138. Wat als je te snel bevriest?
Je krijgt een klap. Figuurlijk. Iemand zegt iets tegen je dat je raakt. Vol in je gezicht. Het doet zeer. Niet eens echt fysiek, maar wel in je hart. Auw! En… je verlamt. Je zegt niks terug, lam geslagen. Helemaal dicht geslagen. Als een konijntje gevangen in de koplampen van een auto. Later, als je uit de situatie bent, komen de gevoelens. Boosheid, verdriet, gekwetstheid. En pas dan kun je bedenken wat je terug had willen zeggen. Maar ja, dat is achteraf.
In de natuur
Wilde dieren kennen dit verschijnsel heel goed. Als er gevaar dreigt, blijven ze zo stil zitten als maar kan. Bij één enkele beweging kunnen ze opgemerkt worden. Met de dood tot gevolg. Het is een prachtig mechanisme. Het zorgt er vaak voor dat het dier de situatie overleeft. Prachtig geregeld van de natuur!
En… dat verschijnsel hebben wij mensen ook. Ken je het fight/flight-mechanisme? Dat zorgt ervoor dat je bij gevaar vecht of vlucht. Dat zie je bij mensen die meteen van zich afbijten (vechten), of mensen die zich terugtrekken (vluchten). En als derde heb je het ‘freeze’-mechanisme, de ‘bevries’-reactie. Stil zitten, niet bewegen, anders…! Dat is dat verschijnsel van het prooidier dat het gevoel heeft dat het in gevaar is. En bij mensen dat ze letterlijk geen beweging meer durven te maken of geen woord meer durven te zeggen.
‘Bevries’-reactie is heel normaal!
Dat je ‘bevriest’, is heel normaal. Het is een natuurlijk verschijnsel dat elk mens kent. Het kan ervoor zorgen dat je een harde klap kunt verwerken. Door eerst ‘gevoelloos’ te worden, te ontkennen en de realiteit daarna pas stukje bij beetje tot je door te laten dringen. Bijvoorbeeld in situaties waar je slecht nieuws te horen krijgt. Heel slecht nieuws. Iemand is overleden. Of je hoort een ernstige diagnose van een arts. Iets dat jou echt ontregelt. Je bevries-reactie maakt dat je niet meer kunt nadenken, geen woorden meer hebt, soms bijna niet meer kunt ademhalen. En… dat is helemaal normaal en precies zo ontworpen door de natuur.
Hoe vaak bevries je?
Het wordt iets anders als je voortdurend bevriest. Als je bij het minste of geringste al van slag bent. Ontregeld raakt. Je hoort een opmerking en het voelt alsof je met de dood bedreigd wordt. Weet niet meer wat te zeggen. Getril in je buik, zenuwen gieren door je keel. Het overweldigt je. Of je krijgt kritiek op iets dat je van plan bent en je laat meteen al je plannen varen. Geeft het al uit handen nog voordat je eraan begonnen bent. Dat zijn ‘bevries’-reacties die niet kloppen bij de situatie, eigenlijk overdreven zijn. Die veroorzaakt worden door ervaringen die je als kind had.
Ontdooi met nuchterheid!
Bekijk achteraf goed of jouw gevoel van verlamming, van sprakeloos zijn, van niet meer in beweging komen, wel klopt bij wat er gebeurd is. Hoe erg was het wat er gezegd werd? Werd je echt bedreigd, lichamelijk, met een mes? Of voelde het alleen zo? En hoe terecht was die kritiek? Had die ander wel een idee van wat je plannen echt zijn? Begreep de ander wel wat jij bedoelde? Als je het nuchter bekijkt, ga je zien dat je reactie veel te sterk was voor die situatie. Nuchter bekeken zei iemand alleen maar een paar woorden. Klanken die uit een mond kwamen. Maar je werd niet letterlijk zelf aangevallen, niet lichamelijk. Er was geen werkelijk gevaar. Kijk er eens heel nuchter naar.
Bevriezing en groepsdruk
De meeste mensen kennen de ‘bevries’-reactie vanuit school. Eén leerling kreeg op z’n donder, een standje, werd gewaarschuwd. Op het moment dat een juf of meester het dan helemaal zat is, kan hij of zij ziedend tekeer gaan tegen die klasgenoot. Als je op dat moment je mond open doet, heb je grote kans dat ook jij ten prooi valt aan de woede van de leerkracht. En dat wil je niet. Dus houd je je mond en zit stil. Zo stil als je kunt, onbeweeglijk, om maar niet op te vallen. Het mechanisme van groepsdruk: groepsbevriezing. Herinner je je ook zo’n situatie?
Bevries-reactie en de MIR-Methode
De MIR-Methode bestaat uit 9 stappen die elk op hun manier bijdragen aan je zelfheling. Sommige stappen zijn meer gericht op lichamelijke heling, andere meer op emotionele heling.
In stap 3 ‘Vader loskoppelen. Moeder loskoppelen.’ help je jezelf door de boodschappen die je van je vader of moeder (of andere mannen of vrouwen) kreeg, uit je systeem te halen. Het haalt de dreiging die je als kind voelde van een boze vader of moeder weg. Het maakt dat je steeds minder sterk in de ‘bevries’-reactie schiet, maar veel beter in de rust kunt blijven tijdens een gesprek. Kritiek wordt makkelijker te hanteren als ‘het zijn maar woorden, verder niks’.
Met stap 7 ‘Basisbehoeften aanvullen’ word je behoefte aan veiligheid en bescherming aangevuld. Kinderen die onveiligheid meemaken, hebben hieraan tekort. Dat maakt dat de ‘bevries’-reactie snel actief is. Door stap 7 wordt stapje voor stapje het tekort aan veiligheid en bescherming aangevuld, waardoor je nu als volwassene een veel stabielere en sterkere reactie kunt geven in situaties die pittig zijn. Je kunt sterk blijven staan!
In stap 8 ‘Chakra’s en aura optimaliseren’ werk je aan je basischakra, ter hoogte van de onderkant van je bekken. Deze is vaak verstoord wanneer mensen als kind bedreigende situaties hebben meegemaakt, zoals ouders die heftige ruzies hadden of opvliegend waren. Door deze stap te aaien, wis je het intense gevoel van onveiligheid uit je systeem en ga je voelen dat je van binnen meer basisveiligheid voelt en een stevige bodem onder je voeten.
Kortom, met de MIR-Methode kun je jezelf helpen om sterker te staan en helder te blijven denken als het even niet makkelijk is.
En jij? Heb jij het ook al ervaren dat je door het doen van de MIR-Methode ‘weerbarstiger’ bent geworden? Dat je je niet zomaar uit het veld laat slaan of dicht slaat? Ik hoop het! Ik hoor het graag van je! Schrijf het hieronder! Dankjewel!
Dat je mag blijven staan als beschermer voor jezelf in elke pittige situatie!
Groetjes, Mireille Mettes
hallo Mireille,
ik , als oma, zie en weet dat bij mijn kleinkinderen van 6 en 8 jaar dat ze trauma’s meemaken ivm de basisbehoefte veiligheid en bescherming bij de papa, mijn zoon die onredelijk hard kan zijn, maar niet bij de mama, ze zitten in een regeling van co-ouderschap en ik zie ze dan bevriezen! ze zijn veel bij ons, maar ik kan dit niet beletten dat dit gebeurt, ik kan ze alleen veel liefde geven en praten en vraag me af of ik via de MIR methode hun kan leren zichzelf te helpen.
Mij heeft de MIR methode veel verlichting gebracht in jouw beginjaren.
ik volg nog steeds jouw nieuwsbrieven en blijf geboeid hierdoor, met veel dank hiervoor.
liefs
Lutgarde
Hoi Mireille en alle andere lezers
Wat fijn dat dit onderwerp besproken wordt. Vecht/vlucht is heel bekend bij velen maar de bevriezing is zeker een die vaak voorkomt en meer herkent mag worden.
Ik ben heel blij dat ik deze bevriezing heb leren kennen bij mezelf en de zoektocht gestart met dit te helen/ontdooien. Want zo zie ik het ook.Trauma is gestolde of bevroren eenergie. E-MOTION is als je het woord ontleed; emotie/energie in beweging. Dit klopt zo voor mij! Ik ben een dochter van een moeder met autisme en een alleengeboren tweeling. Toen dit duidelijk voor me werd ( pas een paar jaar geleden terwijl ik 62 ben) wist ik eindelijk waar ik aan ‘werken ‘ kon. Een pittige weg maar zo de moeite waard. En fijn dat er nu weer een stukje MIR bij gekomen is die ik erbij kan gebruiken.
Hallo Mireille,
Ik heb veel in mijn leven meegemaakt.Ben een persoon van een niet geboren tweelinghelft, moeder jong verloren, zoon verloren, narcistische vader, 4 jr gescheiden van partner met ptss bordeline en nog meer. burn-out was het resultaat. Heel veel stress jaaaaaren meegemaakt. Nu voor een eenvoudigere baan gekozen wat ik al heel stoer vond. Rede was teveel stress bij mijn vorige baan maar daarbij ook mijn beleving die misschien te snel stress ervaart. En bij hoge werkdruk of tijdsdruk sla ik op slot.(administratieve handelingen in bijzijn van client) Het zweet breekt me uit en ik weet gewoon niet meer wat ik moet doen. kan niet meer nadenken, helaas ervaar ik het nu ook in mijn nieuwe baan die veel relaxter is op sommige momenten na.
Valt deze ervaring ook onder jouw uitleg van bevriezen of is dit van andere orde?
Ik denk onderhand laat me dan maar in een hoekje mijn werk doen in mijn tempo dan lukt het nog wel……..
Ik was met de MIR-methode even gestaakt en zal die dus weer oppakken!!
vr.Groet en dank voor al je weten dat je wilt delen.
Susanne
Gisteren nog meegemaakt zo’n bevriesmoment.
Iemand beschuldigde me twee jaar geleden van iets dat absoluut het tegenovergestelde was. Zij projecteerde haar gedrag op mij.
Heb toendertijd vrij heftig geregeerd omdat dit me erg kwetste.
Gisteren sprak ik haar aan, gewoon om elkaar weer gedag te kunnen zeggen.
Deed ze precies hetzelfde kwam terug op het voorval van twee jaar geleden en verdraaide de feiten alweer. Ik heb rustig uitgelegd wat er volgens mij gebeurd was. Ze zei: “ontken maar niet wat ik zeg anders ga ik over de rooie”. Omdat ze in een rouwproces zit heb ik verder niet gereageerd en ben weggelopen. Heb me naderhand wel beroerd gevoeld, maar had wel een goed gevoel omdat ik gezegd heb wat ik twee jaar geleden al had willen zeggen. Of ze er iets mee doet is haar zaak, nu kan ik het loslaten. Het is dus toch ergens goed voor geweest.
Bedankt voor dit mooie artikel!
Lieve Mireille,
Dankjewel voor dit onderwerp. Bevriezen is precies wat ik doe bij één persoon en ik weet ook waar dat vandaan komt, oude pijn die ik dan nog voel en doe. Je hebt me vandaag een groot inzicht gegeven en het is me duidelijk wat ik eraan kan doen. Dat is opnieuw starten met de MIR-Methode.
Hallo Mireille, in het artikel over bevriezen mis ik een stukje wat in het boek “De tijger ontwaakt” voorkomt. Wanneer dieren bevriezen laten ze daarna de spanning los door hun spieren los te trillen (eigen bewoording). Mensen doen dit niet en houden zo veel stress in hun systeem vast.
Soms lukt het om ’s avonds in bed mezelf los te trillen van de spanningen van overdag. Werkt TRE niet ook zo? Groet, Renee
Beste Renee,
Ja, mooie aanvulling die je geeft, dat na stress eigenlijk een periode van trillen of bewegen mag komen. Mensen die iets heftigs meemaken, staan daarna meestal wel te trillen, maar als het te onopvallende stress is, houden we die stress vaak vast, ja. Dankjewel voor het aanvullen! Sorry, ik ken TRE niet.
Groetjes, Mireille
hoi Renee, ik heb de boeken van Peter Levine ook gelezen, w.o. ‘De tijger ontwaakt‘. Ook ik herken daarin het trillen als gevolg van opgelopen trauma’s, bij mij kwam het pas vele jaren later… juist op het moment dat het beter leek te gaan. Toen snapte ik niet wat me bezielde, waar dat trillen vandaan kwam, weet het aan zenuwachtigheid en verlegenheid. Nu pas snap ik de diepere lagen van trauma’s en welke gevolgen die hebben in het latere leven. Heftig dus! Nu is het goed met me, heb alleen op sociaal gebied niet bereikt wat wel degelijk in me zit. Daar ben ik lang erg verdrietig om geweest en heb gevochten en gezocht… nu kan ik het loslaten, wat een rust… en geniet van mijn Reiki Master en massages die ik kan aanbieden. En niet het allerlaatste; ik ben tevreden met wie ik geworden ben, aangezien ik de trauma’s in de ogen durfde te zien en een plek heb kunnen geven. Groetjes van mij en heel goed dat je met deze aanvulling kwam. De boeken van Peter Levine zijn geweldig bij het verwerken van trauma’s.
Hallo Mireille en anderen,
vanuit n jeugd met veel onderdrukking en agressie leren opstaan voor mezelf naar mijn vader mn en in mijn leven daarna mensen helpen dat ook voor zichzelf te doen, merk ik nu weer dat ik regelmatig door mijn lichaam wordt teruggefloten: zorg eerst voor jezelf. Ja ook ik ken t goed, dat bevriezen en dan na meerdere situaties ineens rázend reageren… het wordt langzamerhand en met vallen en opstaan beter met de Mir en nu met de kristalchakra’s.
Het helpt inderdaad om te bedenken dat t maar woorden zijn, en rustig bij mijn eigen hartewensen te blijven zodat IK de kwaliteit van mijn leven bewaak. En iemand anders mag daar iets heel anders van vinden – dat klopt dan ws ook voor die ander(en) want die hebben vaak heel andere ideeen over hoe zij hun leven willen leiden dan ik. Hun zaak!
De truc is denk ik om dat bij hen te laten en onverstoorbaar je eigen pad te gaan.
En inwendig in liefde en respect naar de ander te ‘kijken’.
Byron Katie van the Work zegt: Als je zonder oordeel (hij/zij zou dat niet mogen zeggen of doen etc) naar de ander kijkt, wie zie je dan? Wie is die ander werkelijk?
Dat helpt mij wel al is t met vallen en opstaan.
Van de week n nare email gekregen waar ik allerlei oordelen over had en over die persoon. Meteen teruggeschreven en er toch voor gekozen dat niet te versturen. Niets mee gedaan. Wel ’s nachts wakker gelegen, mijn hoofd bleef maar variaties van de email bedenken om terug te schrijven!!
Uiteindelijk werd de gedachte dat God van mij houdt zoals ik ben, dat mijn werk goed is, dat ik goed genoeg ben, dat ik goede contacten heb met mijn clienten etc sterker en kon ik weer slapen pfff.
En na n paar dagen kwam ik de collega van die persoon tegen en kon ik rustig uitleggen hoe de vork werkelijk in de steel zat tav de inhoud van die email. Zon der me te verdedigen. Dat was heel fijn!
Plus dat ik nu heel goed voel dat ik niet voor deze mensen wil werken ( dat hadden ze eerder gevraagd). Mooi meegenomen!
Ik wens jullie allen veel liefde en warmte toe, en veel ontdooi momenten en n dikke knuffel!
Mireille ik kan je niet genoeg bedanken voor wat je allemaal doet, je bent n echte inspiratie voor me!
Beste Suchita,
Wat mooi dat je jezelf kon inhouden om die email nog niet te versturen, maar eerst diep in jezelf te voelen en kijken wat er nodig was. En wat een mooie inzichten!
Ben blij voor je. En voor de mensen waar jij uiteindelijk wel mee werkt!
Groetjes, Mireille
MIR werkt op vele niveaus.
Als aanvulling op alle reacties wil ik ook graag het boek:
“De tijger ontwaakt” van Peter Levine noemen
Het legt met name het bevriezings mechanisme uit en het verschil tussen hoe dat bij dieren en bij mensen werkt. Geeft veel inzicht in gebeurtenissen in je leven en het “herhalingspatroon” waardoor je ahw in staat wordt gesteld om het oorspronkelijke trauma waardoor je “bevroor”weer opnieuw meemaakt en de bevriezing ongedaan kan maken.
Veel meer mensen dan wij denken hebben met PTSS te maken
Er zijn heel goede therapeuten die met de methode van Peter Levine mensen helpen om dit trauma op goede wijze af te ronden.
Heb het zelf ervaren.
Wat is prijs van dit boek?
Hallo Helen, hoe weet je of een therapeut hier mee werkt?
@Renee, de therapie die Peter Levine beschrijft adhv het boek heet somatic experiencing.
https://bodymindopleidingen.nl/traumahealing
Ik heb met oa deze methode mijn trauma verwerkt. Voor meer info over mij, zie http://www.heeljelijf.com Ik heb ook een blog geschreven over somatic experiencing. Het blog heet Somatic experiencing.
Succes als je hier ook mee aan de slag gaat!
Hartelijke groet, Ingrid
Een heel herkenbaar artikel, alsof ik over mezelf lees. Ik doe al jaren de MIR-Methode en merk ook dat het minder is geworden. Wat ik fijn vond om te lezen is dat het een normale reactie is en ik me niet “aanstel”.
Beste Natalie,
Ja, fijn he! Hoe meer je leert, hoe gezonder je wordt! Het komt echt heel vaak voor dat mensen ‘bevriezen’ in een situatie. En dat is ook niet erg. Als je maar weet dat er iets in je is geschrokken. En als je eenmaal bedaard bent, kun je jezelf herpakken. Ben blij dat het minder is geworden!
Veel geluk!
Mireille
Beste Mireille,
Ik ben pas enkele dagen met de MIR methode bezig.
Toch voel ik me rustiger, gesteund door mezelf en merk dat ik na de aai sessie warmte en genegenheid voor mezelf voel. Ik had vandaag ook een ‘klap in het gezicht moment’ het heeft me geraakt, ik bevroor lichtjes maar heb wel ook kunnen reageren. Toch bleef ik er wel de hele dag mee bezig. Anders dan anders dat wel. Ik merk dat ik anders reageer, vooral vanbinnen. Kan het niet zo heel goed omschrijven . wel voelde ik meteen bij de MIR dat het precies is wat ik nu nodig heb. Dankjewel!!!
ja, ik merk nu ik de MIR-methode tweeëneenhalve maand doe dat ik weerbaarder ben, heel fijn.
Hoi allemaal,
Heel erg bedankt voor alle bovenstaande ervaringen. Vele zijn zo herkenbaar voor me, met name die van Hanneke. Over je moeder met haar afweermechanismen die jouw lieten bevriezen…
En het gevoel als er een standje werd uitgedeeld aan mij of iemand anders: Paniek in mn staartbeentje!! En idd heeeel stil zijn…
Janneke
Dat toevallig niet bestaat, klopt hier helemaal.
Vorige week deze situatie meegemaakt.
Ook ik bevroor door een lelijke aanval van mijn vriendin.
Terwijl ik het liefdevol, met haar voor had.
De andere dag kwam ze er op terug, en begreep niet dat ik er niet direckt op reageerde.
Toen ik vertelde dat ik dat niet kon, begreep zij er niets van.
Zo jammer voor haar.Zelf was ik zo blij, dat ik door het mirren zo anders in het leven sta.
Hallo Mireille,
Dankjewel voor je artikel en de twee aanbevolen MIR-strelingen (zo noem ik ze altijd). In deze tijd van de vasten en het sterven van ons oude geconditioneerde leven is het toch weer een hart-opener om het nieuwe authentieke leven met Pasen tevoorschijn te laten komen. Een mooie timing van je nieuwsbrief. Dankjewel voor je prachtige werk,
Imelda – Spirit of Epona, Heiloo – heelwording met paarden
Ik kan alleen maar ja knikken als ik de tekst lees.
Ik ben met de MIR methode vanaf begin december bezig en het heeft mij al veel opgeleverd.
Dank je wel Mireille
Krina
Wat is dit herkenbaar, ik had het al als kind, en nog overkomt het mij nog
weleens, ik dacht zelf al dat ik autistisch was omdat je echt geen reactie kan geven of heel raar reageer, blij dat het openbaar is en je de Mir-Methode kan toepassen, heel blij met deze info
De MIR-Methode maakt heel veel los bij mij, ik heb nu ook een persoonlijke MIR en dat is tijdens het doen soms heel vermoeiend. Ik begin soms echt te shaken en een beetje naar adem te snakken, is dat normaal? Nadien neem ik een douche en voel me dan vederlicht en is mijn hoofd leeg! Dan ben ik weer helemaal mijn vrolijke zelf!
Bedankt,
Hilde
Hoi Mireille,
‘Weerbarstiger’ geworden, waw, dat ik daar niet opkwam dat dit de verandering is die ik nu pas voel! Ik doe de MIR-methode sinds de zomer van 2014, waar ik op de camping toevallig een Happinez (nr.6 2013)in handen kreeg. Ik startte eerst met stap 5 en 7, want ik kampte met een zware burn-out sinds april. Mijn huiswerk van mijn dokter was veel rusten en ZelfZorg. Nu ik meer aan mezelf denk en voor mezelf opkom, krijg ik nogal reacties van mijn omgeving. Je bent de oude niet meer, zeggen ze. Ik antwoordde hen dat ‘de oude’ ziek geworden is en dat ik nooit meer de oude zal en wil worden. Ik heb mijn valkuilen ontdekt en kan daardoor weer opladen. Wat een weerbarstigheid, nietwaar? Dankjewel dat ik dankzij de MIR-methode meer voor mezelf opkom en rust gevonden heb, alsook mijn missie…Mijn wens is om ooit MIR-begeleidster te worden!!!
Als klein kind was mijn eerste reactie ook ‘bevriezen’ het met open mond en grote ogen gadeslaan van wat gebeurt, zonder een vin te verroeren. Later probeer je woorden te geven aan je gevoelens, hetgeen me zwaar verweten is. Nog steeds heb ik moeite met me uiten, omdat men vaak schrikt en afwijzend reageert op heftige emoties. Daardoor heb ik me heel slecht gevoeld. Ben er zelfs zwaar depressief van geworden. Door de MIR methode is mijn onzekerheid sterk verminderd en durf ik weer te vertrouwen op mijn gevoel. Onlangs ontving ik een boek van een MIR genoot uit België, over de Ho’opono methode, waar ik helaas nog niet aan toe gekomen ben, zou dat heel graag binnen een MIR Kring willen gaan doen!! Ik snap het allemaal nog niet goed, denk ik. Waarom houden van iemand die je af en toe het bloed onder de nagels vandaan haalt, of die altijd kritiek op je heeft? Tja, ik blijf MIR ren en houd voorlopig nog maar afstand, lekker veilig.
hoi ik ken Ho’opono nog niet, maar het houden van een ander of iets negatiefs wil zoveel zeggen als dat het niet gaat om die dingen buiten jezelf, het gaat om de emotie/gedachte/vibratie (alles: energie) IN jezelf. Het gaat er van uit dat wat JIj voelt in JOUW systeem zit. Al lijkt het om een ander te gaan, je schoont jezelf op. Je hoeft niet iets goed te keuren van een ander, maar de ander is niet relevant, die laat je zien wat er bij jou geheeld mag worden. Het is een soort schoonmaak, van je eigen vibraties. En alles buiten je spiegelt waar je nog liefde (wederom: in jezelf) naartoe mag sturen. Matt Kahn en Teal Swan zijn goede voorbeelden op Youtube met veel informatie. Maar wel in het Engels. Groetjes!
Hoi Yolanda, wat een heldere uitleg en mooi ook, ja heel Boeddhistisch wat je schrijft en ik zie er een grote kern van waarheid in. Dank je wel voor dat je zo meedenkt en meeleeft!!
liefs van groeten van Marja
ps. zal gaan zoeken op YouTube!
hoi geen dank! En het is makkelijker gezegd dan gedaan! matt Kahn gaat zelfs zover om een ander te bedanken voor bepaald negatief gedrag.. hij gaat er van uit dat zo iemand het het hardste nodig heeft. Tja heel verlicht en lastig maar ik begin het te kunnen nu en het voelt heel krachtig. Overigens zowel hij als anderen adviseren natuurlijk dat je nooit mishandeling mag goedkeuren of moet blijven of accepteren dat iemand je slecht behandelt! Maar de wet van aantrekking zegt dat je aantrekt wat je gelooft en verwacht. Als je jezelf minder kritiek geeft, of kan gaan geloven/verwachten (= positievere gedachten)dat anderen niet kritisch zijn, dan zal die ervaring ook in de werkelijkheid zich manifesteren. Weer een naam voor je: Abraham Hicks. Veel boeken en fimpjes van. Nogal afgedwaald van de MIR nu… hopelijk vind Mireille het niet erg. Namasté en succes!
Wat herken ik veel in hetgeen je schrijft! Dank je wel daarvoor (nogmaals!). Zit momenteel in een behoorlijk proces met mijzelf.. om af te rekenen met veel negatieve dingen, en ja ook mensen die ik zo ervaren heb, uit mijn verleden …. er is veel pijn en verdriet .. maar nu ook steeds meer opluchting. Ik heb er hulp bij van een Mindful Analyste, er komt nu ruimte voor het nieuwe, voor datgene wat je diep van binnen het meest zoekt en naar verlangt, maar jezelf niet toestond. Je hebt gelijk met het aantrekken van .. wat een eye openers!! Ja, zal Abraham Hicks ook opzoeken. Namaste Yolanda.
mee eens! ik houd van de info van Teal Swan, ook goede info over leven – of niet meer – met een narcist… en inderdaad over wat t intern voor jouzelf betekent. een ander kunnen we niet veranderen, en jij bent er altijd voor jezelf! goed nieuws!
Abraham is awesome!!! mooie meditaties ook, alles op youtube. over
relaties, lichaam, financiel en algemeen welzijn. wel alles in t engels – en de boeken zijn ook in t nederlands te krijgen.
ik denk ook als je engels niet zo goed is – of als je dat vindt – gewoon luisteren want je onderbewuste krijgt t toch wel mee!
succes! dikke knuffel voor jullie!
Ik heb het boek gelezen en Marja, het gaat over het onvoorwaardelijk aanvaardden wat’ er IS ! Dat is tav mensen met ontkenning bijvb al moeilijk want de eigenliefde is moeilijk of weinig aanwezig. Maar ook voor gezonde emotionele mensen is dat een belangrijk gegeven, het oordelen is een sta in de weg in ons leven, en met de Honopono’ methode heel je jezelf.
Persoonlijk is de MIR-Methode dieper daar je met een consulente je kantjes’ kan aanpakken om ronder” te worden (lacht))! daaaag v Kati
Beste Mireille.
O.a. om deze genoemde reden : “bevriezen” ben ik de MIR-methode gaan doen. Ik ben nu ongeveer een jaar bezig. Ik merk er helaas absoluut niets van. Ik leef al bijna 35 jaar met een narcistische man en ik vermoed dat alleen deze methode niet voldoende is om mij uit deze situatie te krijgen.. Zijn er nog aanvullende methode’s, of zinnen die ik toe kan voegen?
Beste Herma,
Heel herkenbaar je doet alles voor die man en toch is het nooit goed.en trekt hij je weer in de twijfel en krijg je overal de schuld van.dan geef je jezelf over en bevriest ontdooien lukt niet als je bij hem blijft.ik ben nu 2 jaar weg uit een huwelijk van bijna 34 jaar.nog steeds een proces en loslaten en bevrijding.luiser naar je hart veel sterkte .lieve groet Hannie
Zoals bij alles in het leven,perfecte timing voor dit stuk. Ik kamp met een lichte vorm van PTSS. En vind het heel vervelend weer zo schrikkerig te zijn. Ik ga weer starten met de MIR methode!
Lieve groet Marjolein
Beste allen, na vele teleurstellingen onlangs, niet welkom zijn, vele dingen die niet goed aan me zijn volgens anderen ervaar ik een shock in mij zelf die alles stop zet.
Beste Ans,
naar om te zien dat niemand destijds, toen je het zo zwaar had, op je berichtje heeft gereageerd. Alsnog een hart onder de riem. Zorg zacht en goed voor jezelf en richt je op de kleine positieve veranderingen die dan verschijnen. Hopelijk gaat het al een stuk beter. Warme groet vanuit Leiden, Persephone, Anita
Mireiile,
dank weer voor je ‘Bevriezen’
komt weer op het juiste ogenblik
Ja ik ken het bevriezen heel goed, dus telkens wordt er iets aangeraakt. tot…………tot dat…….en kan is er een punt dat ik niet bevries maar uitbarst als een vulkaan, om me maar even naar beneden te halen, dan bevries ik niet maar komt huilend en wel alles eruit. Dan heb ik het gedaan, ik ben diegene die zich niet netjes gedraagd. Het is dan mijn schuld, ik heb er zon last van. Ik ben diegene die agressief genoemd word. Dat die ander telkens me tegen de benen trapt vind niemand interessant, sterken, nee dát stelt niets voor en was een grapje, ik ben onderhand wel klaar met die grapjes. Met een grapje kan er zoveel gezegd worden, maar het zijn geen grapjes, gemeende steken onder water, die met een grapje geuit worden. Later na mijn uitbarsting erover praten, nee dan zijn ze in geen velden of wegen te bekennen. ik ben de slechte persoon, dat terwijl ik juist telkens gekwetst word, niets zeg omdt diegene die kwetst o zo gevoelig is. En als ik ‘netjes’ iets zeg dan leg ik overals slakken zout op, of zoek overal wat achter. Ach ik kan het ook laten, wat maakt dat ik met deze mensen om wil gaan……….omdat ik van ze hou…..heel moeilijk mee..
heb je al eens gecheckt bij ‘kenmerken van narcisme’?
kan verhelderend zijn voor waar je in zit
van iemand met narcisme win je nooit…
Hoi Ina, wat jammer dat het je zo op deze manier steeds overvalt. Weet je, het is het ‘spel’ van de ander, die jou gebruikt als figurant. Want wees eerlijk … dit gaat toch helemaal nergens over en al helemaal niet over jou, toch? Wat laat je je dan aanleunen? Zolang jij jezelf de schuldige maakt (en voelt), zullen ‘anderen’ hier dankbaar gebruik van blijven maken. Zolang jij blijft geloven dat het spelletje van anderen ook jou spel is, zal je je slachtoffer blijven voelen en misschien ook wel zijn. creëer je eigen leven, oprecht, je eigen ‘spel’ maar dan vanuit liefde en respect naar anderen, zoals jij wilt dat anderen ook met jou doen. Misschien moet je nieuwe contacten aangaan, durven en leren nieuwe vriendschappen aan te gaan met mensen die oprecht en liefdevol aanwezig kunnen zijn in jou leven, zonder opnieuw in het ‘spel’ van anderen te stappen! Dit is een proces dat lang kan duren, maar wat let je, je hebt nog een heel leven voor je en het kan alleen maar stukken mooier worden. Ik wens je veel liefde, wijsheid en zelfvertrouwen toe. Ga ervoor!! Wees de spiegel die jij wilt zien zoals de wereld, jou wereld, mag en kan zijn! Succes! ps. sorry voor deze reactie … het komt nu pas op mijn pad.
Hai Marja, ik lees nu je reactie, zoals jij het verwoord, ben ik nu bezig. Ik volg een training en heb veel over mezelf geleerd. Ondertussen heb ik met mensen hierover gesprekken gehad. Het gaat echt al stukken beter. Wanneer ik in mijn authenticiteit ben. in mijn zijn gaat het stukken beter. Dat is wel hoe fitter ik me voel hoe beter. Mijn zelfbeeld is ook enorm bij gesteld. het gaat met horten en stoten en in deze training heb ik inderdaad mensen leren kennen waarbij ik helemaal mag zijn wie ik ben. En me ook terug fluiten, en mijn liefde zien. Heel waardevol. Nu ik zelf mijn reactie terug lees, zie ik dat ik hele grote stappen heb gemaakt. Bijzonder dat er een jaar later nog op gereageerd word. MIR methode is tijdloos!!
Hai, wat een eye opener. Ik had het vroeger al, als ik aangekeken werd of als ik niet gehoord werd, alles in me trilde, ook als mensen aardig voor me waren, dat kon ik dat niet geloven, ik trok me nogal terug. Ik doe dat nog steeds. Niet altijd maar wel veel te vaak. Ik kan best goed relativeren en ook goed begrijpen dat iedereen zijn eigen tekortkomingen kan hebben en we niet allemaal het zelfde zijn. Maar soms, en de laatste tijd weer heel regelmatig bevries ik, ik noemde het nooit zo, maar ik vind het een mooie term. Ik trek me terug en ga in mezelf gekeerd en grijp dan helaas naar eten en snoepen, mijn oude gedrag, in plaats van dat ik zeg hoe ik er over denk, of wat ik zou willen, later denk ik dan waar ben ik mee bezig, ik weet dat het anders kan en anders moet zijn, en ik vraag me dan af; houd het dan nooit op?
Hup jij ook net als ik uit je drama! Liefs Ina
Ha, geweldig Ina, heel veel succes en wijsheid en … leve het leven!! Lieve groet van mi.
Ben bevroren na het overlijden van mijn zoon en voor kerst het slechte nieuws dat mijn dochter ook overleden was. Ben 2x per dag de MIR-Methode gaan doen en voel dat het me heel erg goed helpt in het verwerkingsproces en dat ik weer mezelf word. En sterker en veel beter mijn verdriet kan loslaten. Kan het mensen maar aanbevelen die met een verlies hebben te maken. Dank je wel Mireille voor deze methode. Liefs
Beste Maria
Wat fijn dat de MIR-Methode jou door deze ongelooflijk moeilijke tijd kan helpen om het draaglijk te maken. Ik wens jou heel veel kracht en liefde. Een dikke knuffel van mij.
Corrie Wouters MIR-Methode begeleider uit Uithoorn
Oh wat ongelooflijk herkenbaar… Ik ken de bevriesreactie al vanaf heeel vroeg, niet alleen als peuter maar in een regressie kwam eruit dat ik al in de baarmoeder de woede van mijn moeder voelde en letterlijk weigerde om in beweging te komen, haar buik uit tijdens de geboorte. Haar felle reacties en kritiek – afweermechanismen: vecht reacties, weer afkomstig uit haar eigen jeugd waarin ze niet gezien en geliefd was – kwamen te hard bij mij binnen en overweldigden me zo, dat ik als aan de grond genageld stond. Naarmate ik ouder werd, ging ik als het ware ‘blanco’, ik had dan ook letterlijk en figuurlijk geen woorden meer. En verbaasde me altijd over mijn reactie: uit het veld geslagen en altijd pas achteraf weten wat ik moest zeggen, na alle emoties geloosd te hebben op mijn dagboek papier. Wat was ik jaloers op diegenen die alert en adrem terug konden reageren! Nu weet ik dat het een overlevingsreactie geweest is, en dat ik kennelijk heel snel de heftige energie van de ander voel als die boos is (voelen letterlijk als pijlen die mijn aura binnen dringen) en dan dus van slag raak. HSP noemen ze dat nu, maar toen had dat nog geen naam (ik ben geboren in 1967). Ik heb inmiddels veel aan bewustwording en acceptatie gewerkt van mijn gevoelige ik en mijn afweermechanismen leren kennen en hanteren, maar vraag me af of die eerste, sterk energetisch ingegeven schrikreactie ook kan verminderen met de MIR methode? Want die pijlen in mijn aura, die voel ik nog steeds… En ik blijf het lastig vinden om op het moment zelf dat niet te voelen, kan dat niet ‘uitzetten’. Kun je me daar iets over vertellen, Mireiile, hoe MIR daarop inwerkt?
Lieve groet en ik ga je artikel meteen op FB delen! Dank je wel voor je mooie werk,
Hanneke
dag Hanneke, ik herken je schrikreakties en bevriezen,
dat je als baby al weet en ervaart wat er gebeurt in de baarmoeder,
de gevoelens voelt van je moeder etc. Ik wil je graag wijzen op de website en boeken van Gaby Stroecken en Rien Verdult(in Belgie), zij werken met baby’s en volwassenen (de Bakkerij). Je zal daar veel herkenning vinden in de diverse artikelen. Ik ben zelf bij hen aan de slag met hele vroege babytijd,
Warme groet< anni
Dank je wel Anni, voor deze waardevolle tips! Ik had nooit gedacht dat zoiets mogelijk was… Maar ben blij dat ik er nu achter ben. Wat een lef om er tetug in te duiken… Heel veel sterkte met je verwerkingsproces en alle goeds.
Warme groet terug, Hanneke
Beste Hanneke
Dat is niet mis wat er allemaal met jou gebeurt is. Wat goed van jou dat je je emoties aan je dag boek hebt toevertrouwd. Want alles wat je van je afschrijft maakt het toch een klein beetje lichter in je hoofd. Wat mooi dat je zo met bewustwording en acceptatie bezig bent.
Je vraagt of de MIR/Methode iets kan betekenen om de energetisch ingegeven schrikactie te verminderen. Ik denk zeker dat het mogelijk is. Daar gaat stap 3 vader loskoppelen moeder loskoppelen je bij helpen. Het is wel de bedoeling om altijd de 9 stappen te doen. Veel succes en een dikke knuffel van mij.
Corrie Wouters MIR/Methode begeleider in Uithoorn
Dag Mireille, het is bijzonder fijn zoals de artikelen beschreven worden. Voor velen en voor mij allemaal heel herkenbaar en blijkbaar oplosbaar. Met het bevriezen heb ik al aardig mijn weg weten te vinden. Op het moment van herkenning geef ik aan dat ik hier NU niet op wil reageren maar dat ik er zeker op terug zal komen. Als ik er nl. niet op terugkom dan heb ik pas echt een problem omdat mijn gevoel van eigenwaarde enorm daalt. Door het later te bespreken heb ik het gevoel dat ik een overwinning op mijzelf behaald heb. Misschien dat de MIR methode mij nog sterker maakt, dus een stevige basis geeft. Ik ben er sinds 14 dagen mee begonnen en blijf beslist doorgaan. Bedankt voor de hulpmiddelen en jouw vriendelijke benadering. Hartelijke groet, Marianne
Beste Marianne
Wat ontzettend goed hoe jij dat oplost. En inderdaad er op terug komen sterkt je zeker in je eigen waarde. De MIR-Methode kan jou zeker helpen om je een stevige basis te geven. Veel succes en een dikke knuffel van mij.
Corrie Wouters MIR-Methode begeleider in Uithoorn
Chronische bedreiging in een Japans inter-neringskamp – ik was 8 maanden oud- heeft een diep geworteld ‘freeze’ patroon aangebracht. Met daar bovenop ‘een doen alsof er niets aan de hand is’. Pas heel laat en nu weer door je heldere en bemoedigende beschrijving leer ik de reacties te plaatsen. Dank je wel.
Lieve Mireille
Ik word heel boos, als ik lelijke mails krijg. Antwoord onmiddellijk
met ook niet zo vriendelijke mail. Dat is waarschijnlijk verkeerd, of niet?? Die mails komen dan van mijn eigen dochter, ik denk door jaloersheid op haar jongere broer.
Misschien beter gewoon niet reageren? Wat denkt u?
Liefs
Nelly
Hai Nelly,
Ik heet en ben geen Mireille, maar bedacht het volgende toen ik je korte verhaal las.
Niet reageren is contact kwijtraken en geloof me, dat is vreselijk.
Wat je zou kunnen doen is in je reactie vragen aan je dochter waarom ze zo boos is. Boosheid komt voort vanuit gekwetstheid. Om die reden reageer je zelf ook boos op wat zij aan jou schrijft, want het kwetst je, omdat je het zo onterecht vind wat ze aan je schrijft.
Soms kwetst iets mateloos, terwijl het absoluut niet zo bedoeld is, of iets wordt ontzettend verkeerd opgevat en dat geeft hetzelfde gevolg. En soms kwetst iets omdat die ander je doelbewust wilt kwetsen, puur omdat die ander zich gekwetst voelt door jou…
Als je contact wilt houden met je dochter, tracht de emotie even minder macht te geven en slechts nuchter te bekijken wat ze werkelijk zegt (schrijft) Dingen kunnen ons gevoel/emotie aanprikken en wanneer dat gaat spreken, zwijgt het verstand. Ik ben door schade en schande wijzer geworden en heb meer verloren dan me lief is. Hoop voor jou dat het bij jou niet gebeurt, want het beheerst je leven meer dan wenselijk wanneer zoiets plaatsvindt. Ik wens je kracht, inzicht en wijsheid, want dit soort dingen zijn bepaald niet eenvoudig.
Heel veel sterkte, Margreet
Hoi Margreet,
wat een wijze woorden, daar kan ik ook een heleboel uit halen en van leren. Dank je wel en jij ook veel sterkte met alles gewenst.
Groetjes en liefs van Marja.
JA, mijn eerste bevriesreaktie was toen ik als 10jarige te horen kreeg dat mijn vader overleden was. Maar ik denk al een paar maanden daarvoor, toen ik bij hem in het ziekenhuis was, en me wezenloos geschrokken was van zijn witheid, magerheid enz… Achteraf gezien voelde ik dat dit niet goed was en hij wel eens zou kunnen doodgaan… Maar er was niemand – wat ik me herinner – om me daarin op te vangen.
Toen hij werkelijk dood ging, wist ik niet wat ik ermee moest, kon niet eens huilen, en herinner me dat ik dat raar vond, want als er iemand doodging, “moest” je toch huilen …
Als hooggevoelig kind (wat ik pas rond mijn 50e wist dat ik dat was) was dat allemaal veel te heftig en ben ik dichtgeslagen, bevroren dus… en pas rond mijn 40e ben ik met het verwerkingsproces begonnen.
Maar nu nog, kan ik nooit meteen reageren op iets… ik bevries automatisch dus… en achteraf weet ik pas wat ik had moeten zeggen.
Hoewel laatst toen ik een rouwkaart onder ogen kreeg van de vader van mijn schoonzus, vanaf dat moment werd ik geraakt en bleef ik echt telkens moeten huilen tot de crematieplechtigheid voorbij was. Daarna was het over en weer rustig….Ik bleef huilen, zo apart… terwijl ik de man nauwelijks kende…
Toen mijn vader overleed, kon ik niet huilen… dus eigenljk is dit wel een mooie reaktie (hoewel lastig, want bij de crematie moest ik constant vechten tegen mijn tranen, als ik ze zou laten gaan, zou ik echt zo erg moeten huilen, en dat wilde ik daar niet).
Dus ik denk dat er wel iets veranderd is na bijna een jaar MIR-Methode.
Beste Ineke,
Ja, dat is beslist niet makkelijk geweest. Volwassenen weten vaak niet hoe ze kinderen moeten opvangen als er sprake is van ziekte of dood. Alleen al omdat ze met hun eigen gevoelens worstelen. Soms is het voor kinderen zelfs helemaal niet zo erg als iemand overlijdt, omdat ze intuïtief voelen dat het voor de zieke persoon goed is zo. Dat maakt dat het erg verwarrend is of je nou verdrietig of blij moet zijn. En ja, wat je beschrijft over het huilen op een andere crematie of begrafenis: ik denk dat heel veel mensen dat hebben dat ze verdrietig zijn over iemand anders die ze verloren hebben. Omdat ze dan niet in de spotlight staan en meer in de ontspanning kunnen zijn en zich kunnen overgeven aan het verdriet dat ze destijds niet konden uiten, want ‘flink zijn’ is nog vaak een ‘heel eervol’ gedrag.
Dankjewel voor het delen van jouw ervaringen!
Groetjes, Mireille
Hi Mireille, dit is inderdaad iets dat ik ‘aan den lijve’ ondervind en dan bedoel ik dat ik van binnen veel meer basisveiligheid voel. Ik zat me al af te vragen waar het vandaan kwam! 🙂
Maar inderdaad, sinds ik de MIR-methode doe (begin januari 2016) gebeurt er veel. En de laatste week voel ik een enorme basisveiligheid, waarvanuit ik ineens dingen onderneem die ik al een tijd wilde, maar niet durfde. Zoals rijden met mijn jongste paard. Hij is sinds ik die basisveiligheid in mezelf voel, ook helemaal ‘in tune’ met me. En laat dat nou eens mijn grootste wens zijn. Alhoewel die wens op een diepere laag ging om het ervaren van vertrouwen en veiligheid in mezelf.
Beste Alice,
Wat zijn paarden dan glashelder in hun communicatie, he! Prachtig hoe je nu samen kunt rijden en nog mooier dat je ziet dat het eigenlijk ging om het ervaren van dat diepe vertrouwen en veiligheid in jezelf!
Veel geluk samen!
Groetjes, Mireille
Goedemorgen Mireille, dank je wel voor je toelichting, een heel herkenbaar verhaal, zou het op mijn 66e toch nog goed komen met me, ik heb er met jou begeleiding vertrouwen in, dank je wel, fijne dag, Karla
Beste Karla,
Volgens mij is het echt zo dat hoe ouder iemand is, hoe meer hij/zij het leven kan overzien en weet wat wel en niet belangrijk is. Dus er is volop hoop voor je! 😉
Veel geluk!
Groetjes, Mireille
Hoe bijzonder dat dit thema precies nu voorbij komt… 😉
Ik ken de bevries-reactie vanuit een situatie toen ik jonger was en helaas werd deze reactie een afweermechanisme waar ik veel last van heb gehad. Ik ben nu zover dat het steeds minder vaak voorkomt, maar het is nog hard werken. En ik heb geleerd dat je er op terug kunt komen. Ook fijn om te weten dat je dan zelf toch weer de regie in handen kunt nemen.
Beste Sheila,
Ja, dat is een mooie aanvulling! Dat je geleerd hebt dat je altijd weer op een gesprek mag terug komen. “Ik heb er nog eens over nagedacht…” Dat vind ik zelf ook altijd zo fijn: “Ik wil er even een nachtje over slapen.” Dat maakt dat je uit de situatie kunt stappen en jezelf de ruimte geeft om het eens rustig te overdenken. Dank voor je aanvulling! En ja, de regie in eigen handen nemen. Dat is uiteindelijk waar we met z’n allen als MIRrors naartoe werken. Mooi omschreven!
Groetjes, Mireille
Ik ben getrouwd met een man die heel fel en heftig reageert, als ik kom met een plannetje om iets te ondernemen. Jaren lang ben ik daar erg van ondersteboven geweest. En boos, dat hij me de ruimte niet gaf. En ik liet veel initiatief liggen.
Nu weet ik, dat hij het moeilijk vindt als er iets onverwachts gebeurt.
Sinds een half jaar doe ik de MIR-methode en nu kan ik ‘bevriezen’, even nadenken en me realiseren, dat het iets van hem is en niet zozeer iets met mij te maken heeft, of dat hij het me niet gunt. Daardoor voel ik me vrijer om te doen wat me leuk lijkt. En er is meer vrede tussen ons.
Beste Marrie,
Wat prachtig dat je zijn reactie bent gaan begrijpen. Zou het een ‘vecht’-reactie kunnen zijn? Meteen in de aanval om te voorkomen dat… Ik zal daar ook eens een artikel over schrijven, want ook dat is boeiend. En wat heerlijk dat je op die manier je vrijheid meer voelt en vooral ook dat er nu meer vrede tussen jullie is! Fantastisch! Heb het goed samen!
Groetjes, Mireille
Jaah! Nu ik dit lees besef ik pas dat dit bij mij het geval was, ik had heel veel van die bevries momenten. Als kind héél vaak. Ik ga de laatste tijd gemakkelijker en ontspannender met mensen om durf meer spontaan te zeggen. Merk ook dat mensen mij anders benaderen. Er is een soort rust gekomen van “ze kunnen me allemaal wat, ik doe wat ik wil”. Ik doe al sinds september elke dag de MIR-Methode en ik ga er gewoon mee door!
Beste Gretteke,
Je hebt het als kind heel goed gedaan, omdat je niet anders kon, niet anders wist. Hoe mooi is het dat je het nu uit je systeem aan het uitwissen bent! Die vrijheid die je dan voelt, heerlijk! Veel geluk en ja, ga gerust door met de MIR-Methode. Het helpt je elke dag om allerlei situaties en ervaringen te verwerken. Volgens mij zou dat voor iedereen fijn zijn!
Groetjes, Mireille
Ja het voelt inderdaad als meer vrijheid, dankjewel Mireille.
Hallo Mireille Hier even een bepaald moment in het ziekenhuis voor een chemokuur, zag ik dat mensen, vooral dames, een kap op kregen Daarmee werd hun hoofd bevroren tot plusminus 15 graden als ik het goed heb Het is voor haargroei Dat is natuurlijk een heel ander soort van bevriezen Wat zou dat voor oorzaak kunnen hebben in een mens zijn lichaam. Helaas heb ik ontzettend last van mijn voeten van de chemo: neuropathie