167. Durf je je boosheid te uiten?
Wat is boosheid voor jou? Slecht? Bedreigend? Vind je het zwak als je laat zien dat je boos bent? Houd je je in? Omdat de ander toch niet luistert? Omdat de ander dan de tegenaanval inzet? Of bang dat je dan uitbarst, teveel woede eruit gooit? Of voel je je nooit boos? Merk je het niet dat er iets geraakt wordt? Is alles altijd oké en vind je het fijn dat je de lieve vrede bewaart? “Toe, laten we niet boos worden. Laten we rustig praten met elkaar.”
Angst voor ruzie
Veel volwassenen hebben als kind geleerd om niet boos te worden. Ruzie te voorkomen. Houd je stil. Slik het in. Want als je boos wordt, heb je kans dat er ruzie komt en jij bent minder sterk. Dus slik je je boosheid in. Geen ruzie! De volwassenen die dit als kind leerden, zijn degenen die altijd aardig doen, de lieve vrede bewaren. De mantel der liefde… Kunnen zich uitstekend beheersen. Ze voelen wel dat er onrecht is, maar gaan algauw voorbij aan wat ze zelf willen. Want anders komt er ruzie! En ze drukken hun boosheid weg, naar binnen.
Toen kwam de puberteit
En hoe ging het in de puberteit? Dat is het moment dat je als kind lichamelijk sterker werd en je mond open kon doen. Het moment dat je weerwoord kon geven. Voor jezelf op kwam. Deed je dat toen ook? Ging je rebelleren? Heb je je vader tot woede gedreven? Je moeder toegeschreeuwd? Heerlijk van achter uit je keel? Het is niet prettig, maar wel nodig. Als jongere is het nodig dat je gaat voelen wat het is om boos te zijn en je boosheid te uiten. Dat je die krachtige energie mag leven en ziet dat je daarmee invloed hebt op anderen. Vaak gaat dat nog ongericht, maar voelen hoe het is om je boosheid te uiten, is nodig. Het is aan de ouders om te doorzien dat dit hoort bij opgroeien en dat ze trots kunnen zijn dat hun kind zo voor zichzelf opkomt.
Boosheid binnen houden is slecht voor je gezondheid
Mensen die nooit boos worden, houden zichzelf voor de gek. Iedereen is wel eens boos. Kies je ervoor om die boosheid niet te uiten, dan belast je je lichaam. Je lever en galblaas kunnen daar last van krijgen. Ingehouden woede is ziekmakend. Het uiten van je boosheid is een stuk gezonder. Maar dan op een manier die oké is voor je omgeving. Daarvoor is het nodig om je boosheid te onderzoeken. Daar schreef ik al eens over artikel 17. Woede? Leg je hart op je tong.
En als je je boosheid gaat onderzoeken, ontdek je dat er iets moois achter schuilt en dat er een prachtige kracht in zit! Anita Timpe, een psychotherapeute, schreef er een helder boek over: “De positieve kracht van woede”.
En, voel je je al vaker boos? Voel dan ook de enorme energie die daarin zit. Ik ben boze mensen vaak dankbaar! Ze zorgen voor verandering!
MIR-Methode en boos worden
Doe je de 9 stappen van de MIR-Methode, dan werkt je onbewuste op vele manieren aan jouw bevrijding. In artikel 17 heb ik per stap beschreven wat er gebeurt. Zo ga je je weer voelen zoals je bedoeld bent, volgens jouw originele blauwdruk. En dat betekent ook dat je trouw wordt aan je gevoelens, ook je boosheid, want het is je peilstok dat iets niet gaat zoals jij wilt. Door het doen van de MIR-Methode kom je meer in contact met wat jij graag wilt, wat voor jou belangrijk is. Word je nooit boos, dan kan je in het begin van de MIR-Methode wat kribbiger worden, chagrijniger en soms uitbarsten. Niet fijn, maar wel nodig. Omdat je begint te voelen dat er iets moet veranderen en dat je het niet langer accepteert. Super!
En, heb jij ook gemerkt dat je makkelijker boos wordt door het doen van de MIR-Methode? Dat je niet meer altijd de lieve vrede wilt bewaren en jezelf daarmee te kort doet? Ik hoor het graag van je! Schrijf het hieronder, dankjewel!
Dat je maar mag gaan genieten van de kracht die achter je boosheid schuilt!
Groetjes, Mireille Mettes
Maar wat doe de MIR-Methode met boosheid en verdriet na een NAH
Die boosheid lijkt zo onterecht. Zo plotseling voor de partner
Beste Adrie,
Precies hetzelfde als met andere soorten boosheid en verdriet. Het helpt om het zachter te maken, en het uiteindelijk te kunnen accepteren.
Groetjes, Mireille
Beste Mireille, ik zou het zeer op prijs stellen als jij een keertje aandacht zou willen besteden aan bijnier-uitputting. In het engels adrenaline malfunction; een wat mij betreft nog duidelijkere omschrijving, want omdat je energie nooit (geheel) is aangevuld opgeladen – vergelijk het met een mobiele telefoon waarvan de batterij leeg is – ervaar je alles extra geladen, althans ik. En dat betekent dat alles al snel/meteen drama is, en woede, irritatie, ergernis, verdriet, allerlei heftige gevoelens liggen voortdurend “klaar”. Dit omdat je alleen nog maar op adrenaline kunt functioneren. Een nare, vicieuze cirkel (waarschijnlijk ontstaan door traumatisering beginnend in de jeugd), die je maar moet zien te doorbreken. Maar hoe? Het zou geweldig zijn als jij ook hierbij zou kunnen helpen. Een verdere pluim op jouw zo belangrijke werk. Dank je hartelijk alvast en hartelijke groet, LoesAlex
Dag Mireille,
Ik ken de MIR methode al jaren en ben daar dankbaar voor.
Het rare is, ik start met de MIR-Methode heel trouw maar ik hou het nooit lang vol.
Over boosheid gesproken: ik kan niet boos worden en luidruchtig te keer gaan bv.
Ik schakel inwendig een korte pauze in en denk na over mijn boosheid……ik vind dan meestal waarom ik me tekort gedaan voel en ga dan hiermee aan de slag, het klinkt als een gesprek met mezelf
Als ik er niet direct inzicht inheb, geef ik het de tijd om inzicht te krijgen
Beste Hedwige,
Wat je beschrijft als boosheid, klinkt ook wel als wijsheid in mijn oren!
Zolang je jezelf daarmee niet tekort doet, en zolang anderen begrijpen dat ze over je grens zijn gegaan. Dat kan je in een later moment alsnog dan goedkeuren.
Groetjes, Mireille
Er was een irritatie en merkte dat de woede de daardoor ontstond intenser was als anders, op dat moment heb ik het me gemakkelijk gemaakt en de woede met rust gelaten. Even later was de woede over.
Rebelleren heb ik nooit gedaan als tiener. Er zat veel opgekropte woede in mij die ik doorslikte. Dat voelde niet goed aan. Nu met deze methode komt er veel woede naar boven bij me. Moet er gewoon uit.
Boosheid heeft vaak nut, en kan zinvol zijn.
Eind dit jaar lanceren we een platform waar mensen hun gefundeerde boosheid kunnen uiten.
http://www.ikbenboos.nl
Beste John,
Met welk doel lanceren jullie dat platform? Gaat het over maatschappelijke boosheid of kunnen mensen grieven over andere mensen erop zetten? Dat laatste lijkt me niet zo prettig…
Ik hoor er graag meer over!
Groetjes, Mireille
ik Ben heidi van der R. en ik heB geel erg veel last van mij
Boose woede en dat kan ik niet uiten goe kan ik het Beste om te uiten
kan jullie mij wilen helpen aseBLieft groetjes van heidi
Beste Heidi,
Het fijnste is om uit te zoeken waaróm je boos bent. Welke behoefte mis je? Word je niet begrepen? Niet serieus genomen? En ga daar met iemand over praten. En als je af en toe boos bent, kun je altijd op een kussen slaan om de scherpste kantjes eraf te halen. Maar blijf zien dat de boosheid er niet voor niets is en dat er iets achter zit dat beslist gezien wil worden!
Sterkte en veel geluk!
Groetjes, Mireille
Beste Heidi
Heb je weleens gehoord van het “rijstexperiment”? Je woede uitten op een glazen pot gevuld met gekookte rijst…een echte aanrader! De tweede keer dat ik mijn boosheid daarop uitte leek het net of er een hele ketting van boosheid/frustratie uit mijn gevoel werd getrokken!! Ik voelde me lange tijd zo opgelucht 🙂 Ik wens je veel vredige gevoelens! Groetjes van Brigitte.
Beste Mireille,
Mijn man is 86. In het beginstadium van dementeren, en heeft een hele dunne huid.
Door hem uitgekiende voeding te geven, die lekker is en er zo aantrekkelijk mogelijk uitziet, maar wel met heel weinig suiker, houd ik zijn huid en hersens in redelijke staat.
Wanneer wij ergens een feestje hebben en hij dus zoals helaas gebruikelijk is een groot stuk taart en veel zoete troep krijgt, merk ik dat direct aan zijn huid en aan zijn manier van doen, sneller in paniek raken bijvoorbeeld.
Bij het minste of geringste stootje ligt zijn huid dan weer open. grote winkelhaken, waarvoor ik uit voorzorg een kast vol verbandmiddelen in huis heb.
Bij een “vriendin” had ik dat al meerdere keren uitgelegd.
Desondanks krijgt mijn man bij haar standaard de koektrommel voor zijn neus gehouden met de woorden erbij “Nou een koek erbij is toch lekker en kan heus geen kwaad”.
Daar werd ik wel altijd kribbig van, en soms deed ze het wel eens niet.
Afgelopen dinsdag ging ik even naar het toilet, en onmiddellijk heeft zij mijn man de koektrommel voor zijn neus gehouden, en er echt op aangedrongen dat hij een koek zou nemen.
Moedwillig en om te pesten, omdat ik even er niet bij was, althans volgens de lezing van haar man.
Ik werd heel erg boos.
Zij zei dat ik me niet moest aanstellen en mijn gemak moest houden.
Dat deed ik dus.
Hield me toch nog behoorlijk in.
Verontschuldigde mij zelfs na de thee en de koffie, voor mijn boosheid.
En ook nog eens ’s middags per telefoon.
Ik kan er niet van slapen en merk dat ik er nog steeds heel erg boos en verdrietig over ben.
Ik kan haar niet meer als “vriendin” zien.
Beschouw haar nu eerder als vijand.
Dat doet toch behoorlijk zeer.
Ook zie ik tegen vrijdag op, dan hebben we weer een familiefeestje.
Ik wil niet zien hoe zijn kinderen zonder het te beseffen mijn man de vernieling in helpen.
Ik durf bij zijn familie al lang niets meer te zeggen.
Misschien blijf ik deze keer maar gewoon thuis, het is voor mij daar altijd geweest alsof ik op eieren liep.
Ze zijn best aardig en vriendelijk.
Het zal vast aan mij liggen, maar na dertig jaar voel ik mij bij hen nog steeds niet op mijn gemak.
Mijn kinderen schijnen het wel eindelijk door te krijgen dat mijn man achteruit gaat.
Misschien willen zijn eigen kinderen het gewoon niet zien, en er ook niet over nadenken, misschien is het te bedreigend voor ze.
Beste Lidwina,
Het is vaak heel moeilijk voor anderen om echt te weten wat er aan de hand is en uit onwetendheid doen ze dan onhandige dingen. Dat je boos werd, ziet er in mijn ogen wel terecht uit. Omdat je het al vaker had aangegeven. Dan is het voor anderen soms toch nog moeilijk om te begrijpen dat suiker zoveel effect kan hebben. In de film ‘THAT sugar film’ wordt er overigens wel een link gelegd tussen suiker en angsten! Ergens in een gesprek met een psycholoog.
En je laatst zin is denk ik de spijker op de kop: vaak wil familie het niet graag zien, omdat het zo naar is en inderdaad op een bepaalde manier ‘bedreigend’. Doe wat goed voor jou voelt en soms is wegblijven inderdaad en optie.
Veel sterkte en ondanks alles: veel geluk!
Groetjes, Mireille
Beste Ludwina,
Het is verdrietig wat je schrijft en ook weer typisch Nederlands : dat ene koekje kan toch geen kwaad, terwijl jij weet dat het wel kwaad kan doen.
Die vriendin is geen echte vriendin.
Ja de kinderen zien dat gemakkelijker van een ander dan van hun eigen vader, dat willen ze niet echt zien.
Mischien moet je het duidelijker uitleggen,maar misschien heb je dat al gedaan.
Niet naar dat familiefeestje gaan is een goede oplossing maar dan isoleer je jezelf ook.
Probeer eens wat meer steun van je kinderen te krijgen, want je staat er wel alleen voor, je hebt niet echt iemand die je steunt en dat lijkt mij toch wel heel belangrijk.
Dus zoek hulp bij iemand van de familie die je echt kan steunen.
Sterkte en lieve groet, Lotje
Hallo Mireille ,
Misschien goed om mijn reactie van14 sept nog eens te lezen. Op dit moment is mijn
Lichaam nog steeds aan het detoxen, en dat gaat gepaard met veel boeren, winden,ongekende
Geuren.( de ultieme beleving)
Enorm genoten van de burendag, heb er maar een heel weekend van gemaakt.
Voorheen gingen zulke festiviteiten aan mij voorbij. Veel te veel prikkels.
Ik moet nu ook lachen om de term bipolair als diagnose, zijn wij niet allen BIPOLAIR ?
Jij mag het zeggen! Ik vind het leven nu al leuk. Ik herinner me dat ik altijd een blij mens was)
Voordat ik kunstmatig in COMA gehouden werd. Iets wat overigens door niemand werd opgemerkt. Iets om over na te denken, lijkt mij.
Ik stel meerdere burendagen voor. Ik wil zeggen in navolging van Griet, KOM HIER! DAT IK U KUS. Annette
Beste Mireille,
Ik ben vaak enorm boos over maatschappelijke kwesties, zoals nu de aanname van de donor wet. Ik weet dat het nog door de 1e kamer moet, maar het feit dat men ons bewust belazerd door foutieve info. De “hersendode” donor is niet dood, maar leeft zij het in comatueuze toestand/ In een urendurende operatie wordt zonder verdoving zijn/haar organen verwijderd. De donor, een zwaargewonde patient wordt medische hulp onthouden ten behoeve van een zieke andere patient, men doodt om een ander te redden. Geld is vaak het motief.
P.S. Ik slaap er slecht door en begrijp ook niet goed waarom het mij altijd zo aangrijpt terwijl het anderen koud laat.
Beste Elles,
Dit soort boosheid is enorm gewenst! Het geeft aan dat je iets vurig verlangt of vurig niet meer wilt! Ik geloof erin dat we mensen als jij hard nodig hebben! Mensen die nog boos kunnen worden… dus niets aan veranderen, maar je verontwaardiging blijven uiten! Er zijn veel meer mensen als jij die hier zo over denken. Ken je het werk van Ger Lodewick? Dankjewel voor het aankaarten hiervan!
Groetjes, Mireille
Hartelijk dank Mireille voor je reactie. Het maakt me vooral zo boos en verdrietig omdat de politici geen antwoord geven op mijn mail hierover, je krijgt alleen een standaardmail en je wordt afgescheept als een lastig onmondig kind die niet goed begrijpt waar het eigenlijk om gaat.
Beste Elles,
De politiek wil wel luisteren, maar doet dat alleen als vele mensen zich verenigen. Met een grote groep samen is het wel mogelijk. Kwestie van de groep te vinden waar jij je bij thuis voelt?
Groetjes! Mireille
Hartelijk dank voor je reacties, ik heb Ger Lodewick al een mail gestuurd en zijn site bekeken
Ik ben blij met de link die je bijgevoegd heb
Bedankt voor het mooie artikel. Mijn oudste zoon barst de laatste tijd vaak in woede uit.
Ik merkte dat ik dat erg moeilijk vind om mee om te gaan. Nu ik dit heb gelezen, weet ik dat dat komt omdat ik zelf mijn woede vaak in heb gehouden om maar aardig gevonden te worden. Ik ga nu anders naar mijn zoon kijken. Wat fijn dat hij voor zichzelf op komt!!
Beste Linda,
Hee, wat prachtig dat je zo naar jezelf kunt kijken! En hoera, dat je ziet dat hij gewoon voor zichzelf opkomt! Ik vermoed dat er het een en ander voor je gaat veranderen.
Veel geluk samen!
Groetjes, Mireille
Heel herkenbaar! Ik had een workshop afgelopen weekend en ik merkte heel duidelijk dat ik boosheid wel kan voelen maar dit fysiek nauwelijks kan uiten. Alsof alle energie uit me verdwenen is. Slaan op een kussen was al te vermoeiend en ik piepte wat ipv te schreeuwen.
Hai Florence,
Ja, kun je kijken hoe het je eigenlijk in de weg zit! Confronterend, maar wel een mooie ontdekking!
Ik wens je toe dat je het alsnog kunt gaan laten stromen!
Groetjes, Mireille
Beste Mireille,
Boosheid durven uiten? Of opgekropte boosheid durven uiten. Zoals ik het ervaar raakt nieuwe boosheid oude boosheid aan waardoor er vulkanen kunnen ontstaan. Vulkanen ontrafelen bezorgt je samen met angst en verdriet ook heel veel informatie. Zoals ik het ervaar is de MIR methode een prachtig handvat om op een milde manier oude pijn anders vast te leren houden.Loslaten is m.i.z. onmogelijk, het verhaal van je leven is verweven met de mens die je bent. Van uit die gedachte heb ik kunnen leren om mijn emotie`s anders vast te gaan houden .
Hartelijke groet
Wilma Lange
Hallo Mireille,
Heb grote behoefte om te reageren . Bijna een jaar geleden heel serieus aan de MIR.-methode
Begonnen. De noodzaak om alle beschikbare kracht in mij te mobiliseren was groot.
De belangrijkste reden:de al 5 jaar volledige mantelzorg voor mijn man die misschien extra
Zwaar zou kunnen zijn, vanwege mijn 36 jaar geleden geconstateerde bipolaire stoornis.
En nu kom ik bij de boosheid: Het enorme gestuntel van de mensheid, die wel massaal in een onbewust COMA lijkt te liggen, maakt mij razend en ongeduldig. Is er nog meer LIJDEN nodig
Om collectief wakker te worden????
Vanuit deze stevige emotie heb ik inJuli j.l. In samenspraak met mijn psychiater) besloten om te
Stoppen met de medicijnen. Het heeft me de inzichten, die mij tijdens de verschillende psychotische perioden, aangereikt werden , weer helder in de herinnering gebracht.
Ik lijk weer bij BEWUSTZIJN gekomen. Een groter geschenk is er niet.
Samen met jou en de vele ONTWAAKTEN, durf ik erop te rekenen dat de VREDE binnen bereik is. Wat ook heerlijk is, dat ik ondanks de vele zorg om mijn man een blij en sterk mens ben.
En jij hebt me op weg geholpen MIREILLE, Jouw MISSIE is duidelijk en ik weet dat ik de mijne
Nu ook gevonden heb.
Beste Annette,
Dankjewel voor je erkenning. Het vergt veel moed om werkelijk te zien wat er gaande is en het is fantastisch dat er steeds meer mensen zijn die wakker worden en gaan zien dat het niet klopt zoals er met mensen om wordt gegaan. Dat het tijd wordt voor werkelijke vernieuwingen.
Veel geluk! Met z’n allen kunnen we veel bereiken!
Groetjes, Mireille
sorry,
Ik heb aangevinkt ‘houd mij op de hoogte’ voor ‘alles’,
maar dit mag terug naar ‘meld niet aan’
Dank u
Hai Hilde,
Ik weet nog niet hoe ik dat moet doen. Zal straks Remco vragen het uit te leggen. Sorry voor alle berichten die je in de tussentijd krijgt. Deleten maar!
Groetjes, Mireille
Hai Hilde,
Het is uitgezet! En ik heb weer wat geleerd, dankjewel!
Groetjes, Mireille
Ha Mireille, over boos gesproken, nou ik heb het gemerkt ben zoooo vaak boos en geïrriteerd ,jammer dat niet iedereen dat begrijpt. Het is hoop ik een fase, want van die ruzie in je jeugd, klopt pries
door mijn boosheid los te laten voel ik me beter en dat heeft zeker met de MIR-Methode te maken. Ik pak een kussen en stel me die persoon voor die me weer eens boos heeft gemaakt en laat zo mijn woede eruit en dat voelt heel goed. Voor de MIR-Methode hield ik alles binnen nu niet meer
en ben er maar heel blij mee dat ik het nu wel kan en kan vaak heel boos worden aan iemand die me onrecht aan doet
heel mooi thema liefs
Ha Mireille,
Bijzondere methode! Ik ben er nu een week of zes mee bezig. Eerst twee stappen (ik heb een auto-immuunziekte) en daarna alle stappen. Er is al van alles gebeurd (het detoxen was het heftigst na alle medicijnen!), maar boos word ik tot nu toe niet (misschien ben ik als puber boos genoeg geweest…). In tegendeel, ik voel me juist behoorlijk kalm. Ik merk wel dat ik goed in staat ben om aan te geven dat ik het ergens niet mee eens ben, maar ik ben ineens wel heel erg aan ’t relativeren. Zo van ‘dat is jouw mening maar niet de mijne, doe ermee wat je wilt, ik voel me happy met de de mijne’.
Groeten, Tineke
Beste Tineke,
Hee, dat klinkt als innerlijke wijsheid. Je komt al heel goed op voor jezelf, dus is boos worden vaak niet eens nodig. Mooi!
Veel geluk! Fijn dat je voelt dat de MIR-Methode werkt. Houd me op de hoogte!
Groetjes, Mireille
Vind het zo byzonder, dat dit nu geplaatst wordt!! Ben nooit echt boos maar afgelopen week 2 x ontploft!! Mijn omgeving hoorde mij gewoon niet! Omgeving beslist gewoon voor mij , zelfs zonder dat ik antwoord had gegeven!! Enorme eye opener!! Kom nu gelijk beter voor mezelf op!! Dank voor je artikel!! Liefs
Hai Mireille
Na al een poosje bekend te zijn met de MIR-methode merk ik aan me zelf dat ik veranderd ben .meer vertrouwen heb gekregen in mijn zelf .nu merk ik wel ,en dit ervaar ik als zeer vervelend dat de mensen waar ik altijd een goede band mee had en regelmatig mee omging langzaam van me weg vallen .ik voel me hierdoor soms erg alleen .een Rémy op de wereld .omdat het begrip en level gevoel zo verschilt .hierdoor ben ik regelmatig geneigd om terug te vallen in mijn oude patroon om de mensen die me altijd Zo dierbaar zijn om me heen te houden waardoor mijn eigen wereldje niet zo klein gaat worden .ik weet verstandelijk dat dit niet goed is ,en ik weet deuren sluiten en er gaan nieuwe open ,maar nu lijkt het alsof deuren sluiten maar er geen open gaan .
Beste Hanneke,
Er zullen veel mensen zijn die dit herkennen! Wanneer je je ontwikkelt, verander je. En niet iedereen blijft dan bij je. Mocht je meer gelijkgestemde mensen zoeken, dan kun je ook eens kijken bij de MIR-Methode Besloten Groep op Facebook. Daar tref je veel MIRrors aan die mogelijk nieuwe contacten voor je zijn. Of je gaat een keer naar een MIR-Methode kring. Daar tref je ook gelijkgestemden.
Ik wens je fijne mensen op je pad!
Sterkte in de tussentijd!
Groetjes, Mireille
Hoi Mireille,
Ik ben vorige week bij een MIR-Methode begeleider geweest. En vanuit dit gesprek kwam naar voren dat ik iets aan mijn angsten wil doen. Ik zeg nu elke dag een aantal keer;angst om te vliegen loslaten. Een van mijn angsten waarmee ik wilde beginnen.
Ik besprak dit gisteren met mijn vriendin. Zij zei verbaasd:is het niet beter om het positief te benaderen? Door al aaiend te zeggen:ik vind vliegen leuk. Ik geniet ervan enz.
Ik vond het wel slim bedacht omdat positiviteit, positiviteit aan trekt.
Dus, Mireille, ik ben erg benieuwd wat jij ervan vindt?
Hai Annemiek,
Daarin onderscheidt de MIR-Methode zich van affirmaties. Het heeft niet zoveel zin om dingen tegen jezelf te zeggen die niet waar zijn. Daar protesteert je intelligente denken tegen… Het gaat erom dat je erkent voor jezelf dàt je angst hebt voor vliegen en dat je daar okee mee bent, dat je daar vrede aan geeft en dat je je onbewuste vriendelijk verzoekt het los te laten. Op die manier wordt angst milder en makkelijker hanteerbaar.
Veel geluk en straks veel plezier bij het vliegen!
Groetjes, Mireille
Wat is dit fijn om te horen we Mogen gewoon ons zelf weer zijn en geen masker meer dragen en toch gebeurt dit alles in liefde en niets is toeval en alles begint bij onszelf als we dit durven onder ogen komen of zien zijn we heel ver op weg naar die mooie geweldige aarde Dank je wel Mireille jij bent een Engel op Aarde heel veel liefs Lina
Beste Mireille,
ik doe een jaar de MIR-methode en ben zeer tevreden. Ik kreeg meer zelfvertrouwen, kan makkelijker naar het groot toilet, bijv. In de eerste weken werd ik ook opeens een paar keer abnormaal boos.
Dit voorjaar ontdekte ik dat mijn 2 zelfstandige collega’s waarmee ik in een groepspraktijk werk, mij voor veel geld opgelicht hebben. Het grootste deel is terugbetaald, maar ze hebben alsmaar minder respect voor mij, ze zijn het ook zo gewoon dat ik over me heen liet lopen. Het wordt me niet in dank afgenomen dat ik meer opkom voor mezelf. Nochtans ben ik niet boos geworden op hen. Maar toch: in de toekomst zal ik alleen nog het minderwaardige werk mogen doen, wat zij zelf liever niet doen enz. Ik dacht dat het door de MIR-methode beter zou gaan met mij, maar het gaat steeds slechter. Moet ik misschien breken met deze mensen, ze uit mijn leven weren?
Echter, als 55-jarige is het moeilijk om elders helemaal opnieuw te beginnen. Ik zou ook heel erg mijn lieve vaste cliënten missen.
Wat vind jij dat ik moet doen? Ik vind het antwoord niet. Ik woon ook ver (Zuid-West-Vlaanderen) van de dichtstbijzijnde MIR-begeleider.
Beste Hilde,
MIR-methode begeleiders werken ook via telefoon en Skype, dus je vindt vast wel iemand. Wat ik zelf vaak zie, is dat als iemand niet werkelijk een keuze kan of durft te maken, de omstandigheden zo veranderen dat die persoon uiteindelijk wel móet loslaten. En er zijn overal deuren die dan weer opengaan. Alhoewel, overal… er zal altijd weer een nieuwe deur open gaan. Kunnen de cliënten dan niet met jou mee naar een nieuwe praktijk? Er zijn vele wegen die zich kunnen verduidelijken door de MIR-methode. Is het nog niet helder genoeg, dan zal dat komen. Wil je het versnellen, maak dan een afspraak met een MIR-methode begeleider!
Groetjes, Mireille
Mensen reageren over het algemeen vanuit dualiteit (goed-slecht, slim-dom, leuk-stom enz.)Ik raak daar altijd erg van in de war. Toen ik iemand ontmoette die steeds vanuit die dualiteit praatte heb ik in gedachten gegild “ik doe daar niet aan mee. ik wil jou niet beoordelen vanuit die dualiteit goed-slecht want dan doe ik hetzelfde.” En dat hielp. Ik kan bij mezelf blijven zonder de ander af te wijzen.
Maar eigenlijk vind ik het heel eng om boos te worden.
Door de MIR methode voel ik mezelf wel steeds meer in evenwicht.
Dankjewel daar voor.
Een paar dagen geleden ben ik erg boos geworden op mijn zus die beweerde dat ze altijd het gezin bij elkaar gehouden had na de dood van onze moeder. Niks is minder waar. Ik werd altijd weggestuurd en zocht mijn heil bij mijn vriendinnen die wél aardig waren. Ik heb haar dat gezegd en ze deed zo kil en afwijzend dat ik er naar van werd. Ze wilde me nooit meer zien. Ze wil wel naar de zussendagen komen niet voor mij maar voor onze twee andere zussen.Daar ben ik dus ook bij want ik ga niet wegblijven.
Ze komen notabene op mijn verjaardag! Dus dat zal wel gezellig worden.Die boosheid en/of eerlijkheid heeft me niet veel opgeleverd.
Beste Marlène,
Ja, dit is een boosheid die een hele andere lading heeft. Kijk eens bij artikel 92. Ben jij een waarheidsbrenger? Je gaat zien dat je haar hebt geconfronteerd met een onjuist beeld van de werkelijkheid. Daar is ze niet blij mee. En het zal ook niet snel anders zijn, wanneer ze aan haar beeld wil vasthouden. Je kunt er niet heel veel aan doen, omdat je haar niet kunt veranderen. Je kunt wel jezelf veel empathie geven. Wat deed jou pijn? Waar ben je bang voor? En voor jezelf alvast bedenken wat je wel en niet wilt zeggen op je verjaardag. Hoe belangrijk is het contact met je zus voor jou?
Ik wens je veel wijsheid!
Groetjes, Mireille
Ja Mireille ik ben idd een waarheidsbrenger dat klopt precies.
Ben soms bang voor hun akeleige reakties, maar niet zó bang dat ik het niet zeg. Kan het gewoon niet om altijd alles maar op te kroppen om hun een plezier te doen.
Heb besloten mijn verjaardag alleen te vieren met mijn twee andere zussen en dan kijken hoe het verder gaat verlopen.Heb geen zin mijn verjaardag te laten verpesten.
Heel hartelijk dank voor je fijne reaktie.
Hallo Mireille,
Net als Jenneke ben ik al een tijdje bezig met MIR methode en ook ik gaap dan ontzettend veel. Ik had geen gelukkige jeugd en later ook nog veel tegenslag en ondanks dat ik chronisch ziek ben (copd) probeer ik zoveel mogelijk te genieten van het leven. Maar boos worden lukt mij niet, ik ben 67 en heb in gans mijn leven nog maar 3 keer ruzie gemaakt. Ik probeer te zeggen wat er scheelt maar moet dan zo hard huilen dat er geen woord meer uitkomt. Hopelijk lukt het mij ooit.
Groetjes, Bernadette
Beste Bernadette,
Ja, werkelijk zeggen wat er in jou omgaat, is een intens proces. Is het voor jou mogelijk om een paar dingen op te schrijven die voor jou zo belangrijk zijn? Soms kan het pijnlijk zijn om te zeggen wat jij wilt, omdat je dan voelt hoe ontzettend lang je dat al niet hebt kúnnen zeggen. Omdat er niet naar geluisterd werd, omdat je niet serieus werd genomen, etc. Kijk of je door het schrijven wat van dat verdriet eraf kunt halen, zodat je uiteindelijk toch voor jezelf kunt opkomen.
Veel sterkte! En ga door met genieten van het leven!
Liefs, Mireille
Is de MIR methode ook goed voor hyperventilatie?
Beste Conny,
Ja, dat is in principe mogelijk. Ik heb, dacht ik, nog niet van iemand gehoord dat de hyperventilatie helemaal weg is, maar het zou moeten kunnen. Misschien dat iemand het wil uitproberen?
Groetjes, Mireille
Ik doe nu 5 maanden de MIR-methode en ik sta versteld dat ik nu ineens bij bepaalde situaties de woorden heb om mijn boosheid te uiten. Er is een maar:
soms word ik heel erg boos en dan heb ik nog heel lang een heel naar gevoel bij mijn hart. Ik ben al bij huisarts geweest, had wel een te hoge bloeddruk en hartslag. Nu had ik vorige week het volgende: een buurtgenoot komt hier 1. X per week koffiedrinken. Omdat ik afgelopen dinsdag jarig was, had ik tegen hem gezegd die dinsdagochtend over te willen slaan, omdat ik alleen met mijn kinderen wilde zijn, Laat hij nu toch gewoon komen! In eerste instantie dacht ik nog hij wil even feliciteren, maar nee meneer bleef.
Ik plofte bijna van boosheid en deed er niets mee, voelde me machteloos maar ook mijn man zei niks. Hij ving hem op en zei ook nog dat ik jarig was, verder niks en ging vervolgens met hem zitten praten, terwijl hij mij eigenlijk aan het helpen was voor het komende bezoek van de
kinderen! Mijn dochter zei dat ik hem weg had moeten sturen, maar ik was als verlamd van boosheid en heb er nog last van! Hij was er gister weer en weer spijt dat ik er niet op terug gekomen ben. Grrrrrrrr.
Beste Afke,
Ja, soms overvalt het je zó dat je echt bevriest en niet weet wat te doen. (Zie artikel 138. Wat als je te snel bevriest?) Geef jezelf niet op je kop. Iedereen heeft dit! Oefen alvast wat je kunt zeggen wanneer je hem weer tegen komt. Als je er nog iets van wilt zeggen, tenminste. En bij volgende situaties mag je ook altijd na een paar minuten alsnog zeggen: ‘Eh, het spijt me, maar ik wil graag alleen met mijn kinderen zijn. Wil je morgen terug komen?’ Zoiets. Misschien was hij het gewoon echt vergeten…
Het zijn echt niet makkelijke situaties en hoe meer je erin oefent, hoe makkelijker het wordt.
Veel geluk!
Groetjes, Mireille
Ik vond het altijd heel moeilijk mijn boosheid te uiten. Besef me nu ik dit artikel lees dat het me sinds de MIR methode beter gaat. Ben vorige week boos geworden op de dochter van mijn vriend en dat voelde zo goed, even goed mijn grens aangegeven en de angst voor de gevolgen had ik niet, was alleen maar trots op mezelf. En opluchting, had ik veel eerder moeten doen.
YES!!!
Ik had het me niet zo gerealiseerd maar sinds ik wat intensiever de MIR methode toepas….ben ik inderdaad een paar keer boos geworden….heb niet meer over me heen laten lopen en me niet meer emotioneel laten chanteren…en heb duidelijk mijn grenzen aangegeven…
Nu ik dit van jou lees ….denk ik “ja …ik ben vaker boos geworden en kon daarna de situatie ook beter loslaten”
Beste Miriam,
Dat is ook precies wat is! Dankjewel voor je woorden: dat je niet meer over je heen laat lopen. Ik denk dat dat vooral gebeurt bij mensen die nooit boos worden.
Enne… heerlijk voor je!
Groetjes, Mireille
Ik ben een en al boosheid nu!
En zelfs de crisisdienst van GGZ Drenthe wijst me af, er is zgn. geen bed voor opname……….Ik moet dus eerst echt pillen innemen willen ze dat doen…….Mensen die zeggen dat ze willen helpen hebben ineens geen geld voor benzine meer, alternatieve helpen, reageren niet terug…..WAT IS HIER AAN DE HAND?????
Beste Angela,
Kijk wat je zelf kunt doen! Ken je de EHBO van de MIR-Methode? Gebruik die en probeer rustig aan het overzicht weer te krijgen. Blijkbaar moet er iets voor jou duidelijk worden… dat je het toch zelf aan kunt? Neem anders gerust contact op met een MIR-Methode begeleider.
Sterkte!
Groetjes, Mireille
Lieverd, daar hebben we het al over gehad, er woont geen MIR-begeleidster in de buurt bij mij…….helaas, nog niet.
Beste Angela,
Veel begeleiders werken ook via telefoon of Skype. Is dat een idee?
Veel sterkte!
Groetjes, Mireille
Bijzonder dat je nu juist met dit onderwerp komt, nu ik juist bezig ben mijn boosheid wat meer te ‘beteugelen’. Boosheid is voor mij een veel meer bekende emotie dan de anderen.
Beste Gemma,
Ja, bij jou is de weg juist andersom: teveel boosheid dat eruit komt. Kun je kijken naar de behoefte die daaronder zit? Wat probeer je met je boosheid te bereiken? Kijk ook nog even bij artikel 17 ‘Woede? Leg je hart op je tong’. Behoeftes zijn bijvoorbeeld: behoefte aan begrepen worden, aan gezien worden, gehoord worden, respect, dat er rekening met jou wordt gehouden, behoefte aan ruimte, enzovoort. bij de geweldloze communicatie zijn de behoeftes enorm belangrijk om uit te zoeken waarom iemand nou boos is. Onderzoeken maar! Dan hoef je uiteindelijk minder vaak boos te worden.
Groetjes, Mireille
Ik heb tot mijn grote verbazing mijn boosheid geuit omdat er een mevrouw naar buiten kwam toen ik langs liep met mijn hondje.
ze mocht daar niet plassen deed ze ook niet.
En opeens werd ik zo boos van dat betuttelende vingertje.
Ik ging helemaal tekeer en vond dat zoooo vreemd van mijzelf dat ik er van slag van was.
nu begrijp ik het.
Beste Riny,
Ja, helemaal begrijpelijk! Voor mij ziet het eruit als ‘vals beschuldigd worden’. Mensen die dat ook in hun jeugd vaker hebben meegemaakt, kunnen daar met vuurwerk op reageren. Ik denk dat deze mevrouw het niet gauw nog eens zal zeggen tegen je.
Groetjes, Mireille
Nou ik was het in ieder geval niet. Maar waar ik woon is het heeeel normaal dat mensen hun hond uit laten vlak onder je raam en balkon. Ik vind dat vies en smerig. Hondenpoep zakjes hebben ze niet bij zich. En het is officieel ook geen honden uitlaat terrein. Een vrouw die zelfs verpleegkundige is en moet weten van hygiene laat haar honden expres poepen en plassen en vind dat heel normaal. Kijk en daar wordt ik nu boos van. Misschien is die mevrouw waar u het over heeft het ook helemaal beu, en heeft ze toevallig de verkeerde te pakken en dat bent u helaas.
Dat klopt inderdaad. Ik merk dat ik vaker boos wordt, iets wat ik niet gewend was te uiten. Af en toe moet ik daar nog aan wennen. Ik sta ook meer op mijn strepen en zeg niet altijd meer ja als ik nee bedoel. Ben er wel blij mee eigenlijk. Ik doe de MIR-Methode al enkele jaren met onderbrekingen. De laatste zes maanden elke dag 1 keer. Ook heb ik meerdere keren een MIR op maat gedaan. De MIR methode is onderdeel van mijn leven geworden. Een keer per maand ga ik dan ook naar de MIR kring waar ik heel veel tools krijg aangereikt. Dankjewel MIReille voor al dit moois!!
Beste Marijke,
Wat heerlijk voor je! Je omgeving moest vast ook wennen. En zo houden ze toch meer rekening met wat voor jou belangrijk is. Mooi!
Groetjes, Mireille
Ik heb 38 jaar gepuzzeld hoe ik boos mocht zijn op mijn vrouw die allergisch is voor boosheid. Zij (en ik) gaan nu stukken vooruit en het leven wordt mooier.
Beste WAM,
Wat fijn dat jullie daarin hebben kunnen groeien! Ja, dan versterk je je relatie enorm! Blij voor jullie!
Groetjes, Mireille
Ik ben echt heel erg rustig geworden. Kon M.n. In het werk veel boosheid laten zien. Telde negatieve gebeurtenissen ook altijd op en bleef dat steeds voeden. Ik ervaar dat ik beter het gewenste resultaat bereik bij de ander door mij anders in het contact op te stellen. Blijf dichter bij mijzelf. Voel minder lichamelijke stress.
Beste Cisca,
Hee wat mooi, dat is precies de andere kant op. Wat fijn dat je nu dichter bij jezelf kunt blijven! Puur goud!
Blij voor je!
Groetjes, Mireille
Hallo Mireille
Ik doe al langer de MIR-Methode. Dat ik het blijf doen is voor mij al een teken dat het mij wat oplevert. Anders was ik al lang gestopt. Heel bijzonder.
Wat mij opvalt is dat ik tijdens de zinnen en het aaien (bijna) altijd begin te gapen. Heb jij hier een verklaring voor?
Groet, Jenneke
Beste Jenneke,
Gapen is sowieso een goed teken. Ik zie het altijd op twee manieren: of je veroorzaakt ontspanning in je lichaam, waardoor je gaat gapen. Dat kan dan betekenen dat je onbewust teveel spanning vasthoudt of oploopt gedurende je dagen. Of je bent echt iets aan het loslaten. Oude emoties bijvoorbeeld.
Ik ben er altijd blij om, omdat het dan extra zichtbaar is dat de MIR-Methode werkt voor je.
Veel geluk!
Groetjes, Mireille