken; Staalwol en antibaklaag ! 😉
Een vraagje ; wàt als de ander geen gesprek aan wil gaan ? ( in de staalwol blijft zitten )..dan kun je het conflict alleen innerlijk “aangaan”…of dan die opluchting ook komt??
wat adviseer jij hierover?
Groetjes !
Hai Pascale,
Het mooiste wat je kunt doen, is de ander de ruimte geven en laten weten dat je van ze houdt/om ze geeft. Verder inderdaad de vrede in jezelf vinden en die persoon loskoppelen via stap 3.
Veel sterkte!
Groetjes, Mireille Mettes
Hoi Pascale en Mireille,
Onlangs heb ik een jaren durend conflict met mijn moeder opgelost. Zij zat constant te ver in mijn persoonlijk ruimte en ik heb herhaaldelijk aangegeven dat het beter voor ons beiden was als ze in haar eigen ruimte zou blijven. Mijn moeder vond het heel vervelend om dit te horen en omdat ik haar niet weer opnieuw wilde kwetsen heb ik het opgegeven om het op te lossen in een gesprek.
Bij toeval kwam ik iemand tegen die energetische healings verricht. We hebben toen mijn moeders energie uitgenodigd om aanwezig te zijn in de ruimte (we hadden echt een stoel neergezet voor haar). Tegen haar hogere zelf heb ik toen gezegd (zonder verwijtend te zijn) hoe het voor mij zat en wat het met me deed. Vervolgens heb ik haar teruggegeven wat van haar was maar in mijn ruimte was. Ik heb uitgesproken wat ik wilde (een gezonde en voor ons beiden fijne moeder-dochter relatie) en ik heb haar bedankt. Volgens mij is dit vergelijkbaar met een familie-opstelling.
Dit heeft zo wonderbaarlijk goed gewerkt!! Onze moeder-dochter relatie is nu weer helemaal goed en wij hebben nu weer allebei onze eigen ruimte terug. Mijn moeder gaf laatst toe dat ze bang was om mij kwijt te raken en dat ze daarom zo in mijn ruimte zat, maar dat ze het nu veel fijner vindt.
De MIR-methode heeft ervoor gezorgd dat ik niet meer verder kon met dit slepende conflict en toen het niet met een gesprek bleek te kunnen is deze methode op mijn pad gekomen. Echt geweldig! Ik heb mijn moeder weer terug 🙂
Liefs Anneke Rozemarie
Beste Anneke,
Dit soort uitspraken als ‘Ik heb mijn moeder weer terug’ raken me ontzettend. Ik ben waanzinnig blij voor je en vind het fantastisch dat je jullie relatie zo hebt kunnen helen!
Veel geluk met elkaar!
Groetjes, Mireille Mettes
Mooi, die 5 stappen. Die sla ik op.
Dankjewel, had ik nog willen schrijven.