46. Wanneer je hart op slot zit
Verlies van een dierbare. Het is de harde kant van het leven. Waarom moest dit gebeuren? Waar is dit goed voor? Overlijdt iemand waar je zielsveel van houdt, dan is de realiteit zo bikkelhard dat het niet te hanteren is. Dan moet je je afsluiten, muren omhoog, ik ben er niet!
De grootste klap van het leven
Het is de grootste klap die je kunt krijgen. Je houdt zielsveel van iemand en ineens is die weg. Zomaar. Uit het leven gegrepen of na een ziekbed. BAM! Je krijgt een dreun die z’n weerga niet kent en bent volledig van de kaart. Soms loop je nog weken door, in het dagelijkse stramien alsof er niets is gebeurd. En dan zakt de waarheid, die koude, wrede waarheid langzaam naar binnen. Je dierbare is weg. Voor altijd. Onontkoombaar. Snoeihard.
Het leven is keihard
Het verlies van een dierbare zet je in één klap in de harde realiteit van het leven. Het leven is eindig. Het houdt een keer op. Om daarmee te leren omgaan, is misschien wel een van de grootste ‘lessen’ van het leven. Ik heb het lange tijd niet kunnen begrijpen: hoezo moeten mensen dood? Waarom moeten mensen zo aftakelen om uiteindelijk mensonterend te sterven? Waarom wordt iemand zomaar uit het leven gerukt? In de spirituele en religieuze wereld zijn er wel antwoorden op deze vragen. Toch zijn die antwoorden nooit voldoende. Het geeft schrale troost. De harde werkelijkheid is dat je je dierbare moet missen. Nooit meer zijn/haar stem horen. Nooit meer even elkaar aanraken. Voor altijd. Misschien word je na de dood ooit herenigd, maar daar heb je nu weinig aan: schrale troost.
Emoties die er niet mogen zijn
De emoties die met het overlijden van een dierbare de overhand nemen, zijn talrijk. Intens verdriet, maar ook frustratie of woede. Of misschien wel schuldgevoelens: “Had ik maar…”, omdat je denkt dat je het overlijden nog had kunnen voorkomen. Heb je er wel alles aan gedaan? Of schaamte omdat je opgelucht bent: “Wat ben ik blij dat hij eindelijk dood is!”, bijvoorbeeld wanneer je na jarenlange zorg voor iemand nu eindelijk weer vrijheid ervaart. Het zijn allemaal emoties die spelen en deze emoties mogen er niet zijn. Als je na 5 weken nog verdriet laat zien, kun je opmerkingen krijgen als: “Het leven gaat door.” Een enorm gevoel van onbegrepen zijn en eenzaamheid maakt zich dan van je meester. Het gevolg is dat je je emoties gaat onderdrukken. Je zet je masker op. “Ja hoor, met mij is alles goed!”
De MIR-Methode maakt emoties los
Emoties die er niet mogen zijn, komen door het doen van de MIR-Methode weer vrij. Je kunt daardoor verdriet gaan ervaren, of boosheid. Zonder dat je weet waar het vandaan komt, krijg je periodes van intense gevoelens. Het beste wat je kunt doen, is je eraan overgeven. Voel je je verdrietig, geef jezelf dan de ruimte om te huilen. Ben je boos, gooi het er dan uit! Sla op een kussen of ren de trappen op en neer. Weet dat de emoties gehoord en gezien willen worden. Alleen op die manier kun je ze oplossen. Dan ben je bezig met het echte verwerken. De MIR-Methode helpt je om de intense pijn te hanteren in deze heftige periode. En, het gaat voorbij!
Je hart openen
Mensen zijn logische wezens. Wanneer je iemand hebt verloren waar je zielsveel van hield, sluit je je hart af. Het doet zo verschrikkelijk veel pijn en je voelt je zo belazerd door het leven! Om dat nooit meer te hoeven voelen neem je de beslissing: “Ik open mijn hart niet meer voor anderen. De kans dat ik weer zulke pijn ga voelen, is te groot!” Om jezelf te beschermen, doe je je hart op slot en laat je nooit meer gevoelens van intense liefde toe.
Doe je de MIR-Methode, dan laat je deze beslissing langzaam maar zeker weer los. De oude pijnen verdwijnen en je vermogen om intens lief te hebben, komt weer terug!
Herken je je in dit verhaal? Heb je steun aan de MIR-Methode? Laat het me hieronder weten. Dankjewel!
Met de toets ‘End’ op je toetsenbord spring je meteen naar het invulformulier. Persoonlijke gezondheidsvragen graag stellen aan een MIR-Methode begeleider!
Ik wens je toe dat je je dierbaren koestert, of ze nog leven of niet.
Sterkte en liefde gewenst!
Mireille Mettes
Hallo, 6 jaar geleden verloor ik plots mijn broer. Mijn zus en ik deelden hetzelfde verdriet om het verlies van onze grote broer en waren er voor onze ouders die toen 83 jaar waren. Maar amper zes weken later overleed plots mijn neefje.(zoon van mijn zus) Toen gebeurde er letterlijk iets met mijn hart, ik voelde het echt. Overspoeld door emoties van ongeloof, verdriet, machteloosheid en een enorme druk van: ‘ik moet er zijn voor hun.’ mijn ouders verloren op zes weken tijd hun zoon en kleinkind en mijn zus haar broer en zoon. Ik voelde een enorme verantwoordelijkheid en tegelijker tijd een enorme machteloosheid. Mijn hart ging op slot en ik zette een masker op:’ mijn gaat wel goed masker.’ 2 jaar schuilde ik achter mijn masker terwijl alles in mij schreeuwde dat dat het helemaal niet goed ging met mij en ik in een depressie zakte. Uiteindelijk ben ik ingestort en heb ik hulp gezocht. tijdens dit proces ben ik beginnen schrijven en verleden jaar is mijn boek verschenen: Déjà Vu, rouw en depressie mijn weg naar heling. Het boek was voor mij een deel van mijn verwerking maar ik wilde mijn verhaal ook heel graag delen zodat anderen er ook iets uit konden halen: herkenning, troost, inzicht,… Ik kan nu zeggen dat ik mijn hart terug heb geopend, de scherpe pijn is geheeld maar het litteken zit er nog. Maar in dat litteken zitten de mooie herinneringen aan mijn broer en neefje en de dankbaarheid dat ze al die jaren deel waren van mijn leven. En met dat litteken zitten ze voor altijd in mijn hart.
Martine
Heb dit jaar in mei en vijf weken later twee zussen verloren
Weet niet hoe ik hier mee om moet gaan omdat ik geen verdriet voel
Ze waren beiden erg ziek en mijn broer en ik hebben beiden heel lang verzorgd
Dit is toch niet normaal???ook al was ik erg opgelucht dat hun lijden voorbij was
Het is nu drie maand geleden en als ik dan lees dat je hart op slot kan gaan ben ik daar dan ook de (dupe) van?
Beste Jet,
Het hoeft niet zo te zijn dat je hart ol slot is. Het kan ook goed zijn dat je tijdens de intensieve zorg al stukje bij beetje afscheid hebt genomen, waardoor het rouwproces eigenlijk al voor een groot deel achter de rug is. Kan je je daar iets bij voorstellen?
Groetjes, Mireille
Een aantal mensen van wie ik zielsveel hield verlieten me, juist toen ik het heel moeilijk had. Het vertrek van mensen uit vrije keuze kan soms extra veel pijn doen, het ‘waarom’ voelt extra schrijnend, want de afwijzing is persoonlijk. Bij sterven, hoe zwaar ook, is er toch vaak ook een, zij het schrale, troost van overmacht. Iedereen veel sterkte gewenst met de pijn en emoties rondom verliezen, van welke aard en omvang ook, die o zo’n pijn doen. Hartengroet.
Ik zou mijn overleden broer en dochter graag ‘gewoon missen’ en huilen. Maar van ‘verstenen’ lig je ’s nachts wakker! Ik doe een breed scala aan methodes. Ook de MIR methode.
Mijn vader stierf toen ik 14 jaar was. Hij werd ziek toen ik een jaar of 7 – 8 was. We mochten er niet over praten van mijn moeder, want hij zou het niet weten! Ik betrapte mijn moeder toen ze lourdeswater in zijn glas melk deed. Toen vertelde ze mij dat. Sindsdien heb ik zoveel mogelijk tijd met hem doorgebracht. Ik was zó gek op hem. Ik zie nog de brancard waar de kist mee naar het graf werd gereden. Er lag een rood geblokt plastic tafelkleed op! Die dag is mijn hart op slot gegaan, denk ik.
Nog elke dag het gemis van mijn grote liefde met wie ik 40 jaar samen was. hij was altijd ‘de rots in de branding”,…voor mij en de kinderen ,maar had helaas ook een andere- gesloten kant: hij negeerde steeds lichamelijke symptomen ,jarenlang… en ik hamerde er maar op om naar een dokter te gaan, heb alles in het werk gesteld om hem te bewegen aktie te ondernemen en hem hier te kunnen houden ….helaas heb ik hierin gefaald en dat blijft aan me plakken/achtervolgen .heb nog steeds nare angstdromen en weet het soms echt niet meer.
waarom ben ik nog hier???
Lieve Brenda. Je hebt niet gefaald. Je hebt jarenlang gezegd, dat hij naar de dokter moest gaan, maar hij was eigenwijs. Ik herken dat! Je blijft herhalen, maar ze luisteren niet naar je. J wordt eigenlijk een roepende in de woestijn. Elk mens heeft z’n eigen verantwoording over zijn of haar leven. En als iemand niet naar goede raad wil luisteren, dan houdt het op. Dan heb je niet gefaald. Dus geef jezelf nooit de schuld!!! Het is vreselijk om je man na 40 jaar te verliezen, maar misschien kun je naar een lotgenotengroep of rouwgroep gaan. Daar kun je met anderen praten over je gevoelens en hopelijk ook weer de draad oppakken om verder te gaan. Dat heeft tijd nodig, maar langzaamaan zul je zien, dat er weer Licht in je duisternis komt. Sterkte en een lieve groet Ria
Door emotie en veel stress van 3 Jr terug neem ik nu een zware 3jr bloedverdunner.
Ik neem omega 3 k2 en d3 gember knoflook elke dag werken ook bloedverdunnend.
Vanwege bijwerkingen vd bloedverdunner zou ik veel liever homeopatische bloedverdunner nemen.
Top
Mijn man had uitgezaaide longkanker 30 chemokuren gehad is vredig ingeslapen mis hem elke dag 42 jaar bij elkaar, maar ik ga wel weer naar buiten want ik moet verder
Zo te horen, doe je het heel goed Antje. Ze zeggen, dat voor elk jaar 1 maand rouw staat, dus in jouw geval 42 maanden rouw en daarna gaat het langzaam beter. Zal voor iedereen verschillend zijn, maar ik vind het heel knap, dat je na alle ellende de moed hebt verzameld om door te gaan. Weet zeker, dat het je gaat lukken! Heel veel sterkte met alles. Lieve groet Ria
Hallo Mireille,
Ook ik heb mijn man verloren vijf maanden geleden.
Zo’n gevoel van verdriet had ik nog nooit gevoeld en het gemis is enorm.
Je voelt je wanhopig en heb nergens zin in. Je wilt alleen maar rust en stilte.
Ik zal de MIR methode ook wat meer dagelijks gaan doen,misschien krijg ik er kracht en energie van.Het zal wel geen toeval zijn,dat ik de nieuwsbrief met dit onderwerp krijg.
Liefdevolle Groet
Bep.
Hallo Mireille,
Ik dacht dat ik weer wat rustiger in mijn lijf was, maar nu snap ik waarom ik weer steeds aanvallen heb van huilbuien. Mijn man en maatje, mijn alles is vorig jaar juni plotseling na een ziekenhuisopname overleden. Ik ben toen in een rollercoaster terecht gekomen omdat we ook bezig waren om te gaan verhuizen omdat ik in een rolstoel terecht kom. Ik loop nu nog kleine stukjes met een rollator, maar het wordt steeds moeilijker dus moesten we naar een ander huis. Dat heb ik nu alleen moeten opvangen: ons huis verkopen en verhuizen naar mijn huidige woning. Dus dan sluit je je inderdaad af anders red je het niet. Huilen deed ik alleen soms in mijn bed, maar dat wreekte zich door steeds verder vast te lopen en toen heeft een vriendin me aangeraden om weer met de MIR Methode te gaan werken. Ik ben er nog lang niet, maar zoals boven genoemd huil ik nu om niks, maar dat lucht soms wel een beetje op; in ieder geval slaap ik nu weer beter. Maar ik hoop dat het me verder op weg helpt; ik ben zo moe van alles. Het is een heel verhaal geworden, maar ik moest het even kwijt. Dank je wel voor de MIR Methode en voor het lezen van mijn verhaal.
Lieve groetjes Gina van Ooijen-Klasens.
Hoi, ik ben ook iemand verloren. Niet in de zin van overlijden, maar uitgeklaardUIT, nadat ik ontdekte dat hij me had bestolen, en tegen me had gelogen, jaar in jaar uit.
We zijn 7 half jaar samen geweest, en lief en leed. Gedeeld met elkaar .
Hij was hartpatiënt, en jaren lang wachten kreeg hij eindelijk een hart.
Toen hij in het ziekenhuis lag kwam ik er achter dat hij van mijn rekening had gestolen .
Ik ging van de hemel naar de hel .
Terwijl ik dacht dat hij de liefde van mijn leven was.
Na een lange periode van verdriet er weer leugens heb ik hem de deur uitgezet .
Ook kwam ik er achter dat hij nog game verslaafd was .
Ik ben toen zo kapot gegaan en stuk gegaan dat ik niet meer wist wat te doen .
Het is nu een half jaar geleden maar mijn hart zit nog steeds op slot ik heb een middels weer een nieuwe relatie maar ik kan nog steeds geen gevoelens tonen wat te doen ?
Mijn hart zit nog steeds op slot inderdaad , en vertrouw op dit moment niemand meer .
Liefs hilda
Hallo Mireille,
Inmiddels doe ik, ik denk, een klein jaar de MIR-Methode. Ik ben afgelopen januari mijn lief verloren aan alvleesklierkanker, 3,5 week na de diagnose. Ik ben dankbaar dat het ziekteproces niet langer geduurd heeft, maar wat mis ik hem ongelooflijk. Soms kan ik het gewoon niet bevatten: nooit meer. Weken heb ik me zo intens leeg gevoeld. Mijn tranen kan ik gelukkig in tegenstelling tot vroeger laten gaan.Om het te verwerken, ben ik gedichten gaan schrijven over o.a. hoe ik hem mis, dan komen de tranen wel. Een mooi gedicht gemaakt voor de as-verstrooiing en bewust geluisterd naar emotionele muziek, wat nog nooit zo sterk binnenkwam.
Daardoor stromen de tranen ook. Deze week kreeg ik bericht van mijn zus en zwager dat ze hun doodgeboren zoon (50 jaar geleden) hebben laten registreren, wat nu mogelijk is door de nieuwe wet, waardoor ze eindelijk erkenning voelen voor hun stille verdriet. Daar werd ik zo emotioneel van. Ik heb voor hen ook een gedicht kunnen schrijven. Ze vonden het prachtig en waren geraakt dat ik hun gevoel zo goed had kunnen verwoorden en dat het hen helpt bij de verwerking. Dat doet mij dan ook weer goed.Zo zie je dat het van belang is dat gevoelens van verdriet ruimte moeten krijgen. Ik blijf zeker mirren.
Dank je Mireille, voor alles.
En ook voor de tip, om je boosheid te uiten door bv op een kussen te slaan. Er moet nog wel de aanvulling bij, dat het een ander kussen moet zijn dan je hoofdkussen in je bed.
Mij heeft deze ’therapie’ goed geholpen. Ik was meteen een stuk boosheid kwijt.
Evenals bij een andere vorm : met modder gooien. Modder maken in een emmertje, balletjes maken en tegen de muur gooien en daarbij je boosheid uitschreeuwen. Werkt ook heel therapeutisch. Boosheid (uiten) is zo’n belangrijk onderdeel van het rouwproces.
Dit werkt ook therapeutisch als de persoon op wie je boos bent nog leeft, maar je verlaten heeft. Of contact weigert. Dat zijn ook vormen van verlies. Mag ik dat hier aangeven?
Hoi allemaal en Mireille in het bijzonder . Mijn man is een paar weken geleden overleden. Bedankt voor de mail. Hoe nu verder? Nooit gedacht dat het zo verloren zou voelen. Ja mijn hart openen en verder….. kan me ook voorstellen dat er straks ziektes zich openbaren door emoties. Ooit zag ik in een van je stukjes de naam dr Hamer voorbijkomen. Destijds heb ik opgezocht wat zijn theorie is en ik zou heel graag eens met iemand een consult hebben die zich hierin heeft gespecialiseerd . Groetjes en allemaal HAPPY woensdag
Beste Mieke,
Nog gecondoleerd met het verliezen van je man. Zo’n heftige ervaring kan een ziekte veroorzaken, maar dat hoeft niet. Als je bijvoorbeeld vrijwel direct met mensen kunt praten over wat er gebeurd is, dan verwerk je het al heel sterk. Esther Roijmans is een MIR-Methode begeleider die veel ervaring heeft met de 5 biologische natuurwetten van Dr. Hamer.
Veel sterkte en een goede verwerking gewenst!
Groetjes, Mireille
Lieve Mireille hartelijk bedankt. Esther Roujmans doet veel dingen waarvan ik denk dat het mensen helpt. Het is een beetje ver Nogmaals dank en een fijne avond groetjes Mieke
Dank je Mireille,
Ik heb van de week mijn enige zusje verloren. Het is geen toeval dat jij dit nu schrijft.
Morgen is de begrafenis. Het zal zwaar zijn en ik mag huilen
Groetjes
Loes
Beste Mireille, bijna 4 jaar geleden mijn dochter verloren. Ze maakte er zelf een einde aan. Dan zakt alles onder je voeten vandaan. Alles wat je beschrijft klopt. Ik versteende bijna. Mijn hart bevroor een soort van. Nu na 2x longontsteking en jaar met hartkloppingen aan de MIR begonnen vorig jaar en langzaam knapte op op. Mijn hart ontdooide weer ik ging weer voelen en hab afscheid genomen van Veel mensen waar ik niets meer mee had. Nu af en toe nog Mirren. Ik ga de goede kant weer uit. Ik geniet steeds meer weer ook omdat mijn dochter niet gewild zou hebben dat we zouden blijven hangen in ons verdriet. Ik ben er krachtiger uitgekomen al blijft ze altijd in mijn hart
Welkom terug, Ida! Prachtige overwinning op jezelf en al je pijnen!
Groetjes, Mireille
hallo,
ik ben op 17jarige leeftijd mijn mama verloren na een strijd van bijna 4weken op intensieve zorgen,
heeft me heel veel moeite gekost om hierover te geraken, ze was 42jaar, ik ben haar enigste kind en heb mijn gehele jeugd alleen met haar gewoond, voor haar gezorgd enz,,,
2weken geleden ben ik ook mijn papa verloren,
na een strijd van 3maanden intensieve zorgen,
hierdoor ben ik ook opnieuw mijn opleiding tot verpleegkundige verloren,
ik vraag me toch af waar ik dit aan verdiend heb,
ik doe altijd mijn best om iedereen te helpen,
en toch nu voer je de strijd alleen,
van mn vader ben ik de jongste van de 7kinderen,
ik ben nu 26jaar,
iedereen zegt het leven gaat door,
maar nu 2weken na zijn overlijden sta je er alleen voor,
van al die broers en zussen niemand die naar me omkijkt,
ik wil niet meer naar buiten, en mijn zoon die nu 7jaar is moet in de vakantie week om week naar zijn papa,
daarbij krijg je ook geen tijd om te rouwen want ik heb slechts een maand de tijd om te gaan kijken wat ik nu ga doen, omdat mijn opleiding gestopt is moet ik gaan werken omdat ik anders mijn inkomen verlies,
ik heb een diploma van zorgkundige maar ik ben op dit moment gefrustreerd kwaad verdrietig enz ik wil niets meer met de zorg te maken hebben,
dan zeggen de dokters ja je moet een nieuw doel vinden in je leven,
maar na de zoveelste keer zie ik het helemaal niet voor me,
ze hebben niet alleen mn papa weggenomen maar ook mn dromen en mn toekomst,
Beste Sabine,
Je hebt echt veel voor je kiezen nu. Zoek alsjeblieft iemand waar je erover mee kunt praten. Een vriendin, kennis, tante. Een MIR-Methode begeleider kan je er ook bij helpen, maar dat is tegen betaling. Je hebt rust en ruimte nodig om te kunnen rouwen. Er is zoveel wat er nu ineens verandert in je leven. Het zet alles even op z’n kop. Neem de dagen dat je zoon niet bij je is, voor jezelf om dingen op een rijtje te zetten. Om hulp te vragen, om samen met iemand te kijken wat je kunt doen, maar vooral nog om eerst te rouwen.
Ik wens je heel veel sterkte en hoop dat je over een tijdje weer wat moed hebt kunnen verzamelen!
Groetjes, Mireille
Lieve Sabine, Ook ik verloor mijn moeder toen ik 15 jaar was en zij 43 jaar, Nu is ook je vader overleden pas 2 weken geleden; dan moet je nog in diepe rouw zijn. Weet je, ik woon dicht bij een Lourdesgrot en ga daar een kaarsje aansteken met liefdevolle gedachten aan jou, veel sterkte, Marijke
Hoi Sabine,
Ik ben maar een toevallige passant op deze website, maar vind het heel heftig wat je is overkomen en waar je nu nog steeds in zit. Ik hoop voor je dat je er op een goede manier doorheen komt en ergens toch weer je kracht vandaan kunt halen. Soms is het gewoon heel zwaar allemaal tegelijk. Ik wens je veel sterkte en hoop ook dat je ergens een luisterend oor vindt!
groetjes Jiska
Hoi Sabine, wat een verdrietige en zware tijd heb je nu voor je kiezen .. ik wens je begripvolle en lieve mensen om je heen .. ook ik heb veel alleen moeten verwerken. Dat was zwaar en eenzaam, mbv hulp adresjes is het me zover gelukt. Maar ook nu nog diepe dalen, thats life. Zorg goed voor jezelf neem stiltes dan krijg je antwoorden daar geloof ik oprecht in. Doe op tijd je deur op slot zet je lievelingsmuziek op en huil zoveel je kunt. Ik laste die dagen voor mezelf gewoon in toen ik m’n vader plotseling verloor pas 68 , veel te jong. Voor jou is het nog veel vroeger, heel verdrietig vind ik het voor je. Geef het vier seizoenen de tijd en dan nog eens dan ben je pas zover dat je kunt zeggen .. het heeft ergens een plekje mijn ervaring, het gemis is er nog altijd ik denk elke dag aan m’n vader (in 2000 overleden) .. wens je héel veel succes met het vinden van een fijne baan die bij je past!! warme groet, ook voor je kind alle goeds gewenst, dag Rion
Ik voel hetzelfde als waar het blog over ging. Alleen is mijn man/ geliefde niet overleden maar na 27 jaar huwelijk weg gegaan, 2 dagen na onze trouwdag ging hij weg, ik mocht niet weten waar heen. De kinderen wisten het wel maar mochten niets zeggen. 2 weken later bleek hij al samen te wonen met een andere vrouw. Dat is nu bijna 6 maanden terug en begin januari dit jaar zijn we officieel gescheiden. De pijn frustratie en alles wat daar bij komt is enorm. Bovendien woon ik nog in ons huis met de kinderen, die weliswaar volwassen zijn, wat te koop staat met alle spanning van dien. De MIR-Methode doe ik sinds hij weg is 2 x per dag. En ik moet zeggen het geeft mij min of meer rust en de stress nagels van mijn tenen zijn langzaam aan aan het uitgroeien.hieraan kan ik zien dat het werkt. Dus ik blijf er mee door gaan. Ik hoop dat het me ook eens gaat helpen om het verdriet en vervelende gevoelens van jaloezie en frustratie te doen verminderen en dat ik hem in liefde kan los laten en ruimte kan maken voor mogelijk ooit iemand anders. Ik hou nog steeds heel veel van mijn ex en vind dat nog het meest moeilijke om daar mee om te gaan.
Beste Joyce,
Poeh, wat een heftige en verdrietige situatie waar je in zit. Ben blij dat je wat troost kunt putten uit het doen van de MIR-Methode en ja, het zal zeker tijd nodig hebben.
Veel sterkte!
Groetjes, Mireille
Hallo Joyce, ook mijn man heeft mij na bijna 24 jaar huwelijk en 28 jaar samenzijn net na de kerst van afgelopen jaar verlaten. Onze kinderen zijn ook volwassen. Ik lees herkenning in jouw verhaal. Mijnman heeft een woning gehuurd, hier ver vandaan en had meteen een ander liefje die in dezelfde stad als hem woont. Hoe toevallig. Zit zwaar in de midlife crisis. Ik mir op het moment even niet meer, na jarenlang wel gedaan te hebben. Dus ik moet het weer op gaan pakken. Ik ben 3 1/2 maand door een hel gegaan. Het gaat nu, na bijna 4 1/2 maand, iets beter met mij. Maar ik heb nog een lange weg te gaan. Ook ik hou nog van mijn man waarmee ik nu in scheiding lig. Misschien heb jij ook behoefte aan wat \”lotgenoten\” contact? Ik wens ook jou in elk geval heel veel sterkte! En blijf vooral Mirren!
Hoi hoii, mijn vriend is van de ene op de andere dag gestopt met onze relatie. Plotseling ervandoor zonder meer wat te laten weten. Bij het opnemen van contact negeert hij me en hij is verhuisd ergens naartoe. De gevoelens van missen en hoop houden dat het weer goed komt, doen veel zeer. Zo tegenstrijdig. En het niet willen horen van anderen die zeggen dat het niet meer goed komt. Het gevoel alsof ik niet verder wil zonder hem (niet doorgaan met mijn normale leven en de situatie laten voor wat het is). Ik weet niet wat ik met het misgevoel moet. En of ik moet vasthouden of loslaten. Iets in me geeft mij het gevoel te willen vasthouden aan wat er was. De MIR-Methode helpt me inderdaad om mijn gevoelens weer te laten stromen en eruit te gooien (frustratie, boosheid, verdriet). Helpt de MIR-Methode met het verminderen van mijn weerstand en misgevoel en twijfels of ik vast moet houden of juist moet loslaten? Groetjes
Beste Natalya,
Wat verschrikkelijk verdrietig hoe het voor je loopt. Van de ene op de andere dag… dat geeft een flinke schok. En natuurlijk is er veel verwarring. De MIR-Methode kan je inderdaad helpen om de verwarring en weerstand en misgevoel weer in balans te krijgen. Uiteindelijk zal dan duidelijk worden voor je wat jij wilt en welke keuzes je wilt gaan maken. Want, hoe verder. Het zal tijd nodig hebben om die antwoorden vanuit jezelf naar boven te krijgen. Ik ben blij dat de MIR-Methode je erbij kan helpen.
Groetjes, Mireille
hoi
mijn moeder is na een ziekbed van 3 weken 12 augustus overleden.
Ik ben al die tijd bij haar geweest thuis,we hebben alles besproken<zij heeft alles vanuit haar bed met mijn 2 zusters en mij geregeld,iedereen die afscheid kwam nemen heeft ze iets gegeven ter herinering aan haar.
Het was heel mooi,maar ook heel verdrietig,ikzelf ben de jongste,55 jaar.
En heb altijd de sterkste band met haar gehad.
Zij heeft me wel sterk gemaakt om dit alles te kunnen doorstaan.
Maar nu na 4 maanden begin ik me toch niet lekker te voelen ben huilerig,
kortom ik mis haar heel erg,vooral deze tijd van het jaar,kerst,en zij is 27 dec, jarig dan zou ze 88 zijn geworden.
veel liefs,
Sonja.
Beste Sonja,
Het is vaak moeilijker als er een aantal maanden voorbij zijn gegaan. En helemaal als er feestdagen zijn. Heel veel sterkte met het verlies van je moeder. En wat fijn dat jullie nog zo intens afscheid hebben kunnen nemen van haar.
Veel sterkte!
Groetjes, Mireille
Hoi Mireille,
Ben nu 1 week bezig met stap 5 en 7.
Op mijn 19e mn moeder verloren daarna 2 lange relaties gehad (5 en 7 jaar) die helaas stuk liepen. Ben nu 32 jaar. Sinds vorig jaar is er al iets opengebroken bij me. Ik huil al bijna een jaar elke dag. Afgelopen maanden zijn ook weer zwaar geweest (blinde darmontsteking, burnout en weer een korte mislukte relatie) Ik had het gevoel dat ik er nooit meer doorheen kwam en kwam al zoekend terecht bij de MIR-Methode. Ook ik hoop dat de tranen snel zullen stoppen, de levenslust terugkomt en mn hart weer open zal staan voor het leven en liefde. Mvg,
Beste Jules,
Ik hoop het ook van harte voor je! Je hebt nogal wat achter de rug, dus geen wonder dat er zoveel hartepijn is. Hoe meer je de MIR-Methode aait, hoe meer je die hartepijn weer kunt weg aaien.
Veel sterkte!
Groetjes, Mireille
Dank je wel voor je reactie.
Na 2 weken stap 5 en 7 te hebben gedaan ben ik nu een week bezig met alles stappen.
Ik merk dat ik lichamelijk al een stuk sterker ben! Veel minder moe. Alleen heb ik nog steeds wel angsten (eenzaamheid, bang om altijd alleen te blijven..) en voel ik nog wel veel verdriet. Zijn er resultaten dat dit ook met de MIR-Methode weg kan gaan? Ik wil een positief krachtig persoon zijn die vertrouwen heeft in het leven, daar doe ik ook alles voor maak keuzes voor mezelf, zorg goed voor mezelf, heb therapie, .. Maar heb zoveel verdriet/angst wat me dan weer lam legt in mn hoofd. In ieder geval ga ik natuurlijk gewoon door met de MIR-Methode en ben al blij dat ik me lichamelijk al beter voel!
Mvg,
jammer
Twee jaar geleden is mijn echtgenoot/maatje voor het leven na een lang ziekbed overleden. Ik heb hem verzorgd tot zijn laatste zucht. Dit heb ik met veel liefde voor hem gedaan.
Sinds enkele weken doe ik de MIR-Methode en merk dat ik steeds meer huilbuien heb als in het begin. Was toen ook wel verdrietig en boos maar het lijkt er nu nog meer uit te stromen het verdriet en het onbegrip waarom.
Ik hoop dat deze methode mij gaat helpen het allemaal op een rij te krijgen. Mensen snappen niet dat je nog zoveel verdriet kunt hebben en dat is soms erg lastig.
Beste Klara,
Ja, mensen kunnen er soms makkelijk overheen stappen, terwijl het verdriet voor jou nog levendig aanwezig is. Ik hoop van harte dat het langzaam maar zeker milder mag worden voor je.
Veel sterkte!
Mireille
Een gesloten hart – dat heeft ook nog wel eens letterlijke gevolgen: hartziekten…
Bij mij werd vier jaar geleden ernstig hartfalen (LVEF 10 – 15%) geconstateerd, en even later ernstige apneu: dus onder de pillen, én een bi-pap (zeg maar: zuurstofkap voor de nacht).
De pillen van de cardioloog leken mij regelrecht naar de afgrond te helpen, en ik ben het gaan zoeken in ‘beter worden’, in plaats van ‘ziek zijn’: afvallen, geen druppel alcohol meer (ik lustte ‘m wel: flesje port per dag).
Resultaat na 2 jaar: 15 kilo kwijt, geen bi-pap meer, geen pillen meer, maar nog wel een ruis. Hartfunctie verbeterd naar 40 – 45% (60% is normaal).
Na vier jaar: hartfunctie constant, linker hartkamer nog steeds vergroot, ruis iets erger: de mitraalklepjes staan iets verder uiteen door de nog licht vergrote linker hartkamer.
De afgelopen twee jaar een beetje dom geweest: niet verder afgevallen, én een belangrijk supplement, de meidoorn, laten staan…
Dus nu, na vier jaar, de 2e ronde: verder afvallen om mijn hart te beschermen (inmiddels al weer 10 van de beoogde resterende 18 kilo), meidoorn weer opgepikt, én de MIR-methode gaan hanteren – en dan blijkt er veel in het lichaam te gebeuren, wellicht wat té veel tegelijk: afvallen én MIR samen…???
Hoe dan ook: in een paar weken MIR heb ik veel beter met mijn hart ‘leren praten’, ik koester het in mijn armen, kneed het zachtjes, beloof het van rommel’voedsel’ vrij te houden, en vraag het vriendelijk, alle opgekropte narigheid van mijn leven los te laten. Iemand vertelde mij kort geleden, dat mannen héél goed verstandelijk kunnen verwerken, maar o o o: de emotie, het gevoel…
Dit is met behulp van MIR mijn grootste doel voor de komende maanden…
Ik heb wél het idee, dat MIR beoefenen vlak vóór het slapen gaan nog wel eens een onrustige nacht wil geven: een uur of 3 – 4 slapen, met bonzend hart wakker worden, en vervolgens niet meer inslapen…
Maar dat kan natuurlijk óók door het afvallen en/of het mindere bericht van de klepwerking worden veroorzaakt. en met name in het laatste geval is MIR dan weer een uitstekende hulp!
Beste John,
Dankjewel voor je openhartige verhaal. Ik ben je dankbaar dat je hierover vertelt, omdat je daarmee veel mannen zult inspireren. Als je het gevoel hebt dat de MIR-Methode je hart extra activeert, doe het dan niet meer ’s avonds voor het slapen gaan, maar bijvoorbeeld alleen ’s ochtends en ’s middags.
Ik wens je veel geluk en hoor graag hoe het met je gaat!
Hartelijke groetjes!
Mireille Mettes
Ik worstel(de)met een verbroken relatie. Na een lang huwelijk overleed mijn man. Gerouwd, daarna nieuwe liefde. Ging op den duur niet goed. Heel veel verdriet! MIR-Methode gedaan. Aan een stuk door gehuild. Ontzettend veel emoties, woede, gemis, eenzaamheid. Nu gaat het weer beter! Ben dankbaar voort de MIR-Methode. HEEFT HEEL GOED GEHOLPEN.
Hoi marielle ben twee keer getrouwd in mijn eerste huwelijk was veel geweld Ben na een paar jaar weer getrouwd maar ook dit huwelijk loopt niet wel de eerste paar jaar maar werd het een heel andere man ging nooit met mij mee. Ook niet naar de kinderen Maar toen werd mij dochter ziek kanker. Na een poosje werd mijn oudstedochter ziek ook kanker Clara is gestorven op15 maart 1931 14 dagen daarna maria deoudste dochter mijn man is niet meegeweest dat vond hij niet nodig. Ik moet het hierbij laten hartelijk dank dat je het wil lezen Willemien
Lieve Willemien, Wat een verdrietige heftige ervaringen had je, en dan ook nog twee dochters verliezen. Wens je heel veel kracht en moed om door te gaan.
Een knuffel van mij, groetjes, Marlie
Hallo Mireille,
Mijn zus had kanker uitzaaiingen overal. Na veel pijn te hebben gehad is zei afgelopen 11 Juni overleden. Dankzij de MIR methode had ik de kracht haar te helpen. Ook kon ik de kinderen en haar man bijstaan.
Ik doe de MIR iedere dag zolang als ik denk dat nodig is.
Mijn verdriet verwerk ik op mijn manier, door honden te trainen.
Lieve groet,
Trudy
Wat een prachtig warm en helend artikel.
Dank je wel
…ik wil alleen maar even kwijt…Lief mooi mens wat breng jij een hoop Liefde in de wereld…Dank je Wel…harte Groet Karoline
Dankjewel Karoline!
Groetjes, Mireille
Hallo, lees nu net dit artikel, en boing daar is de memorie van jaren geleden weer heel dicht bij, beangstigend maar ik ben wel verder gegaan en inderdaad met een gesloten hart.
Het begon in 2000, reisje Parijs en zomaar op een uur in Parijs na 20 jaar aan de kant gezet. Hij was mijn eerste lief een trouwde ermee, goed leven opgebouwd en ogenschijnlijk dus heel tevree allebei. De scheiding heeft ruim zeven jaar geduurd en die jaren zijn zwaar geweest. Ik ben verder gegaan met mijn leven hoe moeilijk en soms leuk ook. Heb vluchtgedrsg sterk ontwikkeld in die periode als behoud voor mijzelf. Nu na 14 jaar kijk ik erop terug en neem mijzelf niets kwalijk en blijf positief voor de toekomst met mijn tweede man. Erg mooie en eerlijke relatie alleen hij heeft kinderen , ik niet ook bewust destijds voorgekozen. Moeilijkheden te over gehad met zijn ex en familie. Ja mijn hart zit op slot niet voor mijn huidige man en ons leven maar wel Voor de rest. Dat doet soms ongelooflijk veel Pijn maar ik durf niet meer anders.
Ik werk eraan met de MIR-Methode maar ik weet het niet of het nog goedkomt. Ik heb een klein gedeelte nu blootgegeven maar het grotere geheel ligt vele malen dieper.
Cato
Beste Cato,
Het zijn intense heftige jaren voor geweest. Ik ben blij te lezen dat je nog zoveel vertrouwen kunt opbrengen en zo sterk bent. Ik wens je een heel gelukkig leven toe met je man en dat je hart langzaam maar zeker verder open mag gaan.
Hartelijke groetjes,
Mireille Mettes
Lieve Mireille,
Toeval bestaat niet…
Ik lees nu pas deze mail. Dinsdag heeft mijn nichtje zich van haar leven beroofd. Dus het verdriet, het schuldgevoel en de vragen zijn nog erg heftig en vers.
Toch ben ik dankbaar dat ik samen met de familie intens aanwezig kon zijn, bij alle voorbereidingen voor het afscheid. Ik voel me krachtig, ondanks alle pijn en verdriet.
Hier helpt de MIR-Methode zeker aan mee.
Bedankt voor alles!
Liefs
Linda
Ps: ik ben ook benieuwd naar de uitleg van de 9 stappen op het gebied van rouwverwerking.
Lieve Mireille,
Ik ga binnenkort jou methode onder begeleiding volgen. Ben heel benieuwd wat het met me gaat doen.
Nu sta ik voor een andere uitdaging. In mijn dorp is kortgeleden een jongen van 16 jaar verongelukt. Mijn kinderen hebben bij hem in de klas gezeten en zijn met hem opgegroeid en ik ken het gezin goed. Ze zijn ontzettend verdrietig en staan open voor alle hulp. De moeder is ook nog zwanger van haar 7e kindje. Zo dubbel allemaal. Nu heeft ze mij als kindercoach gevraagd haar dochter van 12 te helpen. Dit meisje heeft n.l. haar broer gevonden en alle vreselijke dingen gezien die daarna gebeurden. Brandweer die hem uit de benarde positie moest bevrijden, reanimatie enz. Een traumatische gebeurtenis. Kan jou methode dit ‘ gelovige’ gezin ook helpen? Of kan ik daar iets mee doen voor dit gezin? Het is nog maar net gebeurd allemaal.
Lieve groet van Thea.
Beste Thea,
Ja, je kunt met de MIR-Methode veel doen bij trauma-verwerking, maar ze zouden het beste dan in begeleiding kunnen bij een MIR-Methode begeleider. Of ze voor de MIR-Methode open staan, is daarbij de vraag. Ik wens hen veel sterkte bij dit verschrikkelijke verlies!
Hartelijke groetjes,
Mireille Mettes
Dag Mireille,
Bij mijn man is kortgeleden alvleesklierkanker vastgesteld. We hoopten dat het operabel zou zijn, maar afgelopen maandag bleek van niet. Hij heeft nu veel pijn, is misselijk en voelt zich doodziek. Ik doe al een tijdje de MIR methode en vroeg me af of ik hem hiermee kan helpen. Hij wil het waarschijnlijk zelf niet doen, maar misschien kan ik het. Ik wil nl zo graag iets voor hem doen!
Lieve groet, Netty.
Beste Netty,
Het spijt me verschrikkelijk voor je dat jullie zo’n zware diagnose hebben gehoord over je man. Ik begrijp dat je nu heel graag iets zou willen doen. Je mag de MIR-Methode bij je man doen, maar alleen als hij daar toestemming voor geeft. Als hij het nog zelf kan, zou hij het zelf moeten doen, als hij het wil. Zie ook de veel gestelde vragen. Ik begrijp dat je je machteloos voelt en zo graag iets wilt, maar dat moet wel in overleg met hem.
Hartelijke groeten en enorm veel sterkte voor jullie beiden gewenst!
Mireille Mettes
Dag Mireille,
Vandaag was ik met een vriendin die uitbehandeld is. Een periode in haar leven die uiteraard heel zwaar is. Wil je nog medicijnen om je leven te rekken, en zo ja hoe lang? Maar ook het besef dat je mogelijk al op korte termijn afscheid moet nemen van je geliefden. Het besluit om geen medicijnen meer te nemen kan jezelf een schuldgevoel geven naar je partner en kinderen. Wat bespreek je nog wel en wat niet met elkaar? Kan de MIR-methode dan ook helpen?
Beste Vera,
Ja, de MIR-Methode kan helpen om vrede te geven aan al die intense, complexe en verwarrende gevoelens. Wens je haar veel sterkte van mij?
En jij ook veel sterkte met alles wat je nu moet doormaken met je vriendin.
Hartelijke groetjes,
Mireille Mettes
Mireille,
Ik ben de MIR-Methode ook weer gaan doen,ik blijf hangen in mijn onmacht na de scheiding,ik merk dat ik heel eenzaam ben geweest in mijn huwelijk ,dat ik zo lang door ben gegaan snap ik ook niet meer. Gehoopt dat het eens zou veranderen nu wil ik aan mijzelf werken soms lukt het en soms niet ik voel het ook als een rouw proces na 44 jaar,ik dank je voor de Methode en hoop een keer bij een lezing te zijn,
Vriendelijke groet Nel.
Beste Nel,
Ja, een scheiding na zo’n lange tijd is beslist een rouwproces. Ik wens je heel veel sterkte en hoop dat de MIR-Methode je veel goeds mag brengen. Dat die intense eenzaamheid langzaamaan naar de achtergrond mag verdwijnen en dat er weer wat ruimte in je hart komt!
Hartelijke groetjes,
Mireille Mettes
Ik ben nu ook gescheiden na 23 jaar en ik ben blij dat ik de MIR-Methode nu al 7 maanden doe en ik kan zeggen dat het me goed doet. Ik kan makkelijker de dingen loslaten en geniet van de vrijheid!
Beste Eva,
Wat heerlijk voor je! Zo mooi hoe je er nu mee om kunt gaan. Ben heel blij voor je en van de vrijheid waar je zo van geniet!
Veel geluk!
Groetjes, Mireille
Beste Mireille,
Ik heb oorloog meegemaakt mijn vader en ooms broers van me moeder verloren toen ik 9 jaar was,kort daarna door de slechte situatie me moeder 11 jaar lang niet meer gezien
oud verdriet een groot deel van heb ik misschien verwerkt ,v.a 2004 toen ik Reiki tegen gekommen en allerlei andere helens methode. natuurlijk ook de MIR-methode al eerder heb ik gedaan en toen moest ik stopen nu ben ik weer bezig bijna 7 weken,en nu heb ik soms een angst gevoel dat ik een dierbare verlies.
Veel liefs,
Sara
Beste Sara,
Wat heb je een heftige start van je leven gehad. En wat een klap om je vader zo te moeten verliezen. De eenzaamheid zal sterk zijn geweest in je. Ik ben blij dat je de MIR-Methode doet. Het kan je steunen bij de angst om weer iemand te verliezen. Dat is toekomst denken en is typisch iets voor een verstoorde maagmeridiaan. Veel aarden, in de natuur zijn, helpt dan ook goed.
Veel sterkte!
Mireille Mettes
Ik heb, na bijna 3 1/2 jaar na het overlijden van mijn man, niet meer van die akelige pijnen van gemis. Ik ben de MIR methode begonnen op aanraden van mijn voetreflexzone therapeute en heb er (zeker ook lichamelijk) veel baat bij (nog steeds). Ook probeer ik mensen enthousiast te maken via FB.
Joke.
Beste Joke,
Wat fijn voor je dat je die pijnen niet meer hoeft te voelen! Hoera! Ik wens je veel geluk, ondanks dat je je man moet missen.
Hartelijke groetjes,
Mireille Mettes
Hoi Mireille,
de nieuwsbrief van vandaag is voor mij heel herkenbaar. 6,5 geleden stierf mijn man na een ziekbed van exact 1 maand. het gat, de woede, diep verdriet…. dochters opvangen, toen 16 en net 18 jaar oud. die moesten hun lieve vader missen en ik hoopte, naïef misschien , het gat voor de kinderen te kunnen opvullen. Dat lukt natuurlijk nooit. en het ontkennen dat het je beroerd gaat. de buitenwereld zit niet op gejank te wachten. Dus slikken maar, baan vinden, studeren, en op de vlucht voor de pijn. dat houd je niet vol. Gevolg is bij mij een burn-out geweest. Gevolg en geluk, want ik kreeg en nam de tijd om aan de verwerking te gaan beginnen. Ik leerde enigszins het leven weer aan te nemen. en nu, na al die jaren sta ik, ook dankzij de MIR-Methode, weer rechtop. Het probleempje, nou ja, dat volgde was een nieuw gevoel. Het ging weer goed en nu kwam de angst dat het leven weer :”BOEM!!!” zou zeggen. MIR Methode weer opgepakt en de rust is weergekeerd. Dank je wel voor de methode. Ik weet dat ik het leven zelf mag ervaren maar de ondersteuning van ook deze methode is fantastisch.
Lieve groetjes, licht en liefde van Barry
Beste Barry,
Veel sterkte met het grote gemis! Ja, het uiteindelijk kunnen accepteren en er een soort van vrede aan kunnen geven, is wat je hopelijk uiteindelijk weer lukt. Goed dat je de MIR-Methode weer hebt opgepakt.
Veel sterkte en geluk gewenst!
Mireille Mettes
Hoi mireille
Ik zie dat ik erg veel taalfouten getypt heb. Maar dat komt omdat ik nog zo vol van alles ben. Er is veel gebeurt dacht ben erdoor maar nu geen werk meer dat wilde niet meer. Had teveel aan mijn hoofd letterlijk. Heb geleerd ook meer rust te nemen maar denk weleens houdt de ellende nooit op. Moet soms zo vechten voor alles. Maar begin me ook door de MIR-Methode toch weer gelukkiger te voelen maar hoop dat nu de goede jaren komen. Leef mijn leven of ons leven. Want weinig mensen zijn te vertrouwen. Grtj. Annem.
Beste Annem.,
Ja, het is soms een harde en eenzame tijd. Toch zie ik bij veel mensen dat er langzaam maar zeker veranderingen komen. Ik hoop dat ze voor jou ook komen. Weet dat je altijd steun kunt vragen aan een MIR-Methode begeleider om je er sneller doorheen te helpen.
Veel sterkte!
Groetjes, Mireille Mettes
Beste Mireille
Heb ook een zeer heftige tijd achter de rug. Onverwachts overleed mijn moeder had zelf net andere woonruimte relatie. Kids de deur uit . Werk ging niet goed werk nu ook niet meer en mijn moeder nog 1 keer gesproken met ruzie. Toen vonden ze haar op haar werk aneurysma in haar hoofd ze is niet meer bijgekomen en ik haatte haar en weer niet. ’t Is allemaal zo dubbel. Therapieen gedaan en met de MIR-Methode begonnen pfff wat emoties komen er los angst huilen pijn hartpijn veel onverwerkt verdriet. Maar kan nu zeggen er lijkt eindelijk eens rust te komen en leef mijn leven en met mijn man ook. Als nu het iedereen er mee eens dan niet ook al hiervoor contact met fam verbroken maar ik kom er wel mede ook dankzij de MIR-Methode. Dus erg bedankt hiervoor voel weer meer rust in mezelf stromen. Grtj. Annem.
Beste Annem.,
Ik ben erg blij voor je dat de MIR-methode je steun geeft. Ik hoop dat het je lukt om de rust te blijven voelen. Dat je je energie en blije gevoel maar weer helemaal terug mag krijgen! Mocht het zwaar zijn, dan kun je altijd overwegen om een keer naar een MIR-Methode begeleider te gaan.
Veel sterkte en ook geluk!
Groetjes, Mireille Mettes
Mireille, hallo. ik ben 55 jaar tob al jarenlang met psychische problemen. weet dat kinderen last kunnen hebben van vroegere zaken/ Ik doe aan astrologie en weet dat kinderen al vanaf de tijd dat ze in de baarmoeder zitten, moeite kunnen hebben met de psychische gesteldheid van hun ouders! Mijn moeder heeft mij kort gelden verteld dat mijn vader haar heeft geschopt in de buik toen ze hoog zwanger van mij was. Haar buik was zwart Mijn Zon staat helaas in het12 e huis dit geeft aan dat ik mijn leven veelal in alle afzondering moet leven, dit is tot nu toe heel erg uitgekomen/
Beste Janna,
Dat klinkt behoorlijk heftig! Het is gelukkig de ervaring van veel mensen dat het ondanks alle heftigheid toch goed mogelijk is om het te verwerken. heel veel succes en sterkte!
Hartelijke groetjes,
Mireille Mettes
Beste Mirreille,
Fijn dat je aandacht besteedt aan de gevoelens rondom Rouw en Verlies. Wat bij sommigen het effect heeft van: hart op slot. Dank daarvoor. Het valt me op dat je de effecten van stap 1 t/m 9 op deze gevoelens niet beschrijft, zoals je anders vaak wel doet. Komt deze info nog?
Je bericht zal ik delen op mijn FB-praktijkpagina Rouwverwerking & Verliesbegeleiding Rosa Kiekebosch-Wigink Heeten/Deventer. Succes met je prachtige werk.
Liefs,
Rosa
Dankjewel Rosa!
Ik ben erg blij dat mensen als jij zoveel mensen kunnen begeleiden bij het verlies van een dierbare.
Ik zal nog ’s een keer de 9 stappen uitleggen bij rouwverwerking.
Jij ook veel geluk met jouw werk!
Hartelijke groeten,
Mireille Mettes
Het klopt als een bus,mijn eerste man kom ik nog wel eens tegen op een verjaardag bij mijn kinderen of kleinkinderen, en dat gaat steeds beter.
Mijn 2de man is 5 jaar geleden gaan hemelen, mijn maatje door dik en dun,mijn hart begint langzaam weer open te gaan.
Beste Tilly,
Ik ben erg blij voor je dat je na zoveel heftige gebeurtenissen toch weer wat openheid begint te voelen!
Veel geluk!
Groetjes, Mireille Mettes
en als je 30 jaar geleden een masker op heb gezet en je hart hebt afgesloten na de scheiding van je ouders?
Beste Jaco,
Dat valt beslist niet mee! Het fijnste is wanneer je het de tijd geeft. Uiteindelijk zal je hart weer willen open gaan.
Veel succes en sterkte!
Hartelijke groetjes, Mireille
hoi ja je hart op slot ik denk dat ik het nooit meer open krijg heb een een vriendin gehad mijn vrouw is nu 8 jaar geleden gestorven maar het lijkt dat ik niet meer van een ander kan houden . heb ook een kind verloren die was pas 3 jaar en heb nu nog 2 kinderen die alle twee in het buitenland wonen heb wel een goede band met ze ….doe nog steeds de MIR-Methode gr jo
Beste Jo,
Je hebt goed je portie gehad in het leven, zo te zien. Zeg nooit nooit. Hoewel het intens heftig is geweest wat je hebt mee gemaakt, is mijn ervaring dat het toch echt nog mogelijk is om die diepe pijnen los te laten. Ik hoop dat de MIR-Methode je daar een stap in op weg kan helpen.
Heel veel sterkte en ik wens je toe dat er steeds meer geluk in je leven komt!
Hartelijke groeten,
Mireille Mettes
Lieve Jo
Het is mij ook gelukt. na alle hubbels van scheiden en het verlies van mijn 2de man, Mijn spirituele pad heeft me daar zeker bij geholpen,loslaten in liefde.en ga weer openstaan om te mogen ontvangen.
Liefs van Tilly
Lieve Mireille
Ik heb eerst mijn partner aan zelfdoding verloren en 4 jaar erna mijn zoon ook aan zelfdoding. Dacht dat ik dit had verwerkt maar nu begrijp ik waar het huilen vandaan komt vanaf ik met de MIR-Methode ben begonnen maar ik blijf doorgaan ook voor mijn klachten dank je wel dat je deze methode naar buiten brengt en heb ze aan veel mensen doorgegeven liefs maria
Beste Maria,
Wat een zware weg ben je gegaan. Wat moet dat verschrikkelijk heftig zijn geweest voor je. Ik kan me zo goed voorstellen dat je onbewuste al die pijn en verdriet pas langzaam aan het vrij geven is. Ik hoop voor je dat de MIR-Methode jou langzaam maar zeker vrede in je hart mag geven en dat je het een plaats kunt gaan geven.
Veel sterkte en ik wens je een paar hele lieve mensen om je heen!
Hartelijke groetjes,
Mireille Mettes
Hallo Mireille, Ook ik was gisteren avond in Assen. En ik heb met bewondering naar je verhaal geluisterd. Mooi dat jij door jouw zoektocht zoiets hebt kunnen ontwikkelen, en wat fijn dat we hier allemaal gebruik van mogen maken. Je kunt trots zijn op het geen waar je nu staat.
Zonnige groet vanuit het mooie Noorden,
Titia
Beste Titia,
Dankjewel voor je lieve woorden! Ik was behoorlijk geraakt door de grote groep liefdevolle mensen die er waren. Ik ben ook erg gelukkig dat het zoveel mensen zoveel goeds brengt. Dat had ik niet zien aankomen, maar is wel prachtig om terug te zien! Dankjewel dat je me dit hebt geschreven.
Hartelijke groetjes en veel geluk met het verduidelijken van jouw missie!
Mireille Mettes
Beste Mireille, wat een bericht zoals het is beschreven…. Heel herkenbaar en ik hoop dat mijn hart zich ooit weer echt openstelt. Mijn vader heeft zich van het leven beroofd (zelfmoord vind ik zo hard!) toen ik nog maar 14 bijna 15 jaar oud was, hij was diegene die ik het minst kon missen. Nu ben ik 57 jaar en sinds een jaar in de ZW, ik ben ingeklapt en alles kwam weer boven. Ik heb de MIR-Methode gedaan maar zinnen zelf aangepast en daardoor (begrijp ik nu) niet echt geholpen. Ik hoop dat ik binnenkort weer opnieuw de moed heb te starten.
Groetjes MMB
Beste MMB,
Jee, wat moet dat een klap zijn geweest toen je net 14/15 jaar was! Het spijt me zo voor je dat je hem toen al moest missen. Ja, zo’n klap kun je dan aardig weg stoppen, totdat het moment er is dat je onbewuste het wil vrij laten. Dan komt het verdriet en de ander emoties. Ik hoop van harte dat de ‘originele’ MIR-Methode je weer gaat helpen. Voel zelf wanneer je er aan wilt beginnen. Het zal er vanzelf wel weer van komen.
Heel veel sterkte en veel vrede in je hart gewenst!
Groetjes, Mireille Mettes
Wat ik heel bijzonder vindt is dat de nieuwsbrieven steeds op het voor mij juiste moment komen. En dat ik er zo veel steun uit haal. Mijn broer is 3 weken geleden overleden, zelfmoord, niet geheel onverwacht. En ik had (dacht ik) mijn hart stevig op slot gezet. Maar het lukt niet, steeds weer overvalt het verdriet me. Zo fijn om dan deze nieuwsbrief te lezen. En dat gebeurt zo vaak. Ik doe de MIR-Methode nu een half jaar. Het heeft veel effect op veel gebieden. Lieve groet. Ria
Beste Ria,
Wat een heftige ervaring en wat kort geleden nog. Ik kan me zo goed voorstellen dat het verdriet dan zo sterk aan de oppervlakte ligt. Ik wens je bijzonder veel sterkte en hoop dat je er uiteindelijk vrede mee kunt hebben. Dankjewel voor je hartelijke woorden. Ik ben blij dat de nieuwsbrieven je zoveel steun geven!
Hartelijke groetjes, sterkte en veel steun gewenst!
Mireille Mettes
Hoi Mireille, ik ben vorig jaar mijn moeder verloren. 67 jaar aan long en botkanker. Ze was mijn moeder, vriendin en toeverlaat. Ze stond altijd voor mij klaar. Wij waren 1. We deden veel samen. Tijdens haar ziekte heb ik mijzelf sterk gehouden. Niet huilen maar doorgaan. Ik vond het vreselijk haar zo te zien aftakelen en ze had zoveel pijn! Na haar overlijden ben ik in een groot gat gevallen. Wat moet ik zonder haar? Waarom moest zij sterven? Elke week ga ik naar haar graf met bloemen. Ik vind dat fijn en praat ook tegen haar. Ook heb ik veel gehuild en nog huil ik regelmatig. Ik doe al een tijdje de MIR-Methode op aanraden van een medium. Huilen lucht op, maar ooh wat mis ik haar. Zelf ben ik afgekeurd en zit hele dagen thuis, dat maakt het nog moeilijker omdat je heel de dag hebt om te piekeren en erover na te denken. Ik probeer om afleiding te zoeken, heb ook nog een hondje die veel aandacht vraagt en lieve kinderen, schoonouders en mijn vader waar ik naar toe kan en kan bellen. Dat koester ik dan ook. En aan mijn man heb ik ook veel. Verder put ik kracht uit muziek, en meezingen. Het blijft moeilijk en het moet een plekje krijgen.
Beste Toos,
Ja, het is een bittere fase in je leven. Je moeder zo missen, zal intens pijnlijk zijn. Het is krachtig van je dat je afleiding probeert te zoeken en kracht put uit muziek, zingen en bij je kinderen zijn. Het lijkt erop dat het uiteindelijk iets draaglijker wordt wanneer er een soort diepe acceptatie komt, van: ‘Het is zoals het is.’ Dat is een kwestie van tijd. Uiteindelijk kun je er vrede mee hebben en ik hoop dat de MIR-Methode je daarbij kan steunen.
Ik wens je heel veel sterkte en veel vreugdevolle momenten toe!
Hartelijke groetjes,
Mireille Mettes
Hoi Mirreille,
Bij mij is dit ook weer een artikel met een dubbel gevoel… Ik zit in een periode dat even meerdere punten tegenzitten (verlies van mijn baan,onze pleegdochter die te erg beschadigd is om bij ons te kunnen blijven en die we naar een instelling hebben moeten brengen en mijn moeder die ongeneeslijk ziek is en daaraan gekoppeld een hoop oud zeer uit het verleden en gecompliceerde familieverhoudingen). Ik ben sinds een paar maanden aan het “MIRren” en ik merk dat er een heleboel heftige reacties loskomen. Heb jij nog tips welke stappen van de MIR-methode extra zouden kunnen werken? Ik merk dat er van alles loskomt, zit het (te) diep of ben ik te ongeduldig dat ik mij weer beter wil voelen? Ik merk bv dat ik erg behoefte heb aan “basisbehoeften” vastgehouden worden en knuffelen door mijn man in dit geval. Ben benieuwd!
Gr. Dina
Beste Dina,
Het belangrijkste is dat je de 9 stappen blijft doen. Die werken al op volle toeren voor je. Je kunt daarnaast jezelf sterken en beginnen met voorzichtig uit te spreken wat je heel graag zou willen, zoals vastgehouden worden door je man. Het enige wat je hoeft te doen is het te vragen en vertellen waarom het je zo goed doet. Het is erg mooi dat je zo bewust bent van waar je behoefte in hebt, nu het alleen nog uitspreken.
Veel geluk en je bent volgens mij bijzonder goed op weg!
Liefs en sterkte!
Mireille Mettes
Mireille,
Dank je voor je fijne woorden!
Groetjes,
Dina
Bedankt mevrouw Mettes voor de heel fijne nieuwsbrieven die ik dagelijks mag lezen !
Groetjes,
Gerda (België)
Graag gedaan, Gerda! Dank voor je lieve woorden!
Groetjes, Mireille
Merci, Mireille, tja wat zal ik zeggen ,het leven gaat niet over roosjes… Lieve Hetty, ik ben ook een kind verloren.. en hem helemaal loslaten wil ik niet eens..Ik ben sinds een week weer volop aan ’t mirren na een rustperiode . Ik merk nu dat na 3 en half jaar de tranen hoog zitten, maar er nog steeds niet uit willen. Wat zou ik graag eens keihard gillen en janken !Ooit in een ver verleden hebben mensen een ambulance gebeld toen ik een huilbui had en ik ben toen_-zonder behandeling-een week in een kliniek opgesloten !! Waarschijnlijk durf ik gewoon niet te janken. Ik ben nu erg trillerig en nerveus maar blijf Mirren Mireille Grt. Ineke
https://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=FjIzuleiklY
Hoi Ineke.
Ik wil heel graag even op jouw reageren, ik ben ook geen huiler, en kan ook moeilijk mijn emoties tonen.
Doe met regelmaat ook mirren, maar waar bij mij het wel los kwam is in een soul voice weekend,ik heb me eigen in het diepe gestort, en ik vond het een heerlijke ervaring.
Ik ga zelfs de 5 daagse doen ( volgend jaar ) je komt volledig weer in je kracht te staan.Misschien is het wel wat voor jou, ik dacht ik mail het maar even, je weet nooit.
http://www.soulvoice.nl/page2/page2.html Ik heb het bij Marinet gedaan, maar er zijn meerdere Groetjes Rolide
THX Rolide !
Dank je wel Ineke voor je woorden en de link naar dat prachtige liedje. Voor mij klopt dat…. mijn overleden moeder geeft via iemand boodschappen door en dat is ontzettend waardevol… en ik voel ook het verdriet om het aardse gemis….
Wens jou heel veel moed toe voor het loslaten van je verdriet… Lieve groeten Annelies
Hallo Mireille
Ik beoefen de MIR-Methode al een lange tijd. Het ondersteunt me om bij mezelf te komen. Ik maak een moeilijke tijd door, nadat ik 3 jaar geleden plotseling mijn partner verloor 51 jaar. Daarnaast ook 2 zonen die ernstige problemen hebben en ik dat los moet laten. Eigenlijk raakte ik alles kwijt wat er toen was…ook mijn huis etc. Dus na 30 jaar met z´n vijven, ineens alleen. Ook raak je vrienden kwijt en is het de tijd voor mij om een geheel nieuwe weg in te gaan slaan…een nieuw leven waarin ik mijn missie ga vinden. Daarmee ben ik onderweg met vallen en opstaan…komt goed dat voel ik….alleen met vertrouwen in mezelf en héél veel geduld. Ik ben onderweg door mijn eigen innerlijke kracht,en mede o.a.namens de MIR-Methode en hele lieve trouwe vrienden.
Hartelijke groeten
Mariejanne
Beste Mariejanne,
Wat kan het leven soms een wending nemen! Het is beslist een hele heftige periode voor je geweest (en nog). Ik ben erg blij voor je dat je nog een paar vrienden hebt die jou steunen. Uit je bericht lees ik veel kracht om het vol te houden en een prachtige hoeveelheid vertrouwen in jezelf en dat jouw missie duidelijk zal worden. Ik ben erg blij voor je en hoop van harte dat je veel geluk zal toe-vallen!
Hartelijke groetjes,
Mireille Mettes
“toevallig”,vandaag is het de geboortedag van mijn zoon die 7 jaar geleden overleden is, mijn werkgever wilde me kwijt dit werd een rechtzaak die ik gewonnen heb. Door het verdriet begaven mijn knieen het, ik werd 3 keer geopereerd, dit duurde mijn werkgever te lang! Daarna kwam ik in een echtscheiding,niet de vader van mijn zoon, hij vond het leven met mij niet meer leuk, hij is een narcist. En toch kan ik weer genieten van het leven, vandaag iets minder. Groeten Marian.
Beste Marian,
Veel sterkte vandaag! Je kind verliezen, is wel een van de meest heftige dingen die er is, verwacht ik. Ik heb het gelukkig niet hoeven meemaken. Hopelijk nooit. Ik wens je heel veel sterkte en vind het fantastisch te lezen dat ondanks alles wat je hebt meegemaakt, je toch kunt genieten van het leven. Ik hoop dat er nog veel moois op jouw pad gaat komen!
Hartelijke groetjes,
Mireille Mettes
Lieve Marian, de birthday is altijd een moeilijke dag, “toevallig”plaatste ik mijn Youtube filmpje ,ik hoop dat je het kan verstaan in het vlaams . Sterkte vandaag ! Ineke
Beste marian
Pff wat een hoop ellende weet er alles van. Maar eindelijk gaat het beter met me. Probeer te kijken naar leuke dingen die er wel zijn. Als ik verdrietig ben kan ik nu huilen. Wens je veel sterkte ook ik zie mijn kids niet en dat doet pijn heel erg veel. Knufffel en veel sterkte voor je en kracht om toch maar weer door te gaan grtj. Anne
ik doe sinds zes maanden met regelmaat de MIR-Methode. Ik ben hiermee begonnen, omdat ik merkte dat ik vastliep op mijn werk. Ik had last van concentratieproblemen en ik werd steeds onzekerder over mijn functioneren. Door de MIR-Methode zijn heel veel emoties los gekomen. Sinds drie weken zit ik overspannen thuis en geef ik mij over aan het feit dat ik overbelast ben. Ik zal nu eerst aan mijn gezondheid en herstel gaan werken. In deze periode is ook het verdriet om mijn overleden moeder sterk naar boven gekomen. Ze stierf na een ziekbed toen ik 13 jaar was. Ik ben nu 37 en moeder van twee kinderen, waar ik zielsveel van hou en veel van geniet. Ik moet nu weer door mijn verdriet heen en de MIR-Methode helpt mij hierbij. Bedankt hiervoor!!
Beste Liesbeth,
Wat heftig voor je! En ja, dan is in zo’n periode van rust ineens de ruimte voor oude emoties om vrij te komen. Ik ben wel erg blij voor je dat je er even aan toe kunt geven om het te verwerken. Ik hoop van harte dat het je weer diepe rust gaat geven en dat je daardoor weer extra veerkracht overhoudt voor je kinderen.
Veel sterkte en ook veel geluk gewenst!
Mireille Mettes
Beste Mireille,
Ik ben afgelopen jaren mijn beide ouders verloren, mijn vader plotseling, mijn moeder 1,5 jaar later doordat ze zonder mijn vader niet meer wilde. Als klap op de vuurpijl wilde mijn werkgever ook van me af, omdat ik in die periode niet optimaal functioneerde. Mijn drama was compleet.
Ik kon hierdoor de suiker niet laten staan, waardoor mijn hormoonhuishouding van slag raakte en ik in de overgang leek. Een vriendin bracht me op het spoor van de MIR methode. Hierdoor kon ik beetje bij beetje de suiker weer laten staan en verdroeg ik gezond eten weer. Ook mijn hormonen kwamen weer op orde, waardoor ik weer gewoon regelmatig ging menstrueren. Na een jaar thuis zitten en aan mezelf werken, ga ik voor mezelf beginnen. Ook dat durfde ik niet voordat ik ging MIRren, kortom het is voor mij een hele ondersteuning!
Beste Anne-Mieke,
Over een achtbaan gesproken! Allereerst nog veel sterkte gewenst met al het verlies dat je hebt moeten ervaren! Zo begrijpelijk dat je dan voor zoet kiest om jezelf te troosten. Ben erg blij dat je vriendin je de MIR-Methode heeft aangeraden. In stap 7 wordt namelijk de Basisbehoefte ‘Troost’ weer aangevuld en dat kan alleen al voor heling zorgen.
Ik ben erg blij voor je dat je weer wat op de rit bent en hoop van harte dat je veel fijne momenten mag ervaren!
Hartelijke groetjes,
Mireille Mettes
Over je hart op slot doen bij een overlijden is er dus heel wat over te zeggen maar dit kan ook bij mensen die nog in “leven” zijn en volgens mij is dit een pak moeilijker. Bij een overlijden is er een graf en is er mogelijkheid om echt “afscheid” te nemen. Maar soms zijn er situaties waar mensen die jij liefhebt door omstandigheden niet meer in jouw leven willen aanwezig zijn of die er geen deel van willen uitmaken zoals jij het zou willen. Ik denk dan in de eerste plaats aan “onbeantwoorde liefde” of “geen wederkerige liefde” op het niveau dat jij voor ogen hield. Het 2de is wanneer bv. een kind geen contact meer met jou zoekt na een echtscheiding omdat het niet meer kan/mag of onder druk gezet wordt van de andere ouder. Die mensen zijn dus fysiek nog bereikbaar (ze wonen bv. een halfuurtje rijden bij jou vandaan) of je hebt er nog vriendschappelijk contact mee maar het kan nooit méér zijn. Dat is volgens mij pas een héél moeilijke les dat je krijgt om “los te laten” en in mijn ogen, met alle respect uiteraard voor mensen die iemand verliezen door een sterfgeval, veel moeilijker.
Beste Inés,
Ja, het zal beslist moeilijk zijn en we kunnen het eigenlijk niet met elkaar vergelijken. Beiden is verschrikkelijk zwaar. Stap 3 van de MIR-Methode is een van de stappen die hier hard aan werkt. Om iemand werkelijk helemaal ‘los te koppelen’, opdat er vrede komt over de situatie, waardoor het draaglijker wordt. Iemand werkelijk loskoppelen is de enige weg om jezelf vrij te maken en heel soms om daarbij de band te herstellen.
Dank voor je aanvulling!
Hartelijke groetjes,
Mireille Mettes
Lieve Inez
hopelijk keert het zich en krijg je wel heel veel liefde, beantwoorde liefde en komen de kinderen toch weer naar huis omdat ze zien en weten dat ze op het verkeerde been werden gezet door anderen.
het is heel heel moeilijk, pijnlijk en heel verdrietig.
om nu te zeggen een “pak moeilijker” dan een sterfgeval ?
er is niet altijd een graf of een mogelijkheid om afscheid te nemen. en die kinderen kunnen nooit meer contact opnemen.
en je zult ze nooit meer zien, of die liefde wordt nooit meer beantwoord.voor iedereen is zijn eigen probleem altijd moeilijk en iedereen moet zijn eigen weg erin vinden om er mee om te gaan. je kunt zo iets niet vergelijken.
Liefs Lizzy
Lieve Mireille,
Dank je wel weer voor een mooie nieuwsbrief!
En, zoals je weet, ik herken dit verhaal van heel dichtbij. Het (bij je) dragen van een verlies is een afwisselende weg met hobbels en gaten en tegelijkertijd een mooie ontdekkingsreis naar binnen… om vervolgens weer naar buiten te komen en nieuwe verbindingen aan te gaan. Het heeft mijn bewustzijn en leven verandert…
Ik doe nog steeds met regelmaat de MIR-methode. Wat ik er precies van ervaar of waar het me in helpt, weet ik niet. Wat ik wel weet is dat het me ondersteunt!!
liefs, Therese
Hai Therese,
Ja, je was ook een van de mensen aan wie ik moest denken tijdens het schrijven. Ik denk dat mensen het pas echt begrijpen wanneer ze het zelf mee maken. Ik ben ontzettend blij dat je in het hele proces zoveel nieuwe ontdekkingen doet en het je zoveel gebracht heeft. Ben ook erg blij dat de MIR-Methode je er op een of andere manier bij kan steunen!
Veel liefs!
Mireille
Hallo Mireille,
Dank voor dit artikel. Voor mij heel herkenbaar omdat ik 6 jaar geleden mijn oudste dochter verloor. Zij liet twee heel jonge kindjes achter.
Gelukkig kan ik wel intense liefde voor (al) mijn kleinkinderen ervaren maar ga nog wel steeds alleen door het leven.
Een stukje verwerking heb ik o.a. gedaan door een boek te schrijven/maken over rouwverwerking voor kinderen vanaf 0 jaar, Het Wolkenhuis (ook te vinden op FB).
Inmiddels ben ik onder begeleiding ook bezig met de MIR-methode en buiten dat ik al veel beter slaap heb ik ook al eens het idee gehad dat het leek of nu de terugslag pas kwam. Klopt dus helemaal.
Hartelijke groet,
Hetty.
Beste Hetty,
Poeh, dat is me een klap geweest! Wat een verdriet. Ik ben blij voor je dat je zoveel liefde kunt ervaren voor de kleinkinderen. Ik hoop van harte dat de MIR-Methode je er nog meer rust/slaap bij kan geven en dat het draaglijker voor je wordt.
Veel sterkte en geluk!
Mireille Mettes